Citaat:
Ik heb nergens beweerd dat jullie beroep een "makkie" is, maar er zijn beroepen die lichamelijk en/of geestelijk zwaarder zijn. Als dat wordt afgedaan als onzin, door iemand die als woonbegeleider (zie profiel) heeft gewerkt, vind ik dat kortzichtig. Woonbegeleider is IMO een heel leuk beroep, dus absoluut geen diskwalificatie, maar IMO niet het meest zware beroep in de zorg, dus de gemaakte vergelijking dat de baan in het onderwijs zwaarder is dan de baan in de zorg, lijkt mij niet helemaal juist. Ik ga geen waarde plakken op de zwaarte van beroepen, maar iedereen die even nadenkt, weet dat er zwaardere beroepen zijn in de zorg, maar ook in andere beroepsgroepen. Als ik dan de salarissen, de verlofuren en nog wat secundaire arbeidsvoorwaarden (bijdrage wg aan de zkv) vergelijk, dan kan ik mij voorstellen dat anderen het "geklaag" niet helemaal begrijpen.
Reageer hier nog één keer op
Helaas kom je zelf ook niet uit de zorgsector ik heb vele mensen in mijn netwerk uit de zorgsector en je wilt niet weten hoeveel respect je krijgt als woonbegeleider
en even voor het beeld dat ik littekens op mijn armen heb staan en collegas heb gehad met gebroken neuzen etc. En nee kan niet oordelen over andere beroepen in de zorg maar weet wel hoe de andere beroepen in de zorg tegenover mijn functie staan
Maar heb er nu genoeg over gezegd.
Citaat:
Ik ben altijd geïnteresseerd in dit soort onderwerpen, maar van sommige studenten in dit topic vraag ik mij echt af, of zij een juiste beroepskeuze hebben gemaakt. Je hoeft geen leraar te worden vanuit je ideaal, maar om het 40 jaar vol te houden, lijkt het mij wel nodig dat je met plezier naar je werk gaat. Opmerkingen als: status, de leraar heeft altijd gelijk gaan niet werken. Dat was vroeger misschien zo, maar respect moet je verdienen, ook als leraar.
Ben ik met je eens! Vind persoonlijk de opmerking van docent heeft altijd gelijk ook niet kunnen. Maar de studenten zelf weten wel waarom ze voor het vak hebben gekozen. En tegenwoordig hoef je geen beroep meer te kiezen om 40 jaar in te werken, het de tijd van switchen en uittesten wat bij je past. Ik weet wel dat ik niet zozeer passie heb voor het onderwijs maar wel de jongeren waarmee ik werk, en ik word blij als we leerling die beschadigd is weer op het rechte pad hebben gekregen en we later de succes verhalen terughoren.
Citaat:
En dáár moet je het van hebben als docent, want je weet dat je een beroep uitoefent dat een groot algemeen belang van de maatschappij behartigt, maar de erkenning is daar niet altijd voor. Niet altijd van de leerlingen, niet van sommige ouders, niet van je bestuur en al helemaal niet van de rest van de maatschappij, want die zien je ook niet altijd staan. Dat is weleens jammer, want zo weet ik van mezelf, dat ik een fijne docent ben. (Is dit arrogant?) En ik zou weleens willen dat er wat meer oog is voor de mensen die de kar trekken in het voortgezet onderwijs, i.p.v. het plaatsen in het verdommenis hoekje en ze ter verantwoording roepen.
Ben het helemaal met je eens!
Ik mag dan ook in mijn handjes knijpen dat ik een fijn bestuur achter me heb staan en onze wensen worden gewardeerd volgens mijn hoofd is het toch het belangrijkste om plezier in je werk te houden.