
Het eerste wat je vetgedrukt hebt, is wel degelijk zo. En dat komt natuurlijk voort uit het principe onschuldig tot anders is bewezen. Mijn woorden zijn niet ongelukkig, maar heel bewust gekozen.
Met betrekking tot het verlof heb ik het alleen over tbs, die 50.000 verlofmomenten.
Tbs krijg je niet voor je zweetvoeten, dus die "bepaalde gevallen" zijn dat alle mensen die tbs krijgen? Zo niet, waar selecteer je op?
Ik ga er niet vanuit dat iedereen een Michael P in zich heeft. Dat staat nergens. We weten alleen niet wie zich zal ontwikkelen tot dader van gruwelijke delicten. Je kunt deze dus nooit volledig voorkomen en ja daarom kan je altijd een Michael P tegenkomen, ook als je tbs-ers geen verlof meer geeft.
Je schrijft "bij vermoeden van recidive gevaar"; ik kan je zeggen dat dit altijd een inschatting is, die meestal goed is (49.997 keer van de 50.000), maar het blijft een inschatting. Dus wat jij zo graag wil, dat gebeurt allang. Er worden continu risico taxaties gemaakt, en op basis daarvan wordt bepaald of iemand op verlof mag en hoe dat verlof eruit ziet.
Je spreekt jezelf hier tegen: moeten ze nou sowieso geen verlof krijgen? Of op basis van risico taxatie? (Wat al gebeurd)
Gelukkig hebben wij hier een fundamenteel ander rechtsysteem ja. Één van de fundamenten is dat getracht wordt mensen te resocialiseren en een tweede kans te geven. Maar ik begrijp dat jij daar geen voorstander van bent, of je wil aan het principe van gelijke rechten komen door te stellen dat mensen die een geweldsdelict begaan bij voorbaat geen recht hebben op verlof? ("Amerikaanse toestanden")
Wat is het nou, want je spreekt jezelf aan alle kanten tegen.