Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-04-14 14:51

Geplaatst: 07-04-14 14:51

Sok schreef:
Ik vind je uitspraak getuigen van (verkeerde) aannames. Je weet de situatie helemaal niet, hoe kun je daar dan ZO over oordelen en daarmee ook nog iemand keihard betichten van laks ouderschap.

Ik heb al te horen gekregen dat mijn ouders me hersenschade hebben veroorzaakt, en dat mijn moeder een slechte moeder was omdat ze een ontroostbare huilbaby liet huilen zo nu en dan...

**Geplaatst**: 07-04-14 15:04

Geplaatst: 07-04-14 15:04

Nou doen jullie net of mijn kinderen niet genoeg aandacht krijgen en geestelijk mishandeld worden.Een kind mag bij erg ongewenst gedrag weten dat de ouders het kind op dat moment niet lief vinden.En dat is niet elke dag hoor.Vind heel bokt nu dat als de kinderen het bloed onder je nagels uit halen het kind nog lief en(leuk).Wil ik nu wel eens weten.Of zeg je van lieve schat je mag je zus niet slaan met het schepje in de zandbak met als gevolg een bloedende zus,maar mama vind je toch lief en leuk hoor.Is echt gebeurt bij ons.Bij ons gaat dat toch anders.

**Geplaatst**: 07-04-14 15:11

Re: GGD start onderzoek naar krijsende peuters zonder toezicht

Geplaatst: 07-04-14 15:11

Ja, als mijn kind zoiets doet vind ik hem nog steeds lief en leuk. Het verandert namelijk niets aan wie hij is. Dat wil niet zeggen dat ik zijn gedrag goedkeur, maar ik zal nooit tegen hem zeggen dat hij niet lief is. En daar zit het verschil...

**Geplaatst**: 07-04-14 15:20

Geplaatst: 07-04-14 15:20

Nadir schreef:
Ja, als mijn kind zoiets doet vind ik hem nog steeds lief en leuk. Het verandert namelijk niets aan wie hij is. Dat wil niet zeggen dat ik zijn gedrag goedkeur, maar ik zal nooit tegen hem zeggen dat hij niet lief is. En daar zit het verschil...

Ik vraag me toch af of voor een peuter/kleuter verschil tussen "je bent niet lief" en "je doet niet lief" echt zoveel uitmaakt. Sowieso kan je lief zijn ook als gedrag zien ipv als karakter eigenschap. Imo is het in ieder geval wel wat overtrokken om het raar te vinden dat iemand een keer tegen een kind zegt dat het niet lief is, het is eerder een taalkundige fout dat een regelrechte verklaring van kinderhaat volgens mij >;)

**Geplaatst**: 07-04-14 15:23

Geplaatst: 07-04-14 15:23

Maar op dat moment is het kind niet lief en ik bedoel dan niet het pikken van een snoepje.Maar iets ergers bv het zandbak incident met het schepje.Dan ga je toch niet zeggen je bent lief terwijl ze haar zus geslagen heeft.Dat is niet lief gedrag.Later is ze dan weer wel lief,dat duurt niet de hele dag niet lief zijn.Ben ik nu de enige op heel bokt die zo denkt.Heeft iedereen lieve kinderen?

**Geplaatst**: 07-04-14 15:35

Geplaatst: 07-04-14 15:35

Maar ik zeg ook niet tegen hem 'je doet niet lief', dus het gaat niet om dat woordje. Om even jouw situatie aan te halen: Ik leg hem uit wat zijn gedrag (het slaan met een schepje) met een ander doet (zij heeft dan pijn en wordt daar verdrietig van).

**Geplaatst**: 07-04-14 15:47

Geplaatst: 07-04-14 15:47

Nee hoor britta31. Ik vind het tegenwoordig ook allemaal overtrokken.
Bij ons hing vroeger ook de mattenklopper in de keuken als dreigement en ook ik ben enkele keren zonder de traptreden te raken naar boven gevlogen en ook heb ik weleens in mijn pyama en kaplaarzen in de sneeuw gestaan.
Ik ben er groot mee geworden als evenwichtig persoon.
Tuurlijk doe ik nu ook dingen anders dan.mijn ouders. Maar gek genoeg zijn mijn ouders nu de " nieuwe opvoeders"
Alles kan, alles mag. Maar mijn kinderen voelen zich daar juist onzeker bij. Er zijn geen duidelijke regels meer.

Tja ik was nou eenmaal regelmatig een ettertje en dat werd me dan verteld ook.
En dan wist ik dondersgoed dat ik het er zelf naar gemaakt had.

