Badeendje schreef:Ik vind het eerlijk gezegd wel bijzonder hoe persoonlijk dit ineens wordt. Er wordt gesproken over 'mijn plannen', terwijl ik gewoon wat suggesties heb gedaan in het kader van het burgerberaad. Het is niet zo dat ik hier met een kant-en-klaar pakket op de stoep sta om het leven voor iedereen onmogelijk te maken. Ik probeer net als jullie na te denken over hoe we het klimaatprobleem eerlijk kunnen aanpakken.
Ik snap dat mensen zich zorgen maken over mobiliteit, zeker voor ouderen, mensen met een beperking of mensen die gewoon weinig te besteden hebben. Daar moet absoluut rekening mee gehouden worden, dat vind ik ook. Maar laten we wel eerlijk zijn: die groep is kleiner dan de groep (super)rijken die nu vaak buiten schot blijft. Terwijl die laatste groep een enorme voetafdruk heeft. Denk aan privéjets, grote auto’s, jachten en woningen die veel energie verbruiken.
Wat mij juist stoort, is dat de lasten vaak bij gewone mensen terechtkomen. Mensen die elke euro moeten omdraaien, terwijl degenen met de grootste impact zich makkelijk vrij kunnen kopen. Dat voelt niet rechtvaardig. Ik zou veel liever zien dat we dáár de rekening neerleggen. Bijvoorbeeld door stevige belastingen op extreme luxe en grootverbruik. En dat we die opbrengsten dan gebruiken om duurzame alternatieven voor iedereen betaalbaar te maken: goed OV, elektrische auto’s voor een normale prijs, en fietsvoorzieningen.
En over dat 'fietsen-werken-magnetronmaaltijd-slapen'-beeld: dat is niet mijn ideaalbeeld (vanwaar de magnetronmaaltijd?). Mijn ideaal is juist een samenleving waar we wat minder jagen op luxe, wat meer rust hebben, gezonder leven, en waarin duurzame keuzes voor iedereen toegankelijk zijn. Minder (fossiele) auto’s betekent niet minder vrijheid, maar misschien juist méér: meer ruimte voor groen, minder files, schonere lucht.
Nogmaals, ik zeg niet dat iedereen zomaar alles moet inleveren. Maar ik denk wel dat we allemaal een beetje zullen moeten inleveren. Dat is niet leuk, maar wel nodig. En ik hoop dat we dat op een manier kunnen doen waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen.
En mijn ideaalbeeld is toch wel wat luxer leven dan ik nu doe. Dus juist niets beperken, prijzen voor verwarming en brandstof omlaag om zo eenvoudig meer geluk in het leven te kunnen krijgen. Reizen moet betaalbaar blijven en hobby's horen er ook bij.
Dus duurzame keuzes voor de gewone man.
Dat de zwaarste vervuilers er het minste van merken, daar ben ik het volledig mee eens en dat zou inderdaad aangepakt moeten worden. Maar je kunt de gewone man of vrouw niet extra belasten, die doen echt al meer dan genoeg.
Als ik wil vliegen, dan is dat belangrijk voor welzijn. Ik wil geen kinderen omdat die mijn welzijn omlaag brengen (beperkingen die ik niet wil hebben). Dus is het voor mij belangrijk dat vliegen, maar ook autorijden betaalbaar blijft. Dan blijft het voor mij ook duurzaam. Want tja, als je gelukkig kunt zijn, dan kun je ook nog leuke dingen doen en hou je energie over om eens wat afval op te ruimen. Als je ongelukkig bent, dan verdient big pharma weer genoeg aan je omdat je weer pillen nodig hebt die weer niet duurzaam in het oppervlaktewater komen.
Ik lees dat we nu soms sperziebonen van de andere kant van de wereld halen en onze eigen sperziebonen ook weer naar de andere kant van de wereld verschepen. Daar gaat het in mijn ogen mis. Het is niet dat wij die ananas niet meer betaalbaar mogen eten, maar waarom gaat ons vlees naar de andere kant van de wereld en halen wij weer vlees van de andere kant van de wereld?
Ik denk dat dat gewoon de belangrijkste stap is die je kunt maken.
Brandstofprijzen moeten omlaag, want dat beetje uitstoot van auto's is echt niet veel. Neem een cruiseschip, die zijn pas vervuilend. Daar is zelfs wekelijks het vliegtuig nemen schoon bij.
En een groei van luxe zou ik dus niet erg vinden. Ik zie ook niet in waarom luxe niet duurzaam kan zijn. Ik heb het niet over het bezitten van een privejacht. Maar gewoon een leuke vakantie kunnen hebben en de verwarming op 20 graden te kunnen zetten i.p.v. 15 of 16 vind ik toch wel iets wat wel zou moeten mogen.