Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-11-20 22:25

Re: Baas in eigen buik, waar ligt de grens?

Geplaatst: 15-11-20 22:25

Ik vind de discussie over adoptie niet helemaal relevant hier. Of een kind wel of niet geadopteerd kan worden, doet niets af aan het recht van een vrouw om te bepalen of ze zwanger wil zijn, van wie en haar recht om een zwangerschap af te breken, zonder daarover verantwoording aan een ander te hoeven afleggen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-11-20 22:57

Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-20 22:57

Avalanche81 schreef:
Ik vind de discussie over adoptie niet helemaal relevant hier. Of een kind wel of niet geadopteerd kan worden, doet niets af aan het recht van een vrouw om te bepalen of ze zwanger wil zijn, van wie en haar recht om een zwangerschap af te breken, zonder daarover verantwoording aan een ander te hoeven afleggen.

Nee maar het laat zien dat het iets complexer is dan simpelweg 'voldragen en afstaan'. Doet niks af aan het feit dat een vrouw nog steeds baas in eigen buik is en inderdaad geen verantwoording af hoeft te leggen.

**Geplaatst**: 15-11-20 23:02

Geplaatst: 15-11-20 23:02

Nu ik er naar aanleiding van dit topic over nadenk is het eigenlijk best gek. Abortus wordt vooral in gelovige kringen niet geaccepteerd. Zij zijn veelal voor “het leven”. Echter zien juist zij het leven in het hier en nu als niet zaligmakend en hopen zij in de hemel te komen, waar alles beter zou zijn.

Er wordt door deze groep heel bewust gestreefd naar een beter leven in het hiernamaals, omdat daar geen pijn en verdriet zou zijn. Waarom zou het dan slecht zijn, een foetus niet ter wereld te laten komen? Hij hoeft dan de beperkingen van het leven met bijhorend pijn en verdriet niet te ondergaan.

**Geplaatst**: 15-11-20 23:07

Geplaatst: 15-11-20 23:07

996981 schreef:
Nu ik er naar aanleiding van dit topic over nadenk is het eigenlijk best gek. Abortus wordt vooral in gelovige kringen niet geaccepteerd. Zij zijn veelal voor “het leven”. Echter zien juist zij het leven in het hier en nu als niet zaligmakend en hopen zij in de hemel te komen, waar alles beter zou zijn.

Er wordt door deze groep heel bewust gestreefd naar een beter leven in het hiernamaals, omdat daar geen pijn en verdriet zou zijn. Waarom zou het dan slecht zijn, een foetus niet ter wereld te laten komen? Hij hoeft dan de beperkingen van het leven met bijhorend pijn en verdriet niet te ondergaan.

Het is gods wil dat je als mens een leven lang lijdt.

**Geplaatst**: 15-11-20 23:08

Geplaatst: 15-11-20 23:08

_San87_ schreef:
996981 schreef:
Nu ik er naar aanleiding van dit topic over nadenk is het eigenlijk best gek. Abortus wordt vooral in gelovige kringen niet geaccepteerd. Zij zijn veelal voor “het leven”. Echter zien juist zij het leven in het hier en nu als niet zaligmakend en hopen zij in de hemel te komen, waar alles beter zou zijn.

Er wordt door deze groep heel bewust gestreefd naar een beter leven in het hiernamaals, omdat daar geen pijn en verdriet zou zijn. Waarom zou het dan slecht zijn, een foetus niet ter wereld te laten komen? Hij hoeft dan de beperkingen van het leven met bijhorend pijn en verdriet niet te ondergaan.

Het is gods wil dat je als mens een leven lang lijdt.

En waarom zou je dan een ander bewust ook aan willen doen?

**Geplaatst**: 15-11-20 23:18

Geplaatst: 15-11-20 23:18

996981 schreef:
_San87_ schreef:

Het is gods wil dat je als mens een leven lang lijdt.

En waarom zou je dan een ander bewust ook aan willen doen?

