Bokt.nl

milou123 schreef:

Precies, jij bent lief, maar wat je doet is niet lief.
Dan koppel je het gedrag los van het kind in plaats van dat je het betrekt op wie het kind is.
Het gaat er namelijk om wat het kind doet, niet wie het is.

Vjestagirl schreef:

Ik betwijfel of een jong kind dat verschil kent... Ik betwijfel ook of het kind het opvat als een aanval richting zijn/haar karakter, omdat een kind zelf ook wel snapt dat je zusje tot bloedens toe met een schepje slaan verkeerd is.

Vjestagirl schreef:

Respect hoor je te krijgen, en kun je verliezen. Ik vind dat een ouder best een keer een tik op de billen uit mag delen. Net als dat mijn moeder vroeger als ik niet wilde komen oid tot 3 telde. Kwam ik bij 3 nog niet, dan kwam ze me halen, en nee dat ging niet zachtjes. Ik heb ervan geleerd dat je niet moet klooien maar gewoon moet luisteren, ipv die eeuwige discussies die ouders nu met hun kinderen lijken te hebben. Mini meetings met je 4 jarige om de bedtijd te bespreken en meer van dat soort ongein...

Vjestagirl schreef:

Respect hoor je te krijgen, en kun je verliezen. Ik vind dat een ouder best een keer een tik op de billen uit mag delen. Net als dat mijn moeder vroeger als ik niet wilde komen oid tot 3 telde. Kwam ik bij 3 nog niet, dan kwam ze me halen, en nee dat ging niet zachtjes. Ik heb ervan geleerd dat je niet moet klooien maar gewoon moet luisteren, ipv die eeuwige discussies die ouders nu met hun kinderen lijken te hebben. Mini meetings met je 4 jarige om de bedtijd te bespreken en meer van dat soort ongein...

Vjestagirl schreef:

Ik heb ervan geleerd dat je niet moet klooien maar gewoon moet luisteren, ipv die eeuwige discussies die ouders nu met hun kinderen lijken te hebben.

Shadow0 schreef:

Vjestagirl schreef:

Ik heb ervan geleerd dat je niet moet klooien maar gewoon moet luisteren, ipv die eeuwige discussies die ouders nu met hun kinderen lijken te hebben.

Dat is weer dezelfde valse tegenstelling. De keuze is niet 'eindeloos discussieren of een tik voor de billen.'

En verder: ik vind dat er best veel mensen zijn die moeite hebben met genuanceerd discussieren. Moeite hebben om de andere kant van zaken te zien. Ik denk dus zeker dat mensen daarin tekort zijn gedaan. Ik denk dat er heel veel te winnen is als je kinderen leert om prettiger met elkaar om te gaan. De hardheid die mensen leren door af en toe een flinke draai om de oren vind ik geen winst.

mick75 schreef:

Net bij de albert heyn stak een kindje van nog geen 2 jaar gewoon de parkeerplaats over, paps was heel even 1 seconde bezig met een ander kind. Joch werd bijna aangereden, paps zag het net op tijd en trok het kind hardhandig weg. Kindje viel en paps sleurde door tot het kind voor de auto weg was. Kind brullen en paps de grote kinderbeul! Want hij had de auto moeten laten stoppen en het kind, van nog geen 2 jaar, moeten uitleggen dat hij niet de weg op mag rennen... Ik denk dat de gup dit zo toch beter onthoudt dan een zogenaamd goed

Rumina schreef:

Waarom zou je niet met een kleuter in discussie moeten gaan? Wat is er mis mee? Als ik iets wil/van plan ben waar mijn kind het niet mee eens is, en hij is in staat om er over na te denken en een alternatief aan te dragen dat ik ook ok vind, wat is daar dan mis mee? Een kind leert daardoor mee te denken, zich te verplaatsen in een ander, discussiëren, argumenteren, eigenwaarde, het is goed voor de taalontwikkeling, het is goed voor de algemene ontwikkeling, emoties reguleren etc. etc. Bij de uitleg over waarom zijn alternatief niet handig is komen we vaak tot hele boeiende en leerzame gesprekken.

