Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-06-14 23:10

Geplaatst: 02-06-14 23:10

Nikass schreef:
Ik ben het hier mee eens, op basis van de beschikbare informatie. Ze had toch in het land kunnen blijven zodat ze hem af en toe kon bezoeken? Zodat ze zijn familie kon steunen en zij haar. Ik snap wel dat het nodig kan zijn om afstand te nemen, maar niet op die manier, niet zo rigoureus. Ook vind ik het te ver gaan dat er steeds gezegd wordt dat hij een alcoholist was. Dat blijkt imo niet uit de informatie. Ze trof hem een aantal keer laveloos aan als ze thuis kwam van haar werk (ze ging toch niet de deur uit??) dat maakt iemand nog geen alcoholist.

Ze ging niet (de deur) uit voor haar eigen broodnodige ontspanning.
Er zal toch brood op de plank moeten komen.
Alcoholist of niet, het is wel een "drankprobleem" helemaal als hij gaat liegen over drank en zelf toegeeft dat er een probleem is.

Waarom zou iemand geen afstand mogen nemen, waarom zou ze in de buurt moeten blijven om hem te steunen als je niet meer kunt? Omdat het zo hoort? Omdat men dat verwacht? Omdat hij en de ouders dat wensden? Waar is haar inbreng in haar eigen leven?
Als weekeinden zonder hem nog niet helpen, dan is er iets aan de hand dat echt niet beter wordt als je er maar bij betrokken blijft.
Ik snap heel goed dat je gewoon naar de andere kant van de wereld wilt, of gewoon stoppen met het leven, als je tegen de wand op vliegt.

xSogno , hyppolyte doelde volgens mij meer op de voorgaande jaren wat betreft het niet meer thuiswonen.

Happinez schreef:
Klopt ze is geen slaaf maar er bestaat ook nog iets als normen en waarden, respect hebben voor elkaar.
Als iedereen alleen maar aan zichzelf gaat denken, zou de wereld wel heel kill worden ( wat hij eigenlijk ook wel een beetje word, omdat iedereen steeds meer met zichzelf en zijn of haar leven/carriere bezig is. )

Je kunt los van het feit dat je baas over je eigen leven bent, best compassie hebben. Maar er zijn grenzen. Als iemand mishandeld wordt, roep je ook "ga toch bij hem weg"....

En "elkaar" is ook wel een sleutelwoord. Wij weten niet in hoeverre hij nog respect voor haar had, welke normen en waarden hij nog had of juist opzij zette...

In een liefdesrelatie moet je, nogmaals, je vrijwillig geroepen voelen om voor elkaar te zorgen en dat was ook bij hen lang zo. Als het dan niet meer gaat, dan is dat niet zomaar.
Er is iets geknapt. Ze wist dat ze zichzelf moest rédden. En een ieder mag zichzelf redden.
Dat is wel wat anders dan een eigen pad inslaan zonder ooit aan iemand gedacht te hebben.

**Geplaatst**: 02-06-14 23:23

Geplaatst: 02-06-14 23:23

hyppolyte schreef:
Wat is er mis met een klein beetje egoïsme als je 7 jaar lang in het teken van een ander gesteld hebt? Sorry, maar dat je dan voor jezelf kiest vind ik geen verkeerde manier van egoïsme. Dat de ouders niet blij zijn snap ik ook hoor, maar snap het vanuit haar oogpunt ook. Die ouders hebben het niet 7 jaar lang dag in dag uit meegemaakt . Die hadden misschien wel geen idee van wat er speelde.

Wie zegt dat het 7 jaar in het teken van een ander is? Is een relatie eenrichtingsverkeer dan?
De totale relatie was 7 jaar maar hij was niet vanaf het begin al ziek?

Ik weet niet of dat een verkeerde manier van egoisme is, op het sterfbed niet iemands laatste wens willen vervullen... hm.
De ouders hebben er wel dag en nacht mee gezeten vanaf het moment dat zij weg is gegaan, dus die hebben hem juist in zijn slechtste en meest kwetsbare momenten gezien.

**Geplaatst**: 02-06-14 23:25

Geplaatst: 02-06-14 23:25

De relatie duurde volgens mij 13 jaar waarvan hij er 7 ziek was. Zou je terug kunnen horen. Maar dat heb ik zo onthouden.