Het is gods wil. Alles is gods wil.

**Geplaatst**: 15-11-20 23:20

Geplaatst: 15-11-20 23:20

MarcoBorsato schreef:
Avalanche81 schreef:
Ik vind de discussie over adoptie niet helemaal relevant hier. Of een kind wel of niet geadopteerd kan worden, doet niets af aan het recht van een vrouw om te bepalen of ze zwanger wil zijn, van wie en haar recht om een zwangerschap af te breken, zonder daarover verantwoording aan een ander te hoeven afleggen.

Nee maar het laat zien dat het iets complexer is dan simpelweg 'voldragen en afstaan'. Doet niks af aan het feit dat een vrouw nog steeds baas in eigen buik is en inderdaad geen verantwoording af hoeft te leggen.

Mee eens. Adoptie is absoluut geen heilige graal en moet ook zeker niet geromantiseerd worden. En je moet je serieus afvragen of je een kind dat trauma aandoen in plaats van abortus.

**Geplaatst**: 15-11-20 23:43

Geplaatst: 15-11-20 23:43

Ik ben zelf ook gelovig. Persoonlijk vind ik abortus iets vreselijks maar ik begrijp wel dat sommige vrouwen dit als enige optie kunnen zien. Pas hoorde ik in een tv programma een aantal vrouwen over hun eigen abortus praten. Een van de vrouwen zei: ach het was niks. Ik kan daar niet zo goed bij, heb een paar keer een vroege echo gehad van mijn eigen kinderen en het was wel degelijk iets. Naar mijn mening is dat je kop in het zand steken.

Toch vind ik dat de mogelijkheid voor abortus er moet zijn en blijven. Wil je als kind geboren worden uit een moeder die geen plek heeft voor jou, zowel praktisch als in haar hart? Ik denk het niet. Ik sluit me aan bij wat jij zegt Avalance. Het lijkt me voor een vrouw vreselijk om een kind te krijgen wat je gewoon echt niet wilt. En van hulpverlening heb ik niet zo'n hele hoge pet op in zo'n geval.

**Geplaatst**: 15-11-20 23:52

Re: Baas in eigen buik, waar ligt de grens?

Geplaatst: 15-11-20 23:52

Ach er zijn door een aantal gelovigen tegen mijn gezegd dat het haar eigen schuld is, dat mijn zusje behoorlijk hartpatiënt is

**Geplaatst**: 15-11-20 23:54

Geplaatst: 15-11-20 23:54

Muppett schreef:
Ik ben zelf ook gelovig. Persoonlijk vind ik abortus iets vreselijks maar ik begrijp wel dat sommige vrouwen dit als enige optie kunnen zien. Pas hoorde ik in een tv programma een aantal vrouwen over hun eigen abortus praten. Een van de vrouwen zei: ach het was niks. Ik kan daar niet zo goed bij, heb een paar keer een vroege echo gehad van mijn eigen kinderen en het was wel degelijk iets. Naar mijn mening is dat je kop in het zand steken.

Toch vind ik dat de mogelijkheid voor abortus er moet zijn en blijven. Wil je als kind geboren worden uit een moeder die geen plek heeft voor jou, zowel praktisch als in haar hart? Ik denk het niet. Ik sluit me aan bij wat jij zegt Avalance. Het lijkt me voor een vrouw vreselijk om een kind te krijgen wat je gewoon echt niet wilt. En van hulpverlening heb ik niet zo'n hele hoge pet op in zo'n geval.

