Mijn nichtje is nu hoogzwanger en die kan dus geen hele diensten meer zitten. Ze vindt de stoelen in de kerk niet fijn en moet sowieso niet 2 uur op een stoel zitten want ze krijgt er echt last van, ze loopt dus als ze last heeft van haar lijf gerust een paar keer de dienst uit omdat ze het echt niet meer volhoudt. Zelf vindt ze dit erg vervelend omdat ze het gevoel heeft de dienst te storen maar bij de kerk vinden ze het jammer dat ze niet meer komt en zijn ze van mening dat ze best kan komen en dat ze dan wel voor een andere stoel zorgen voor haar. Maar het gaat haar niet over die stoel, het gaat om dat ze zo lang sowieso niet stil kan zitten en de dienst niet wil verstoren en daarom liever de laatste maand van haar zwangerschap niet naar de kerk komt. Ik vind dat je dat als gemeente dan maar moet pikken. Lichamelijke klachten kun je nou eenmaal weinig aan doen.
Ik word door gemeenteleden uit die kerk ook vaak aangesproken waarom ik nooit daar naar de kerk ga. Ik voel me gewoon thuis in mijn eigen huidige gemeente en heb geen behoefte aan die kerk, voor wie moet ik dan gaan? Voor mijn familie, omdat die allemaal daar zitten? Ik denk dat hun het maar moeten accepteren dat ik liever gelukkig ben ik mijn gemeente dan ongelukkig in de van hun.
Gisteren hadden wij het bij catechisatie over belijdenis en over het geloof. Hierin stond het woord geloof heel anders uitgelegd:
Citaat:Bij ons is geloven soms een beetje een slap woord. Het kan voor ons betekenen: Ik weet het niet zeker, ik kan het niet zien of bewijzen, maar ik houd het er maar op (tot het tegendeel blijkt). 'Ik geloof wel dat er iets is' zeggen mensen. Weet je het zeker? Nee, ik geloof het alleen maar. Met andere woorden: geloven is een stuk minder dan weten of kennen.
Er is een uitzondering. Daarin is geloven sterker dan weten. Dat is als we zeggen: Ik geloof in iemand, - wát ze ook zeggen, hoezeer de schijn ook tegen is, ik weet méér! Ik vertrouw Hem! en dat is ook de betekenis van het Hebreeuwse woord voor geloven (aman): Vertrouw en trouw zijn, verbonden zijn en vasthouden. Dus niet: Iets voor waar houden tot het tegendeel blijkt, maar: iemand voor betrouwbaar houden zelfs al blijkt het tegendeel.
Geloven doe je met je hart, met je wil, met je kracht, met alles wat er in en aan je is. Zo ga je ook een relatie met iemand aan. Geloven is dus veel meer dan wat leerstukken ondertekenen
Ik kon me hier wel in vinden. Het woord geloof is als het over God gaat voor mij veel meer dan alleen ik geloof het wel tot het tegendeel bewezen is. Ik geloof dit met heel mijn zijn, en ik vertrouw op God, en hou me vast aan Hem.