**Geplaatst**: 02-06-14 23:29

Geplaatst: 02-06-14 23:29

russel schreef:
Ik snap wat je bedoelt hoor, maar iedereen gaat er van uit dat hij een aardig en fijn persoon was tijdens zijn ziekbed. Soms is in die 7 jaar de koek op.....daarom ben ik ook benieuwd wat ze daar over in haar boek verteld. Ze doorbreekt hiermee een taboe en ik denk dat de meeste kopers mensen zijn die in een soortgelijke situatie gevangen voelde....

Vind ik een rare aanname, natuurlijk is het geen koek en ei als je doodziek bent en weet dat je nog maar enkele maanden te leven hebt? Dan gaat het met ups en downs en ik kan me juist die depressieve momenten goed voorstellen en dat zullen er ws meer zijn dan de happy moments.
Maar dat iemand in de put raakt, bang is en misschien zelfs angstaanvallen heeft en dat probeert te verdringen met feesten, uitgaan en drinken, dat is toch niet iets om diegene in de steek te laten?

**Geplaatst**: 02-06-14 23:33

Re: Terminale partner verlaten?

Geplaatst: 02-06-14 23:33

Ok maar ookal is hij ziek, is het toch nog steeds geen eenrichtingsverkeer, ik vind dat hier wel vreemde aanname's worden gedaan. Alsof iemand ziek is en de ander van de ene op de andere dag geen prive leven meer heeft en non stop aan het bed zit van de ander. Zo is het gelukkig ook nog niet hoor.

**Geplaatst**: 02-06-14 23:39

Geplaatst: 02-06-14 23:39

anneliesdj schreef:
Vind ik een rare aanname, natuurlijk is het geen koek en ei als je doodziek bent en weet dat je nog maar enkele maanden te leven hebt? Dan gaat het met ups en downs en ik kan me juist die depressieve momenten goed voorstellen en dat zullen er ws meer zijn dan de happy moments.
Maar dat iemand in de put raakt, bang is en misschien zelfs angstaanvallen heeft en dat probeert te verdringen met feesten, uitgaan en drinken, dat is toch niet iets om diegene in de steek te laten?

Nee, die dingen op zich niet. Maar als er in relationele sfeer iets gebeurd, als je keer op keer gekwetst wordt of bang gemaakt, of voorgelogen, ik noem maar wat, als er iets met jou gebeurd, van binnen, dan kan dat een reden zijn om weg te gaan.
Ik spreek nu even heel algemeen.

Als je ziet hoe sommigen reageren als het om vreemdgaan gaat.... Dan weet je hoe diep gekwetst iemand kan zijn door een simpel iets, terwijl het voor anderen helemaal geen reden is om hun partner aan de kant te zetten...
Ieder heeft zijn eigen grenzen, eigen gevoelige plekken.

**Geplaatst**: 02-06-14 23:42

Geplaatst: 02-06-14 23:42

Ja maar dat is veel te diepgaand voor de info die wij hebben, dat noemt ze ook niet als redenen.
En als je zo redeneert kun je alles wel goedpraten.

**Geplaatst**: 02-06-14 23:49

Geplaatst: 02-06-14 23:49

Nee zij noemt geen reden, maar wat ik duidelijk probeer te maken is dat ze te maken had met heftige gevoelens. Die voelt zij zelf, wij niet, dus zij kan beslissen wat ze nog aankan, en een ander niet, hooguit een therapeut. En die hebben haar juist de weg eruit gewezen.

Waarom er vanuit gaan dat haar motief niet deugt?

**Geplaatst**: 03-06-14 00:14

Re: Terminale partner verlaten?

Geplaatst: 03-06-14 00:14

Nee daar ga ik niet vanuit, ik gaf alleen aan dat ik het vreemd vind dat ze beloofd heeft terug te gaan en dat niet heeft gedaan. En ik snap dat de familie daar boos om is.
Dat ze weg gegaan is lijkt me niet eens zo'n probleem, ik heb begrepen dat dat in wederzijds overleg is gegaan.

**Geplaatst**: 03-06-14 00:20

Geplaatst: 03-06-14 00:20

Lusitana schreef:
Happinez schreef:
Klopt ze is geen slaaf maar er bestaat ook nog iets als normen en waarden, respect hebben voor elkaar.
Als iedereen alleen maar aan zichzelf gaat denken, zou de wereld wel heel kill worden ( wat hij eigenlijk ook wel een beetje word, omdat iedereen steeds meer met zichzelf en zijn of haar leven/carriere bezig is. )

Je kunt los van het feit dat je baas over je eigen leven bent, best compassie hebben. Maar er zijn grenzen. Als iemand mishandeld wordt, roep je ook "ga toch bij hem weg"....

