Lovely schreef:Indra, uit dat soort problemen komen betekent vooral dat je er heel hard aan moet werken en niet alleen afhankelijk moet zijn van medicijnen.
In de krant stond vandaag dat de invoering van het eigen risico geen besparing heeft opgeleverd en geen vermindering van de zorgvraag. Mijn persoonlijke conclusie is dan al gauw dat verhogen geen zin heeft, maar in de politiek willen ze misschien juist gaan zoeken naar het punt waar die wel een besparing laat zien. Het is dus maar even de vraag of de politiek die draagvlaktest wil aangaan.
Heel raar toch dat de zorgvraag niet is afgenomen..... Dat kan je toch op de boerenklompjes wel voelen aankomen. Bovendien kost het verplicht eigen risico ook veel extra geld. Al die mensen die gecompenseerd moeten worden ivm chronische aandoeningen. Daar heeft het CAK weer veel extra werk mee. Dat moet ook betaald worden, al die mensen bij de zorgverzekeraars die al die veranderende regelgeving weer moeten uitleggen doen dat ook niet voor niks, (verzekerde betaald 5 cent per minuut, gesprek kost verzekeraar ca. 7,50 per keer) Ook dat geld moet ergens vandaan komen.
Al die wanbetalers die nu aangepakt moeten worden kosten extra geld; er moeten mensen aan het werk om dat geld te innen. Dat werd vroeger voorkomen door het rechtstreeks van het loon/uitkering in te houden.
Alleen al op het gebied van medicijnen is er sowieso al 1 punt wat mij mateloos irriteerd. Mensen krijgen voor 3 maanden medicatie mee en na 6 weken veranderd de specialist van gedachten en wordt er weer voor 6 weken medicijnen weggegooid. Persoonlijk denk ik dan: schrijf voor tot een week na het volgende controle moment. Als er wat veranderen moet aan de medicatie heb je veel minder verspilling. Maarja, dat willen mensen niet want dan moeten ze vaker naar de apotheek....