Terminale partner verlaten?

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
xSogno

Berichten: 2270
Geregistreerd: 23-06-13

Re: Terminale partner verlaten?

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 09:31

Ja op het moment was is dat contact niet al te best en dat kan ik me heel goed voorstellen.

Ze wilde het rouwproces alleen door maken, ze moest de natuur in, zei ze.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 09:34

Nessah, natuurlijk kan dat! Ik zou ook bij mijn partner blijven, omdat ik dat kan...maar een vriendin van mij heeft een chronisch zieke man, die zijn ziekte ook een beetje misbruikt en zij is daar na 9 jaar best wel kotsbeu van. Ze zal hem niet verlaten, maar ook omdat ze de druk van de omgeving daarin erg voelt...haar man zou nl meer kunnen doen om zijn conditie te verbeteren maar is liever slachtoffer en wil alle verzorging en aandacht...overigens niet terminaal hoor, maar erge astma...
Zij bv kan nooit ziek of moe zijn....dan is hij veel zieker en moeier....en ronduit zielig, nog zieliger dan als een van de kleine kinderen iets heeft....



Er zit vaak meer achter....iets wat je alleen kan inschatten door te ervaren...

Happinez

Berichten: 8925
Geregistreerd: 28-10-06
Woonplaats: Drenthe, Overijssel, Friesland

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 09:35

Gini schreef:
Happinez schreef:
Ik heb meegemaakt dat een persoon soms ging hallucineren , helikopters zag landen in de achtertuin en soms zich agressief kon opstellen of bepaalde dingen die niet waar waren voor waarheid ging aannemen. Terwijl die persoon niet zo was.
Kan ik dat die persoon verwijten ?

kan je iemand door zo iets verwijten een fles drank te pakken ?


Met andere woorden, een terminale persoon mag doen en laten wat die wil alleen maar omdat die ziek is en de partner moet de mond houden en de lijdensweg tot het einde voltooien?


Nee , maar verwijten kan je het iemand ook niet.
Net als iemand zelfmoord pleegt , die kan je ook niet verwijten dat hij anderen leed aan doet door zichzelf van kant te maken . Die persoon is ook ziek , niet ziek lichamelijk maar geestelijk.

Dat vergeten veel mensen, bij kanker ben je in veel gevallen niet alleen lichamelijk ziek maar sommige terminale patiënten zijn hierdoor ook geestelijk niet meer in staat om " normaal " te denken en te functioneren zoals het eigenlijk zou horen.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 09:35

xSogno schreef:
Ja op het moment was is dat contact niet al te best en dat kan ik me heel goed voorstellen.

Ze wilde het rouwproces alleen door maken, ze moest de natuur in, zei ze.



Voor de een te begrijpen en voor de ander niet...

Gini
Berichten: 18596
Geregistreerd: 18-10-06
Woonplaats: Belgje

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 09:47

Happinez schreef:
Gini schreef:

Met andere woorden, een terminale persoon mag doen en laten wat die wil alleen maar omdat die ziek is en de partner moet de mond houden en de lijdensweg tot het einde voltooien?


Nee , maar verwijten kan je het iemand ook niet.
Net als iemand zelfmoord pleegt , die kan je ook niet verwijten dat hij anderen leed aan doet door zichzelf van kant te maken . Die persoon is ook ziek , niet ziek lichamelijk maar geestelijk.

Dat vergeten veel mensen, bij kanker ben je in veel gevallen niet alleen lichamelijk ziek maar sommige terminale patiënten zijn hierdoor ook geestelijk niet meer in staat om " normaal " te denken en te functioneren zoals het eigenlijk zou horen.


