Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-06-13 19:04

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 11-06-13 19:04

Afspraken die met één ouder worden gemaakt, worden niet per se aan de andere ouder doorgegeven. Bij de Raad voor de Kinderbescherming worden gescheiden ouders inderdaad meestal apart gesproken, waardoor het heel goed mogelijk was dat moeder niets wist van de afspraak. Mogelijk wist zij het bijvoorbeeld al eerder en is haar gezegd dit nog niet tegen vader te vertellen, omdat de Raad dat zelf wilde doen.
Natuurlijk krijgen uiteindelijk beide ouders dezelfde informatie te horen en beide ouders krijgen het onderzoeksrapport waarin gespreksverslagen staan van ouders, de kinderen en betrokken professionals. Maar gemaakte afspraken voor gesprekken worden dus niet gecommuniceerd naar de andere ouder (zijn namelijk regelmatig ouders die er alles aan doen om de ander dwars te zitten, waardoor er nare situaties kunnen ontstaan waarbij de één de ander buiten opwacht na een gesprek, of naar huis volgt, bijvoorbeeld).

**Geplaatst**: 25-06-13 09:53

Geplaatst: 25-06-13 09:53

http://www.stichtingruju.nl/

Bedankbrief Moeder Ruben en Julian

Bedankt Nederland,

Vandaag, maandag 24 juni, zou Julian 8 jaar zijn geworden, Ruben zou 9 juli 10 jaar worden. Net als denk ik iedere andere moeder kan ik me hun geboorte tot in de details herinneren.

Een paar weken geleden waren we al plannen aan het maken voor hun verjaardagen. Wanneer we het gingen vieren en hoe we dit zouden doen. Wie er allemaal mochten komen en uiteraard welke cadeaus ze graag wilden hebben.

Het werd ze niet gegund en het is niet te bevatten als je terugdenkt hoe een jaar geleden nog hun verjaardagen gevierd werden, dat het dit jaar enkel een bezoek aan hun graf kan worden.

Het graf dat er niet was geweest als niet meneer Barten kikkervisjes zou gaan zoeken met zijn zoontje en adequaat reageerde op het zien van de lichamen van mijn kinderen. Ik ben hem heel erg dankbaar.

Er zijn zoveel mensen betrokken geweest tijdens de vermissing van Ruben en Julian. En hoewel er nog steeds een klein beetje hoop was dat ik ze levend in mijn armen had kunnen sluiten, besefte ik heel erg goed dat die kans naarmate ze langer vermist waren steeds kleiner werd.

Ik realiseer me ook heel goed dat al die mensen die naar Ruben en Julian gezocht hebben zich bewust waren van het feit dat de jongens ook aangetroffen konden worden op een manier die je liever niet zou hebben. Ik heb dit in ieder geval zelf ervaren toen ik aan het zoeken was. Desondanks werd er massaal door bekenden en onbekenden doorgezocht. Ik ben iedereen hier heel dankbaar voor, ook Remco Meijer en Wanda van de Bovenkamp die burgerzoekacties organiseerden. Daarbij wil ik in het bijzonder ook de vaders en moeders van klasgenootjes van Ruben en Julian bedanken die hebben meegezocht.

Dat er zo veel mensen wilden helpen met het vinden van mijn jongens had ik niet verwacht toen ik het berichtje op Facebook plaatste. En het liefst zou ik iedereen persoonlijk willen bedanken voor alle moeite die gedaan is om Ruben en Julian te vinden, maar ook voor alle medeleven, meedenken, voor alle kaarten, bemoedigende berichtjes en geschenken, onder wie mijn collega's en de inwoners van Beukbergen voor hun twee schitterende bloemstukken voor de jongens.

