Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-01-15 17:54

Geplaatst: 23-01-15 17:54

Heb even gezocht op NPO naar de aflevering van Je Zal Het Maar Zijn waarin oa een kind van 2 verstandelijk beperkte mensen zit:
http://www.npo.nl/je-zal-het-maar-zijn/ ... =995971782
Hierin kun je goed zien wat het met een kind doet.

Zelf heb ik een autosomaal erfelijke aandoening die heel simpel gezegd zorgt dat de natuurlijke afweer tegen kankercellen ontbreekt.
Kans is dus 50% dat een kind van mij dat ook krijgt en aangezien ik de 3e generatie op rij ben en zelf kanker heb gehad en vrijwel zeker weer kanker ga krijgen heb ik de familielijn hier gestopt.
Wil een kind niet opzadelen met deze afwijking, maar ook niet met en zieke ouder die wellicht voor de ogen van dat kind overlijdt, zoals mij is gebeurt.
Daarnaast ben ik psychisch gewoonweg niet stabiel genoeg, maar dsat heb ik nog niet eens echt laten meewegen in de beslissing omdat ik de genafwijking al heftig genoeg vind.

**Geplaatst**: 23-01-15 17:56

Geplaatst: 23-01-15 17:56

_San87_ schreef:
Down syndroom en zwakbegaafd is niet hetzelfde.

En het is mongoloïde .

I know, beweer ik ook niet. Had het specifiek over mensen met down's syndrome.

Wat is mongoloïde?

**Geplaatst**: 23-01-15 17:57

Geplaatst: 23-01-15 17:57

lor1_1984 schreef:
Heb even gezocht op NPO naar de aflevering van Je Zal Het Maar Zijn waarin oa een kind van 2 verstandelijk beperkte mensen zit:
http://www.npo.nl/je-zal-het-maar-zijn/ ... =995971782
Hierin kun je goed zien wat het met een kind doet.

Zelf heb ik een autosomaal erfelijke aandoening die heel simpel gezegd zorgt dat de natuurlijke afweer tegen kankercellen ontbreekt.
Kans is dus 50% dat een kind van mij dat ook krijgt en aangezien ik de 3e generatie op rij ben en zelf kanker heb gehad en vrijwel zeker weer kanker ga krijgen heb ik de familielijn hier gestopt.
Wil een kind niet opzadelen met deze afwijking, maar ook niet met en zieke ouder die wellicht voor de ogen van dat kind overlijdt, zoals mij is gebeurt.
Daarnaast ben ik psychisch gewoonweg niet stabiel genoeg, maar dsat heb ik nog niet eens echt laten meewegen in de beslissing omdat ik de genafwijking al heftig genoeg vind.

Interessant, ga ik zeker kijken !

Heftig van je aandoening, en begrijpelijk dat je deze keuze maakt. Lijkt me toch lastig, mocht je toch een sterke kinderwens hebben. Heb respect voor je beweegredenen!

**Geplaatst**: 23-01-15 18:04

Geplaatst: 23-01-15 18:04

lor1_1984 schreef:
Zelf heb ik een autosomaal erfelijke aandoening die heel simpel gezegd zorgt dat de natuurlijke afweer tegen kankercellen ontbreekt.
Kans is dus 50% dat een kind van mij dat ook krijgt en aangezien ik de 3e generatie op rij ben en zelf kanker heb gehad en vrijwel zeker weer kanker ga krijgen heb ik de familielijn hier gestopt.
Wil een kind niet opzadelen met deze afwijking, maar ook niet met en zieke ouder die wellicht voor de ogen van dat kind overlijdt, zoals mij is gebeurt.
Daarnaast ben ik psychisch gewoonweg niet stabiel genoeg, maar dsat heb ik nog niet eens echt laten meewegen in de beslissing omdat ik de genafwijking al heftig genoeg vind.

