Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Lalidan schreef:Je gaat wederom volledig voorbij aan de twijfel die hoort bij het zien van zo'n tag, [knip]
Citaat:Het topic wat jij aanhaalt stopt in 2015. Dat is nauwelijks actueel te noemen, terwijl de richtlijnen van de NRR jaarlijks aangepast worden aan de huidige onderzoeken en kennis. Welke volg je liever?
Citaat:Of, eigenlijk is de vraag, wat vind je belangrijker? De kans op het redden van al die levens die in Nederland gered worden met dank aan de burgerhulpverleners, of de gevoelens van de uitzondering die mogelijk nooit in de situatie komen en er bovendien niks meer van meekrijgen?
Citaat:Niemand hier is het er over oneens dat als de tag gevonden én herkend wordt er gestopt moet worden. Maar blijven hameren op dat er vooraf meer over gesproken moet worden en meer op gehamerd moet worden, dat kost mensenlevens. Sorry, ik vind dat egoïstisch.
pmarena schreef:Ik sluit me verder aan bij VuurVleugels. Reacties die niet slechts vanuit het perspectief van hulpverleners geschreven worden onbeschoft of walgelijk of weet ik wat noemen..... Dit heeft zo geen enkele zin helaas. Jammer weer.....
Citaat:Overigens vind ik persoonlijk dat een reanimatiecursus op iedere middelbareschool / vervolgopleiding standaard in de lesstof zou moeten worden opgenomen. Daarnaast zou ik het heel wenselijk vinden als er (gesubsidieerde) reanimatiecursussengratis zouden worden aangeboden door de staat en of de zorgverzekeringen.
Wel ben ik van mening dat daarin ook nadrukkelijk de NR-penning en de rechtsgeldigheid hiervan behandeld zou moeten worden.
Kennis is macht en regeren vooruitzien. Als iedereen kan reanimeren zal een reanimatie vele malen sneller dan nu kunnen worden opgestart met alle goede gevolgen vandien. Daarnaast zal er bij aantreffen van een NR-penning indien er bij iedereen de kennis is, een veel groter begrip zijn voor het "niets doen". en daarmee de wens van de drager te eerbiedigen.
secricible schreef:Niet zodanig dat de ambulance meneer zonder verdere ALS mee kan nemen nee. Dat is vrij zeldzaam, als niet onbestaand.
Het is geen film he, waar iemand na een reanimatie weer opstaat, vriendelijk bedankt en zijn leven verder leeft.
pmarena schreef:secricible schreef:Niet zodanig dat de ambulance meneer zonder verdere ALS mee kan nemen nee. Dat is vrij zeldzaam, als niet onbestaand.
Het is geen film he, waar iemand na een reanimatie weer opstaat, vriendelijk bedankt en zijn leven verder leeft.
Precies. Dat beseffen mensen met een DNR ook, (o.a.) daarom geven ze dus geen toestemming om te reanimeren... wel zo fijn als mensen / de maatschappij er zoveel mogelijk aan doen om die wens te respecteren
Rocamor schreef:Ik heb lang getwijfeld of ik ga reageren. Maar kan het nu even niet laten.
Ik ben BurgerHulpVerlener reanimeren / AED. Al heel wat jaartjes. En ik reis veel met de auto. Tijdens het autorijden herhaal ik regelmatig wat ik moet doen. Je weet nooit wat er ineens kan gebeuren. Vooral in de gaten houden waar ik rij, zodat ik, in geval van nood, kan doorgeven waar ik ben. Al dan niet met een slachtoffer.
En ondanks die trainingen, ondanks mijn eigen herhalingen, heb ik een circulatiestilstand niet herkend. Ik zag een auto stilstaan met alarmlichten. De bestuurder had het raampje een stukje open, alarmlichten aan en zat achterover "muziek te luisteren". Althans dat laatste leek zo. Het voelde voor mij niet goed en ben gekeerd, met alarmlichten aan heel langzaam langs die auto gereden en gekeken en geen reactie van de bestuurder. Ik heb mijn auto (veilig!) voor die auto gezet, mijn mobiel uit mijn tas gevist en ben naar de bestuurderskant gelopen en op raampje geklopt en gevraagd of het goed ging. Geen reactie. Ik heb gemeld dat ik via de passagierskant naar binnen zou gaan. Terwijl ik op de passagiersstoel ging zitten, bewoog de bestuurder naar mij toe, zijn armen gingen omhoog, wat speeksel uit een mondhoek en maakte een rochelend geluid. En ik heb daardoor gedacht dat het een epileptieaanval was, en heb direct 112 gebeld. Terwijl ik met de centralist aan het woord ben, zakt de bestuurder voorover en druk ik met mijn linkerhand op zijn voorhoofd hem rechtop (denkend: ik moet die luchtweg vrijhouden). De centralist vraagt of er nog ademhaling is. En het enige dat ik denk: mens ik heb geen spiegeltje. Hoe moet ik dat weten. Pas op dat moment bedenk ik me, dat ik eigenlijk moet starten met reanimeren, maar vanwege de veiligheid en de locatie heeft de centralist aangegeven dat niet te doen. Nadat een boel toeters en bellen eraan zijn gekomen, sleurt de ambulance medewerker het slachtoffer uit de wagen en wordt driftig gestart met reanimeren. Het geluk, dat het ziekenhuis, de ambupost etc op nog geen km afstand stond.
