Firebird, ik ga m'n best doen, maar om het een beetje overzichtelijk te houden haal ik maar enkele punten uit je post.
FirebirdM schreef:Waar ligt volgens jou de grens tussen wat redelijkerwijs toegeschreven kan worden aan (een combinatie van) groepsdruk, hormonen/de puberteit en onderontwikkelde hersens?
Het lijkt me niet mogelijk om één heldere grens aan te geven. Daar houdt voor zover ik weet ook het wetboek rekening mee, een rechter kan in de regel straffen opleggen tot een maximum, maar is niet verplicht om het maximum te geven. Maar om toch in het algemeen iets te zeggen:
Het gebruik van geweld is nooit acceptabel. Wanneer toch geweld is gebruikt, moet worden uitgezocht waarom het is misgegaan en moet worden beoordeeld hoe herhaling (door dezelfde dader of door vergelijkbare mensen in vergelijkbare omstandigheden) voorkomen kan worden. Voordat duidelijk is wat er heeft meegespeeld valt er niets zinnigs te zeggen over hoe de geweldpleger moet worden aangepakt.
FirebirdM schreef:Je zegt het zelf al: het zijn excessen. Moeten die onder het normale systeem blijven vallen? Kan je die, net als alle andere testosteronbommetjes, in de hand houden met meer sportvoorzieningen, betere begeleiding en andere opties die je noemde? Ik vraag het me af.
Ik vraag het me ook af. Maar het lijken mij vragen die gesteld moeten worden, want voetbal afschaffen is naar mijn idee nog veel minder een optie. Enerzijds omdat ik vind dat je nóóit mag toegeven aan angst, anderzijds omdat ik denk dat die 800.000 voetballers die komend weekend hun hobby niet kunnen uitoefenen niet verantwoordelijk gesteld mogen worden voor het wangedrag van jongens waar ze niets mee gemeen hebben, behalve dan dat ze toevallig voor dezelfde sport hebben gekozen. Voetbal heeft per saldo nog altijd veel meer positieve maatschappelijke effecten dan negatieve.
FirebirdM schreef:Wat betreft straffen heb je twee manieren: straffen die dienen om de dader een rotleven te geven en straffen die dienen om de samenleving zo min mogelijk overlast te bezorgen.
Dat zie ik anders. Voor zover ik weet dienen straffen verschillende doelen tegelijk, te weten loutering, boetedoening/genoegdoening en bescherming van de samenleving. Loutering en boetedoening hebben betrekking op de rehabilitatie van de dader, genoegdoening en bescherming zijn voor de maatschappij. Aan loutering doen we in dit land weinig tot niets, in andere landen wordt redelijk succesvol slachtofferconfrontatie toegepast, uiteraard afhankelijk van de behoefte van slachtoffers daaraan.
FirebirdM schreef:Verder vind ik het op z'n minst opmerkelijk dat je emotionele reacties op een forum extrapoleert naar face-to-face gedrag. De meeste mensen zijn prima in staat om dingen die ze verbaal uiten (of zelfs alleen maar denken) te beperken tot een 'ik wou dat...' in plaats van daarnaar te handelen.
Cruciaal is hier het woord 'meeste'. Het ging mij om het verwijt van mensen dat die jongens zich hadden moeten kunnen beheersen. Dat is nogal een open deur natuurlijk. Wat ik merkwaardig vond en vind is de dubbele maat: in de hitte van een voetbalwedstrijd (en ik heb zelf meerdere malen ervaren dat 'fair-play' nog niet overal de standaard is) moet een stelletje pubers zich weten te beheersen maar in het comfort van je eigen huis achter je eigen computerscherm kunnen meerdere mensen hier zich niet inhouden en wordt er met hoogste bomen en betonblokken in zee gesmeten. Bij die (kleine) groep mensen vraag ik me inderdaad af of de zelfbeheersingsknop kwijt is. Dat de meeste mensen prima in staat zijn zich te beheersen en dat van de groep die daar niet toe in staat is de meesten er nog wel in slagen op de rem te trappen voor ze van verbaal geweld overgaan op fysiek geweld ontken ik ook niet, maar dat maakt het nog niet oké om verbaal geweld te gebruiken of op te roepen tot fysiek geweld.
FirebirdM schreef:Pff, heel verhaal, maar ik vraag me dus af waar jij de grens trekt: vanaf welk punt zijn verzachtende omstandigheden onvoldoende reden om jeugdcriminelen nog een aparte behandeling te gunnen?
Ik trek geen grens, ik ben daartoe namelijk niet opgeleid. Ik sta wel achter de scheiding tussen jeugd- en volwassenenrecht in ons rechtssysteem, om redenen die ik al eerder heb opgeschreven. Ik kies er bewust voor om voor de beoordeling of de jongens onder jeugd- of volwassenenrecht te berechten over te laten aan de mensen die daar wél voor zijn opgeleid. Dat daar ook corrupte zakkenvullers tussen zitten neem ik voor lief, corrupte zakkenvullers heb je overal. Desondanks functioneert onze maatschappij ver bovengemiddeld.