Bam! 'Heftig' vind ik nog zacht uitgedrukt. Ik wist niet eens van het bestaan van zo'n erfelijke aandoening, krijg er koude rillingen van.
Afschuwelijk dat je jong afscheid hebt moeten nemen van een ouder, dat je zelf kanker hebt gehad en dat die dreiging je de rest van je leven achtervolgt. Respect en bewondering voor je beslissing om de familielijn te laten stoppen zoals je het zelf mooi, maar ook pijnlijk, formuleert.

Ieder huisje heeft z'n kruisje zeggen ze, maar dit lijkt me wel heel erg zwaar. Ben d'r stil van.

**Geplaatst**: 23-01-15 18:10

Re: 'zwakbegaafde stellen mogen geen kinderen krijgen'

Geplaatst: 23-01-15 18:10

Ik vind het zelf niet heel heftig, komt ook omdat ik al van jongs af aan 2x per jaar voor controles en consulten naar het ziekenhuis moet.
En ja, er was zeker een kinderwens, maar toen ik verder ging nadenken dan 'ik wil een kind' besefte ik waar ik dat kind mee opzadel.

**Geplaatst**: 23-01-15 18:19

Geplaatst: 23-01-15 18:19

leeneliefje schreef:
_San87_ schreef:
Down syndroom en zwakbegaafd is niet hetzelfde.

En het is mongoloïde .

I know, beweer ik ook niet. Had het specifiek over mensen met down's syndrome.
Wat is mongoloïde?

Oh oké.

Het correcte woord wanneer je het over mongooltjes hebt. Mongolen zijn inwoners van Mongolië. Een mongoloïde persoon is iemand met bijvoorbeeld syndroom van down.

**Geplaatst**: 23-01-15 18:20

Geplaatst: 23-01-15 18:20

lor1_1984 schreef:
Ik vind het zelf niet heel heftig, komt ook omdat ik al van jongs af aan 2x per jaar voor controles en consulten naar het ziekenhuis moet.
En ja, er was zeker een kinderwens, maar toen ik verder ging nadenken dan 'ik wil een kind' besefte ik waar ik dat kind mee opzadel.

Dappere beslissing

.

**Geplaatst**: 23-01-15 18:23

Geplaatst: 23-01-15 18:23

De term mongoloïde komt overigens direct van een vergelijking met Mongoolse mensen, dus die term is ook absoluut niet onproblematisch. Het beste is nog altijd 'persoon met Down's syndroom'

Laatst bijgewerkt door Killyenn op 23-01-15 18:35, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-01-15 18:34

Re: 'zwakbegaafde stellen mogen geen kinderen krijgen'

Geplaatst: 23-01-15 18:34

Je hebt inderdaad gelijk

. Mongoloïde betekent letterlijk gelijkenis met Mongolen.

**Geplaatst**: 23-01-15 20:30

Re: 'zwakbegaafde stellen mogen geen kinderen krijgen'

Geplaatst: 23-01-15 20:30

http://www.lindanieuws.nl/nieuws/moeder ... riliseren/

**Geplaatst**: 24-01-15 11:44

Geplaatst: 24-01-15 11:44

Heb even paar pagina's niet bijgelezen.

Dat Choice-systeem, daar ben ik niet voor te vinden. Het is en blijft een ingreep en zeg, waarom moeten de vrouwen altijd de pineut zijn voor zoiets? Waarom niets uitzoeken wat de mannen steriliseert? Ze mogen ook wel eens wat moeite doen

Tegelijk vraag ik me af: hoeveel zou zo'n ingreep gaan kosten? Wie gaat dat betalen? De zorgvrager zelf? De staat? De belastingbetaler? Wat doe je met gezinnen met financiële beperking of problemen?
Ergens klinkt het als "selectief fokken" hoor, die heeft een goed lijstje dus die mag en die heeft eentje dat minder is, toch maar niet. Vind ik ook zo'n nadeel aan adoptie trouwens, hoe goed ze zo'n dingen ook willen regelen, er zijn altijd gezinnen die uitgesloten worden voor een kind terwijl ze misschien wel de beste ouders zouden zijn die een kind zich kan wensen. Iemand anders zei het al, geen enkele test is feilloos en er gaan er altijd teleurgesteld zijn.

