Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-04-15 11:15

Geplaatst: 19-04-15 11:15

kwita schreef:
nou ik vind het goed dat het kan en 3x vergoed word, daarna is het de keuze van de persoon zelf!
we hebben buren die hebben er alles voor gedaan echt alles incl behandelingen in spanje en het is niet gelukt, helaas want het zouden echt geweldige ouders zijn geweest.
En als je zelf een geluksbundeltje( kindje) bezit, gun je een ander ook zoveel geluk!

ayasha, je moet het doen met het pakketje wat je krijgt en ja ziek, afwijking,gedragsproblemen etc niemand weet wat hij /zij krijgt natuurlijk kun je testen maar wil je een downsyndroom kindje laten weg halen?(om in paardentermen te blijven fokken is gokken!)
En ik werk met meervoudig gehandicapten jongeren, niemand van de ouders zou zijn kind hebben willen missen en je leert het leven anders zien, beter simpel geluk waarderen!

Dat is dan blijkbaar overal anders. ik heb gewerkt met meervoudig gehandicapten (mentaal en fysiek.) en daar zaten maar weinig mensen bij wiens ouders nog naar hun om keken. Een aantal ouders konden het simpelweg niet meer aan en wilden het kind niet meer thuis. Dat "simpel geluk waarderen" en "maar ze zijn zo gelukkig" zijn allemaal van die typische cliché zinnetjes die we ons zelf wijsmaken om er mee om te kunnen gaan. Er zat er daar geen enkele tussen die gelukkig was. En simpel geluk waarderen deden ze al evemin. Ze kwamen hun dag door omdat ze geen andere keuze hadden.

**Geplaatst**: 19-04-15 12:10

Geplaatst: 19-04-15 12:10

Die ervaring heb ik ook Ayasha..ik vind het ook heel gevaarlijk om andere mensen zulke gedachten in de mond te leggen. Het is niet omdat jij het zelf voelt of in je omgeving hebt meegemaakt, dat iedereen het meemaakt. Ik wil de keren niet tellen als opvoedster dat ik mensen heb gezien waar nauwelijks nog niemand naar omkeek. Erger nog, dat ze opeens allemaal interesse hadden toen hij op sterven lag en de erfenis ging vrijkomen, toen opeens waren ze daar en kon hij niet vlug genoeg zijn laatste adem uitblazen...of zeggen "jaa dat is toch de moeite niet, hij herkent ons toch niet", terwijl de persoon in kwestie hele verhalen vertelde aan zijn begeleidsters over wat hij vroeger met zijn familie deed. Echt intrieste toestanden heb ik gezien. En niet alleen op vlak van familie. Hoeveel ik er heb gezien die wanhopig hulp zochten en nergens terecht konden, hoeveel ongeruste ouders die al een dagje ouder werden en niet wisten wat er zou gebeuren als ze er niet meer waren...of ouders die gewoon geen raad meer wisten hoe ze met zo'n persoon moesten omgaan...ik weet dat mijn voorziening toen verschillende malen in hun dossiers dingen heeft aangedikt en extremer voorgesteld dan het was, alleen omdat ze anders tussen de mazen van het net zouden glippen en er niemand voor hun was.
Dat is de keerzijde die ik zie en er zijn nog te veel voorbeelden ervan die ik allemaal niet kan opnoemen, naast de momentjes van geluk en liefde. En dat maakt dat als ik ooit voor die keuze zou moeten staan, het voor mij helemaal niet vanzelfsprekend zou zijn om alles maar te accepteren. Ik ga geen uitspraken doen over wat ik dan zou doen, omdat ik er ook van overtuigd ben dat je hormonen in volle zwangerschap je andere keuzes kunnen laten maken. Maar ik begrijp zeker ook ten volle mensen die besluiten ermee te stoppen voordat het zelfs maar echt begonnen is.

**Geplaatst**: 19-04-15 16:34

Re: IVF moet verboden worden

Geplaatst: 19-04-15 16:34

luister dames dat hebben ze zelf uitgesproken , de ouders dan.
En hoe kan jij het weten dat er niemand gelukkig was/ is? dan is er toch echt iets mis in de stichting/instelling waar je werkt!
Die intrieste toestanden heb je in de bejaardenzorg ook, je hebt overal schrijnende gevallen.

Ik wilde alleen maar zeggen je weet nooit waarvoor je kiest, ook al heb jij een duidelijk plaatje in je hoofd van hoe je het zou willen hebben.

**Geplaatst**: 19-04-15 16:51

Geplaatst: 19-04-15 16:51

kwita schreef:
luister dames dat hebben ze zelf uitgesproken , de ouders dan.
En hoe kan jij het weten dat er niemand gelukkig was/ is? dan is er toch echt iets mis in de stichting/instelling waar je werkt!
Die intrieste toestanden heb je in de bejaardenzorg ook, je hebt overal schrijnende gevallen.

Ik wilde alleen maar zeggen je weet nooit waarvoor je kiest, ook al heb jij een duidelijk plaatje in je hoofd van hoe je het zou willen hebben.

Omdat ze dat vertelden?

Met de inrichting was niks mis. Er waren er ook die niet klaagden (is dat de juiste vt-vorm?) maar er waren er veel die heel goed beseften dat ze anders waren en dat zat hen dwars. Dat ze nooit zouden zijn 'zoals wij' en nooit naar huis zouden kunnen.

Ik geloof best dat er zijn die tevreden zijn, het zijn nl gewoon individuen maar het is flauwekul dat ze allemaal zo gelukkig zijn. Dat zeggen is jezelf iets wijs maken om om te kunnen met de oneerlijke realiteit. Bij ons liepen ook opvoeders die oprecht geloofden dat ze allemaal veel gelukkiger waren dan 'wij' maar als je luisterde hoorde je wat anders.

Whatever gets them through the day right? Alleen jammer dat het ten koste van degenen die er werkelijk mee moeten leven gaat. Die worden nl nier gehoord als ze ongelukkig zijn want ach... Zalig zijn zij, die simpel zijn van geest... Toch?

**Geplaatst**: 19-04-15 19:08

Geplaatst: 19-04-15 19:08

Ja maar natuurlijk is het ook logisch dat ze weleens levensvragen hebben, die heeft een ieder.
hier zelfs op dit topic heeft ieder individu ook wel iets wat hij/zij anders of beter had gewild aanzichzelf.
Maar als er iets was wat een client dwars zat dan ging ik er wel over ingesprek tot ik wist wat het was en samen als team en verzorgers/ouders/vrijwilgers kijken wat je er aan kan doen vaak is er wel een mogelijk heid wat hun wensen tegemoet kan komen...en als het echt niet gaat moet je daar ook eerlijk inzijn en geen zoete onzin broodjes bakken.
want ook gehandicapten hebben hun idealen,wensen en dromen (gelukkig wel en ik hoop ook dat ze dat blijven houden!)