Het slachtoffer is (naar mij is verteld) met hartritme het ziekenhuis in gebracht. De politie heeft de partner opgehaald en die is bij het officiele overlijden geweest.
Had het slachtoffer een kans gehad als ik wel was begonnen? De epileptische aanval bleek (zoals de BHV-ers en zorgverleners hier inmiddels hadden begepen) gaspen te zijn geweest.
En hoewel ik mijn burgerhulpverleners opleiding al een paar keer herhaald had, ik de "how to handle" voor mezelf bijna dagelijks even doorneem, heb ik het niet herkend. De adrenaline heeft mij ervan weerhouden te starten en eerst 112 te bellen.
Ik kan nu heel simpel denken: stabiele zijligging bij DNR. Maar of ik daar nog zo nuchter over kan denken als ik onder adrenaline en tussen een boel omstanders / familie een DNR zou gewaarworden. Ik durf het niet te zeggen. Ik denk het niet. Want dat helder nadenken lukte toen niet, en vraag me af of dat dan wel lukt.
onwil? Nee, geen onwil
Geen respect voor een slachtoffer? Nee, ik respecteer die wens
Maar of ik dat fatsoenlijk meekrijg in the heat of the moment? Ik hoop het, maar kan het niet garanderen.
En weet je, door jouw teksten pmarena, vroeg ik me af of ik de herhalingscursus nog moet doen. Ik heb me weer opgegeven. Voor die mensen die geen DNR hebben, zodat die een kleine kans hebben toch te overleven.
voor mij zijn reanimaties gelukkig een zeldzaamheid, waardoor er gelukkig geen gewenning optreedt. Gewenning om onder die enorme adrenalinestoot te kunnen werken. Hoewel het voor omstanders er anders uitziet ("Jij bent zorgverlener / EHBO he? Ja dat zie ik, je was alles zo rustig aan het coordineren".. Nou, geen van beiden, ik zit in een technisch beroep en rustig was ik evenmin, maar dank voor het compliment).
Dus ik vind het fijn voor jou dat jij er rustig over kunt denken en dat jij onder invloed van een (on-)gezonde dosis adrenaline voldoende bewustzijn hebt om dat wat je in alle rust had overdacht naar voren kunt halen.
mij lukt dat - helaas - niet altijd.
pmarena schreef:secricible schreef:Niet zodanig dat de ambulance meneer zonder verdere ALS mee kan nemen nee. Dat is vrij zeldzaam, als niet onbestaand.
Het is geen film he, waar iemand na een reanimatie weer opstaat, vriendelijk bedankt en zijn leven verder leeft.
Precies. Dat beseffen mensen met een DNR ook, (o.a.) daarom geven ze dus geen toestemming om te reanimeren... wel zo fijn als mensen / de maatschappij er zoveel mogelijk aan doen om die wens te respecteren
Nikass schreef:Waarom reageer je niet op de eerste alinea...
Bellatrix schreef:Er was gisteravond een item over op Hart van Nederland. Zorgmedewerkers moeten stoppen met reanimeren als ze zo'n penning zien. Maar gewone omstanders met een EHBO diploma zijn dat niet verplicht. Die mogen dus doorgaan.
Nikass schreef:Bellatrix schreef:Er was gisteravond een item over op Hart van Nederland. Zorgmedewerkers moeten stoppen met reanimeren als ze zo'n penning zien. Maar gewone omstanders met een EHBO diploma zijn dat niet verplicht. Die mogen dus doorgaan.
Ja, hoewel ik het item wat kort vond, waardoor het mogelijk nog vragen oproept bij mensen, is het wel goed dat ze er aandacht aan geven, en dat ze duidelijk maken dat je als omstander zelf mag kiezen of je doorgaat of niet.
Ik denk dat het belangrijk is dat mensen weten waar ze aan toe zijn.