Plien91 schreef:Ik vind het 2 extremen. Er zit ook nog iets tussen ernstige verwaarlozing en onmiddelijk weghalen in imo.
Even nieuwsgierig: wat zit er tussen dan? Ernstige ondervoeding?
Plien91 schreef:Want ik denk ook dat het direct weghalen van een kind bij de ouders ook niet goed is voor het kind.
Heb je de andere documentaire bekeken? Erbij opgroeien is nog minder goed.......
Plien91 schreef:Heel dubbel ook maargoed, ik ben ook geen expert en baseer mijn mening op de beelden die ik heb gezien. Ik zag zelfstandig wonende mensen die er zelf netjes verzorgd uitzagen ondanks dat ze een laag IQ hebben, een keurige babykamer..
En natuurlijk zegt dat niets over hun opvoedkwaliteiten,
Dat is het nu juist.
Shadow had het eerder in dit topic ook over iemand die verschrikkelijk communicatief vaardig was, maar verder niks kon..... de mensen van jeugdzorg, en de rechter zullen zich heus niet daardoor in de luren laten leggen, Jan Modaal wél, en Jeugdzorg heeft het weer gedaan......
Plien91 schreef:maar het geeft toch enige indruk van waartoe ze in staat zijn en daarom vind het sneu voor die mensen dat hun kindje zo snel is weggehaald. Al was het een week kraamzorg, al was het een periode met regelmatige controles van jeugdzorg ofzo.
Ze zijn in staat om een kamer mooi in te richten, niet meer en niet minder. Helaas is dat niet genoeg om een kind op te voeden, niet genoeg om een kind de emotionele en intellectuele bagage mee te geven die het nodig heeft. Een week kraamzorg os niet voldoende controle, de kraamhulp zou er dan 24/7 moeten zijn, omdat zo'n jonkie 24/7 verzorging nodig heeft.
Geen kraamzorg die zoveel uren zorg levert, geen verzekering die dat betaalt (omdat het in normale gevallen helemaal neit nodig is). Dus moet je naar Thuiszorg, leuk allemaal, maar ook daar worden zoveel uur zorg niet gegeven. Het is niet haalbaar.
En dan..... bewijzen de ouders dat ze een flesje klaar kunnen maken, dat ze de baby kunnen verzorgen..... maar wat gebeurt er in het badje? Wat gebeurt er als de kleine gaat kruipen, en lopen? Wat als het kind leert deuren open te maken? Wat als het kind 2 is, in de peuterpuberteit komt, en opeens niks meer wil? Kun je dan zo zacht zijn als kan, en zo hard als het moet. Dat vereist veel inzicht, kennis, gevoel..... hebben ze dat?
De mensen in de docu hadden het niet.....
En dan is het kind nog maar 2. En het blijft tot een jaar of 20 thuis. Dat is 20 JAAR!!! opvoeden. En als ze 13 zijn, en ouder, kom je voor nog veel moeilijker uitdagingen te staan (avro docu sex sells). Hoe ga je daar mee om? Hoe leer je een kind zelfrespect, assertiviteit, nee zeggen? Hoe leer je een kind dat de mening van iedereen heus niet zo belangrijk is, en dat 3 miljard Chinezen het geen bal kan schelen wat de kleur van je broek is vandaag?
Kan iemand met een verstandelijke handicap dát ook leren aan een kind?
Hoe leer je houden van? Hoe leer je dat je emoties níet bepalend zijn voor je liefde, dat je boos kunt zijn op je kind, en er tegelijk zielsveel van houdt? Hoe leer je onvoorwaardelijke liefde? Hoe leer je trouw? Hoe leer je zelfkritiek? Eerlijk zijn? Transparantie? Hoe leer je logisch nadenken? Hoe leer je communiceren?
1 week kraamzorg is niet voldoende om dat na te gaan..... als er zulke sterke vermoedens bestaan dat het niet goed zal gaan, is het beter het kínd een kans te geven. Een kind is niet iets om uit te proberen of het kan.... daar wordt het kind (de enige die er werkelijk niets aan kan doen) de dupe van. Is dat eerlijk?