
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Bandida schreef:. Ik kan me best voorstellen dat iemand die voor ze het zelf goed en wel in de gaten heeft helemaal in de mallemolen van de combinatie druk werk-weinig gezin gedraaid is, op eigen kracht niet eens meer ziet dat het misschien anders moet, en als die dat ziet..hoe dan wel.
geerke schreef:heel triest voorval....40 graden buiten betekent 70 graden in de auto...
mijn eerste reactie is....druk,druk,druk,druk,maar goed ik ken de situatie niet natuurlijk.
(Wat verzorging betreft moet een kind hoofdzaak zijn,ben ik het mee eens HC....maar ik zie veel gezinnen waarbij een kind teveel hoofdzaak is....dan krijg je geen leuke kinderen)
sarabande schreef:geerke schreef:heel triest voorval....40 graden buiten betekent 70 graden in de auto...
mijn eerste reactie is....druk,druk,druk,druk,maar goed ik ken de situatie niet natuurlijk.
(Wat verzorging betreft moet een kind hoofdzaak zijn,ben ik het mee eens HC....maar ik zie veel gezinnen waarbij een kind teveel hoofdzaak is....dan krijg je geen leuke kinderen)
Ik denk niet dat degenen die hier pleiten voor het feit dat je kind nummer 1 moet zijn, het over verwennen hebben. Bedoelt wordt dat in je hoofd je kind als eerste staat wat er ook allemaal omheen gebeurt.
Verwennen is niet on topic, we hebben het over zorg en verantwoording
sarabande schreef:Bedoelt wordt dat in je hoofd je kind als eerste staat wat er ook allemaal omheen gebeurt.
Verwennen is niet on topic, we hebben het over zorg en verantwoording
Citaat:Intrappen? Op welke pagina staat het dan? Ik lees alleen haar eigen ideeën hierover, niet iets uit de pers.
Bandida schreef:Als bij een moeder het kind niet op 1 staat in haar hoofd, dan is er wat aan de hand met dat hoofd, en daarom nog niet gelijk iets waar de moeder voor gekozen heeft of wat aan kan doen.
Er loopt hier op bokt al lang een topic over burn-out, en er zijn er verschillende over depressie.. daar kan je lezen wat dat met je doet, en hoe makkelijk je los kan komen van jezelf en iedereen rond je. Ik hoor hier graag zeggen 'mij overkomt dat nooit, ik kan het me niet inbeelden', wel..de realiteit is dat dat in principe iedereen kan overkomen onder de juiste 'slechte' omstandigheden, nl. moeder psychisch zo ver heen dat de normale alertheid helemaal weg is, en niemand in de buurt die op tijd aan de alarmbel trekt.
Je moet al erg pech hebben met de combinatie van die twee zaken én een misser die dan ook nog eens fataal is voor je kind. Maar ik twijfel er niet aan dat er hele hordes moeders op die manier door het leven zwerven zonder die pech te hebben (en ook zonder echt op te vallen en hulp te krijgen).
Het hoeft ook niet op werkdruk of iets dergelijks afgeschoven te worden. Dat is courant, maar je kan even goed een burn-out of een depressie krijgen als je aan de werkloosheidssteun zit bv, het is maar wat je zelf als stress ervaart en hoe je lichaam daarop reageert.
Ik denk dat hier vooral uit te leren is dat mensen rond jonge gezinnen ook op tijd moeten durven zeggen 'he..stop.. ga eens zitten, dit kan niet meer'. Vroeger was een groot sociaal vangnet normaal, nu is dat niet meer zo vanzelfsprekend.
blensink schreef:Tuurlijk zijn er uitzonderingen (mensen die verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt), maar tegenwoordig word je wel heel makkelijk met een depressie of welke andere ziekte bekogelt als je naar de HA gaat.
Een scheiding, begrafenis of het vreemdgaan van de man, mag imo geen rede zijn om je eigen kind zomaar te vergeten.
Alet74 schreef:.
Net als jij houd ik van positiviteit!!