Lauren_ schreef:Probleem met jeugdzorg is dat de hulpverleners vaak zelf geen kinderen hebben, weinig levenservaring hebben en geen moeilijke scheidingen hebben meegemaakt.
Ze werken volgens boekjes en moeten op basis daarvan adviseren en beslissingen nemen. En daar gaat het dus fout.
Kan je alleen maar goede beslissingen nemen als je zelf ook dergelijke dingen mee hebt gemaakt?
Kan je je alleen inleven als je het zelf ook mee hebt gemaakt?
Ben je een minder goede hulpverlener als je zelf gewoon een gelukkig gezin hebt, als je probleemgezinnen moet begeleiden?
Mag je alleen met probleemgezinnen werken als je zelf ook kinderen hebt?
Lijkt me juist onverstandig. Dan gaan hulpverleners (o.a. Jeugdzorg in dit geval) redeneren vanuit hun eigen situatie, en dat lijkt me niet gewenst.