Ik zou graag in het bijzonder alle rechercheurs, die betrokken zijn geweest en nog steeds betrokken zijn bij het onderzoek, willen bedanken. Ook wil ik de mariniers uit Doorn en in het bijzonder de combattrackers, de militairen van het pantsergeniebataljon uit Oirschot en de Koninklijke Luchtmacht bedanken voor hun inzet. Burgemeester Koos Janssen, de Kerckeboschschool, VVJonathan, de brandweer en dan met name ploeg 2 uit Zeist, die samen met mijn vriendinnen en familie ons hebben bijgestaan en nog steeds bijstaan in deze moeilijke tijd. Evenals Ellen Kruijer van De Wending die het mogelijk heeft gemaakt om het afscheid van Ruben en Julian geheel in de stijl van de jongens te laten plaatsvinden, maar bovenal ook nog steeds een grote steun voor mij is.

Achter de schermen hebben nog veel meer mensen, zowel in Nederland als in het buitenland, dag en nacht doorgewerkt om Ruben en Julian te vinden, waar ik geen weet van heb. Ook die mensen die wil ik graag bedanken.

Ook wil ik de oprichters van Stichting RuJu, Remco Meijer, Menno Bausch en Frank Oosthoek, bedanken die met hun stichting zorgen dat Ruben en Julian niet worden vergeten.

Tenslotte wil ik de media bedanken dat er met respect met onze situatie en onze wensen is omgegaan.

Met hartelijke groet,

Iris van der Schuit

mama van Ruben en Julian

**Geplaatst**: 25-06-13 10:33

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 25-06-13 10:33

Prachtig,dat ze dit kan doen na zo'n intens verlies... niet te bevatten. Bewonderingswaardig wel!
Blijft verschrikkelijk,het spookt nog regelmatig door mijn hoofd heen,hoe het met haar gaat...

**Geplaatst**: 25-06-13 12:43

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 25-06-13 12:43

ik heb gedoneerd http://www.stichtingruju.nl/index.php/doneren

De jongens en vooral de moeder verdienen het dat de jongens niet vergeten worden.

**Geplaatst**: 25-06-13 13:38

Geplaatst: 25-06-13 13:38

yvonnedv schreef:
ik heb gedoneerd http://www.stichtingruju.nl/index.php/doneren

De jongens en vooral de moeder verdienen het dat de jongens niet vergeten worden.

Ik denk dat daar geen geld voor nodig is maar enkel een hart. Ik zal de jongens namelijk, ondanks dat ik ze niet kende, en met mij velen anderen nooit vergeten. Zij zitten namelijk in ons hart!

**Geplaatst**: 25-06-13 18:04

Geplaatst: 25-06-13 18:04

yvonnedv schreef:
ik heb gedoneerd http://www.stichtingruju.nl/index.php/doneren

De jongens en vooral de moeder verdienen het dat de jongens niet vergeten worden.

Wat doet die stichting dan met dat geld?

**Geplaatst**: 25-06-13 18:26

Geplaatst: 25-06-13 18:26

verootjoo schreef:
yvonnedv schreef:
ik heb gedoneerd http://www.stichtingruju.nl/index.php/doneren

De jongens en vooral de moeder verdienen het dat de jongens niet vergeten worden.

Wat doet die stichting dan met dat geld?

"te weten het realiseren van een monument voor alle kinderen in Nederland die het slachtoffer zijn geworden van huiselijk geweld met dodelijke afloop. Op deze manier hopen wij een plek te creëren waar zij herdacht kunnen worden en die toegankelijk is voor een ieder die daar behoefte aan heeft."

**Geplaatst**: 25-06-13 21:05

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 25-06-13 21:05

Volgens mij willen ze twee bomen gaan planten, las ik op de site.. Vraag me af hoeveel geld daarvor nodig is...

**Geplaatst**: 25-06-13 21:57

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 25-06-13 21:57

ik vind het zo apart dat de doodsoorzaak nog niet wordt bekend gemaakt. iedereen vraagt zich af wat er gebeurd is

**Geplaatst**: 25-06-13 22:02

Geplaatst: 25-06-13 22:02

truitje schreef:
ik vind het zo apart dat de doodsoorzaak nog niet wordt bekend gemaakt. iedereen vraagt zich af wat er gebeurd is

Omdat het nu wel klaar is met sensatiezoekerij? Laat de details lekker bij de familie, daar hebben wij buitenstaanders imo echt geen recht op.
Of misschien was het niet meer te herleiden uit de stoffelijke resten.

