Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Benzz schreef:Mars schreef:Nee echt niet, nog nooit.
En zou ik t zien zeg ik er wat van, want ongewenst iemand aanraken is nooit okee. Ik weet niet m et wat voor clubjes vrouwen jij optrekt maar mijn vriendinnen en ik met een drankje op grijpen niet zomaar mannen en vallen ze ook niet lastig.
Je hoeft niet met iemand op te trekken om te zien dat ze dat doen. Als je in de gemiddelde kroeg rondkijkt zie je het aan de lopende band. Vrouwen zijn net zo erg met een slokkie op..........zo niet erger.
MarlindeRooz schreef:Wat vinden jullie de grens? Ik fietste net namelijk langs een pand in steigers en die mannen gingen vanachter dat doek wat er omheen zit naar mij schreeuwen. Nu hoorde ik niet zo goed (want oortjes) maar hoorde iets van “hallo” en nog wat. Maar is dit acceptabel of niet? Ik vind het zelf heel irritant want ik heb überhaupt geen behoefte aan sociaal contact op dit moment. Maar is het oké en is het alleen kwalijk als mannen “vieze” dingen schreeuwen?
Ayasha schreef:Oji: maar die mannen hebben toch ook een vrouw? Mogelijk een dochter of een vriendin? Zijn ze dan echt zo suf dat ze niet snappen dat het voor de vrouw niet aangenaam is?
Mijn man heeft jaren in de bouw gewerkt (recent van job veranderd omwille van rugproblemen.) en die sprak zijn collega's er toch echt op aan als ze een vrouw echt lastig vielen. Onderling onnozel en stoer doen geen probleem. Maar niet fluiten en naroepen. Op dat punt val je nl. iemand lastig.
ik zou elke vrouw die zich onveilig voelt op straat en zich wil verdiepen in hoe je om gaat met het ras een herder of kruising met herder aanraden.
Postbode herinnerde zich weer wat voor hond er bij ons zit (als hij buiten loopt zien ze hem aan de poort.) en ineens kon ie wel op een beleefde manier het gesprek aan gaan.
Op weg naar daar kwam een man me tegemoet maar goed, het is een bos, daar zijn nu eenmaal wandelaars. Ik maakte er eigenlijk niets van maar zodra hij in een straal van tien meter kwam begon Myra zacht te grommen en zette ze haar haren overeind. Myra was 3 en eigenlijk getraind als bewakingshond. Niet omdat ik haar daarvoor perse wilde gebruiken maar omdat ik die training gewoon heel boeiend vind.
Ik werkte als ik het bos in ging op gehoorzaamheid omdat onze tuin niet groot genoeg was voor de oefeningen op afstand te doen. De "frequente wandelaars" kende ons ook in die zin dat ik daar dus puur op gehoorzaamheid trainde. Zit, lig, af, staan op afstand en onderbreken (dus naar je toe komen vanop afstand maar bv halfweg moeten gaan zitten, liggen of stilstaan op commando. Een oefening die op die hondenschool aangeleerd werd met als uitleg "in geval van nood is het handig wanneer je van op afstand de hond kan doen stoppen/doen gaan zitten/liggen om te voorkomen dat ie zichzelf in gevaar brengt op weg naar jou toe.)
Ik voel me eigenlijk nooit onveilig als ik Arras langs me heb lopen. (Myra is inmiddels helaas overleden.)
Na twee keer wisten de heren ook precies hoe ver ze mochten gaan met me en ik weet dat ze voor me door het vuur gingen. (toen ik ziek werd ontving ik via mijn Chef ook kaartjes van de lassers waarmee ik hoofdzakelijk telefonisch contact had.
) maar dat gaf ze nog geen vrijbrief om niet respectvol te zijn.
oji schreef:Maar ik denk dat je onderschat dat er ook gewoon heel veel vrouwen zijn die hier allemaal niet zo zwaar aan tillen.
Persoonlijk heb ik nooit zoveel problemen gehad met het nafluiten bij een bouwplaatst. Ik werk zelf in de ICT en zeker toen ik programmeur was zat ik vaak in teams met alleen maar mannen. Dan waren de dubbelzinnige grappen gedurende de dag vaak niet van de lucht en ik nam daar geen aanstoot aan. Niet omdat ik dacht, als ik er iets van zeg dan ben ik de prutsmuts, maar gewoon omdat ik daar oprecht ook de humor van in kon zien en ze regelmatig ook gewoon van repliek diende. Maar ik weet zeker dat die mannen, als ik me ergens in een bepaalde situtatie ongemakkelijk had gevoeld, dat ze voor me door het vuur gingen.
En iedereen heeft hierin zijn eigen grenzen. Ik kan ook lachen om dubbelzinnige whatsappjes die ik soms krijg. Ik til er allemaal niet zo zwaar aan, zie het absoluut niet als bedreigend, ik zie het ook niet als denigrerend naar vrouwen of kwetsend. Ik zie de man/vrouw relaties allemaal gewoon wat luchtiger. Wat ik al eerder zei, hanengedrag is niet uniek voor de menselijke soort, is zo natuurlijk als maar kan zijn en ik denk dat ik een veel leuker leven heb door daar gewoon in mee te gaan. En laten we heel eerlijk zijn, we hebben er als vrouw ook regelmatig gewoon voordeel van dat een man een vrouw anders behandeld als een man. Ik denk dat er weinig vrouwen het leuk vinden als mannen ze als mannen zou gaan behandelen en gewoon een boer en een scheet in hun bijzijn laat. Want ook dat is mannenhumor.
Maar ik heb bv wel moeite met sissen, maar dat is ook gewoon omdat ik die cultuur niet begrijp. Dat voelt voor mij dan wel weer bedreigend. Maar bv een opdringerige Italiaan in Rome vind ik dan weer reuze vermakelijk en kan ik me totaal niet aan ergeren. Maar dat is ook wat het zo moeilijk maakt. Het is zo voor interpretatie vatbaar. Wat ik hier af en toe lees van hoe vrouwen zich ergeren aan bepaald mannengedrag/cultuur, zou ik het dus juist heel jammer vinden als dat helemaal uit de cultuur zou verdwijnen. Ik vind het bepaald jammer dat de wereld tussen mannen en vrouwen steeds meer op eieren lopen wordt. En laat duidelijk zijn...ik bedoel daar absoluut geen aanranding, of geweld (lichamelijk of psychisch) mee, maar wel gewoon een beetje luchtigheid en dubbelzinnigheid, beetje dollen, flirten, hofmakerij en aandachttrekkerij vind ik dus juist wel leuk intermenselijk contact.
Een chihuahua gaat je niet zo veel helpen als een herder in elk geval.



