Bokt.nl

Balou_k schreef:

Wajong was in januari €1001,92
Hier komt volledig huurtoeslag en zorgverzekering toeslag bij.
€246,- huurtoeslag
€94,- zorgtoeslag

€1341,92

Huis
Paard
Vakantie
Uitjes
Eten en drinken
Gas water licht
Sparen

Is schijnbaar goed mogelijk voor deze jongen. Is toch zo slecht niet..?

Indestal schreef:

Kwestie van denken, heb ik recht erop dus eis of ben ik blij dat ik door een zorgstaat niet in de steek gelaten wordt...

Machie schreef:

Dat is meer dan ik per maand verdien met werken.

Shadow0 schreef:

Machie schreef:

Dat is meer dan ik per maand verdien met werken.

Dan kom jij waarschijnlijk ook in aanmerking voor zorgtoeslag en mogelijk huurtoeslag.

Indestal schreef:

Sabri schreef:

Ik snap zowiezo niet waarom er geregeld wordt gesuggereerd hier dat de wajongers er blij mee zouden moeten zijn dat ze tenminste nog een uitkering krijgen. Er is toch geen wajonger hier die zegt niet blij ermee te zijn? Hoewel de term blij ook wat raar gekozen is, alsof je blij wordt van een zodanig erge handicap op jonge leeftijd dat je niet eens kunt werken en daarom een uitkering krijgt!

Blij dat er een zorgklimaat is beter lezen! En er is zeker een groep Wajongers die echt wel meer kan, maar als het niet hoeft?

Overigens is er nu een regeling om mensen met een uitkering mer extra subsidie aan te nemen, maw voorrang krijgen op een baan....met een lichte handicap of veminderde geestelijke weerstand kan men zeker wel licht werk aan, als is het maar 1 dag per week, maar ja dan wordt dat verdiende geld van je uitkering afgetrokken en dan noemt men dat gekort.

Als ik 1 dag per week ga werken, wordt mijn inkomen opgeteld bij mijn echtgenoot en dan stijgt zijn bruto jaarinkomen en gaat hij meer belasting betalen, sterker nog, zijn werk vereist regelmatig overwerken, dus een week van 16 uur per dag, fijn toch? Maar eind van het jaar wel extra belasting betalen door het verhoogde bruto jaarinkomen, vinden we allemaal normaal....
Wat we echter niet normaal vinden als iemand met uitkering,betaald door de opgehaalde belastinggelden, een dagje gaat werken omdat de gemeenschap dat een eerlijke ruil vind ineens zijn verdiende geld aangevuld krijgt met zijn uitkering ipv extra bovenop zijn uitkering, of een extra subsidie verminderd....

Kwestie van denken, heb ik recht erop dus eis of ben ik blij dat ik door een zorgstaat niet in de steek gelaten wordt...

Dus ja je mag blij zijn, kijk eens hoe andere Europese landen dit hebben geregeld? Is niet zo ver weg hoor, misschien wel je geliefde vakantieland....

Shadow0 schreef:

Dan is het wel zo eerlijk om die zorgtoeslag mee te nemen, aangezien die ook in het rekenplaatje van de wajong is opgenomen. Het is niet helemaal fair om halve vergelijkingen te maken.

Citaat:

Maar vinden de wajongers hier dan ook niet dat er veel te veel mensen wajong krijgen die het eigenlijk niet nodig hebben? Een goede vriendin van mij is blind en krijgt daarom wajong. Ik begrijp dat niet zo goed, omdat zij prima telefonisch werk kan doen en met een spraakcomputer of brailleleesregel zelfs mijn baan zou kunnen overnemen. Ze is dan misschien wat langzamer, maar ze zou prima zelfstandig het wettelijk minimumloon kunnen verdienen.

Janneke2 schreef:

(Ik word weer boos.
Janneke, val die ontrouwe vriendin niet te hard. Na zoveel rechtse kabinetten inclusief Rutte II krijg je dit: nare dingen over je vrienden denken is normaal geworden. Mensen met een uitkering mag je 'zwart maken', daar zijn ze voor of zo....)

Indestal schreef:

Azmay, je vind het vast bruut als ik zeg, je hebt 2 paarden....dat kost geld en heel veel energie...maar daar komt het plaatje ik heb recht om te leven zoals een ieder ander...en dat heb je zeker!

Maar ik ben iemand die nooit opgeeft en altijd eigen broek op houdt en ik doe momenteel werk wat niemand van mijn leeftijd uberhaupt maar in zijn hoofd haalt, betaald beledigend weinig en is energievretend op een manier die alleen buitenlanders doen omdat ze anders geen werk hebben....dus ik ben van het soort mensen die al snel iets ziekzwakenmisselijk vind...sorry!

Indestal schreef:

Nee hoor, vroeger was het nl nog veel makkelijker om een uitkering te krijgen en bestond er zelfs de schoolverlaters uitkering dat was al voor velen een prikkel om niet te werken en heel lang benen onder mama haar tafel te houden...

Nederlanders weten niet wat armoe is en denken nogal snel dat pijn in je lijf van vermoeidheid na werken een onderdeel is van ziek zijn of verkengstuk van chronisch ziek zijn..

Oma hoor ik nog zeggen, rust roest! Gaat niet bestaat niet! Nog nooit iemand van werken dood gegaan....de generatie waar er echt nog hard werd gewerkt voor dubbeltjes..

Azmay schreef:

Indestal schreef:

Azmay, je vind het vast bruut als ik zeg, je hebt 2 paarden....dat kost geld en heel veel energie...maar daar komt het plaatje ik heb recht om te leven zoals een ieder ander...en dat heb je zeker!