**Geplaatst**: 25-06-13 22:12

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 25-06-13 22:12

Het is niet in publiek belang dat de doodsoorzaak bekend wordt gemaakt, als die al is gevonden.

**Geplaatst**: 27-06-13 21:16

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 27-06-13 21:16

Stichting RuJu

Namens de moeder van Ruben en Julian mogen wij het volgende naar buiten brengen.

Ik heb het heel erg moeilijk en ik mis de jongens verschrikkelijk. Het besef dat ze nooit meer terug komen vind ik heel moeilijk. Ik hoop dat ze niets gemerkt hebben van wat hen is aangedaan, maar de uitslag daarover duurt heel lang. Ik vind het moeilijk om zonder hen verder te moeten, ze waren en zijn nog steeds alles voor mij.

Tell me how am supposed to live without you
Now that I've been lovin' you so long
How am I supposed to live without you
How am I supposed to carry on
When all that I've been livin 'for is gone

**Geplaatst**: 27-06-13 21:29

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 27-06-13 21:29

Voortgang onderzoek dood Ruben en Julian

Beste mensen,

Er word ons geregeld gevraagd hoe het nu is met het onderzoek naar de precieze doodsoorzaak van Ruben en Julian.

Het enige wat wij kunnen melden hierin is dat het forensisch onderzoek naar de dood nog in volle gang is en voorlopig nog even duurt.

Het forensisch omgevingsonderzoek moet ook nog uitgevoerd worden.

Mocht er iets over te melden vallen dan zal dit door de politie naar buiten worden gebracht. Meer weten wij momenteel ook niet.

Met warme groet,

Remco,

Menno,

Frank.

**Geplaatst**: 27-06-13 23:36

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 27-06-13 23:36

Heftig hoor..

Heel je wereld stort toch in als allebei je kinds weg vallen...
ik zou geen lichtstraaltje meer zien of willen zien denk ik zo...

**Geplaatst**: 09-07-13 10:07

Geplaatst: 09-07-13 10:07

Stichting RuJu heeft een foto van Iris van der Schuit gedeeld.

Ik krijg van heel veel mensen de vraag hoe het nu met me gaat. Een vraag die ik heel goed snap, omdat ik mij dezelfde vraag altijd stelde als er weer een gezinsdrama had plaatsgevonden, waarvan een vader of moeder alleen achterbleef. Het is niet te geloven dat sinds 2005 tot nu minimaal 91 kinderen zijn omgebracht door een (of beide) ouder(s). Nu wordt mij de vraag steeds gesteld "Hoe gaat het met je?".

Ik vind het lastig om die te beantwoorden, want ik wil niet zielig doen. Mijn kinderen zijn het slachtoffer, ik niet. Maar ik snap dat de vraag er is, dus ik zal een poging doen om het te beschrijven:

Ik ben vooral verdrietig, elke dag. Ik sta ermee op, ga ermee naar bed en droom erover. Het is een intens verdriet wat met niets te vergelijken valt. Ik mis de grote en de kleine dingen. Hun stemmen, het thuiskomen, het heen en weer brengen van en naar sporten, vriendjes en school. Naar Ruben zijn voetbalwedstrijden kijken. Hoe Ruben en Julian in mijn armen vlogen als ze uit school kwamen. De verhalen die ze tegelijkertijd aan mij vertelden zodat ik geen van beide verhalen kon volgen. De voetstapjes die je ’s ochtends hoort als ze wakker werden, de steenkoude voeten van Ruben en Julian als ze bij mij in bed kropen. De geur van hun haar, de plannen die we maakten voor de toekomst. Hun handen die de mijne vastpakten als we de hond uit gingen laten. Zelfs de momenten dat ze liepen te klieren mis ik. Maar ik mis vooral dat ik ze even vast kan houden en zeggen dat ik van ze hou, wetende dat ze dat ook echt horen.

