Cer schreef:Als ik m kort doorlees komt het neer op dat de Britten en Nederlanders de slaven vervoerden (en niet verhandelden).
Imo net zo erg, maar de situatie was toen zo en nu realiseren we ons dat het niet kan. Nederland is er erg rijk mee geworden.
Citaat:
Er waren al slaven voor dat men in bootjes ging varen.. het is een uitvinding die ergens anders vandaan komt, niet uit het westen..
Voor zover je van een uitvinding kan spreken, maar slavernij kwam al in de Bijbel voor. Het is echt al eeuwen oud. En de Bijbel speelt zich voornamelijk in de streek Egypte, huidige Irak en Iran. Dat is ook de plek waar de mens via Afrika de wereld doortrok. Twee stammen hadden ruzie, de verliezer werd gedood of slaaf. Zo simpel stak het een beetje in elkaar. Ben je ook gelijk af van die stam, want ze achter laten zorgt er voor dat ze mogelijk over een paar jaar weer beginnen met vechten.
Citaat:
Ik ben ook benieuwd of deze bewerking klopt :"Blanken werden nog tientallen jaren gekocht en verkocht in het Ottoman keizerrijk, nadat de slaven (1866) werden bevrijd in Amerika."
Slavernij vind in kleine getallen nog steeds plaats, nu ook in IS-gebied. Seksslavernij, noem maar op. Delen van Afrika kent het ook nog steeds.
Slavernij was idd niet enkel voorbehouden aan de blanke Europeaan die Afrika leegroofde en de buit in Amerika bracht. Europa kende in de middeleeuwen amper slavernij in die vorm. 'jij bent mijn eigendom en werken zul je' In een vrijere vorm was er wel een soort van slavernij. Voor kost en inwoning arbeid. Die slavernij was mogelijk omdat die stammen daar zelf aan slavernij deden, die leverden hele stammen uit aan de blanke Europeaan. Die bracht ze naar Amerika en hoppa geld in de pocket.
Dat is één deel van de slavernij. Die slaven in Amerika zelf hadden het grotendeels gewoon zwaar! Een deel werd goed behandeld, een klein gewoon k"t. Het hele slavernij gebeuren speelde daar echter zo lang dat er een beeld is ontstaan dat zwarten daar niet volwaardig waren. Dat beeld bleef bestaan, zelfs na bevrijding. Aparte eethoeken, aparte gedeeltes in de bus noem maar op. Daardoor is wel een vorm van ongelijkheid bestaan wat zich gewoon vertaald heeft in ongelijke kansen. Deels kunnen ze die kansen nu niet pakken door het stigma dat ze opgeplakt krijgen, deels door het stigma waar ze zelf ook onder blijven plakken. Het is nu eenmaal menseigen om zich een beetje te gedragen naar het labeltje. Ik word tuig genoemd, dus ik gedraag mij als tuig. Of in Nederland: Jij noemt mij een poedersuiker, dan word ik een poedersuiker. Het zit sociaal-economisch en cultureel erg lastig in elkaar. Deels krijgen ze de kansen niet, en deels willen niet. In bepaalde streken in Amerika, moet je als Afro-Amerikaan tweemaal zo hard werken om iets te bereiken als een blanke Amerikaan. En als je dan in een getto/bende wijk geboren wordt weet je je toekomst al, want onder sociale druk ga je gewoon bij de bende (de wereld is toch tegen je en wie denk je wel niet dat je bent als je niet met ons meedoet), dus héb je al amper kans om aan die groep en dat beeld te ontsnappen en daardoor wordt het beeld weer gevoed dat Afro-Amerikanen vaker in bendes en criminaliteit belanden. Het een geeft het ander een hand en het is erg lastig om dat te doorbreken. Zeker in Amerika.