En ik denk ook: iemand die zo laconiek doet over abortus, moet je die een kind op de wereld laten zetten? Worden vrouw en kind daar beter van? >;)

Kan overigens ook nog zijn dat iemand van tevoren denkt dat het vreselijk gaat zijn maar het wel mee vindt vallen achteraf. Of doet alsof het meevalt om anderen geen angst aan te jagen. Nou ja, ik heb het niet gezien

**Geplaatst**: 15-11-20 23:58

Geplaatst: 15-11-20 23:58

Muppett schreef:
Ik ben zelf ook gelovig. Persoonlijk vind ik abortus iets vreselijks maar ik begrijp wel dat sommige vrouwen dit als enige optie kunnen zien. Pas hoorde ik in een tv programma een aantal vrouwen over hun eigen abortus praten. Een van de vrouwen zei: ach het was niks. Ik kan daar niet zo goed bij, heb een paar keer een vroege echo gehad van mijn eigen kinderen en het was wel degelijk iets. Naar mijn mening is dat je kop in het zand steken.

Toch vind ik dat de mogelijkheid voor abortus er moet zijn en blijven. Wil je als kind geboren worden uit een moeder die geen plek heeft voor jou, zowel praktisch als in haar hart? Ik denk het niet. Ik sluit me aan bij wat jij zegt Avalance. Het lijkt me voor een vrouw vreselijk om een kind te krijgen wat je gewoon echt niet wilt. En van hulpverlening heb ik niet zo'n hele hoge pet op in zo'n geval.

Het kan echt zo zijn dat het voor sommige vrouwen niks is. Als het vanaf het begin niet goed voelt, je je helemaal hebt ingelezen en geen enkele band voelt met het kind. Een echo voor een gewenst kind is natuurlijk iets heel anders

**Geplaatst**: 16-11-20 00:31

Re: Baas in eigen buik, waar ligt de grens?

Geplaatst: 16-11-20 00:31

Ik ken een paar vrouwen die zowel gewenst moeder zijn als op zeker punt in hun leven bewust gekozen hebben voor abortus en daar geen spijt van hebben. Voor de één kwam het te vroeg (jong en nog gewoon aan 't rondkloten) en voor 2 anderen terwijl hun gezin al lang en breed compleet was. De 'trauma's' die sommige vrouwen elkaar lijken aan te praten over hoe zwaar zo'n abortus is lijken mij behoorlijk overdreven.

**Geplaatst**: 16-11-20 00:48

Re: Baas in eigen buik, waar ligt de grens?

Geplaatst: 16-11-20 00:48

Ik denk dat het meer is hoe de abortus gedaan word. Meeste word onder narcose gedaan, maar sommige kiezen voor plaatselijke verdoving, vanwege het niet zelfstandig terug mogen reizen na narcose, en niet iedereen heeft iemand om mee te rijden.

En het is natuurlijk ook hoe de vrouw er zelf instaat.

**Geplaatst**: 16-11-20 01:05

Re: Baas in eigen buik, waar ligt de grens?

Geplaatst: 16-11-20 01:05

Ik ben vooral blij dat we in een land leven waar iedereen recht heeft op abortus, een groot goed

**Geplaatst**: 16-11-20 01:33

Geplaatst: 16-11-20 01:33

elnienjo schreef:
De 'trauma's' die sommige vrouwen elkaar lijken aan te praten over hoe zwaar zo'n abortus is lijken mij behoorlijk overdreven.

Denk dat het niet zozeer is dat vrouwen die elkaar aanpraten, ik denk dat veel ervan te maken heeft met religieuze opvoeding. Ik vraag me serieus af of er not net zoveel trauma zou zijn als er niet zo werd gepraat over 'ongeboren kind' maar gewoon 'foetus'. We geven er een emotionele lading aan die helemaal niet nodig is. Tot de bevalling zijn er geen 2 mensen, er is er maar een en dat is de vrouw.

**Geplaatst**: 16-11-20 08:08

Geplaatst: 16-11-20 08:08

JackieLuca schreef:
Ik denk dat het meer is hoe de abortus gedaan word. Meeste word onder narcose gedaan, maar sommige kiezen voor plaatselijke verdoving, vanwege het niet zelfstandig terug mogen reizen na narcose, en niet iedereen heeft iemand om mee te rijden.

En het is natuurlijk ook hoe de vrouw er zelf instaat.