Je antwoordt op mijn bericht nee, een terminale patiënt mag niet doen en laten wat die wil, tegelijkertijd mag je het hem ook niet verwijten. Wat dan? Welke mogelijkheden blijven nog over? Ik denk de mogelijkheid die Lidewij gekozen heeft. In goede vrede en met begrip langs beide kanten uit elkaar gaan.

xSogno

Berichten: 2270
Geregistreerd: 23-06-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 09:55

Die goede vrede was misschien ook omdat ze valse beloftes heeft gedaan... Op het laatst was Sander boos op haar, zegt zijn broer op zijn blog.
Edit: misschien hoor ik weet niet of dat zo is. Maar ik vraag me af of het ook goede vrede was geweest als ze van teren had gezegd, houdoe ik kom nooit meer terug en ga een boek schrijven, ipv ja voor je euthanasie kom ik terug. Okee hij heeft dan wel geen euthanasie gepleegd maar hij voelde dat hij doodging en heeft haar gevraagd om terug te komen. Dat heeft ze niet gedaan, en ik vind dat niet prijzenswaardig en snap de boosheid van de familie heel goed op dat vlak.

Happinez

Berichten: 8925
Geregistreerd: 28-10-06
Woonplaats: Drenthe, Overijssel, Friesland

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 10:10

nee , relatieveren betekend niet direct goedkeuren maar iemand wel begrijpen in zijn denkwijze en jezelf kunnen plaatsen in de gedachtegang van die persoon.


" Verwijten is het 'iets' kwalijk nemen van jezelf of iemand anders, het is een uiting van emotie.
Verwijten gaat verder dan het emotioneel neutrale "schuld hebben aan". Of men nu schuld of geen schuld heeft aan een daad of eigenschap, bij een verwijt ontstaat een emotionele onbalans, die vraagt om een vorm van vergelding: woede of haat, of nog beter om het wegnemen van de oorzaak van het ontstaan bij de geen die het verwijt geldt."


Die goede vrede komt bij mij niet naar boven in het lezen van de blog.
Ik keur niet af dat ze is weg gegaan ,al snap ik het niet ( en dat is iets anders dan afkeuren ) maar wel dat ze enkel 100% aan zichzelf dacht, ze komt ( in rtl late night iig ) heel erg over als een tikkeltje labiel persoon die erg met zichzelf bezig was.

Het is niet alleen zijn fout dat het is fout gelopen, daar geloof ik niet in. en zo lijkt het nu wel in de media. Want hij ging aan de drank, hij accepteerde geen hulp.... enz

Het is niet zwart wit , en een keuze tussen blijven of helemaal weg gaan.
Er zijn genoeg middenwegen om jezelf en je partner ruimte te geven, zonder elkaar te verlaten of verliezen en soms voor jezelf te kunnen kiezen. om lucht te krijgen als als je bijna verdrinkt.

Popstra
Berichten: 15799
Geregistreerd: 21-06-08

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 10:30

Ayasha schreef:
Happinez schreef:
Ja helaas weet ik dat , net zoals ik weet wat kanker en gedragsveranderingen doet met nabestaanden.

Maar gedragsveranderingen maken je niet ineens dom. Daarvoor hoef je niet naar de drank te grijpen want je hebt nog steeds je verstand. Ziek zijn, zwaar ziek zijn en medicatie doet op heel veel gebieden heel veel met je manier van reageren. Maar hoe je het ook draait of keert, je blijft verantwoordelijk voor je eigen daden. Ook dan besef je echt nog wel dat gaan zuipen geen oplossing is.

Meisje, jij bent nog zo jong, ik denk dat je wat meer levens ervaring nodig hebt om zulke uitlatingen te kunnen doen ;)

Ayasha
Blogger

Berichten: 59702
Geregistreerd: 24-02-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 10:34

rapido schreef:
Ayasha schreef:

Maar gedragsveranderingen maken je niet ineens dom. Daarvoor hoef je niet naar de drank te grijpen want je hebt nog steeds je verstand. Ziek zijn, zwaar ziek zijn en medicatie doet op heel veel gebieden heel veel met je manier van reageren. Maar hoe je het ook draait of keert, je blijft verantwoordelijk voor je eigen daden. Ook dan besef je echt nog wel dat gaan zuipen geen oplossing is.

