Dagmar_1995 schreef:Ik kwam deze tekst op facebook tegen. Ik ken deze persoon verder niet, ik weet niet wie Fien is.
Maar mij heeft hij tranen in m'n ogen bezorgd. Vandaar dat ik hem toch met jullie wil delen. Bij voorbaat sorry voor de lange post.
Lieve Fien,
Je vroeg me uit te leggen hoe het kan dat de broertjes Ruben en Julian door hun eigen vader zijn omgebracht.
Of de vader soms een hekel aan zijn kinderen had.
Goeie vraag, vond ik.
Het antwoord vond ik lastig want nee, ik denk persoonlijk niet dat de vader van deze jongens een hekel aan ze had.
Dus dat zei ik ook.
Nee Fien, dat denk ik niet. Ik denk dat hij van ze hield.
Althans, hij hield van ze tot hij zijn ex meer haatte dan hij in staat was om zijn kinderen lief te hebben, dacht ik er achteraan.
Logisch dat jij wilde weten waarom hij zijn beide kinderen dan tóch vermoord had.
Iemand die je liefhebt doodt je namelijk niet. Dat is onlogisch.
Je bent negen. Even oud als een van de slachtoffers.
En ik vind het lastig en ook nog te vroeg om je uit te leggen dat liefde en
haat soms zó dicht bij elkaar liggen dat er de meest verschrikkelijke gebeurtenissen uit voortkomen.
In sommige gevallen haalt de haat de liefde in en dan is iedere redelijkheid verdwenen.
Hoe kan ik je duidelijk maken dat mensen, die over het algemeen een
positieve indruk maken op hun omgeving, ook een donkere kant kunnen hebben, onzichtbaar voor velen?
En dat die mensen dat zó goed verborgen houden,
dat zij, die met de duistere kant te maken krijgen, niet geloofd worden of
dat er in ieder geval vraagtekens gezet worden bij uitspraken er over.
Misschien dat ik je ooit vertel over mijn eigen ervaring met dat fenomeen.
Nu ben je daar nog veel te jong voor. Mensen kunnen twee of zelfs meer dan
twee gezichten hebben Fien en het kan een hele tijd duren voor al die gezichten zichtbaar zijn.
Getriggerd door omstandigheden kunnen onderliggende karaktertrekken naar boven komen drijven,
die van een joviaal en sociaal persoon een gevaarlijke gek maken.
De vader van de jongetjes Ruben en Julian is een uitzondering. Gelukkig.
Maar vraag me niet te verklaren hoe het kan dat hij zijn kinderen ongetwijfeld gevoed en gebaad heeft.
Kusjes heeft uitgedeeld bij het vallen. Getroost heeft bij huilen.
Misschien las hij voor als het bedtijd was, telde de tandenpoetsseconden af en ging mee naar zwemles.
Ook deze vader had waarschijnlijk slapeloze nachten toen de jongens baby waren en nachtvoedingen kregen.
Ook hij bracht ze naar kinderdagverblijven, peuterspeelzalen en scholen en genoot van mollige
peuterarmpjes om zijn nek als hij ze daar weer ophaalde.
Er zal door zijn zoons om hem geroepen zijn bij een nachtmerrie, bij ruzie of bij een grote vondst in de tuin tijdens het spelen.
Hoe kan ik jou uitleggen dat hij dan toch deed wat hij deed Fien?
En dat ik er geen begrip voor heb en er van walg.
Dat ik over mijn nek ga bij het idee dat hij zijn kinderen liever dood zag dan bij zijn ex-vrouw en ze na hun dood verstopte.
Dat deze vader dwaalsporen uitzette om te zorgen dat die ex zo lang mogelijk in het ongewisse zou blijven,
over waar haar zoons gebleven waren. En dat hij ook nog zelfmoord pleegde zodat zijn
geheim hém in ieder geval nooit ontfutseld zou worden.
Alles, maar dan ook alles stelde hij in het werk om zijn voormalige echtgenote zo hard mogelijk te treffen.
Hoe rijmt dat in hemelsnaam met de liefhebbende ouder in de beschrijvingen van zijn omgeving?
En hoe leg ik jou zoiets uit?
Ik keek je aan en probeerde mijn uitleg eenvoudig en kort te houden.
Haat maakt soms het allerslechtste in mensen los.
Het ondenkbare.
En dat gebeurde bij deze man.
Zijn haat maakte hem de moordenaar van zijn eigen kinderen.
Je keek me aan en vatte mijn uitleg kort samen.
'Gestoord' vond je het.
Ik vind dat je gelijk hebt lieverd.
Rust zacht Ruben en Julian.
Alsjeblieft, rust zacht.
Prachtig. Respect!