nps schreef:Lees eens dat hele artikel, journee. Het is best een hele interessante en je framed er heel selectirt 1 niet zo boeiend stukje uit.
Polarisatie ontstaat niet door extreemrechts en rasicalisme te benoemen voor wat het is. Polarisatie ontstaat door het vergroten van tegenstellingen, onder ander door het benoemen van vijanden. Door het steeds radicaler en minder genuanceerd worden van onze politici en hun uitspraken.
In je eigen artikel staat ook dat wat kan helpen is kijken naar wat ons bindt, in plaats van wat ons verdeelt. Wat we allemaal wél willen. Same constructief zijn. En dat fijne gesprek gaat gewoon niet plaatsvinden als er alleen maar steeds radicale standpunten het gesprek in worden gegooid. Polarisatie tegengaan is héél iets anders dan radicalisme goedkeuren onder het mom "verbinden".
Hoe radicaler een partij, hoe minder makkelijk ermee samengewerkt kan worden. Hoe meer radicale politiek - zoals nu - hoe meer het midden verdwijnt.
"De tijd dat politici routinematig deals sloten tussen de verschillende partijen en dat kiezers het oneens konden zijn over beleid en het toch met elkaar eens konden worden aan de eettafel, is voorbij. In plaats daarvan heeft polarisatie het democratische proces, dat ooit floreerde op compromissen en respect volle dialoog, getransformeerd tot een slagveld van disfunctioneren en vijandigheid waar de winnaar alles krijgt."
Mij gaat het vooral om bovenstaande stukje omdat het in mijn optiek ook heel herkenbaar is voor de huidige Nederlandse politiek.
Centrum politiek zou in mijn optiek juist minder snel verdwijnen als er met radicale partijen wordt samengewerkt en ze op die manier meer naar het centrum worden getrokken. Veel mensen hebben veel kritiek op de radicaal rechtse partijen. Waarbij het asielbeleid, het niet accepteren van vreemdelingen meestal als meest storende wordt ervaren.
Maar het vreemde is dat veel partijen, juist op het punt wat ze het meeste afkeuren, zelf ook steeds strenger in hun programma standpunten worden. Waarbij dus hetgeen partijen inmiddels verbindt tegelijkertijd het grootste struikelblok blijkt. Het gaat inmiddels niet meer om verbinden, maar om het uitsluiten van elkaar.
Of je wel of niet kunt samenwerken, kun je pas achteraf bepalen. Nu bepalen partijen dit vooraf. VVD wil niet met GL-PvdA en D66 wil niet met JA21. Dit is beide partijen net zo hard aan te rekenen. JA21 en GL-PvdA zijn beide bereidt tot het doen van concessies, mits ze mee mogen in de coalitie, gedoogsteun is al weer een ander verhaal. Weer éénzelfde instelling bij twee 'tegengestelde' partijen.
Dit heeft helemaal niets te maken met radicale standpunten in een gesprek, omdat er eerste een gesprek moet zijn geweest, voor er überhaupt een standpunt gemaakt kan worden. Het blijkt gewoon dat elke partij zijn eigen trots en wensen ruimschoots boven het landsbelang wenst te plaatsen. Die 'radicale standpunten' worden in mijn optiek gewoon als excuus gebruikt om maar niet met elkaar in gesprek te hoeven. Elkaar uitsluiten wordt zo vanuit alle kanten genormaliseerd.
En ja, persoonlijk had ik gehoopt op een meer constructieve instelling van alle partijen, maar helaas. Er wordt vooral gewezen naar wat een ander niet goed doet, in plaats van de hand voor de verandering eens in eigen boezem te steken.