**Geplaatst**: 07-04-14 15:59

Geplaatst: 07-04-14 15:59

Nadir schreef:
Ja, als mijn kind zoiets doet vind ik hem nog steeds lief en leuk. Het verandert namelijk niets aan wie hij is. Dat wil niet zeggen dat ik zijn gedrag goedkeur, maar ik zal nooit tegen hem zeggen dat hij niet lief is. En daar zit het verschil...

Precies, jij bent lief, maar wat je doet is niet lief.
Dan koppel je het gedrag los van het kind in plaats van dat je het betrekt op wie het kind is.
Het gaat er namelijk om wat het kind doet, niet wie het is.

**Geplaatst**: 07-04-14 15:59

Geplaatst: 07-04-14 15:59

Ik denk heel simpel dat er geen goede manier van opvoeden is. Iedereen maakt fouten, en elke periode/ opvoedmode heeft z'n voors en tegens. Over 20 jaar komen er ook weer berichten dat de opvoeding die nu gepropageerd wordt toch ook wel flinke nadelen had, net zoals nu over de opvoeding die ik heb genoten, of toen ik klein was over de opvoeding van mijn ouders.

Als nou iedereen z'n kinderen opvoed zoals het haar het beste lijkt en ouders die het anders doen niet finaal afbranden, zoals hier gebeurt (beschuldigingen van dat mensen hun kinderen mishandelen of hersenschade toebrengen zijn weinig constructief) dan zou de wereld er een klein stukje mooier uitzien. Ik ga er namelijk vanuit dat de meeste ouders hun eigen kroost het beste kennen, en weten wat wel en niet werkt.

En zelfs al ben je het helemaal niet met iemand eens over de manier van opvoeden, dan heeft het rondstrooien van beledigingen en verwijten nog geen enkele zin. Probeer dan constructief iets te veranderen door een open discussie aan te gaan of zo. Maar dan nog heb ik het volste recht een kind diametraal anders op te voeden dan jullie! Binnen de kaders van de wet in elk geval.

**Geplaatst**: 07-04-14 16:00

Geplaatst: 07-04-14 16:00

Ik betwijfel of een jong kind dat verschil kent... Ik betwijfel ook of het kind het opvat als een aanval richting zijn/haar karakter, omdat een kind zelf ook wel snapt dat je zusje tot bloedens toe met een schepje slaan verkeerd is.

**Geplaatst**: 07-04-14 16:01

Geplaatst: 07-04-14 16:01

czarina schreef:
Nee hoor britta31. Ik vind het tegenwoordig ook allemaal overtrokken.
Bij ons hing vroeger ook de mattenklopper in de keuken als dreigement en ook ik ben enkele keren zonder de traptreden te raken naar boven gevlogen en ook heb ik weleens in mijn pyama en kaplaarzen in de sneeuw gestaan.
Ik ben er groot mee geworden als evenwichtig persoon.
Tuurlijk doe ik nu ook dingen anders dan.mijn ouders. Maar gek genoeg zijn mijn ouders nu de " nieuwe opvoeders"
Alles kan, alles mag. Maar mijn kinderen voelen zich daar juist onzeker bij. Er zijn geen duidelijke regels meer.

Tja ik was nou eenmaal regelmatig een ettertje en dat werd me dan verteld ook.
En dan wist ik dondersgoed dat ik het er zelf naar gemaakt had.

Een kind heeft grenzen nodig om zich veilig te voelen en te weten wat wel en niet mag. Maar die grenzen kan je ook op een andere (minder schadelijke) manier geven dan met een mattenklopper.
Een kind hoort zich veilig te voelen bij zijn of haar ouders, en als ie geslagen wordt (met of zonder mattenklopper) voelt een kind zich gewoon niet veilig. Het staat een veilige hechting in de weg die essentieel is voor je (latere) leven.

**Geplaatst**: 07-04-14 16:03

Geplaatst: 07-04-14 16:03

Nadir schreef:
Maar ik zeg ook niet tegen hem 'je doet niet lief', dus het gaat niet om dat woordje. Om even jouw situatie aan te halen: Ik leg hem uit wat zijn gedrag (het slaan met een schepje) met een ander doet (zij heeft dan pijn en wordt daar verdrietig van).

Precies dit dus. Het hele lief of niet lief zijn komt niet aan bod.

