Karl66 schreef:@Magrathea, een kiesdrempel heeft heel veel voordelen. Kleine partijen hebben nou nauwelijks macht, tenzij ze zoals de SGP, nodig zijn voor een meerderheid, dan worden ze juist extreem machtig voor hun zetelaantal. Bij een kiesdrempel verdwijnen die partijen, maar niet hun ideeën, die gaan op in de grotere partijen en binnen zo'n partij hebben ze meer invloed dan binnen het gehele parlement. Kijk bijvoorbeeld naar GL, de drie originele partijen hadden nul invloed op de Nederlandse politiek, maar gezamenlijk hebben ze die invloed wel.
Een zakenkabinet klinkt heel goed, mensen met verstand van zaken, die de boel wel eens even zullen gaan regelen. Maar wil je echt dat ons land geleid wordt als een bedrijf? Waarbij productiviteit en de vraag wat je toevoegt aan de samenleving leidend is? We hebben dat gehad, we noemden ze regenten en ik betwijfel of we daar weer op zitten te wachten. Als je dat dan ook nog eens combineert met een minderheidskabinet, dat de hele tijd een speelbal is van de oppositie, die het kabinet elk gewenst moment dat het ze uitkomt kan laten vallen, dan krijg je een land waar ik denk ik liever niet woon.
En die militair of zorgmedewerker zijn ook specialist in het doorvoeren van wetgeving, zijn netwerkers, die partijen mee kunnen krijgen? Dat zijn de mensen die het vak besturen in hun vingers hebben? Nog los van het feit dat het ministerie zelf die inhoudelijke kennis heeft en van daaruit de minister of staatssecretaris adviseert. En mogen die zakelijke kabinetsleden dan wel een politieke visie hebben en denk je dan dat die visies niet gaan botsen, als daar geen samenhang in zit? Daarnaast valt de politisering van de Nederlandse kabinetten wel mee, we zijn geen VK, waar de minister ook lid van het parlement moet zijn. In Nederland zijn we gewend om ministers uit het bedrijfsleven en de wetenschap te halen. En daar zitten dan ook regelmatig politieke brekebeentjes tussen, kijk bijvoorbeeld maar naar een Grapperhaus.
Je bestuurt een land niet op basis van een technocratische visie, je bestuurt een land op basis van een politieke ideologie, het idee waar je met een land naartoe wil. De hoeveelheid blauw op straat, het leraren- of zorgsalaris, het milieu zijn geen zaken die je technocratisch op kan lossen, daar moet je een politiek idee over hebben, over waar je met dit land naartoe wil. Een technocratisch kabinet is vooral een vleugellam kabinet, want die hebben de neiging om gevoelige zaken te laten liggen en alleen te besturen op basis wat eenvoudig haalbaar is bij een parlement waar ze geen meerderheid hebben.
Een zakenkabinet heeft weinig te maken met het leiden als een bedrijf. Het is meer het plaatsen van de juiste expert op de juiste plek. Makkelijk gezegd, een militair op defensie en een zorgmedewerker op de zorg. oftewel mensen die verstand hebben van zaken en niet toevallig aan de beurt zijn en een ministerie onder hun hoede krijgen.