Dat hangt er echt vanaf op welke termijn je abortus laat doen. Met bijvoorbeeld de abortuspil, de eerste 9 wkn heb je geen verdoving of narcose nodig.
Jij hebt het over een curettage denk ik, dat is bij een wat verdere zwangerschap.
Maar het overgrote deel van de abortussen is "gewoon" een tabletje. Zonder narcose of verdoving.

**Geplaatst**: 16-11-20 08:53

Geplaatst: 16-11-20 08:53

Wat ik altijd een beetje gek vind is de mening ik ben voor abortus maar heb er moeite mee wanneer vrouwen het vaak doen omdat ze niet goed zijn met anticonceptie.

Ik snap dat je het idee van een vrouw die 6 keer abortus laat doen verwerpelijk vind maar ik vind de gedachte dat die vrouwen niet meer mogen zo raar. Abortus is dus je goed recht totdat je het te vaak doet? Dan moet die vrouw verplicht een kind baren? Wie wint dan? ongewenst kind nummer 6 in elk geval niet.

edit. Het is vroeg, de term wie wint is een beetje raar gekozen. Maar ik snap niet waarom het dan niet meer mag/niet meer oké is.

**Geplaatst**: 16-11-20 09:07

Geplaatst: 16-11-20 09:07

Avalanche81 schreef:
elnienjo schreef:
De 'trauma's' die sommige vrouwen elkaar lijken aan te praten over hoe zwaar zo'n abortus is lijken mij behoorlijk overdreven.

Denk dat het niet zozeer is dat vrouwen die elkaar aanpraten, ik denk dat veel ervan te maken heeft met religieuze opvoeding. Ik vraag me serieus af of er not net zoveel trauma zou zijn als er niet zo werd gepraat over 'ongeboren kind' maar gewoon 'foetus'. We geven er een emotionele lading aan die helemaal niet nodig is. Tot de bevalling zijn er geen 2 mensen, er is er maar een en dat is de vrouw.

Misschien lees ik het niet goed, maar stel je nou dat er tot aan de bevalling met negen maanden geen sprake is van twee mensen??
Daar ben ik het zéker niet mee eens. Vanaf een bepaalde tijd, en zéker vanaf 24 weken (maar imo al eerder) is er wel degelijk sprake van twee levens.

**Geplaatst**: 16-11-20 09:10

Geplaatst: 16-11-20 09:10

_San87_ schreef:
Het is gods wil. Alles is gods wil.

Deze discussie wijkt misschien teveel af van het eigenlijke onderwerp, maar ik vind dit als niet gelovige dus heel raar. Dat je er als gelovige voor kiest erin te geloven dat een andere alle macht en controle heeft over jou leven. Het lijkt me verschrikkelijk om voor je gevoel aan de zijlijn te staan van je eigen leven.

Ik ben blij dat ik zelf keuzes kan maken zonder een ander hiervoor verantwoordelijk te houden. Bij slechte keuzes ben ik dan zelf verantwoordelijk en kan ik zorgen dat ik in de toekomst betere keuzes maak. Maar bij goede keuzes is het óók mijn eigen verdienste. Omdat ik dus blijkbaar de voors en tegens op de goede manier tegen elkaar af heb gestreept. Hierdoor kan ik het grootste gedeelte van de tijd trots zijn op mezelf en leer ik van de fouten die ik maak.

Het is heerlijk het gevoel te hebben controle te hebben over je eigen leven. Voor zover ik er zaken zijn waar ik geen controle heb, zoals bijvoorbeeld ziekte of een ongewenste zwangerschap zie ik dit niet als straf, of iemand anders wil, maar gewoon als pech. Niets in het leven is 100% zeker. Als jij bij die paar procent hoort waarbij iets mis gaat is dat meestal gewoon botte pech. Hierdoor kan ik er goed mee om gaan. Voor zover je er dan controle over een oplossing hebt; bijvoorbeeld bij bloedtransfusies bij ziekte en abortus bij ongewenste zwangerschap kun je deze pech alsnog wegnemen. Ik vind dat mooi. Dat je zaken waar je in het beginsel nooit 100% controle over kán hebben ook al probeer je dat wel (gezond leven en anticonceptie) in deze wereld alsnog aan de achterkant kan oplossen.