En "elkaar" is ook wel een sleutelwoord. Wij weten niet in hoeverre hij nog respect voor haar had, welke normen en waarden hij nog had of juist opzij zette...

In een liefdesrelatie moet je, nogmaals, je vrijwillig geroepen voelen om voor elkaar te zorgen en dat was ook bij hen lang zo. Als het dan niet meer gaat, dan is dat niet zomaar.
Er is iets geknapt. Ze wist dat ze zichzelf moest rédden. En een ieder mag zichzelf redden.
Dat is wel wat anders dan een eigen pad inslaan zonder ooit aan iemand gedacht te hebben.

Klopt dat zal , maar in mijn inzicht is het geen redden maar alsnog wegrennen voor de feiten en realiteit.
Nogmaals er zijn ook andere mogelijkheden die een middenweg bieden in " jezelf redden " en daarbij je (ex) partner en schoonfamilie te "steunen".

**Geplaatst**: 03-06-14 10:02

Geplaatst: 03-06-14 10:02

Citaat:
En bij mijn ex verbeterde de situatie nog langzaam, maar het is nu wel mn ex. Als iemand ronduit onuitstaanbaar wordt, of dat nu door medicijnen, een tumor of gewoon luiheid komt, dan is dat niet meer diegene waarvoor je ooit hebt gekozen. En maar weinig mensen kunnen dat schier eindeloos aan. Iedereen vind altijd maar dat de patient zo zielig is, maar de partner heeft het ook zwaar en die kan vaak maar bij heel weinig mensen terecht, dat is ook slopend. Ook de partner moet de ruimte hebben haar verhaal kwijt te kunnen, maar dan krijg je vaak te horen dat je dat gewoon maar hoort te doen als vrouw, en als je klaagt dat je een aandachttrekkende zeur bent en men medelijden heeft met die arme man die ondanks zijn ziekte ook nog zo'n jankwijf heeft en men zich heel goed kan voorstellen dat hij zo onuitstaanbaar is geworden. Maar het moet, ook in geval van ziekte, geen volledig eenrichtingsverkeer worden. Zodra dat wel het geval is, dan heb je het volste recht om ergens een grens te trekken, ookal is de restperiode nog te overzien voor anderen. Die weken of maanden kunnen voor jou het verschil betekenen tussen overspannen en niet overspannen.

Amen $_/-\o_$

Citaat:
Ik denk niet dat je hoeft te oordelen over mijn begrip

Ik oordeel helemaal niet, in tegenstelling tot de rest hier, ik vraag me simpelweg iets af en zeg enkel dat ik dan meer begrip voor een dergelijke situatie had verwacht.

Citaat:
Hij is juist weer bij zijn ouders gaan wonen om haar ruimte te bieden, voor ze wegging.

Ja vlak voordat ze wegging ja, hooguit een paar maanden, niet al 7 jaar

....

Citaat:
Ik zelf had de kans om uit huis te gaan, maar heb dit nooit gedaan het was zwaar en er zijn best momenten geweest waarop ik dacht die stap te nemen.Maar heb dit niet gedaan, ik kan ze niet in de steek laten en zelf leuk gaan feest vieren in een of andere stad. Omdat ik m'n leven wou leven op dat moment. Bijtanken was soms nodig, dus uitjes e.d. ondernam ik wel en in die periode was er ook een hoop ( thuis ) zorg op de been om te ontlasten. ( wat in eerste instantie niet werd geaccepteerd door m'n pa , maar we gewoon in werking hebben gezet. dat kan dus wel )

Je ouders waar je bij inwoont of je partner is een heel groot verschil, met je ouders ben je altijd verbonden, een partner kies je voor. Vind ik een heel ander verhaal.

@annelies, de totale relatie was 13 jaar, waarvan 7 ernstig ziek, ik denk dat zij ook wel haar meer dan fair share van zijn donkere momenten heeft gezien...
En vanuit wat wij van haar horen (en dus ook alleen kunnen beoordelen), heeft hij haar aardig geïsoleerd gedurende zijn ziekte, misschien wel in samenspraak hoor, ze heeft het ook over we deden niks meer etc. En een ziekte als kanker in zo'n zware vorm zorgt er doorgaans wel voor dat het een tijdje eenrichtingsverkeer is, heb het bij verschillende mensen gezien, dan verschuift de verhouding van gelijkwaardige partners naar zieke en verzorgende. Dus ja, ik geloof wel dat het voornamelijk eenrichtingverkeer is geweest in die 7 jaar.
Ik mag het natuurlijk niet zeggen, maar mensen met kanker hebben de neiging om zichzelf centraal te zetten, ook ten koste van anderen. Op zich heel logisch dat je egocentrisch wordt met een dergelijke slopende ziekte hoor, maar je bent nog steeds niet alleen op de wereld en je kunt ook rekening houden met anderen als je ziek bent, zelfs als je ongeneeslijk ziek bent....