Ons laatste afscheid op 6 mei staat op mijn netvlies gebrand. Op dat moment wist hun vader dat dit ons laatste afscheid zou zijn, dat ik ze nooit meer zou zien. Ik heb ze geknuffeld en ik heb ze gezegd dat ik van ze hou en ze zeiden beiden dat ze van mij houden en heb ze vervolgens uitgezwaaid. En ik ben me ervan bewust dat zijn vriendin hetzelfde heeft ervaren, toen ze Ruben en Julian met hun vader diezelfde avond uitzwaaide, ook niet wetende dat ze nooit meer terug zouden komen.

Dus hoe gaat het met mij? Elke ochtend is het begin van een nachtmerrie. Ik zoek nu vooral afleiding in het “levend” houden van Ruben en Julian, daarom zijn ze gewoon weer Ranger van het WNF geworden, iets wat ze heel belangrijk vonden. Af en toe denk ik mee met Stichting RuJu, die ervoor gaan zorgen dat Ruben en Julian samen met de vele andere kinderen die afgelopen jaren zijn omgekomen door huiselijk geweld niet worden vergeten. En ik probeer waar ik kan er te zijn voor de klasgenootjes van Ruben en Julian. Door het overlijden van Ruben en Julian en de manier waarop dit gebeurd is zijn heel veel kinderen helaas een stukje onbezorgdheid kwijt geraakt.

Verder ben ik ben in afwachting van de onderzoeken die nog lopen, waaronder het onderzoek naar de doodsoorzaak, hier wil ik eigenlijk maar 1 ding over horen en dat is dat ze niet geleden hebben. Verder in de toekomst durf en kan ik niet kijken, voor mij is die toekomst er gewoon niet. Ik kan me een leven zonder Ruben en Julian gewoon niet voorstellen, het lijkt me gewoon onmogelijk. Ik vind het fijn te merken dat Ruben en Julian nog niet vergeten zijn en ben iedereen daar echt dankbaar voor, evenals de steun die ik krijg van familie, vrienden, collega’s en zelfs van onbekenden. Het maakt het verlies verdriet en gemis er niet minder om, maar het dragen ervan soms wel wat minder zwaar. Daarom nogmaals heel erg bedankt!.

Ik krijg van heel veel mensen de vraag hoe het nu met me gaat. Een vraag die ik heel goed snap, omdat ik mij dezelfde vraag altijd stelde als er weer een gezinsdrama had plaatsgevonden, waarvan een vader of moeder alleen achterbleef. Het is niet te geloven dat sinds 2005 tot nu minimaal 91 kinderen zijn omgebracht door een (of beide) ouder(s).
Nu wordt mij de vraag steeds gesteld "Hoe gaat het met je?".

Ik vind het lastig om die te beantwoorden, want ik wil niet zielig doen. Mijn kinderen zijn het slachtoffer, ik niet. Maar ik snap dat de vraag er is, dus ik zal een poging doen om het te beschrijven:

Ik ben vooral verdrietig, elke dag. Ik sta ermee op, ga ermee naar bed en droom erover. Het is een intens verdriet wat met niets te vergelijken valt. Ik mis de grote en de kleine dingen. Hun stemmen, het thuiskomen, het heen en weer brengen van en naar sporten, vriendjes en school. Naar Ruben zijn voetbalwedstrijden kijken. Hoe Ruben en Julian in mijn armen vlogen als ze uit school kwamen. De verhalen die ze tegelijkertijd aan mij vertelden zodat ik geen van beide verhalen kon volgen. De voetstapjes die je ’s ochtends hoort als ze wakker werden, de steenkoude voeten van Ruben en Julian als ze bij mij in bed kropen. De geur van hun haar, de plannen die we maakten voor de toekomst. Hun handen die de mijne vastpakten als we de hond uit gingen laten. Zelfs de momenten dat ze liepen te klieren mis ik. Maar ik mis vooral dat ik ze even vast kan houden en zeggen dat ik van ze hou, wetende dat ze dat ook echt horen.