Voor mij is de enige zekerheid die ik heb het leven in het hier en nu. Dat probeer ik dus voor een ieder waarbij ik betrokken ben zo aangenaam en leuk mogelijk te maken. Mocht er een hiernamaals zijn is dat een bonus. Maar het hoeft voor mij niet. Omdat het leven op aarde leuk was

**Geplaatst**: 16-11-20 09:14

Geplaatst: 16-11-20 09:14

Ik vind dat wij niet moeten bepalen voor een andere vrouw of zij wel of niet een kind moet krijgen. Hetgeen wat mij enorm steekt in deze discussie is dat ik vaak mannen zie die hier een stevige mening over hebben en dat vind ik niet kunnen. Zij zullen nooit voor zo'n keuze komen te staan.

En zo'n keuze is voor iedereen anders. Ieders leefsituatie is anders, ieders visie op het nemen van kinderen is anders. Hoe kunnen wij in hemelsnaam besluiten voor iemand anders of die wel of niet in staat is om een kind te krijgen?

En wat ik nog veel erger vind, is het feit dat veel "prolifers" (die ik overigens liever pro-birthers noem) eigenlijk weinig tot geen rekening houden met het leven van de potentiële moeder. Hoe het leven van de moeder verdwijnt doordat er verplicht een kind op de wereld gezet moet worden, en dan heb ik het nog niet eens over het kind van je verkrachter te moeten baren.

Als ik naar mezelf kijk, mijn leven zou voorbij zijn als ik per ongeluk zwanger raak en ik heb geen mogelijkheid tot abortus. Ik houd niet van kinderen, ik wil ze niet, mijn leven is voorbij als ik kinderen moet hebben.
En dan zeggen mensen wel dat je adoptie kan overwegen etc. maar wat is daar goed aan? Leven met de wetenschap dat je ergens op deze aardbol een kind hebt rondlopen? Hoe vaak gaat dat wel niet verkeerd, kinderen die in verkeerde gezinnen terecht komen. Dat wil ik ook niet op mijn kerfstok hebben.

Geen leven is beter dan een verpest leven, en daar geloof ik heilig in.

Ik zou veel liever zien dat al die mensen die zo fanatiek tegen abortus zijn, dat die hun aandacht gaan steken in seksuele voorlichting, in campagnes voor goede adoptie en pleeggezinnen. Anticonceptie verkrijgbaar maken voor iedereen etc. etc.
Natuurlijk is het beter om te voorkomen dat iemand een abortus moet plegen, maar de mogelijkheid is enorm belangrijk.

**Geplaatst**: 16-11-20 09:15

Geplaatst: 16-11-20 09:15

Muppett schreef:
Ik ben zelf ook gelovig. Persoonlijk vind ik abortus iets vreselijks maar ik begrijp wel dat sommige vrouwen dit als enige optie kunnen zien. Pas hoorde ik in een tv programma een aantal vrouwen over hun eigen abortus praten. Een van de vrouwen zei: ach het was niks. Ik kan daar niet zo goed bij, heb een paar keer een vroege echo gehad van mijn eigen kinderen en het was wel degelijk iets. Naar mijn mening is dat je kop in het zand steken.

Een vroege echo is met 7 weken. Dan zijn al meer dan de helft van de abortussen gedaan. En hoewel met 7 weken het hartje klopt, is de diersoort dan nog eigenijk niet te onderscheiden en is het 6mm groot.

De uitdrukking "het was niets", kan echter ook betekenen dat de abortus geen zware fysieke belasting was, niet zozeer dat de foetus niets was. Hoewel 6mm en nog zo ongevormd (niet diersoort specifiek) ook werkelijk nauwelijks meer is van periodevloeiing. Op de echo lijkt het veel groter.