**Geplaatst**: 24-01-15 11:57

Re: 'zwakbegaafde stellen mogen geen kinderen krijgen'

Geplaatst: 24-01-15 11:57

Dat men gaat bepalen of iemand wel of geen kinderen mag krijgen aan de hand van een getal vind ik absoluut niet kunnen. Maar waar leg je de grens? Bij een IQ van 80? Stel dat iemands door middel van een test te horen heeft gekregen dat hij een IQ heeft van 82 maar zichzelf wel kan redden, een huisje heeft, meedoet in deze maatschappij omdat hij een Wajong heeft maar wel kan functioneren. Volgens de statistieken is iemand met een IQ van 82 zwakbegaafd en of verstandelijk beperkt, al is het maar om de statistieken en de gedachtengang om wat meer dingen voor elkaar te krijgen. Van bepaalde mensen zou je helemaal geen besef hebben dat ze zwakbegaafd zijn juist omdat ze normaal meedoen in de maatschappij. Moet je ze die mogelijkheid dan ontnemen?

**Geplaatst**: 24-01-15 12:54

Re: 'zwakbegaafde stellen mogen geen kinderen krijgen'

Geplaatst: 24-01-15 12:54

Ik ben het helemaal met je eens Purny!
Mijn dochter heeft een erg laag IQ maar ze doet goed mee in de maatschappij,ze heeft al 7 jaar een baan bij dezelfde baas.Ze is dol op kinderen en kan supergoed met kinderen omgaan.Ze is ook voorzichtig met kinderen/baby's en kinderen zijn ook dol op haar.Zij zou heel goed kinderen kunnen opvoeden,ondanks haar lage IQ.

**Geplaatst**: 24-01-15 13:00

Geplaatst: 24-01-15 13:00

gohya schreef:
Ze is dol op kinderen en kan supergoed met kinderen omgaan.Ze is ook voorzichtig met kinderen/baby's en kinderen zijn ook dol op haar.Zij zou heel goed kinderen kunnen opvoeden,ondanks haar lage IQ.

Dat is ze gek is op kinderen en zij op haar wil nog niet zeggen dat je kunt opvoeden.
Bij opvoeden komen ook dingen als plannen, verantwoordelijkheid en financiële aspecten kijken.

**Geplaatst**: 24-01-15 13:11

Geplaatst: 24-01-15 13:11

Goof schreef:
gohya schreef:
Ze is dol op kinderen en kan supergoed met kinderen omgaan.Ze is ook voorzichtig met kinderen/baby's en kinderen zijn ook dol op haar.Zij zou heel goed kinderen kunnen opvoeden,ondanks haar lage IQ.

Dat is ze gek is op kinderen en zij op haar wil nog niet zeggen dat je kunt opvoeden.
Bij opvoeden komen ook dingen als plannen, verantwoordelijkheid en financiële aspecten kijken.

Ook dát kan ze heel goed.Vooral de financiële kant is ze heel goed in.En ook de opvoeding kan ze beter als menig andere moeder.

**Geplaatst**: 24-01-15 13:13

Geplaatst: 24-01-15 13:13

Er zijn genoeg mensen met een hoger IQ die dat (ook) niet kunnen.

**Geplaatst**: 24-01-15 13:22

Geplaatst: 24-01-15 13:22

Goof schreef:
gohya schreef:
Ze is dol op kinderen en kan supergoed met kinderen omgaan.Ze is ook voorzichtig met kinderen/baby's en kinderen zijn ook dol op haar.Zij zou heel goed kinderen kunnen opvoeden,ondanks haar lage IQ.