@happinez, nee soms kan dat niet, als je al heel lang steeds over je grenzen bent gegaan kan er op een gegeven moment niets meer, echt niet

.

**Geplaatst**: 03-06-14 11:19

Re: Terminale partner verlaten?

Geplaatst: 03-06-14 11:19

Uit eerdere ervaringen in mijn leven zou ik zeggen dat ik nog een paar maanden de tanden op elkaar zou zetten om mijn vriend te blijven steunen tot het einde. Je weet het pas echt als je in de situatie zit, maar dit is mijn inschatting voor mezelf. Dat niet iedereen zo sterk is, en sommige mensen eerder voor zichzelf kiezen, tja.. dat kan natuurlijk. Ik zou het anders doen (denk ik nu). Zeker als het om een afzienbare periode gaat, en om iemand waar je jarenlang heel veel van hebt gehouden. Dan cijfer ik mezelf wel een paar maanden weg. Mijn tijd komt daarna wel weer. Soms moet je ook wel eens iets doen waar je zelf niet meteen beter van wordt.

En naar mijn mening is 'niet kunnen' relatief, het is meer 'niet willen' en dat is ieders eigen keuze.

**Geplaatst**: 03-06-14 11:29

Re: Terminale partner verlaten?

Geplaatst: 03-06-14 11:29

Okee, soms wíl je niet tot het punt gaan dat je echt knapt en naar een gesticht kan of zelfmoord pleegt of jaren met een burnout als een zombie leeft.

Ik zie niet in waarom iemand kapot móet omdat de partner doodgaat. En haar therapeut had het idee dat ze kapot zou gaan en daarom wees die de weg eruit. Vergeet die helpende hand niet.

**Geplaatst**: 03-06-14 12:07

Re: Terminale partner verlaten?

Geplaatst: 03-06-14 12:07

Ja dat willen ze hier niet inzien geloof ik. Ik vind het al behoorlijk sterk van haar dat ze het zo lang vol heeft gehouden. Natuurlijk kun je best een paar maanden op je tanden bijten en doorzetten, maar als je dat al 7 jaar lang doet dan is de koek soms gewoon op.

Ik weet ook niet wat ik zou doen dan hoor, misschien zou ik wel blijven, maar ik kan haar niet veroordelen om de keuze die ze gemaakt heeft, want ik kan me heel goed voorstellen dat je het gewoon niet meer kunt opbrengen. En dan is het gewoon een kwestie van niet kunnen, niet van willen. Als een therapeut na 4 jaar therapie zegt dat er ook een andere optie is, dan komt dat niet uit het niks lijkt me.

**Geplaatst**: 03-06-14 12:42

Re: Terminale partner verlaten?

Geplaatst: 03-06-14 12:42

Je oordeelt niet maar verwacht wel begrip van me? Que? :')

**Geplaatst**: 03-06-14 14:03

Geplaatst: 03-06-14 14:03

Anoeska schreef:
En naar mijn mening is 'niet kunnen' relatief, het is meer 'niet willen' en dat is ieders eigen keuze.

**Geplaatst**: 03-06-14 16:19

Geplaatst: 03-06-14 16:19

anneliesdj schreef:
russel schreef:
Ik snap wat je bedoelt hoor, maar iedereen gaat er van uit dat hij een aardig en fijn persoon was tijdens zijn ziekbed. Soms is in die 7 jaar de koek op.....daarom ben ik ook benieuwd wat ze daar over in haar boek verteld. Ze doorbreekt hiermee een taboe en ik denk dat de meeste kopers mensen zijn die in een soortgelijke situatie gevangen voelde....

Vind ik een rare aanname, natuurlijk is het geen koek en ei als je doodziek bent en weet dat je nog maar enkele maanden te leven hebt? Dan gaat het met ups en downs en ik kan me juist die depressieve momenten goed voorstellen en dat zullen er ws meer zijn dan de happy moments.
Maar dat iemand in de put raakt, bang is en misschien zelfs angstaanvallen heeft en dat probeert te verdringen met feesten, uitgaan en drinken, dat is toch niet iets om diegene in de steek te laten?

