Sizzle schreef:Als je wilt dat mensen elkaar niet onder druk zetten moet je ze isoleren en groepvorming in zijn geheel verbieden.

Iedere keer als het ergens over gaat komen mensen met 'het is nooit 100% op te lossen, dus laten we maar helemaal niks doen' - een soort van aangeleerde hulpeloosheid. Vooral niet proberen om dingen te verbeteren, want het lukt toch nooit 100%.
En de andere reflex is verbieden, straffen, dwang, controle, meer straf, nog meer verbieden. En dan vrij willekeurig, zonder dat het ook maar enigzins relevant lijkt of dat ook werkelijk nut heeft. Dat is blijkbaar om het Gevoel te hebben dat je iets doet, ook al ligt er eigenlijk nog steeds de verwachting onder dat het niet echt veel kan doen?
Alleen: dat zijn zelden je enige opties en het zijn ook zelden zinnige opties. Meestal is er veel meer te bereiken door te kijken naar de onderliggende structuur en kunt kijken hoe je die kunt bijbuigen (beetje aanmoedigen hier, beetje afremmen daar, en veel in gesprek gaan met elkaar) zodat je uiteindelijk gewoon echt een betere situatie krijgt.
Dat werkt echt in heel veel situaties behoorlijk goed - alleen het wordt elke keer weer al op voorhand afgewezen of gesaboteerd. Met meestal bovenstaande reflexen.
Citaat:Het de schuld geven aan corpsen dat er vriendjespolitiek en afsprakenpolitiek bestaat vind al helemaal bijzonder.
Het helpt wellicht als je leest wat ik schrijft, want dat was niet mijn stelling

Citaat:Ik denk dat er bij het beroemde bouwschandaal 10 jaar terug verdacht weinig mensen die daaar aan meededen bij het corps gezeten hebben.
"Je denkt" - heb je dat ook uitgezocht? Is dat ergens op gebaseerd?