**Geplaatst**: 16-11-20 09:30

Geplaatst: 16-11-20 09:30

Mizora schreef:
Een vroege echo is met 7 weken. Dan zijn al meer dan de helft van de abortussen gedaan. En hoewel met 7 weken het hartje klopt, is de diersoort dan nog eigenijk niet te onderscheiden en is het 6mm groot.

De uitdrukking "het was niets", kan echter ook betekenen dat de abortus geen zware fysieke belasting was, niet zozeer dat de foetus niets was. Hoewel 6mm en nog zo ongevormd (niet diersoort specifiek) ook werkelijk nauwelijks meer is van periodevloeiing. Op de echo lijkt het veel groter.

Voor mij is een foetus vergelijkbaar met 'n garnaal en daar heb ik ook geen medelijden mee als ik die op eet.

**Geplaatst**: 16-11-20 09:30

Geplaatst: 16-11-20 09:30

Avalanche81 schreef:
elnienjo schreef:
De 'trauma's' die sommige vrouwen elkaar lijken aan te praten over hoe zwaar zo'n abortus is lijken mij behoorlijk overdreven.

Denk dat het niet zozeer is dat vrouwen die elkaar aanpraten, ik denk dat veel ervan te maken heeft met religieuze opvoeding. Ik vraag me serieus af of er not net zoveel trauma zou zijn als er niet zo werd gepraat over 'ongeboren kind' maar gewoon 'foetus'. We geven er een emotionele lading aan die helemaal niet nodig is. Tot de bevalling zijn er geen 2 mensen, er is er maar een en dat is de vrouw.

Daar heb je denk ik gelijk in. Ik zie het zelf meer als ongewenste celdeling en die moet er gewoon uit.

**Geplaatst**: 16-11-20 09:33

Geplaatst: 16-11-20 09:33

elnienjo schreef:
Avalanche81 schreef:
Denk dat het niet zozeer is dat vrouwen die elkaar aanpraten, ik denk dat veel ervan te maken heeft met religieuze opvoeding. Ik vraag me serieus af of er not net zoveel trauma zou zijn als er niet zo werd gepraat over 'ongeboren kind' maar gewoon 'foetus'. We geven er een emotionele lading aan die helemaal niet nodig is. Tot de bevalling zijn er geen 2 mensen, er is er maar een en dat is de vrouw.

Daar heb je denk ik gelijk in. Ik zie het zelf meer als ongewenste celdeling en die moet er gewoon uit.

Tot aan de bevalling vind ik wel ver gaan. Een baby vlak voor de bevalling is al een volmaakt mens, dat kun je geen foetus of celdeling meer noemen.
Daarom is het ook goed dat er een wettelijk maximum is tot wanneer je een abortus kan laten plegen.

**Geplaatst**: 16-11-20 09:40

Re: Baas in eigen buik, waar ligt de grens?

Geplaatst: 16-11-20 09:40

eens met jou hoor Marjo. Ik beviel met 41+3, terwijl een kind vanaf 38 weken in principe gewoon helemaal af is en klaar om zonder medische hulp in de wereld te zijn. Wat mij betreft is het niet oke om bij een zwangerschap van 38 weken nog over foetus of zelfs celdeling te spreken.

Maar ik denk wel dat het ook de context bepaald. Ik vond het fijn om bij de echo rond de 8 weken al te horen "de hartslag van je kindje klopt". Maar als het zou gaan om een echo in een abortuskliniek, zou de term kind me ook verkeerd zijn geschoten.
M.b.t. de discussie over abortus vind ik dat (iig tot de wettelijke termijn) spreken over een foetus (dat is het gewoon wetenschappelijk) wel helpt om er geen lading aan te geven. Zoals "parasiet" of "ongewenste celdeling" een minderwaardig gevoel geeft aan een foetus en "kindje" en "baby" een hoger gevoel. Dat draagt niet bij in de gesprekken.