Dat is ze gek is op kinderen en zij op haar wil nog niet zeggen dat je kunt opvoeden.
Bij opvoeden komen ook dingen als plannen, verantwoordelijkheid en financiële aspecten kijken.

Ik neem aan dat Gohya dat ze als geen ander weet als moeder van een dochter met een wat lager iq.

**Geplaatst**: 24-01-15 13:30

Geplaatst: 24-01-15 13:30

@Gillbo dank je wel.Ik weet het idd. heel goed wat ze wel en niet kan.
Elk mens met een hoog of laag IQ heeft minimaal 1 specialiteit waar ze goed in zijn,zelfs beter dan anderen,en bij mijn dochter is dat omgaan en opvoeden van kinderen.Vrienden en kennissen zullen haar echt niet vragen als oppas voor hun peutertje,als ze er geen vertrouwen in zouden hebben.

**Geplaatst**: 24-01-15 14:04

Geplaatst: 24-01-15 14:04

Ik vind het een rot onderwerp om over na te denken. Het is zo enorm beladen en er komt zoveel gevoel bij kijken.
Ik zit er midden in en het is hartverscheurend om te weten dat het beter is van niet maar anderzijds snap ik en begrijp ik dat er vrouwen zijn die toch dat verlangen hebben om moeder te worden.
Ik zelf ben een kind van ouders die beide niet instaat waren een kind op te voeden.
Een vader die een laag IQ heeft, conflict vermijdend en de verantwoordelijkheid niet kon dragen en een moeder die vaak en veel depressief op bed lag en last had van stemmingswisselingen.
Door die ervaring onderga ik veel problemen (negatief zelfbeeld, Angstklachten) waar door ik nu niet aan de maatschappij mee kan doen. (ik kost daarmee de staat enorm veel geld).
Alleen al door die ervaring stopt ook bij mij de familie lijn, ik durf niet aan kinderen te beginnen als ik niet instaat ben mijn kind weerbaar te maken in de maatschappij die zo ontzettend veel vraagt.

Tegelijkertijd heb ik een schoonzusje die een zoontje heeft van 4 jaar oud. Zij heeft door zuurstof gebrek bij de geboorte een verstandelijke beperking. Zij is een alleenstaand moeder.
Dat wat ik tot nu toe heb gezien van haar en haar zoontje maakt dat het missen van een liefdevolle ouder bij mij wordt aan geraakt.
Als ik zie hoe zij haar zoontje troost als het valt, als ik zie hoe zij haar zoontje de hemel in prijst als hij een tekening heeft gemaakt.
Als ik zie hoe ze haar zoontje verzorgt als hij ziek is.
Alles wat ik niet heb gehad als kind maar waar ik haar om prijs.
Zoveel liefde zie ik in haar moederschap. Haar zoontje voelt zich 100% gewenst.
Toch maakt jeugdzorg zich zorgen omdat de moeder haar kindje niet kan begeleiden bij toekomstig huiswerk.
Zij denken dat de ontwikkeling in de knel gaat komen.
En alleen al daarom ligt er nu een verzoek tot uit huisplaatsing van dit jongetje bij de rechter.
Het breekt mijn hart om te zien hoe enorm verdrietig de moeder is wetende dat zij haar zoontje bij haar weg gaan halen.
Door de bezuinigingen vanuit de overheid kan zij niet de begeleiding krijgen die zouden maken dat haar zoontje gewoon goed kan ontwikkelen.
Het is een verschrikkelijke situatie en ja dan denk ik ook wel eens, was ze maar niet zwanger geworden.
Moeder en kind uit elkaar trekken kan nooit goed zijn.

