Bokt.nl

Sizzle schreef:

Op den duur bleek dat de school hem strafwerk op strafwerk gestapeld had zodat hij inmiddels een heel boek moest overschrijven en zonder de ouders te informeren, hij was nog minderjarig (…echt… )

Sizzle schreef:

Het leersysteem zelf is enorm kantonafhankelijk, ook vanwege de talen. In de Duitse Kantons zie je een hoop terug van de Nederlandse vrije scholen.

Sizzle schreef:

En terwijl ik dat typte verscheen op de nieuws site:

„Overspannenheid, depressie, zelfmoordpogingen: Zwitserse jongeren hebben het nog nooit zo slecht gehad. Dit blijkt uit actuele cijfers van het Federaal Bureau voor de Statistiek BFS, studies van de kinder- en jeugdadviesdienst ProJuventute en de CS Jeugdbarometer.“

Zo treurig. Die moeten nog beginnen met het leven verdorie

Sizzle schreef:

Ja, dat is raar. Natuurlijk hoor je dat te weten.
Het lijkt me ook een goede reden om daar een serieus gesprek over aan te gaan.

Grappig verhaal: mijn moeder heeft ooit een opleiding gesloten
Mijn broer (die van het pesten) had na zijn schooltijd een enorm probleem ontwikkeld waarbij hij zich afsloot voor negatief nieuws. Dus als hij iets niet gedaan had en daarvoor strafwerk kreeg dan sloot hij zich verder af en deed niet eens meer zijn schooltas open. Op den duur bleek dat de school hem strafwerk op strafwerk gestapeld had zodat hij inmiddels een heel boek moest overschrijven en zonder de ouders te informeren, hij was nog minderjarig (…echt… )
Mijn moeder heeft toen een klacht ingediend omdat ze juist deze (prive) opleiding gekozen hadden vanwege kleine klassen en idividuele aandacht. Van de ene klacht kwamen ze in de volgende waarbij uiteindelijk bleek dat ze aan bepaalde wetten helemaal niet voldeden. Die opleiding bestaat niet meer

SusanH schreef:

De situatie in Japan is toch echt 1 op 1 te wijten aan de druk die mensen daar voelen om te presteren. Als ik dat doortrek naar hier dan zal dat zeker meespelen in de mentale druk die tieners en adolescenten voelen en ervaren. Dat doet zo veel met mensen. Ik zie dat op mijn werk ook bij jongeren met lvb ( lichte verstandelijke beperking) willen er zo graag bijhoren en omdat ze een vlotte babbel hebben en je aan de buitenkant niet ziet dat ze een beperking hebben vaak, worden ze enorm overvraagd. Dat leidt tot psychische en somatische klachten.

Urbanus schreef:

Natuurlijk, je hebt extraverte en introverte kinderen, het zijn net mensen.

Maar ik ben een groot voorstander van ze dingen laten proberen en zeker als ze nog jong zijn, stimuleren om vriendjes te maken.

chanicha schreef:

Toch blijf ik ook zeggen dat doordat ouders allebei werken, ze een hoop aandacht tekort komen en bso is ook niet altijd een fijne plek.

Sizzle schreef:

rien10 schreef:

Dat is een very unpopular opinion. Maar ik denk dat je helemaal gelijk hebt.

Alles met mate?

Zolang een kind er met plezier heen gaat en daar vrienden heeft dan is dat niet zoveel anders dan andere sociale opvulling na schooltijd. Als ze met tegenzin gaan is het een ander verhaal.
Er zit nogal een enorm grijs gebied tussen 12 uur per dag/5 dagen per week, of een paar uurtjes.
Immers zijn in Belgie de kinderen niet nog zwaarder depressief omdat ze langere schooldagen maken.

Pmarena, het is uiteraard al heel lang geleden en zoals dat gaat zijn dingen die op het moment onaangenaam zijn op den duur gewoon iets uit het verleden. Als je eenmaal volwassen bent moet je dingen ook gewoon een plekje kunnen geven.
Mijn broer is destijds als vervanging een werk-leer opleiding gaan doen en daar ging het uitstekend

Ik heb ook veel clubjes en sporten moeten proberen vroeger, maar dat heeft meer geld gekost dan wat anders. Het was ook niet verkeerd hoor, maar meeste heb ik binnen een maand weer gestopt. Muziek heb ik wel lang gedaan en uiteindelijk paardrijden. Echter mocht ik pas op paardrijden toen ik er zelfstandig naar de manege kon fietsen.

pmarena schreef:

SusanH schreef:

De situatie in Japan is toch echt 1 op 1 te wijten aan de druk die mensen daar voelen om te presteren. Als ik dat doortrek naar hier dan zal dat zeker meespelen in de mentale druk die tieners en adolescenten voelen en ervaren. Dat doet zo veel met mensen. Ik zie dat op mijn werk ook bij jongeren met lvb ( lichte verstandelijke beperking) willen er zo graag bijhoren en omdat ze een vlotte babbel hebben en je aan de buitenkant niet ziet dat ze een beperking hebben vaak, worden ze enorm overvraagd. Dat leidt tot psychische en somatische klachten.