Meisje, jij bent nog zo jong, ik denk dat je wat meer levens ervaring nodig hebt om zulke uitlatingen te kunnen doen ;)

:(:) Gelukkig ken je me en weet je exact wat ik meegemaakt heb. :D The joke's on you in this case... Sorry. :)

Nessah

Berichten: 8954
Geregistreerd: 05-02-06
Woonplaats: Roosendaal

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 10:36

rapido schreef:
Meisje, jij bent nog zo jong, ik denk dat je wat meer levens ervaring nodig hebt om zulke uitlatingen te kunnen doen ;)


Dit is wel een héél neerbuigende opmerking.. Zeker naar een volwassen iemand. Een discussie staat vrij voor iedereen. Daarnaast in haar profiel gekeken en zij is 23, dat is toch zo jong niet? Lang genoeg om de nodige levenservaring op te doen.

Eefske

Berichten: 4747
Geregistreerd: 26-02-05
Woonplaats: Rotterdam

Re: Terminale partner verlaten?

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 10:40

Inderdaad. Walgelijk denigrerende opmerking. En ik ken Ayasha niet goed, maar voor zover ik weet heeft zij meer ervaring met dergelijke zaken dan de gemiddelde bokker.

Lusitana

Berichten: 22719
Geregistreerd: 26-10-04
Woonplaats: buiten Grandola, Alentejo, portugal

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 10:51

Happinez schreef:
Het is niet zwart wit , en een keuze tussen blijven of helemaal weg gaan.
Er zijn genoeg middenwegen om jezelf en je partner ruimte te geven, zonder elkaar te verlaten of verliezen en soms voor jezelf te kunnen kiezen. om lucht te krijgen als als je bijna verdrinkt.

Maar als iemand nu gewoon wel wil? Waarom zou die dat aan anderen moeten verantwoorden? Alleen omdat het "niet hoort" ofzo? Je bent geen bezit van de ander. Als je niet vrijwillig voor de ander wil zorgen, is er niemand die je kan verplichten om dat wel te doen, of om op een afstandje betrokken te blijven.
Dat is heel moeilijk te accepteren, en voor sommigen moeilijk te begrijpen, maar je bent uiteindelijk wel nog steeds baas over je eigen leven, ook als je partner stervende is.
De buitenwereld kan je noemen wat ze willen, denken wat ze willen en zeggen wat ze willen, het veranderd dat feit niet. Je bent niemands slaaf.

hyppolyte

Berichten: 5914
Geregistreerd: 07-06-05

Re: Terminale partner verlaten?

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 11:51

Citaat:
Tja het is toch allemaal makkelijk om te zeggen, ik zou nooit weg gaan. Een kennis van mij zit in een ongeveer hetzelfde schuitje.
Alleen is het tijdbestek wat langer, 2 tot 3 jaar tot overlijden. Inmiddels is de situatie thuis eigenlijk onhoudbaar geworden. Zowel hij als zijn 2 zoons (8 en 12 jaar) hebben vreselijk te lijden onder haar gedrag. Ze scheld ze uit, gedraagt zich als een despoot en klaagt over alles. Het is allemaal nooit goed, wat je ook doet. Ze accepteert geen hulp van buitenaf. Hij slaapt meestal op de bank omdat ze tot 3 uur 's nachts tv zit te kijken. Heeft de tv hard staan omdat ze dovig is. Ze heeft verschrikkelijk veel pijn. En dat is hartstikke erg natuurlijk. Maar de rest van het gezin gaat er aan onderdoor.

Kijk, een dergelijk verhaal is te vergelijken met de situatie zoals ie door haar geschetst wordt. Ga dat maar eens doen. Een halfjaartje iemand bijstaan is niet meer dan normaal, 7 jaar iemand bijstaan en jezelf wegcijferen, ga daar maar aan staan.

@annelies, dat is wat ze zelf vertelt bij RTL. Hebben Lusitana en ik het nog over gehad i.v.m. de vergelijking die ze maakten met kluun, was een rare vergelijking.

anneliesdj

Berichten: 29308
Geregistreerd: 12-10-05
Woonplaats: In het boshuis!