Ayasha schreef:Maar zou er een manier zijn om die dreiging te verminderen zonder dat mannen in het nadeel geduwd worden en nog amper kunnen bewegen?

Ayasha schreef:Dan verplaats je het probleem gewoon in mijn mening.![]()
Het is evenmin fair dat mannen eigenlijk soort van moeten accepteren dat vrouwen hen zien als aanranders/verkrachters en zich in allerlei bochten moeten wringen om te bewijzen dat ze als individu, niet van plan zijn je te verkrachten.

)
Als de rollen omgekeerd zouden zijn zou ik dan iig denken "dus niet."
De enige waarvan ik dat kan hebben is mijn man. Zijn we op feestjes (en kom ik er niet onderuit want vaak ga ik niet eens omdat ik niet van die drukte houd.) dan staat mijn man meestal "achter" mij. Ik ben klein dus hij kijkt gewoon boven me uit en op die manier is hij een prima buffer tussen mij en de rest van de wereld.
(veelal staan we dan aan zo'n staantafel ofzo)

Maar ik heb nog nooit aan iemand gevraagd of ie een specifieke sport doet eigenlijk.
Nu weet ik helaas dat niet iedereen dat vindt. Ik heb nu ervaringen met piercings en tattoo's maar er zullen vast meer van dat soort zaken zijn. Maar mijn piercings en tattoo's zijn vaak een magneet en kennelijk een vrijbrief voor mensen om aan me te zitten of zelfs aan mijn kleding te gaan trekken.
Toen schrok ik nl. van mijn eigen reactie maar niet harder dan hij geloof ik.
linoleum schreef:Ayasha schreef:Maar zou er een manier zijn om die dreiging te verminderen zonder dat mannen in het nadeel geduwd worden en nog amper kunnen bewegen?
Ik vind het eigenlijk wel raar om zo te denken. Want blijkbaar mogen we niet vragen dat mannen zich aanpassen, want dat is een nadeel. Maar tegelijkertijd passen bijna alle vrouwen zich al aan en en zijn ze al in een nadeel. Stel je alleen voor dat mannen iets vergelijkbaars moeten doen..
En ik wil niet zeggen dat het terecht is dat mannen zich moeten aanpassen. Terecht zou zijn als de aanpassing van vrouwen niet meer nodig is. Maar zolang dat niet het geval is, mag ook best wel wat van de mannen gevraagd worden naar mijn mening.
MarlindeRooz schreef:Is wel het enige ras dat mij ooit echt goed gebeten heeft.
Maar het op eieren lopen herken ik ook wel. Helemaal met de huidige "woke" cultuur. Op het gebied van gender bijvoorbeeld, voornaamwoorden liggen heel gevoelig terwijl als je dat verkeerd doet dat niet altijd met opzet of nare bedoeling is. En dan wordt er vaak gereageerd alsof je mensen bewust wil dwarszitten. Het moet natuurlijk niet zo zijn dat mannen zich bijna niet meer durven uit te spreken tegenover vrouwen. Net als dat vrouwen zich niet bedreigd zouden moeten voelen door mannen. Maar helaas leven we niet in de ideale wereld. Dus het zou fijn zijn als mannen zich realiseren hoe ze over kunnen komen alleen maar "omdat ze man zijn". Door bijvoorbeeld niet te dicht achter iemand te lopen of niet te fluiten/roepen als er een knappe vrouw langsloopt.