Bootsiebob schreef:Ik geloof dat om mij heen de meeste koppels toch besluiten om kinderen te nemen omdat ze dat zelf leuk vinden of om hun ultieme liefde te verenigen. Om iets uit hun tweeën te zien ontstaan, met kenmerken van beide ouders. Of, in sommige gevallen vanuit geloof. En er zijn mensen die kinderen willen om hun doel in het leven te vervullen, of desnoods voor de oudedagsvoorziening.
Maar ik geloof dat behalve vanuit bepaalde geloofsovertuigingen (vermenigvuldig zoveel mogelijk, dan hebben we nog meer aanhangers), de meeste mensen toch niet bezig zijn met hun DNA doorgeven in belang van het voortbestaan van de sterksten van de soort.
Als een intelligent persoon, met een sterk, gezond lijf en prima voorzieningen besluit geen kinderen te nemen, om wat voor reden dan ook, dan is dit toch een besluit dat uit je eigen bewustzijn komt? Want erg logisch is het niet wanneer je het bekijkt vanuit het DNA verhaal.
Maar misschien een beetje off-topic. Vind het wel interessant.
Oh, er zullen zeker allerlei bewuste redeneringen aan voorafgaan, en evenzoveel bewuste redeneringen achteraf bedacht worden na een eerdere impulsieve beslissing.
Toch is het bestaan van die driften en het gewenst of ongewenst op de voorgrond treden daarvan een heel duidelijke aanwijzing dat we daar helemaal niet zover vanaf staan.
Met 'die driften' bedoel ik trouwens zowel de neiging van (veel) mannen om meer of minder serieus wat te 'proberen' wanneer ze een leuke vrouw zien, als dat wat bij vrouwen vaak 'rammelende eierstokken' wordt genoemd, en alles wat daar verder tussen, naast of mee samenhangt.
Nog een leuke in dit opzicht. Het onderscheid tussen rationeel 'willen' en fysiek 'willen'.
Veel mannen voelen zich behoorlijk opgelaten wanneer zij rationeel hebben besloten dat er geen seksuele context is en dat zij (in deze situatie of met deze persoon) niet uit zijn op seks, en 'hij' dan toch ineens 'gaat staan'.