Ons laatste afscheid op 6 mei staat op mijn netvlies gebrand. Op dat moment wist hun vader dat dit ons laatste afscheid zou zijn, dat ik ze nooit meer zou zien. Ik heb ze geknuffeld en ik heb ze gezegd dat ik van ze hou en ze zeiden beiden dat ze van mij houden en heb ze vervolgens uitgezwaaid. En ik ben me ervan bewust dat zijn vriendin hetzelfde heeft ervaren, toen ze Ruben en Julian met hun vader diezelfde avond uitzwaaide, ook niet wetende dat ze nooit meer terug zouden komen.

Dus hoe gaat het met mij? Elke ochtend is het begin van een nachtmerrie. Ik zoek nu vooral afleiding in het “levend” houden van Ruben en Julian, daarom zijn ze gewoon weer Ranger van het WNF geworden, iets wat ze heel belangrijk vonden. Af en toe denk ik mee met Stichting RuJu, die ervoor gaan zorgen dat Ruben en Julian samen met de vele andere kinderen die afgelopen jaren zijn omgekomen door huiselijk geweld niet worden vergeten. En ik probeer waar ik kan er te zijn voor de klasgenootjes van Ruben en Julian. Door het overlijden van Ruben en Julian en de manier waarop dit gebeurd is zijn heel veel kinderen helaas een stukje onbezorgdheid kwijt geraakt. Verder ben ik ben in afwachting van de onderzoeken die nog lopen, waaronder het onderzoek naar de doodsoorzaak, hier wil ik eigenlijk maar 1 ding over horen en dat is dat ze niet geleden hebben. Verder in de toekomst durf en kan ik niet kijken, voor mij is die toekomst er gewoon niet. Ik kan me een leven zonder Ruben en Julian gewoon niet voorstellen, het lijkt me gewoon onmogelijk.

Ik vind het fijn te merken dat Ruben en Julian nog niet vergeten zijn en ben iedereen daar echt dankbaar voor, evenals de steun die ik krijg van familie, vrienden, collega’s en zelfs van onbekenden. Het maakt het verlies verdriet en gemis er niet minder om, maar het dragen ervan soms wel wat minder zwaar. Daarom nogmaals heel erg bedankt!

**Geplaatst**: 09-07-13 10:14

Geplaatst: 09-07-13 10:14

Iris van der Schuit

23 minuten geleden.

Mijn lieve Ruben, 10 jaar geleden werd je geboren, op 9 juli 2003. Jouw geboorte was heel plotseling en veel te vroeg (7 weken), ik mocht je alleen even een aai geven, waarna je naar een andere etage verdween. Ik bleef alleen achter, had wel een zoon, maar niet bij me. Maar voordat je weggereden werd in een couveuse had ik het volle vertrouwen in je. Ruben redt het wel, ondanks zijn vroeggeboorte, ik voelde je kracht en je doorzettingsvermogen. Ik was bezorgd maar maakte me geen grote zorgen. Je hebt keihard geknokt om in leven te blijven en na een maand mocht je eindelijk uit het ziekenhuis en was je thuis. Net zoals je de rest van je jonge leven geknokt hebt om te worden wie je wilde zijn. En je was er nog niet, want je had zo veel plannen. Je wilde de wereld verbeteren. Maar uit de reacties van jouw vriendjes en klasgenoten kan ik opmaken dat het je gelukt was om te zijn wie je wilde zijn. Vrolijk, slim, humoristisch, behulpzaam, ondeugend en eigenwijs. Precies zoals ik je kende. Maar ik kende ook je frustraties en jouw zorgen, hoe je vocht tegen onrecht.

