Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Karin schreef:Je ouders verliezen, je grootouders, je broer, je zus... Je buurgezin met vier kinderen dat nooit meer thuiskomt, die plek in de klas of op kantoor die leeg blijft.
Verstandelijk kan ik het allemaal heel goed beredeneren. En er gaan nu eenmaal mensen dood, dat hoort bij het leven. Maar toch raakt dit mij en vele anderen. Omdat ik me kan voorstellen hoe intens het verdriet moet zijn wanneer een dierbare zo onverwacht overlijdt, of dat nou bij een auto-ongeluk om de hoek is of bij een vliegtuigcrash ver weg.
Het zou fijn zijn als je het 'uit' kon zetten. Nee, niet zozeer fijn: gewoon makkelijk. Doen alsof het niet is gebeurd, je ervoor afsluiten. Je kunt er toch niets aan doen, gebeurd is gebeurd en je draait het niet terug, je krijgt die mensen er niet mee terug. Maar het minste wat ik persoonlijk kan doen is meeleven, vind ik.