Lente schreef:Feitelijk gezien is dat toch ook gedrag?
Zoals ik eerder zei. Dat je homoseksuele gevoelens hebt daar kan je niets aan doen. Maar in principe heb je natuurlijk de keuze of je daar wel of niet wat mee doet.
Een keuze heb je altijd. Je hebt ook de keuze om te ademen of niet tenslotte. Maar waar het hier om gaat is het veroordelen van de keuzes van anderen. Keuzes die veel voor ze betekenen.
De keuze of ik een rode of een blauwe jurk koop is een andere keuze dan de keuze of ik in mijn leven relaties aanga of niet, of ik bid of naar de kerk ga. En het lijkt mij heel belangrijk dat mensen zich geaccepteerd voelen als het om dat soort belangrijke keuzes is een mensenleven gaat en niet afgewezen worden. Want als je dat soort keuzes afwijst, wijs je iets af wat een persoon in heel grote mate maakt tot wie hij is.
Een vriendin van mij is christelijk. En lesbisch. Maar toen ze aan de dominee vroeg of ze als praktiserend lesbische vrouw welkom was, was het antwoord van deze dominee "nee." Ze mocht zich wel lesbisch voelen van de dominee, maar geen lesbische relatie hebben. Dus zolang ze een relatie had, was ze niet meer welkom in die kerk. De kerk waar ze in was opgegroeid.
Haar gereformeerde familie gaf, toen ze uit de kast kwam, aan dat ze haar niet meer zouden accepteren als ze een relatie zou krijgen. En dat gebeurde ook. Eerst was ze alleen nog maar welkom bij haar familie als haar vriendin thuis bleef, later bleven de uitnodigingen helemaal uit. Haar ouders zijn haar gelukkig wel altijd blijven steunen, maar onlangs, bij de uitvaart van haar vader, waren er tantes en nichten die haar zo voorbij liepen en niet eens condoleerden.
Ja, technisch gezien had ze een keuze. Ze had ook de rest van haar leven alleen kunnen blijven tenslotte.
Een vroegere collega van me stond 20 jaar geleden voor hetzelfde dilemma. Hij wilde zijn familie niet teleurstellen, maar ook niet zijn verdere leven eenzaam blijven. Hij werd depressief en maakte een einde aan zijn leven. Ook dat is natuurlijk in letterlijke zin een keuze.
Maar ik zou zelf toch liever spreken van gebrek aan keuzemogelijkheden. Want wat beiden wilden was een relatie kunnen hebben en tegelijk geaccepteerd worden door hun kerk en hun dierbaren. Maar die optie zat er voor beiden helaas niet bij.