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 13:24

russel schreef:
Klopt, maar ik zeg dat ze de sfeer gaf dat het kontakt niet zo stevig was...de familie haar aan haar afspraak wilde houden op het moment van sterven en dat ze dat niet wilde...niet omdat ze haar zo graag zagen en er bij wilde hebben...

Nouja, vind je 't gek?
Ze had al 7 jaar een relatie met hem voor hij ziek werd, ik lees nergens dat ze niet met zijn familie overweg kon, alleen dat ze haar vroegen terug te komen en dat zij niet wilde. Is toch helemaal niet gek dat zij daar kriegel van worden als dat de wens is van hun stervende broer/zoon en zij wil niet meewerken.
Wie weet was het contact voor die tijd wel perfekt maar is het gewoon door haar gedrag zo gelopen.

Lusitana

Berichten: 22719
Geregistreerd: 26-10-04
Woonplaats: buiten Grandola, Alentejo, portugal

Re: Terminale partner verlaten?

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 13:39

Ze kunnen zoveel wensen, maar uiteindelijk, nogmaals, mag ze zelf keuzes maken. Ze is geen bezit van hen.
En ja, verwachtingen maken teleurstellingen en frustraties, dat is prima te begrijpen, maar je kunt gewoon geen dingen eisen van een ander tenzij iets wettelijk bepaald is.

anneliesdj

Berichten: 29308
Geregistreerd: 12-10-05
Woonplaats: In het boshuis!

Re: Terminale partner verlaten?

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 14:33

Nee maar is toch ook niet raar dat de familie dan nu boos op haar is?
En dat er hier ook veel zijn die dat een tikje egoistisch vinden?

hyppolyte

Berichten: 5914
Geregistreerd: 07-06-05

Re: Terminale partner verlaten?

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 14:47

Wat is er mis met een klein beetje egoïsme als je 7 jaar lang in het teken van een ander gesteld hebt? Sorry, maar dat je dan voor jezelf kiest vind ik geen verkeerde manier van egoïsme. Dat de ouders niet blij zijn snap ik ook hoor, maar snap het vanuit haar oogpunt ook. Die ouders hebben het niet 7 jaar lang dag in dag uit meegemaakt :n. Die hadden misschien wel geen idee van wat er speelde.

Urbanus

Berichten: 45426
Geregistreerd: 05-02-08
Woonplaats: Tollembeek

Re: Terminale partner verlaten?

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 15:15

Dat weet je niet hyppolyte. Dat weten we allemaal niet.

hyppolyte

Berichten: 5914
Geregistreerd: 07-06-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 16:31

Hij woonde niet meer bij zijn ouders, dan moet het wel heel vreemd lopen als zij hem wel dag in dag uit hebben meegemaakt, in dat geval snap ik helemaal dat ze weg is gegaan, als je toch elke dag je schoonouders over de vloer hebt dan zou ik allang gillend gek zijn weggerend (al voordat ie ziek werd denk ik zo).

Even iets anders nog, je zegt in je vorige post nog dat het voor je moeder nog veel zwaarder is geweest dan voor je vader toen hij ziek was en dat ziekbed heeft 'slechts' een jaar geduurd, ik had dan juist verwacht dat je meer begrip zou kunnen opbrengen voor iemand die daar al 7 jaar mee te maken heeft. Een mast kan ook wel eens breken.

mick75

Berichten: 4566
Geregistreerd: 18-04-08
Woonplaats: In Hell

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 16:45

Tja, het is altijd makkelijk te vinden wat een ander zou moeten doen, zeker iemand die je niet kent, alleen een keertje op TV hebt gezien.

Over die Lidewij heb ik geen mening, heb haar wel op TV gezien. Vond haar een beetje apart en kan begrijpen waarom de nekharen van mensen bij haar overeind gaan staan, dat had ik ook een beetje.

