Devic schreef:De casus van de schoonmoeder van Lange Frans was eigenlijk veel interessanter. Daar werd € 34.000,00 gevorderd omdat ze op haar kleinkinderen paste.
Enerzijds kan je zeggen: ja, het zijn de kleinkinderen. Geen enkele oma vraagt daar geld voor.
Anderzijds: wat als ze dan daarnaast ook op nog 2 andere kinderen uit de buurt past? Anders zouden deze kinderen naar een gastouder of kinderopvang gaan, wat geld kost. Dus stelt men dan dat het op geld waardeerbare arbeid is? Of zien we dit als mantelzorg? Burenliefde?
Om terug te komen op de vrouw met de boodschappen: als zij echt helemaal geen boodschappen zelf moet doen, waarom dan een uitkering die bedoeld is voor levensonderhoud?
Zolang je niet alle informatie hebt en de betreffende wet niet kent, kan je hier weinig over zeggen.
Als je al niet meer op kleinkinderen mag passen. Wat mag je dan nog wel? Mensen elk greintje zelfrespect afpakken waardoor er niets anders meer over blijft dan maar op de bank blijven hangen om vervolgens te zeggen. Zie je wel, bijstandsgerechtigden hangen de hele dag op de bank. Logisch toch. Men durft ook ja bijna niets meer als je bij alles wat je doet na moet denken of het wel is toegestaan. Dat bedoel ik nu met mensen volledig klem zetten.