We zijn er niet bij geweest. We weten niet hoe sterk zij zelf is. We weten niet wat die depressieve buien inhielden. Het is een ziektebed van 7 jaar. Veel huwelijken houden maar 5 jaar stand.
Ik vind het meer een aanname dat het wel te doen is....

We geven allemaal onze eigen referenties. Een depressief iemand om je heen kan heel erg zwaar zijn...want die depressie kan nl ook heel chanterend zijn, stelselmatig negatief, alles afwijzend met flinke woedeaanvallen...

Ik weet niet of ik dat zou kunnen, want ik ga van de meest aanvaardbare situatie uit...
Las dat hij ook alcoholist was, die verslaving met slechte dronken etc en dan weer volkomen van de wereld is ook niet niks...

**Geplaatst**: 04-06-14 09:51

Geplaatst: 04-06-14 09:51

Helemaal mee eens russel, het is allemaal niet zo zwart/wit

.

@lieveli, het is maar net wat je wilt lezen geloof ik he?

**Geplaatst**: 04-06-14 11:32

Geplaatst: 04-06-14 11:32

Lusitana schreef:
Okee, soms wíl je niet tot het punt gaan dat je echt knapt en naar een gesticht kan of zelfmoord pleegt of jaren met een burnout als een zombie leeft.

Ik zie niet in waarom iemand kapot móet omdat de partner doodgaat. En haar therapeut had het idee dat ze kapot zou gaan en daarom wees die de weg eruit. Vergeet die helpende hand niet.

Maar waarom heeft ze hem dan beloofd terug te komen voor de euthanasie/crematie en doet dat niet?
Persoonlijk vind ik dat gewoon banketstaaf, niet eens dat ze weg is gegaan.

**Geplaatst**: 04-06-14 11:52

Re: Terminale partner verlaten?

Geplaatst: 04-06-14 11:52

Ze heeft hem beloofd terug te komen in geval van euthanasie, niet voor de crematie, hij is niet geëuthanaseerd, dus heeft ze haar belofte niet gebroken. Of het ethisch gezien een goede keuze is geweest is een tweede, maar ze heeft haar belofte niet gebroken.

**Geplaatst**: 04-06-14 13:29

Geplaatst: 04-06-14 13:29

hyppolyte schreef:
Ze heeft hem beloofd terug te komen in geval van euthanasie, niet voor de crematie, hij is niet geëuthanaseerd, dus heeft ze haar belofte niet gebroken. Of het ethisch gezien een goede keuze is geweest is een tweede, maar ze heeft haar belofte niet gebroken.

Of het ethisch een goede keuze is geweest kan niemand hier bepalen want niemand weet hoe het echt gegaan is.

Er zijn zoveel mogelijke scenario's... Maar als haar therapeut haar "er uit" gewezen heeft, dan denk ik dat het toch niet allemaal zo simpel en makkelijk in elkaar zat als de "die twee maanden kan je dan ook nog wel volhouden" meningen lijken te beweren.

Een therapeut doet dat niet zomaar.

**Geplaatst**: 04-06-14 14:02

Geplaatst: 04-06-14 14:02

Maar ook dat is een invulling van wat we haar hebben horen zeggen.

**Geplaatst**: 04-06-14 15:44

Geplaatst: 04-06-14 15:44

hyppolyte schreef:
Helemaal mee eens russel, het is allemaal niet zo zwart/wit .

@lieveli, het is maar net wat je wilt lezen geloof ik he?

Ja of hoe jij het schrijft

Met mijn Nederlands is niets mis.

**Geplaatst**: 04-06-14 15:51

Re: Terminale partner verlaten?

Geplaatst: 04-06-14 15:51

Moderatoropmerking:

Graag verzoek ik jullie om bij deze weer terug naar het onderwerp te gaan

**Geplaatst**: 04-06-14 21:20

Re: Terminale partner verlaten?

Geplaatst: 04-06-14 21:20

Heb ik wat gemist ofzo? We blijven toch netjes bij het topic?

Alles waar we het over hebben is een invulling van wat we hebben gehoord of gelezen, en het lijkt mij ook dat een therapeut dat niet zo even laconiek ertussendoor zegt als het niet heel erg fout zit. Ze zat al 4 jaar in therapie.