Maar als we de situatie nu even lostrekken van die Lidewij en Sander, maar puur naar de (hopelijk voor de meeste mensen hypothetische) situatie gaan dat je partner ongeneeslijk ziek wordt. Dat zet je leven compleet op z'n kop, daar kan je niets aan doen. En of je als partner dat trekt, en hoe lang, hangt ook af van hoe de zieke partner zich opstelt. Denkt die van 'who gives a oliebol, ik ga toch dood' en doet die alles wat ie wil zonder nog met iemand rekening te houden, vind die dat iedereen en alles maar naar z'n pijpen moet dansen omdat ie binnen niet al te lange tijd dood gaat? Of houdt hij ook een beetje rekening met zijun partner, beseft die dat zij net zo hard meelijdt, hem ziet aftakelen, ook veel dingen voor hem moet opgeven? Of dat die een tussenweg weet te vinden tussen ziek en zielig zijn, doen wat ie nog kan en rekening houden met z'n vriendin? Dat maakt nogal uit voor de draagkracht van de partner.

Mijn ex is chronisch ziek. Niet direct dodelijk (al is de kans klein dat die 80 gaat worden), maar vond het ook heel fijn om compleet verzorgd te worden, liefst ook voor dingen die hij prima zelf kon, gewoon, omdat het makkelijk was en meneer graag lui. Zelfs met een vooruitzicht van hoe lang dat gaat duren is dat bijna niet te doen. Je staat op, helpt meneer onder de douche en in z'n kleren en naar beneden. Je gaat naar je werk, komt thuis om een hongerige en dorstige vent aan te treffen die de 2 literkan sap allang leeg gedronken en de 8 boterhammen ook allang op heeft en doet alsof ie uitgedroogd is, en uitgehongerd, dus je mag meteen gaan koken. Maar meneer heeft zich bedacht qua eten dus wat je die middag in overleg hebt gehaald is absoluut niet goed meer, dat gaat ie echt niet vreten en als je dat toch klaar gaat maken belt ie de wijkzorg dat ie verwaarloosd wordt. Dus terug naar de supermarkt om het nieuwe te halen. Inmiddels ben je zelf ook goed flauw van de honger, dus snel koken. Snel eten, want het huishouden doet zichzelf niet en meneer is immers ziek dus lawaai maken mag ook niet. Met een bezem haal je zo goed as het gaat het stof weg, je doet de vaat, zet alles aan brood en zo dat ie morgen nodig heeft klaar, en je avond is alweer voorbij, je bent te moe om nog voor de TV te hangen want morgen wacht er weer zo'n dag en je wil op tijd je bed in want je hebt je slaap nodig. Maar meneer heeft nog geen zin om naar bed te gaan en weigert zich naar boven te laten slepen, dus je laat een boze meneer maar op de bank liggen, jij hebt je slaap immers nodig. Maar tegen de tijd dat je net slaapt vind hij het ook bedtijd en om je aandacht te krijgen begint ie op de verwarming te rammen, net zo lang tot de buren smeken of je hem naar boven kan brengen want anders bellen ze de politie. Je bent toch alweer wakker dus hoppa, meneer maar naar boven slepen. Om het verhaal de volgende dagen, weken, maanden steeds te herhalen.

En bij mijn ex verbeterde de situatie nog langzaam, maar het is nu wel mn ex. Als iemand ronduit onuitstaanbaar wordt, of dat nu door medicijnen, een tumor of gewoon luiheid komt, dan is dat niet meer diegene waarvoor je ooit hebt gekozen. En maar weinig mensen kunnen dat schier eindeloos aan. Iedereen vind altijd maar dat de patient zo zielig is, maar de partner heeft het ook zwaar en die kan vaak maar bij heel weinig mensen terecht, dat is ook slopend. Ook de partner moet de ruimte hebben haar verhaal kwijt te kunnen, maar dan krijg je vaak te horen dat je dat gewoon maar hoort te doen als vrouw, en als je klaagt dat je een aandachttrekkende zeur bent en men medelijden heeft met die arme man die ondanks zijn ziekte ook nog zo'n jankwijf heeft en men zich heel goed kan voorstellen dat hij zo onuitstaanbaar is geworden. Maar het moet, ook in geval van ziekte, geen volledig eenrichtingsverkeer worden. Zodra dat wel het geval is, dan heb je het volste recht om ergens een grens te trekken, ookal is de restperiode nog te overzien voor anderen. Die weken of maanden kunnen voor jou het verschil betekenen tussen overspannen en niet overspannen.