Maar ik ben iemand die nooit opgeeft en altijd eigen broek op houdt en ik doe momenteel werk wat niemand van mijn leeftijd uberhaupt maar in zijn hoofd haalt, betaald beledigend weinig en is energievretend op een manier die alleen buitenlanders doen omdat ze anders geen werk hebben....dus ik ben van het soort mensen die al snel iets ziekzwakenmisselijk vind...sorry!

O absoluut, voor ik de paarden had kon ik echter ook al niet werken.
Mijn vriend betaald alles, en verdiend gelukkig genoeg om zo te kunnen leven. Ik krijg enkel zorgtoeslag.

Niet opgeven en keihard doorwerken en studeren heb ik jaren gedaan, tot ik echt compleet instortte en niet eens meer van de bank kon om een goede ronde met de hond te doen. Nu 4 jaar later ben ik zo ver dat ik weer een soort van normaal kan leven en niet meer in paniek hoef te raken als er iemand onverwacht langs komt omdat ik er gewoon de energie niet voor heb.

Heel veel mensen die weinig kunnen zie je niets aan, en dat maakt het zo moeilijk om onderscheid te zien tussen lui en echt niet kunnen.

Indestal schreef:

Nee hoor, vroeger was het nl nog veel makkelijker om een uitkering te krijgen en bestond er zelfs de schoolverlaters uitkering dat was al voor velen een prikkel om niet te werken en heel lang benen onder mama haar tafel te houden...

Pipodipo schreef:

Indestal schreef:

Nee hoor, vroeger was het nl nog veel makkelijker om een uitkering te krijgen en bestond er zelfs de schoolverlaters uitkering dat was al voor velen een prikkel om niet te werken en heel lang benen onder mama haar tafel te houden...

Die uitkering is er nog steeds, die heet studiefinaciering namelijk.

Ygritte schreef:

Zoolgangster schreef:

Ja, ik heb dit meegemaakt, toen mijn dochter 4 was, kwam ze op een "School voor Langdurig Zieke Kinderen" terecht. Op een dag kregen mijn man en ik de testresultaten te horen: "Ze is autistisch en zal een eenzaam leven tegemoet zien."
Zo denkt iemand iets te kunnen zeggen over iemands verdere leven, de komende 80 jaar.

Een jaar later zagen we een èchte psycholoog... die vond haar niet autistisch (wij ook niet) en toen hebben we haar zsm weggehaald uit die "zieke school", onder protest van de juffen die vonden dat ze daar wèl thuishoorde...
We namen haar mee naar de nieuwe, normale school, en vanaf dag 1 bloeide ze op. Ze mocht nu echt dingen leren (de LZK klas stelde geen eisen, alleen maar dat de kinderen hun fruit en meegenomen boterhammetjes opaten en niet door het lint gingen) en ze was nog net op tijd om haar schrijfmotoriek te oefenen, want netjes schrijven werd op de vorige school ook niet geeist.
En doordat ze als een normaal kind behandeld werd, gedroeg ze zich ook zo, en in feite is ze ook normaal. Maar wanneer "deskundigen" verwachten dat iemand iets heeft, beoordelen ze die persoon ook daarnaar en als je maar lang genoeg hoort dat je iets mankeert, of "anders" bent, ga je dat geloven en je ernaar gedragen.

Wat goed dat jullie haar goed hebben ingeschat en begeleid zeg! Vind ik echt heel tof. Een ondersteunende omgeving en ondersteunende ouders is echt cruciaal.

Ikzelf heb ook (kort) op speciaal onderwijs gezeten toen ik mijn autisme-diagnose kreeg, en zowel ik als mijn ouders kregen allerlei doemscenario's te horen (omdat ik liever uit boeken leerde dan de praktijklessen deed was ik "te opstandig" en zou ik nooit op een gewone school kunnen zitten, ik zou begeleid moeten wonen omdat ik niet goed plangericht kon denken, ik zou geen klassikaal onderwijs kunnen volgen, enz.). Mijn ouders geloofden daar ook niks van en hebben erg hun best gedaan mij naar het gewone onderwijs te krijgen met wat extra begeleiding, waar ik opbloeide. Inmiddels heb ik een universitaire opleiding gedaan en woon ik 'gewoon' zelfstandig! Helaas zijn klasgenootjes (sommigen met minder krachtige ouders) uit die tijd minder goed terechtgekomen, en die zijn inderdaad in de "cirkel" terechtgekomen van geen opleiding/werk - gedwongen thuiszitten met uitkering- psychische problemen en gevoel van nutteloosheid steeds erger - minder kans op werk/opleiding afronden.

bruintje123 schreef:

Precies ayasha
Ons motto thuis was ook je bent pas ziek als je er aan dood gaat.
En zo heb ik dan ook geleefd.
Doorgaan. Steeds minder leuke dingen doen want werk gaat voor. Nog minder leuk want je lijf kan het echt niet meer.
Work, eat, sleep, repeat.
Jaar na jaar.
Steeds minder uren werk want ik ben niet ziek volgens instanties dus ga je zelf maar minder werken.
Minder loon. Maar door nu wat minder te doen zou ik vast later weer meer kunnen, toch?
Niets was minder waar.

Ik ben gewoon stom geweest.
Ik had me keer op keer ziek moeten melden en niet als een halve zool door moeten gaan op pijnstiller en redbull.

Ik zie om me heen ook watjes die meteen opgeven.
Maar alleen maar doorgaan is ook niet hoe het moet. Dat heb ik wel ondervonden.