Zoals je geboren bent, zo ben je net zo uit mijn leven gegaan. Zo plotseling en veel te vroeg. Toen jullie zoek waren had ik het vertrouwen in je, als je ergens bent, ben je samen met Julian sterk genoeg om je te redden en contact op te nemen. Toen dat contact uit bleef, was voor mij eigenlijk al duidelijk dat jullie er niet meer zouden zijn. Ik was bezorgd en deze keer maakte ik me hele grote zorgen. Jullie werden gevonden en ik heb nooit afscheid van jullie kunnen nemen. Zelfs geen aai over je wang, zoals ik toen vlak na jouw geboorte heb gedaan. Zelfs niet even vasthouden zoals ik de volgende dag mocht doen bij je, en bij Julian direct mocht doen. Dit doet mij nog steeds heel veel verdriet.
Ondanks dat ik je geen fysiek cadeau kan geven, heb ik toch iets voor je, waarvan ik denk dat je er blij mee bent. Je favoriete wilde dier was een neushoorn. Voor jouw 10e geboortedag heb ik een neushoorn geadopteerd bij het WNF.

Ik hou van jullie..... 4-ever

**Geplaatst**: 09-07-13 10:20

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 09-07-13 10:20

Pffff,wat heftig.. het verdriet van een moeder is onbeschrijfelijk.. wel een sterk mens!

**Geplaatst**: 09-07-13 10:29

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 09-07-13 10:29

Wat een brieven, je leest de wanhoop en het intense verdriet door de letters heen. Zo vreselijk zo alleen... Ik kan niet eens beginnen voor te stellen hoe ze zich moet voelen.....

**Geplaatst**: 09-07-13 10:35

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 09-07-13 10:35

verschrikkelijk, al snap ik niet waarom ze steeds dit allemaal met jan en alleman wil delen

**Geplaatst**: 09-07-13 11:11

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 09-07-13 11:11

Het graf dat er niet was geweest als niet meneer Barten kikkervisjes zou gaan zoeken met zijn zoontje en adequaat reageerde op het zien van de lichamen van mijn kinderen. Ik ben hem heel erg dankbaar.

Waarom zou je gaan zoeken met je zoontje erbij!? Allemaal leuk en aardig bedoeld, maar als zoon lief hen vond? Ik denk dat de meeste kinderen (en ik ook) of volwassenen er een trauma aan over zouden houden, 2 kinder lijkjes vinden die er al een aantal dagen liggen.

**Geplaatst**: 09-07-13 11:12

Geplaatst: 09-07-13 11:12

eclair98 schreef:
Het graf dat er niet was geweest als niet meneer Barten kikkervisjes zou gaan zoeken met zijn zoontje en adequaat reageerde op het zien van de lichamen van mijn kinderen. Ik ben hem heel erg dankbaar.

Waarom zou je gaan zoeken met je zoontje erbij!? Allemaal leuk en aardig bedoeld, maar als zoon lief hen vond? Ik denk dat de meeste kinderen (en ik ook) of volwassenen er een trauma aan over zouden houden, 2 kinder lijkjes vinden die er al een aantal dagen liggen.

Ze gingen kikkervisjes zoeken staat in de tekst

Niet de kinderen.

**Geplaatst**: 09-07-13 11:19

Geplaatst: 09-07-13 11:19

Oke, zover had ik het niet gelezen. Ik dacht dat zijn achternaam was :')

**Geplaatst**: 09-07-13 11:24

Geplaatst: 09-07-13 11:24

Miepie77 schreef:
verschrikkelijk, al snap ik niet waarom ze steeds dit allemaal met jan en alleman wil delen

Haar manier van verwerken?
De gedachte aan haar jongens levend houden?

Ieder op zijne wijs toch?

**Geplaatst**: 12-07-13 09:06

Geplaatst: 12-07-13 09:06

Miepie77 schreef:
verschrikkelijk, al snap ik niet waarom ze steeds dit allemaal met jan en alleman wil delen

Misschien omdat heel nederland zo mee geleefd heeft ? Er zoveel mensen gezocht hebben om haar jongens ? Ik kan me het goed voorstellen en daarbij......iedereen doet de verwerking op zijn eigen manier, daar is geen goed of fout in en wij als buitenstaanders hoeven daar absoluut geen vragen/veroordeling over te hebben.

**Geplaatst**: 12-07-13 15:46

Re: 2 broertjes vermist (na zelfmoord vader) update 19/5

Geplaatst: 12-07-13 15:46

Helemaal mee eens met bovenstaande!