Urbanus

Berichten: 45426
Geregistreerd: 05-02-08
Woonplaats: Tollembeek

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 16:47

hyppolyte schreef:
Hij woonde niet meer bij zijn ouders, dan moet het wel heel vreemd lopen als zij hem wel dag in dag uit hebben meegemaakt, in dat geval snap ik helemaal dat ze weg is gegaan, als je toch elke dag je schoonouders over de vloer hebt dan zou ik allang gillend gek zijn weggerend (al voordat ie ziek werd denk ik zo).

Even iets anders nog, je zegt in je vorige post nog dat het voor je moeder nog veel zwaarder is geweest dan voor je vader toen hij ziek was en dat ziekbed heeft 'slechts' een jaar geduurd, ik had dan juist verwacht dat je meer begrip zou kunnen opbrengen voor iemand die daar al 7 jaar mee te maken heeft. Een mast kan ook wel eens breken.


Ik denk niet dat je hoeft te oordelen over mijn begrip :)

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 20:12

anneliesdj schreef:
russel schreef:
Klopt, maar ik zeg dat ze de sfeer gaf dat het kontakt niet zo stevig was...de familie haar aan haar afspraak wilde houden op het moment van sterven en dat ze dat niet wilde...niet omdat ze haar zo graag zagen en er bij wilde hebben...

Nouja, vind je 't gek?
Ze had al 7 jaar een relatie met hem voor hij ziek werd, ik lees nergens dat ze niet met zijn familie overweg kon, alleen dat ze haar vroegen terug te komen en dat zij niet wilde. Is toch helemaal niet gek dat zij daar kriegel van worden als dat de wens is van hun stervende broer/zoon en zij wil niet meewerken.
Wie weet was het contact voor die tijd wel perfekt maar is het gewoon door haar gedrag zo gelopen.



Ik snap wat je bedoelt hoor, maar iedereen gaat er van uit dat hij een aardig en fijn persoon was tijdens zijn ziekbed. Soms is in die 7 jaar de koek op.....daarom ben ik ook benieuwd wat ze daar over in haar boek verteld. Ze doorbreekt hiermee een taboe en ik denk dat de meeste kopers mensen zijn die in een soortgelijke situatie gevangen voelde....

Nikass

Berichten: 16733
Geregistreerd: 27-04-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 21:43

chillse schreef:
Nou er is 'in hemelsnaam' niets mis met vertrekken naar de andere kant van de wereld, maar wel als je dat op deze manier en op dit moment van je leven doet. Ik vind het onbegrijpelijk dat je gaat, terwijl je weet dat je (ex)vriend op zijn sterfbed ligt. Het lijkt mij namelijk andersom verschrikkelijk om te weten dat zij daar zit, terwijl je haar het liefst naast je wilt hebben. Maar ik denk misschien teveel aan anderen. Het was toch zoveel 'mooier' geweest als ze die reis ná zijn overlijden had gemaakt? En nee, je weet niet wat er tussen hen is gebeurd. Ik weet wel dat er wel degelijk een andere kant aan het verhaal zit, maar het is jammer dat hij die ons niet meer kan vertellen.
Ik vind het gewoon een enorm zielig verhaal, waarin alleen maar verliezers zijn.


Ik ben het hier mee eens, op basis van de beschikbare informatie. Ze had toch in het land kunnen blijven zodat ze hem af en toe kon bezoeken? Zodat ze zijn familie kon steunen en zij haar. Ik snap wel dat het nodig kan zijn om afstand te nemen, maar niet op die manier, niet zo rigoureus. Ook vind ik het te ver gaan dat er steeds gezegd wordt dat hij een alcoholist was. Dat blijkt imo niet uit de informatie. Ze trof hem een aantal keer laveloos aan als ze thuis kwam van haar werk (ze ging toch niet de deur uit??) dat maakt iemand nog geen alcoholist.

xSogno

Berichten: 2270
Geregistreerd: 23-06-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 22:47

hyppolyte schreef:
Hij woonde niet meer bij zijn ouders, dan moet het wel heel vreemd lopen als zij hem wel dag in dag uit hebben meegemaakt, in dat geval snap ik helemaal dat ze weg is gegaan, als je toch elke dag je schoonouders over de vloer hebt dan zou ik allang gillend gek zijn weggerend (al voordat ie ziek werd denk ik zo).