Vjestagirl schreef:

Nee, de keuze was hier "eindeloos door discussiëren of aan de bovenarm de auto in gesleurd worden". Als jij weigert dat kind op wat voor manier dan ook soms lichamelijk duidelijk te maken dat de discussie klaar is, en dat er ook een consequentie aan hangt als de discussie nu niet klaar is en er niet geluisterd wordt, hoe moeten ze het dan leren?

mick75 schreef:

Een kind moet ook leren dat je niet altijd in discussie kan gaan. De toekomstige baas ziet het al voor zich. "Doe dit eventjes snel voor me" "waarom?" "Omdat ik het vraag" "geen goede reden..."

Soms moeten dingen gewoon omdat ze moeten, en soms is er geen ruimte voor discussie. En soms levert het aangaan van de discussie alleen maar meer problemen op, zoals steeds ontslagen worden. Dan kan je kind nog zo vaardig zijn, daar heeft het verdraaide weinig aan als het geen baan kan behouden omdat het alles in twijfel trekt.

Nadir schreef:

Je bent toch niet 'de baas' over je kinderen? Een hond heeft een baas, een kind heeft ouders.....

Nadir schreef:

Inderdaad Rumnia... Daar leren ze juist veel meer van dan alleen maar iets moeten doen 'omdat ik dat zeg'.

Vjestagirl, wat zou je er van vinden als jouw partner jou zo zou behandelen? Hij wil niet met je in discussie maar sleurt jou de auto in. Hoe zou je je dan voelen? Krijg je dan respect voor hem?

Shadow0 schreef:

Vjestagirl schreef:

Nee, de keuze was hier "eindeloos door discussiëren of aan de bovenarm de auto in gesleurd worden". Als jij weigert dat kind op wat voor manier dan ook soms lichamelijk duidelijk te maken dat de discussie klaar is, en dat er ook een consequentie aan hangt als de discussie nu niet klaar is en er niet geluisterd wordt, hoe moeten ze het dan leren?

Meestal: betere voorbereiding. Lichamelijke ruwheid komt zoals ik al zei heel vaak juist voor bij ouders die eerst niet voldoende duidelijk zijn in wat ze willen en verwachten. En dan bevind je je ineens in een discussie waar je geen zin in hebt, en dan is ruwheid de snelste uitweg. Symptoombestrijding, dat wel.

Maar er zijn natuurlijk talloze andere manieren. Heel veel kinderen zeuren helemaal niet eindeloos, jengelen niet, beginnen helemaal niet aan de meest belachelijke driftbuien, omdat het simpelweg nooit zover gekomen is. Omdat die kinderen bij hun eerste stappen die richting op allang hebben meegemaakt dat het niet werkt. De meeste kinderen beginnen namelijk niet meteen met een enorme driftbui, zover komen ze pas als het in het verleden met minder heftige emoties ook heeft gewerkt.

Maar goed. Als er een situatie is dat je in moet grijpen, en het moet echt lichamelijk, dan kun je nog steeds grenzen stellen zonder ruw te worden. Je kunt een kind aan zijn arm rukken en meesleuren, je kunt een kind ook stevig maar kalm vastpakken en meevoeren. Het verschil zit er oa in of je zelf geirriteerd bent... je kunt grenzen prima handhaven zonder grof of ruw te worden, zonder gefrustreerd te zijn.

Dat veel mensen dat heel moeilijk te begrijpen vinden, doet mij denken dat veel mensen dat gewoon niet geleerd hebben.

mick75 schreef:

Een kind moet ook leren dat je niet altijd in discussie kan gaan. De toekomstige baas ziet het al voor zich. "Doe dit eventjes snel voor me" "waarom?" "Omdat ik het vraag" "geen goede reden..."

Vjestagirl schreef:

Ik begrijp je best, ik ben het gewoon niet met je eens. Het is nogal makkelijk om te zeggen dat een ander je niet begrijpt, dat ze dingen niet geleerd hebben. Soms zijn mensen het gewoon niet met je eens.

Shadow0 schreef:

Vjestagirl schreef:

Ik begrijp je best, ik ben het gewoon niet met je eens. Het is nogal makkelijk om te zeggen dat een ander je niet begrijpt, dat ze dingen niet geleerd hebben. Soms zijn mensen het gewoon niet met je eens.

Ik denk dat je het niet begrijpt, omdat je steeds opnieuw doet alsof er maar 2 mogelijkheden zijn: een ruwe aanpak of te slap zijn.