Bokt.nl

ChiVet schreef:

Nu ben ik bijna 21 en twijfel ik al een poosje om mijn keuze om orgaandonor zijn te veranderen, omdat mijn gevoel hierover is veranderd. Maar stel dat ik dan in die tussentijd een donororgaan nodig had gehad, zou ik die dan niet mogen krijgen?

SVRL schreef:

Nikass schreef:

Ik vind het heel lastig dat een aantal mensen, waaronder ik, zich open en kwetsbaar opstellen, en dat met name Lusitana en SVRL, daar overheen walsen.
Willen jullie een gesprek waarin je elkaars standpunten leert kennen en mogelijk begrijpen, of willen jullie alleen veroordelen? Want dan houdt het wat mij betreft op.

Excuseer? Ik heb hier niemand aangesproken. Heb totaal geen probleem met mensen die niet willen donoren. Waar ik wel een probleem mee heb zijn fabeltjes, zoals je bent niet dood, hersenen die zonder bloed zitten kunnen nog wel herleven (het is notabene een feit dat een orgaan morsdood is als het 30 minuten geen zuurstof krijgt en bij hersendood stroomt er nergens nog bloed door hersenen en wachten ze zelfs een dag af voor ze de diagnose stellen) of een donor wordt niet verdoofd als ze de organen eruit halen. Dat zijn pertinente onwaarheden, die ik gewoon weerleg. Als jij je daardoor aangevallen voelt, dan is dat jou probleem. Maar ik laat mensen geen angst aan jagen door niet op leugens te reageren.

Magrathea schreef:

Ik heb een vraag aan degenen die menen dat hersendood niet hetzelfde is als dood-dood.

Er bestaan machines die een orgaan kunnen perfuseren (bloed doorheen pompen) in een mini cyclus, buiten het lichaam dus. Dit wordt gedaan bij organen die niet geschikt lijken voor donatie maar wel een soort potentie hebben. Die liggen dan een tijdje daarin, om te kijken of het verbetert. Zo kan een orgaan dat in eerste instantie niet geschikt is toch getransplanteerd worden, het wordt "schoongespoeld" als het ware. Voorbeelden waarbij dit van toepassing is weet ik zo gauw even niet maar het bestaat in elk geval

Dus, degenen die menen dat iemand die hersendood is eigenlijk nog hartstikke springlevend is: vind je dit een goede techniek? Zou dit gebruikt moeten worden? Of is het orgaan op dat moment nog te levend?

Want, wat er in die machine gebeurt, is eigenlijk exact hetzelfde wat met een hersendood lichaam gebeurt. Alsof je een auto die total-loss is aanduwt. Je kunt wel zeggen dat de auto nog rijdt en dus nog niet helemaal stuk is, maar de essentiele functies gaat hij nooit meer uitvoeren.

Nikass schreef:

WIE NIET IN WONDEREN GELOOFT IS GEEN REALIST

Ersina schreef:

ChiVet schreef:

Nu ben ik bijna 21 en twijfel ik al een poosje om mijn keuze om orgaandonor zijn te veranderen, omdat mijn gevoel hierover is veranderd. Maar stel dat ik dan in die tussentijd een donororgaan nodig had gehad, zou ik die dan niet mogen krijgen?

Al verander je je hele leven 36 keer. Altijd doen waar je je goed bij voelt. We denken vaak met een gun-factor. Daarentegen werkt de donatie en het ontvangen niet zo. Je moet geschikt zijn om te geven (die kans is heel klein .)
Om te ontvangen wordt (indien het niet door een ongeval komt, dan is er een ander protocol) een uitgebreide screening gedaan, of je geest en lichaam zo'n moeilijke operatie aankan. Het wel of niet geregistreerd staan als donor maakt niets uit. De behandelende artsen moeten een geschikte match kunnen maken.

pmarena schreef:

Iemand die een zwaar ongeluk gehad heeft en voor de lange weg naar herstel begint, kan in de eerste tijd toch ook door machines aan de gang gehouden worden? Die noem je toch ook niet dood, terwijl die op dat moment ook wel zou overlijden als je de machines uit zou schakelen?

Polly schreef:

pmarena schreef:

Iemand die een zwaar ongeluk gehad heeft en voor de lange weg naar herstel begint, kan in de eerste tijd toch ook door machines aan de gang gehouden worden? Die noem je toch ook niet dood, terwijl die op dat moment ook wel zou overlijden als je de machines uit zou schakelen?

Vind je dit nou echt een vergelijking met onomkeerbaar hersenletsel als in hersendood die serieus genomen moet worden?

pmarena schreef:

Iemand die een zwaar ongeluk gehad heeft en voor de lange weg naar herstel begint, kan in de eerste tijd toch ook door machines aan de gang gehouden worden? Die noem je toch ook niet dood, terwijl die op dat moment ook wel zou overlijden als je de machines uit zou schakelen?

Daarmee stel je al vast dat aan de gang gehouden worden met machines / niet op eigen kracht verder kunnen leven, niet gelijk is aan ècht dood.

ChiVet schreef:

Het was ook een meer retorische vraag, gezien sommigen van mening zijn (en dat mag) dat je geen donororgaan hoort te kunnen krijgen als je geen orgaandonor bent. Dan vraag ik me af hoe je dan inspeelt op de wispelturigheid van sommigen, waaronder die van mij

Magrathea schreef:

pmarena schreef:

Iemand die een zwaar ongeluk gehad heeft en voor de lange weg naar herstel begint, kan in de eerste tijd toch ook door machines aan de gang gehouden worden? Die noem je toch ook niet dood, terwijl die op dat moment ook wel zou overlijden als je de machines uit zou schakelen?

Daarmee stel je al vast dat aan de gang gehouden worden met machines / niet op eigen kracht verder kunnen leven, niet gelijk is aan ècht dood.