Gevoelsmatig vraag ik mij af waar trek je de grens? alleen mensen die onder een bepaald IQ zitten? of ook mensen die psychisch problemen hebben?
En wat vinden jullie van de zogenaamde gezonde mensen maar die beide een drukke baan hebben, zouden die wel kinderen mogen nemen?
Ik ken namelijk ook genoeg jonge mensen die uit een gezin komen die emotioneel verwaarloosd zijn door hun ouders en dat terwijl de ouders gewoon gezond zijn.

Ik vind het een hele moeilijke stelling.

**Geplaatst**: 24-01-15 14:08

Re: 'zwakbegaafde stellen mogen geen kinderen krijgen'

Geplaatst: 24-01-15 14:08

Mijn ouders hebben allebei gewerkt toen mijn zusje en ik jong waren, mijn vader altijd erg veel en mijn moeder parttime. Ja, wij hebben wel eens middagen alleen gezeten of voor onszelf moeten koken, en we zaten ook wel eens bij de BSO. Ik heb dat mijn ouders nooit kwalijk genomen. Ik denk dat op het moment dat je allebei een baan hebt waar je de hele dag + avond thuis mee bezig bent, je ook geen kinderen zou moeten nemen.

**Geplaatst**: 24-01-15 15:12

Re: 'zwakbegaafde stellen mogen geen kinderen krijgen'

Geplaatst: 24-01-15 15:12

@Osmo het is inderdaad erg moeilijk... ik kan me er heel veel bij voorstellen.
Een voorbeeld: van de artsen had ik er niet mogen zijn. Mijn moeder zou geen volgende zwangerschap aankunnen, psychisch niet en lichamelijk niet, ze hebben ze haar voor de dood weggehaald toen mijn oudere broer geboren werd, hij stierf bij die geboorte door een medische blunder, ik geef geen details, vanwege jeugdige lezers.
En toen raakte ze een paar jaar later in verwachting van mij... totaal onbedoeld, maar ja, de pil was toen nog maar nèt uitgevonden en nog niet algemeen in gebruik.
Met als resultaat dat mijn moeder en ik al voor mijn geboorte in een psychiatrische inrichting zaten... wie weet wat de haldol en dergelijke die mijn moeder kreeg voor neurologische gevolgen heeft gehad voor mij... en wie weet hoe mijn leven er uit had gezien als het drama met mijn broer niet gebeurd was...
Mijn moeder was voor het leven ongelukkig, pas vele jaren later ontdekte een arts een middel dat haar van haar psychoses afhielp.
Maar ik was een onzeker kind doordat ik aanvoelde dat er iets niet klopte bij ons, er was veel spanning (vader had een oorlogstrauma, maar meed psychiaters) en mijn ouders deden alsof we een normaal gezin waren.
Geen hulp voor mij, en nu mijn ouders er niet meer zijn krijg ik stukje bij beetje meer informatie over hoe ze waren...
Ik heb jarenlang op mijn tenen gelopen om mijn werk aan te kunnen en nu ik ouder word merk ik dat ik de veerkracht om te knokken kwijtraak, nu ik lichamelijk niet meer in staat ben mijn oude werk te doen.
Maar heeft mijn leven zin? Ik denk het wel, ik heb heel veel met de meest uiteenlopende mensen te maken gehad, ook mensen die afgekeurd zijn door de maatschappij wegens een te laag IQ of een psychische of lichamelijke stoornis.

Had de dokter gelijk dat ik er niet moet zijn?
Ik denk zelf: ik ben er lekker toch... en mijn ouders moesten toch echt een traantje wegpinken toen ik trouwde.
Maar ik heb het zelf bij één kind gelaten, meer trok ik niet, en anders zou het kind er onder hebben geleden als ik was doorgedraaid.

Waar ik maar mee wil zeggen: het leven heeft verrassingen, en daar zullen we mee moeten leren leven.
Maar ik kan het niemand kwalijk nemen als hij/zij een dochter met een laag IQ aan de "griepprik" lees: prikpil doet...

