Bokt.nl

geerke schreef:

vermoorden?
je bedoelt euthanasie?....anders zou een dierenarts ook veel dieren vermoorden

Ik denk dat bij zwaar lichamelijk of geestelijk handicap dit helemaal geen slecht idee is.
Maar gewoon omdat het een ongelukje was en het toch niet uitkomt een baby...zou ik het schandalig vinden.
Maar ja,waar ligt de grens?

gomir schreef:

Mindim schreef:

Dan had je abortus moeten laten plegen en abortus bedoel ik in de periode dat het kind nog niet levensvatbaar is, zelfs dat vind ik nog laat. Als het aan mij lag werd die grens terug geschoven naar 16 weken ipv 24 weken.

Ik vind 24 weken ook rijkelijk laat, maar het oprekken van die grens is natuurlijk ook wel weer te begrijpen. Als je maar tot 16 weken abortus mag laten plegen, dan zit je met je handen in het haar als je er na 22 weken achter komt dat die op de 20-weken echo geziene afwijking echt serieuze ellende inhoudt...

Asyaa schreef:

Maar dan komen we weer terug op het oorspronkelijke artikel: wat is er zo wezenlijk anders aan een baby van 21 weken of 23 weken?
Heeft het opeens een doel gekregen, besef van leven en dood, waarden en normen, ect? Tuurlijk is het nu wat groter dan 2 weken terug, maar wat meer? Is het niet dat wij, niet de baby maar everybody else er opeens 'normen en waarde' aan gaat verbinden.

Asyaa schreef:

Dus wanneer het geluiden hoort is het een mens, met besef van leven en dood en andere 'menselijke gedachtengangen'? Dat het steeds verder 'af is' ontken ik niet, daarom zei ik ook het groeit steeds verder. Dat ik het niet kan zien maakt niks uit, daarvoor heb je school Sterke en zwakke kernkracht kan je ook niet zien en dat is er ook

Waar de grens moet liggen volgens mij: geen idee. Maar waarom wel bij 21 weken en niet bij 23 weken (of vlak na de geboorte)? Voor zo ver ik weet heeft een pasgeboren baby nog steeds geen besef van alles, dus waarom is het in dat opzicht zoveel anders dan een foetus welke wel geaborteerd mag worden?

Een kind van 5 maanden heeft ook nog geen besef van alles, kun je ook nog gerust dood maken volgens jou? Want het is niet veel anders dan een foutus qua bewustzijn? Wat zijn jouw vroegste herinneringen, voor die tijd hadden ze je dus best een spuitje mogen geven, want die tijd daarvoor was je er eigenlijk toch nog niet qua bewustzijn?

Jou gemoedsrust hoort hier weinig mee te maken te hebben. Als jouw paard wellicht ooit een ongeluk krijgt waardoor ie nooit meer zonder erge pijn kan lopen, laat je hem toch rondlopen omdat dat beter is voor jou gemoedsrust? Dieren moet je niet met mensen vergelijken, maar imo is dit wel een geldige vergelijking hier.

Ik snap niet waarom je hier mee komt, als mijn paard pijn lijdt dan gaat ze hemelen. Als je mijn posts nou eens zou lezen, dan zou je zien wat mijn standpunt is omtrent euthanasie bij kinderen die een toekomst vol medisch lijden tegemoet gaan.

Euthanaseren na geboorte in geval van 'oh verrek, dat komt eigenlijk toch niet zo goed uit' terwijl desbetreffende moeder het al een lange tijd weet vind ik not done. Maar wat doe je met kinderen waar men er pas bij geboorte achterkomt dat het een (kort) leven tegemoet gaat gevuld met pijn? Of verder over abortussen: wat doe je met mensen die er pas na de 24 weken achter komen dat ze zwanger zijn? 'Sorry, maar er zijn mensen in Nederland die er slechter van zouden gaan slapen als we jouw leven beëindigen,enjoy life'?

Helaas bedoelen ze ook dat de mensen die denken van ' oh verrek, dat komt eigenlijk niet zo goed uit" , dat die mensen hun kind mogen laten inslapen, waarom denk je dat het allemaal zo'n weerstand oproept?
Zwangerschapsverbreking na 24 vind ik persoonlijk not done, het kind is zo goed als af en behoort alleen wat nog groter te worden en te rijpen.

Het oorspronkelijke artikel stelt de vraag wat is het verschil tussen een baby die net geboren is of vlak voor de geboorte?

Niets geen verschil, maar dat maakt niet uit, een voldragen baby in de buik mag je ook niet aborteren even als je de baby buiten de buik niet mag doden.

Die vraag doortrekkend: wat is het verschil tussen een foetus van 21 weken en er 1 van 23 weken?

Een kind dat gehaald wordt met 21 weken is niet te redden, is niet levensvatbaar, een kind dat met 23 weken gehaald wordt, daarbij is de mogelijkheid er het kind te redden en in leven te houden, maw het is levensvatbaar.

Lente schreef:

Uiteindelijk is het altijd de arts die beslist. Niet de ouders.

Ann_moi schreef:

Dit is een heel lastig onderwerp, maar ik heb laatst gelezen in de Viva geloof ik, dat er een moeder was, met een baby die een huidziekte had, waardoor bij elke aanraking wonden ontstonden. Deze wonden genazen eigenlijk niet, en bij elke beweging scheurde het huidje al over. Toen de ouders wilden dat dit kindje ge-euthanazeerd zou zou worden, gaven de artsen geen gehoor. 3 keer per week moest het kindje in een azijnbadje om de wonden te ontsmetten waarbij het kindje echt enorme kreten uitsloeg van de pijn.
Uiteindelijk zag ook het ziekenhuis in dat het ondraaglijk lijden was, maar nog mocht er geen euthanasie worden uitgevoerd (als ik het goed heb begrepen) uiteindelijk is het kindje op 1 jarige leeftijd overleden. Waren de ouders wel blij het kindje te mogen hebben leren kennen, maar vonden ze het erg erg dat het zo geleden heeft.

Wat ik hiermee wil zeggen is, dat het volledig afhankelijk is van de situatie, en eigenlijk alleen de ouders in overleg met artsen kunnen handelen.

Ik vind de woordkeus voor vermoorden wel echt bizar.

_Nelleke_ schreef:

Ik las laatst in het parool een artikel over ouders die een kindje hadden gekregen met een zeldzame huidaandoening waarbij de huid continue ontstoken was en losliet. Het babytje had ellendig veel pijn, bij elke centimeter dat het kindje groeide barstte de huid open en ging ontsteken. De ouders hebben verschillende artsen gesmeekt om euthanasie, omdat het kindje zo verschrikkelijk veel pijn had en er geen zicht was op genezing. Echter wilde/mocht niemand het stel helpen.
Een jaar later is het kindje alsnog aan de pijn en verwondingen een 'natuurlijke' dood gestorven, al is niet duidelijk of dit mede door de morfine is gebeurt of alleen aan de verwondingen.

In dit soort gevallen vind ik het te belachelijk voor woorden dat er niemand is die dit kindje (en de ouders) mag helpen. Het kindje (en de ouders) heeft een jaar lang moeten lijden, terwijl de prognose sowieso zeer slecht was.

Alle overige redenen (te weinig geld, lichte handicap e.d.) vind ik euthanasie bij een baby not done en vind ik dat er meerdere goede alternatieven zijn.

Lente schreef:

De ouders hebben (juridisch gezien) het laatste woord maar feitelijk ligt de beslissing bij de staf van de neonatologie, die de ouders ondersteunen.