watchthesky schreef:Ik ben het er heel erg mee eens dat een man in het geval dat hij het niet wil en de vrouw wel, afstand moet kunnen doen.
Helaas vrees ik dat er dan ook al snel stemmen komen met de vraag 'wat als de man het wel wil en de vrouw niet?'
En die vind ik lastig. Als ik het niet wil baren, wil ik het niet baren. Maar als de man wel graag vader wordt, ja, wat dan? Embryo naar een draagmoeder verplaatsen? Verplicht moeten voldragen, al dan niet tegen vergoeding van de man?
Dit was ongeveer mijn situatie. Ik had een gevoel dat ik nooit moeder moest worden (en dat bleek dus vrij accuraat). Maar omdat mijn ex zo graag een kind wou heb ik er toch voor gekozen om dat gevoel te negeren omdat hij ook rechten had.
En ik blijf zeggen dat ik haar nooit zou willen missen en dat meen ik ook uit de grond van mijn hart. En ik voed haar nu alleen op en ik zet mij elke seconde in om de beste moeder te zijn. Ik hou van haar met heel mijn ziel, zaligheid en hart.
Maar het was een domme keuze.
Kijk, het is biologisch gezien heel duidelijk. Na het klaarkomen is de taak tijdens de zwangerschap volledig voor de vrouw. Daar kun je over discussiëren maar dat is vrij nutteloos. Het is wat het is. En ik vind dat de vrouw haar eigen keuzes moet kunnen maken. De baarmoeder zit nu eenmaal in haar lichaam en niet in dat van hem. De waarheid is soms hard maar daarom niet minder waar.