Even iets anders nog, je zegt in je vorige post nog dat het voor je moeder nog veel zwaarder is geweest dan voor je vader toen hij ziek was en dat ziekbed heeft 'slechts' een jaar geduurd, ik had dan juist verwacht dat je meer begrip zou kunnen opbrengen voor iemand die daar al 7 jaar mee te maken heeft. Een mast kan ook wel eens breken.

Hij is juist weer bij zijn ouders gaan wonen om haar ruimte te bieden, voor ze wegging.

Happinez

Berichten: 8925
Geregistreerd: 28-10-06
Woonplaats: Drenthe, Overijssel, Friesland

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-06-14 23:00

Lusitana schreef:
Happinez schreef:
Het is niet zwart wit , en een keuze tussen blijven of helemaal weg gaan.
Er zijn genoeg middenwegen om jezelf en je partner ruimte te geven, zonder elkaar te verlaten of verliezen en soms voor jezelf te kunnen kiezen. om lucht te krijgen als als je bijna verdrinkt.

Maar als iemand nu gewoon wel wil? Waarom zou die dat aan anderen moeten verantwoorden? Alleen omdat het "niet hoort" ofzo? Je bent geen bezit van de ander. Als je niet vrijwillig voor de ander wil zorgen, is er niemand die je kan verplichten om dat wel te doen, of om op een afstandje betrokken te blijven.
Dat is heel moeilijk te accepteren, en voor sommigen moeilijk te begrijpen, maar je bent uiteindelijk wel nog steeds baas over je eigen leven, ook als je partner stervende is.
De buitenwereld kan je noemen wat ze willen, denken wat ze willen en zeggen wat ze willen, het veranderd dat feit niet. Je bent niemands slaaf.


Klopt ze is geen slaaf maar er bestaat ook nog iets als normen en waarden, respect hebben voor elkaar.
Als iedereen alleen maar aan zichzelf gaat denken, zou de wereld wel heel kill worden ( wat hij eigenlijk ook wel een beetje word, omdat iedereen steeds meer met zichzelf en zijn of haar leven/carriere bezig is. )


Het is absoluut moeilijk te begrijpen, ik heb namelijk zelf in de situatie gezeten met 2 ouders met kanker waarvan 1 terminaal en inmiddels overleden en de ander gelukkig er boven op is gekrabbeld. Dit heeft ruim 4 jaar geduurd en ze waren tegelijk ziek. Dubbelop dus.
Ze zijn ook tot het einde samen gebleven.
Ik zelf had de kans om uit huis te gaan, maar heb dit nooit gedaan het was zwaar en er zijn best momenten geweest waarop ik dacht die stap te nemen.Maar heb dit niet gedaan, ik kan ze niet in de steek laten en zelf leuk gaan feest vieren in een of andere stad. Omdat ik m'n leven wou leven op dat moment. Bijtanken was soms nodig, dus uitjes e.d. ondernam ik wel en in die periode was er ook een hoop ( thuis ) zorg op de been om te ontlasten. ( wat in eerste instantie niet werd geaccepteerd door m'n pa , maar we gewoon in werking hebben gezet. dat kan dus wel )

Nou is iedereen anders dat begrijp ik absoluut, daarom kan ik er ook in komen dat het enorm zwaar was ook voor haar. Maar haar keuze kan ik niet helemaal begrijpen.
Ik denk dat ze niet alles aan hem/de situatie kan wijten, maar ook een stukje moet kijken naar haar eigen persoonlijkheid. ( en nee daarmee zeg ik niet dat het een totaal compleet gestoorde persoonlijkheid is. om even te voorkomen dat het uit zijn verband getrokken word wat ik nu zeg. )