**Geplaatst**: 24-01-15 15:13

Geplaatst: 24-01-15 15:13

Nikass schreef:
Er zijn genoeg mensen met een hoger IQ die dat (ook) niet kunnen.

Dat zijn er ook zat tegenwoordig, helaas.

Maar hier gaat het eigenlijk niet over in deze topic.

**Geplaatst**: 24-01-15 15:25

Geplaatst: 24-01-15 15:25

lastig onderwerp denk ik..

je denk niet alleen aan het geluk van een stelletje maar ook aan de opvoeding van een kind, maar wat vaak ook vergeten wordt, de ontwikkeling van een kind.

In sommige gevallen kan een gezond kind met een jaar of 7/8 het intelligentie niveau van de ouders al voorbijstreven.. De simpelste dingetjes als helpen met het huiswerk in de midden bouw van de lagere school is al een groot probleem. Een kind zal feitelijk zichzelf moeten ontwikkelen en zeker minder kansen hebben dan iemand die bij zijn ouders terecht kan met vragen over het leven, de wereld en gewoon basic 'ik begrijp de tafels niet'.

Ook moet je dus dan eigenlijk van de hulpverleners van je ouders leren hoe je met financiën moet omgaan, hoe je belastingen moet gaan doen, hoe je waar moet aankloppen. Maar ook sta je er alleen voor als het bijvoorbeeld gaat om het wegvallen van een grootouder.. wat als de zwakbegaafde nu net het enige kind is? dan heb je wel de hulpverleners van je ouders.. Maar hoever gaat dat en hoe actief is dat.. stel je voor dat je op je 13e je tweede grootouder zou verliezen en de woning moet uitgeruimd worden/verkocht/terug naar de woningbouw etc..

Het is allemaal veel breder dan je op het eerste gezicht zou denken.

Ik denk dat het altijd de beslissing van de individu moet blijven.. Ik denk alleen wel dat het verstandig is wanneer een zwakbegaafd iemand op meerdere vlakken ernstig beperkt is (dus bijvoorbeeld niet alleen laag iq, maar ook nog eens zwak in sociale vaardigheden) dan men dan in de tienertijd bijvoorbeeld met behulp van hulpverleners het kind zelf moeten gaan 'aansturen' op sterilisatie (op verzoek van het kind dus). Ook een zwakbegaafde weet heel goed dat hij of zij niet alles kan of zal gaan kunnen. Je kunt beter iemand begeleiden naar een weloverwogen keuze in plaats van plat gezegd, tegen de grondworstelen en de leidertjes doorknippen.

**Geplaatst**: 24-01-15 15:51

Geplaatst: 24-01-15 15:51

Wat me wel vaker opvalt, toch hier op bokt, is dat veel mensen zeggen "ik wil een kind dus we moeten minder gaan werken of stoppen met werken", omdat het ongehoord is/zou zijn om een kind te krijgen wanneer beide partners fulltime werken. Waardoor bijgevolg kindlief vaak naar de opvang zou moeten.

Ik ben als kind voor mijn ouders gescheiden zijn dagelijks altijd pokkevroeg naar oma en opa gebracht, mijn ouders moesten rond 6u30 's ochtends naar werk vertrekken en waren tussen 17u en 18u thuis. Wat ze met mijn broer (gehandicapt) deden weet ik niet meer, ik was toen tussen 3 en 5 jaar oud. Zo goed is mijn geheugen net niet

Na de scheiding woonden we bij mama. Dat stond gelijk aan 6u uit bed, om 6u30 richting onthaalmoeder waar de busjes voor onze scholen ons kwam ophalen. Broer zat elke dag een uur heen en 2u naar huis op de bus. Ik 's ochtends een kwartier, 's avonds ruim een uur, ik was de laatste om af te zetten. Thuis werd ik opgepikt door de buurvrouw, ik bleef daar tot mama thuis was. Broer kwam met de bus rond 18u ook thuis, bijna altijd gelijk met mama.
Eens ik 12 was mocht ik met de fiets naar school. Eerst vanaf de onthaalmoeder, het jaar erna vanaf thuis zelfstandig heen en terug naar huis.

