Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-07-09 17:27

Geplaatst: 28-07-09 17:27

Waar is de creché in dit geval?
Wanneer een kind niet aangekomen is op de creché word er toch gebeld via de telefoonboom?
En de moeder..
Heeft die niet geluid gehoord van uit de auto, dat het kind huilt?
Je kijkt toch in je achteruitspiegel, dan zie je het kind toch meteen zitten?
Vind dit een raar verhaal..

**Geplaatst**: 28-07-09 17:27

Geplaatst: 28-07-09 17:27

Ik weet nog toen ik voor de eerste keer met mijn dochter (toen dus baby) ging wandelen in een drukke winkelstraat, ik voelde me net een leeuwin die haar welp moest verdedigen: een verkeerde blik naar de kinderwagen en ik zou aanvallen, zo'n oergevoel. Volgens mij gaat dat gevoel nooit weg, sluimert het ergens op de achtergrond.

Het gaat over een vergeten kind in Spanje.

**Geplaatst**: 28-07-09 17:43

Geplaatst: 28-07-09 17:43

Naar aanleiding van vorig jaar (was een dergelijk verhaal) is een wetenschappelijk bericht verschenen (kan ik natuurlijk weer niet terugvinden B-)

) dat door drukte en de verwachtingen die onze maatschappij aan 'de vrouw' stelt, mensen in het algemeen en vrouwen in het bijzonder vanuit routines (of schema's hoe je het oo kwilt noemen) gaan functioneren. Dit is dus echt onderzocht en toen ik dat artikel gelezen had vond ik het een stuk aannemelijker dat dergelijke dingen, hoe triest ook, kunnen gebeuren.
Hoe je het ook wendt of keert, ons leven, onze maatschappij zit een stuk ingewikkelder in elkaar dan pak m beet 50 jaar geleden. Veel meer info en veel prikkels die onze hersentjes hebben te verwerken.
Dat je ervoor kiest om als vrouw verschillende rollen te hebben, vind ik een heel andere discussie en dat vind ik ook eigenlijk niet zo'n interessante. Waar het mij omgaat is dat ik me goed kan voorstellen dat zulke dingen gebeuren.

Even offtopic; ja, ik ben een vrouw, ja ik heb kinderen, een man, een (parttime) baan, een paard, een vriendenkring en dan heb ik ook nog es tijd om op Bokt te ouwehoeren!

Dat is mijn keuze en je zult me over die keuze nooit horen klagen. Sterker nog; ik voel me, juist door deze (bewuste) keuze super energiek en positief in het leven staan!

**Geplaatst**: 28-07-09 17:48

Geplaatst: 28-07-09 17:48

yildiz, ik denk wel dat je verhaal ook klopt hoor.

Dat is waarom ik eerder ook schreef dat mensen nu ook meer dan ooit eens beter moeten gaan bekijken of kinderen wel bij hun past.
Vroeger was het vanzelfsprekend.
Nu lijkt het nog steeds vanzelfsprekend.
Terwijl ik dat niet vind.
Ik denk zeker zoals jij schrijft teveel mensen zich van alles willen bewijzen.
En als er een kind komt moet alles maar door gaan zoals eerst.
Dat kan naar mijn idee niet.
Wil je kinderen veranderd je leven drastisch.
Tenminste dat zou zo moeten zijn vind ik.

**Geplaatst**: 28-07-09 20:53

Geplaatst: 28-07-09 20:53

Wat ik me dan afvraag is of juist die mensen die het 'druk' hebben juist niet extra nadenken over wel of geen kind (ervan uitgaand dat je ze kunt krijgen). Al kun je je van tevoren natuurlijk niet echt voorstellen hoe het is om er eentje te 'hebben'. Hoe het is, merk je snel genoeg. Met mijn post over het 'oergevoel' bedoelde ik eigenlijk te zeggen dat niets belangrijker en dichterbij je zit (qua gevoel, qua eigenheid) dan je kind, dat zal voor vrijwel iedere ouder toch hetzelfde zijn en maakt het voor mij nog steeds onvoorstelbaar dat dit gebeurt. Of je nu putjesschepper of minister-president bent, alles is zo relatief en valt toch in het niet bij je kind?
Een tijdje terug las ik in een of ander kindertijdschrift over een gezin met iets van 6 kindertjes, 2 werkende ouders, volgens mij was de moeder zelfs rechter. Die hebben dus 6 keer waarschijnlijk heel bewust een afweging gemaakt.

Gelukkig, en laten we dat vooral niet vergeten, komt het bijna nooit voor dat een ouder zijn kind vergeet en dat het kind sterft in de auto. Waarschijnlijk zijn er tal van andere erge dingen die vaker voorkomen waardoor kinderen overlijden (de schoonmaakmiddelen, ondiepe maar toch te diepe vijvers, zonder toezicht op straat spelen etcetera).