Ik denk dat het al met al toch komt door allerlei vormen van druk die er op die kinders (en hun ouders) staat. De druk om er bij te horen, om iets op te moeten bouwen, om te presteren, om de juiste keuzes te maken want ja je hebt zo bizar veel keuzes in alles.... de druk om vooral geen dingen en goede kansen te missen. De druk om "plezier" te hebben en dat ook te laten zien aan anderen. Constant "aan" moeten staan daarvoor....

Sizzle schreef:

Ik ben ook blij met de vrije school achtige insteek
Zo had ik school misschien ook leuker gevonden vroeger
Maar hoe dan ook kan meer naar gym en meer naar buiten duidelijk niet voorkomen dat het een paar jaar later enorm mis gaat.

Een beetje depressief wellicht voor kerst maar ik vind deze songtext van Ren wel passend bij de social media bezwaren:

Funny how you act surprised when depression levels rise
When you force feed inadequacy straight into our eyes
Television shows that praise the beautiful people
And talent competitions that just laugh at the feeble
Billboards, magazines, people turned to plasticine
Moulded like a factory, we're growing up to fear feeling ugly
It's lunacy
A knife in the community, 'cause insecurity breeds judgment
Judgment breeds hate, not unity
And hierarchy based upon aesthetics is what makes a kid in school get bullied for genetics
And I felt so ugly growing up
The way that I looked sometimes got me beaten up
I mean what the fiets?
Sort of culture do we live in
When we're defined by the shape of our face
When we're ashamed by the size of our waist
When we're imprisoned by the form that we take
And so we keep buyin' and spendin'
That's just how this story goes
You build us up just to knock us back down
And we just keep falling Like dominoes

https://youtu.be/bbbjWEnC3Gc

Rytir schreef:

Ik denk ook dat de maakbaarheid van het leven nu een rol speelt bij met name burn out. Als je maar hard genoeg werkt kun je alles worden wat je wil. En dan ook nog eens snel. Voor hogere functies met veel verantwoordelijkheid moest je je vroeger opwerken; vanuit werkervaring doorgroeien. Nu zie je veel specialistische opleidingen waarbij studenten meteen bij een verantwoordelijke functie terecht kunnen komen. Vooral bij hbo en universitaire opleidingen.

De afgelopen 5 jaar is mij ook opgevallen dat ik steeds meer jonge cliënten zie met burn out klachten. (Dat zijn overigens twintigers maar het probleem ontstaat eerder). En het overgrote deel uitgevallen in hun eerste of tweede baan na hun studie, soms al na 6 maanden. 9 van de 10 keer was dit ook letterlijk hun eerste baan, nooit naast of voor hun studie gewerkt (of heel minimaal). Dat was onder het mom van geen tijd, al heb ik niet het idee dat studies nu heel veel zwaarder zijn dan voorheen, maar dat is ieders eigen keuze. Echter kun je nog zo slim zijn of theorie goed kunnen leren; werk is anders dan studeren. En als je geen werknemersvaardigheden hebt 'geleerd' dan is het best lastig om en de theorie om te zetten naar de praktijk en om mee te komen in het werkende leven en dan ook nog eens op hoog niveau. Volgens mij wordt de druk die dat oplevert best wel over het hoofd gezien.

Zebrastreep schreef:

Maar daarom is het ook wel belangrijk om gewoon vroeg met een vakantiebaantje of iets te beginnen. En niet om veel te verdienen en voor hogere functies maar puur voor het socialiseren en samenwerken met collega's en daarnaast al wat van de werkvloer proeven en verantwoordelijkheden maar op een kleinschalige vorm.

Mijn ouders hebben mij op den duur ik was 16 ook wel met lichte dwang gezegd van nu is het wel eens tijd om te beginnen met een baantje in ieder geval in de zomer om zo wat geld te verdienen. Nu koos ik gelijk een heel druk baantje uit en ben ik direct allergisch geworden voor de horeca , maar ik kreeg wel meer zelfvertrouwen en begon minder onzeker te worden dus ik denk dat mijn ouders ook daarom wouden dat ik aan het werk ging.