Tijdens de examenperiodes op het middelbaar ging ik ook gewoon alleen met de fiets naar school en na examen naar huis. Dus had altijd de hele vrije namiddag voor mezelf, die ik zelf moest invullen.

Ben ik er slechter van geworden? Nee. Absoluut niet. Integendeel, ik denk dat ik daardoor net geleerd heb om zelf dingen te doen, om zelf planningen te maken en zelf te ondervinden wat er gebeurd als je liever speelt dan studeert. Ik kan goed alleen zijn en mezelf aan het werk houden.
Helaas ben ik geen echte teamplayer geworden, en dat wringt wel eens. Ligt dat volledig aan mijn opvoedingssituatie? Kan, maar ik durf het niet met zekerheid zeggen. Zal ook wel karakter in meespelen.

Maar om nou gelijk te stellen dat mensen met fulltime job geen kind mogen krijgen omdat kind voltijds naar de opvang moet? Nee. Als er thuis en in de vrije tijd veel met dat kind wordt gedaan, zoals andere ouders ook doen, dan hoeven die echt niks te missen.

**Geplaatst**: 24-01-15 17:48

Geplaatst: 24-01-15 17:48

Toen ik geboren werd, heb ik zuurstof tekort gehad. Ik mis dus op bepaalde vlakken dingen en kan niet altijd even snel bij dingen zoals normale mensen wel kunnen. Praktisch inzicht heb ik niet zo erg. Ik kan op mijzelf wonen met goede begeleiding maar omdat ik dus voor de hulpverlening een te goed IQ heb grijp ik naast begeleid wonen en moet ik het dus in mijn eentje doen.
Volgens de psychologen en mijn IQ heb ben ik zwakbegaafd/licht verstandelijk beperkt. Moet mij dan maar de kans op een kindje ontzegd worden omdat ik niet altijd even goed mee kan komen met de rest van de maatschappij?

Iedereen heeft een ideaal beeld van de maatschappij. Er worden idealen gesteld en kan diegene even niet makkelijk meekomen dan word hij of zij al heel gauw opzij geschoven. Want je voldoet niet aan het totaalplaatje wat er gesteld word.

Goed ik kan niet in de zorg werken, ik kan geen tijdsdruk aan. Maar zet mij aan de kassa (wat ik overigens nu ook doe, al is het maar voor 12 uur per week) dan heb je aan mij een perfecte medewerker, omdat ik weet wat ik moet doen en omdat dat vrij eenvoudig is.

Ik weet zeker dat er mensen zijn die een bepaald beeld hebben van mensen met een beperking/zwakbegaafd. Die hebben niet het plaatje van een normaal uitziend persoon en daar word nu ook naar gekeken maar ik weet zeker dat de mensen zoals ik het kindje met liefde opvoeden eveneens als een normaal gezin.

Maar hoeveel kinderen worden er daadwerkelijk vermoord door mensen met een beperking? Hoeveel mensen met een normaal IQ zijn er wel niet geweest die ook hun kindje en of vriendin het leven hebben ontnomen? Laten we alsjeblieft daar eens naar gaan kijken. Op dit moment is dit onderwerp in het nieuws omdat het toevallig om een zwakbegaafd iemand gaat en niet om een gewoon persoon.

Het heeft mij heel veel moeite gekost om er voor uit te komen op bokt. Er zijn ook maar weinig mensen in mijn omgeving die dit weten. Zelfs mijn halve familie weet dit niet eens en mijn oude werk ook niet.

Waarom ik dit schrijf? Omdat ik wil laten zien en lezen dat verstandelijk beperkte mensen er net zo uit zien als gewone mensen en niet een vreemd wezen zijn...