- Mark Rutte heeft het slechtste economische beleid in jaren gevoerd. Zijn grootste blunder was het in zee gaan met de PVV.
Terug naar de campagne van de verkiezingen in 2010. Mark had één speerpunt: Nederland uit de crisis helpen. In verkiezingsspotjes zagen we Bos en Balkenende niets doen, terwijl het land ten onder dreigde te gaan. Had weinig met de werkelijkheid van doen, maar wie maalt er om de feiten?
Met nipte voorsprong op de PvdA won Mark de verkiezingen van 9 juni. Een nieuwe paarse coalitie leek in de maak en bood ook de beste vooruitzichten op economisch herstel. Immers, onder de Paarse tandem Kok-Zalm was er in de jaren ’90 een sober maar sociaal hervormingsbeleid gevoerd. Het gevolg? Voor het eerst in jaren wisselden bescheiden begrotingsoverschotten de traditionele tekorten af.
Mark koos voor een rare gedoogconstructie. Veiligheid werd een speerpunt, de economie werd vergeten. Als we kijken naar veiligheid en immigratie was de keuze voor Geert overigens een logische keus. Hogere straffen, minder tolerantie en strengere immigratieregels: dat vonden zowel Mark als Geert prima.
Op economisch gebied verschilden de PVV en de VVD echter behoorlijk. Om die reden was de keuze niet alleen merkwaardig, maar ook bijzonder onverstandig. Hoe kun je hervormen als je gedoogd wordt door een oerconservatieve partij?
Het logische gevolg was dat er in 1,5 jaar geen hervormingen zijn doorgevoerd. Nul. Niets. Nada. Wel werd er met de botte bijl bezuinigd. Cultuur, natuur, onderwijs en andere linkse hobby’s moesten het ontgelden. Was dit nu het beleid waar rechts Nederland haar vingers bij aflikte? Niet echt. Al wilde Mark de banenmachine aanzetten, hij wist de juiste knopjes maar niet te vinden. Het ging van kwaad tot erger. De staatsschuld steeg, het consumentenvertrouwen daalde en de huizenmarkt bleef op slot zitten. De Rutterecessie was geboren.
De wereldwijde crisis valt de premier niet aan te rekenen, zijn keuze voor de PVV wel. Als hij in de zomer van 2010 voor Paars had gekozen, hadden we nu de vruchten kunnen plukken van pijnlijke, maar noodzakelijke hervormingen. Natuurlijk, met de PvdA en D66 zouden we nu geen dierendienders, boerkaverbod of hogere maximumsnelheden hebben. Heel spijtig allemaal. Maar Nederland had wel een sober en sociaal hervormingsbeleid kunnen voeren.
Dat hij virtueel nog steeds leider is van de grootste partij vind ik dan ook onbegrijpelijk. Hij was vooraf door talloze politici, velen van zijn eigen partij, gewaarschuwd voor Wilders. De gokker Rutte heeft verloren. De inzet was hoog, maar hij speelde niet met eigen geld. Hij speelde met het geld van 16,7 miljoen hardwerkende Nederlanders.
Wie mag de populistische puinhoop nu opruimen?