"Bezig met genezen" is wel echt iets heel anders dan "bezig met doodgaan". Dat gezegd hebbende; natuurlijk zijn er mensen die uit coma ontwaken, volledig herstellen van allerlei narigheden. Echter zijn er ook mensen die van bepaalde zaken nooit meer herstellen. Een specifiek geval is zenuwletsel. Zenuwcellen zijn namelijk behoorlijk sterk en van levensbelang, maar ook hopeloos onpraktisch, in de zin dat ze in tegenstelling tot bijvoorbeeld bloedvaten nooit meer teruggroeien of herstellen van schade. Uitzonderingen daar gelaten overigens, volgens mij zijn er bepaalde kleine zenuwen die wel terug kunnen groeien of waarvan de functie overgenomen kan worden. Dit geldt in elk geval niet voor de grote belangrijke zenuwen, die grotendeels door je ruggengraat omhoog lopen naar de hersenen. Als daar iets misgaat is het 99/100 keer gewoon klaar met die zenuwen. Iedereen kent wel de dwarslaesie, en je nek breken is in veel gevallen fataal omdat... juist, omdat je hersenen dan al het contact met de rest van je lichaam kwijt zijn in een onherstelbare breuk. (En omdat tegen de tijd dat er hulpdiensten arriveren je organen/hersenen al zo lang geen zuurstof meer hebben gehad dat de dood intreedt, of je moet je nek breken op de SEH maar dat is onwaarschijnlijk.)

Mijn punt is: zenuwweefsel (waar ook de hersenen onder vallen) herstellen niet. Punt. Dat is nou eenmaal hoe wij in elkaar zitten. Als je een stukje van iemands hersenen wegsnijdt groeit dat niet meer terug. Als iemand een laesie heeft boven de vierde wervel zal diegene nooit meer zonder hulp kunnen ademen. En als iemands hersenen zuurstoftekort oplopen geeft dat permanente schade. Dat kan betekenen dat iemand niet meer kan lopen maar ook dat iemand niet meer wakker wordt.

Ik vind het jammer dat je erbij haalt dat "de wetenschap nog niet alles weet", dat klopt, als we alles al wisten dan hoefde de wetenschap niet meer te bestaan Maar je lijkt hier en op andere plekken wel eens te impliceren dat "omdat we niet alles weten" gelijk staat aan "we weten nog niet genoeg" of "we weten nog niets". We kunnen ongelooflijk veel, en hoewel we waarschijnlijk in de toekomst nog veel meer gaan kunnen, leidt dat maar ZELDEN tot radicale omslagen in hoe we over bepaalde dingen denken. Dus de kans dat we ineens gaan inzien dat "hersendood" betekent dat iemand makkelijk nog wakker kan worden, is imo zeer, zeer klein.

Magrathea schreef:

" Maar de wetenschap handelt altijd naar haar beste weten op dat moment. Op dit moment is het zeer onwaarschijnlijk dat iemand die hersendood is ooit nog wakker wordt.

Babootje schreef:

Dat klopt. Maar toch zijn er ervaringen van mensen die na een hersendood verklaring niet dood bleken en sterker nog (vrijwel) helemaal herstelden (gedocumenteerd).
Dus ja, hoe hersendood is hersendood?

Magrathea schreef:

" Maar de wetenschap handelt altijd naar haar beste weten op dat moment. Op dit moment is het zeer onwaarschijnlijk dat iemand die hersendood is ooit nog wakker wordt.

Magrathea schreef:

ChiVet schreef:

Het was ook een meer retorische vraag, gezien sommigen van mening zijn (en dat mag) dat je geen donororgaan hoort te kunnen krijgen als je geen orgaandonor bent. Dan vraag ik me af hoe je dan inspeelt op de wispelturigheid van sommigen, waaronder die van mij

Ik denk dat je vooral niet moet vergeten dat dit iets is wat, om te beginnen, toch nooit gaat gebeuren. Dus dat scheelt al.

Doen we een gedachtenexperiment om te bedenken of het correct is om mensen die geen donor willen zijn maar wel een orgaan zouden accepteren (alle medische gevallen die toch al zouden afvallen niet meegerekend natuurlijk) hiervan uit te sluiten. Dat hangt voor mij dan persoonlijk af van de omstandigheden. Er is al eerder genoemd: als je denkt dat een donor pijn lijdt bijvoorbeeld, en daarom wil jij geen donor zijn, waarom wil je dan wel dat een ander dat doormaakt? Of dat je geen donor wil zijn omdat je bang bent dat je van je familie wordt weggerukt door moordlustige chirurgen die met hakbijlen klaarstaan om je organen te "oogsten", waarom vind je het dan wel OK als dat bij een ander gebeurt? Ik vind dat een nare gedachtegang. Aan de andere kant vind ik dat een ieder het recht heeft op de zorg die hij/zij nodig heeft, ook al zijn het criminelen of ex-rokers (want nee je krijgt niet zomaar op aanvraag nieuwe longen als je door roken COPD of iets anders naars hebt), dus ik zou niet ECHT willen dat een niet-donor niks krijgt. Wél hoop ik dat diegene hierna zijn/haar levenskeuzes nog eens grondig in overweging neemt.

** 'Je' is hier de algemene 'je', niet Chivet specifiek

Babootje schreef:

Magrathea schreef:

" Maar de wetenschap handelt altijd naar haar beste weten op dat moment. Op dit moment is het zeer onwaarschijnlijk dat iemand die hersendood is ooit nog wakker wordt.

Dat klopt. Maar toch zijn er ervaringen van mensen die na een hersendood verklaring niet dood bleken en sterker nog (vrijwel) helemaal herstelden (gedocumenteerd).