En geloof me, ik heb echt een pittige dochter, die me af en toe met mijn hoofd tegen de muur doet bonken van frustratie, maar als ik het kritisch bekijk en ik mezelf de vraag 'doet ze het om dwars of vervelend te zijn?' Stel, neemt dat al veel frustratie weg

**Geplaatst**: 07-04-14 16:05

Geplaatst: 07-04-14 16:05

En ook een kind weet dat het niet erg lief is een ander kind te slaan met een schep. Of zoals ik bij mijn zusje deed, een schommel in haar gezicht te kwakken. Toen ben ik echt wel voor rotmeid uitgemaakt, en dat was ik op dat moment ook. Klopte dus volledig, en ik heb nooit het idee gehad dat ik als mens/ individu een rotmeid werd gevonden. Het was ook voor de 7 jarige mick klaarduidelijk dat het ging om gedrag.

**Geplaatst**: 07-04-14 16:05

Geplaatst: 07-04-14 16:05

Als het kind vaak te horen krijgt dat ie niet lief is betrekt het op zichzelf als persoon, wordt onzeker etc.
Immers wordt er steeds of op geregelde basis tegen het kind verteld dat het niet lief is. Natuurlijk betrekt een kind dat op zichzelf, als persoon.
Het loskoppelen van het gedrag laat het kind zien dat het niet om hem als persoon gaat maar om zijn gedrag.
Dat hij zijn gedrag afgekeurd wordt, niet zijn persoon en dat is nogal een verschil, ook voor een kind!
Daarnaast geef je een kind ook mee dat je het gedrag van mensen kan afkeuren maar dat het gedrag los staat van de persoon.
Als ik stout doe ben ik nog niet meteen stout, ik ben nog steeds dezelfde als wanneer ik lief doe, ik doe alleen stout en dat is echt een heel erg groot verschil.

**Geplaatst**: 07-04-14 16:16

Geplaatst: 07-04-14 16:16

Britta31 schreef:
Als er een kleuter voor je staat en de hele tijd ik wil die,ik,wil die,ik wil die,ik wil die.Dan jengeltoon,ik wiiiiiil dieeeeeee,ikkkkk willllll dieeeee.En dan bijna driftbui huilen,ik wwwwwil diiiiiieee enz enz ,Wordt het kind na gezegt te hebben ophouden en mama wil ook een lief kindje,maar dat heeft mama ook niet gekregen.Dan doe ik ook net alsof het kind er niet is hoor.Als iemand de kinderbescherming wil bellen mag dat.

Mijn broertje liet zich stijl achterover vallen als hij zijn zin niet kreeg (vooral betreft snoepjes) en ging dan keihard liggen krijsen. Mijn moeder stapte dan gewoon over hem heen en ging veder waar ze mee bezig was. Ze liet zich niet omkopen met dit gedrag. Nu heb ik mijn eerste levenjaren doorgebracht op een binnenvaartschip, dus nooit "last" gehad van mensen die hier commetaar op hadden. Broertje kreeg na een tijdje door dat zich laten vallen en gaan krijsen echt geen snoepje opleverde, dat gedrag is toen ook snel gestopt.

**Geplaatst**: 07-04-14 16:29

Geplaatst: 07-04-14 16:29

miss_lizje schreef:
Britta31 schreef:
Als er een kleuter voor je staat en de hele tijd ik wil die,ik,wil die,ik wil die,ik wil die.Dan jengeltoon,ik wiiiiiil dieeeeeee,ikkkkk willllll dieeeee.En dan bijna driftbui huilen,ik wwwwwil diiiiiieee enz enz ,Wordt het kind na gezegt te hebben ophouden en mama wil ook een lief kindje,maar dat heeft mama ook niet gekregen.Dan doe ik ook net alsof het kind er niet is hoor.Als iemand de kinderbescherming wil bellen mag dat.

Mijn broertje liet zich stijl achterover vallen als hij zijn zin niet kreeg (vooral betreft snoepjes) en ging dan keihard liggen krijsen. Mijn moeder stapte dan gewoon over hem heen en ging veder waar ze mee bezig was. Ze liet zich niet omkopen met dit gedrag. Nu heb ik mijn eerste levenjaren doorgebracht op een binnenvaartschip, dus nooit "last" gehad van mensen die hier commetaar op hadden. Broertje kreeg na een tijdje door dat zich laten vallen en gaan krijsen echt geen snoepje opleverde, dat gedrag is toen ook snel gestopt.

Lijkt me ook prima.

Dit topic doet me een beetje denken aan dit plaatje:

Afbeelding

Kinderen hoef je niet altijd hun zin te geven en kinderen moeten ook gewoon jong leren rekening te houden met anderen. Dan was het 'vroeger' toch beter gesteld met de opvoeding van het gemiddelde kind.

**Geplaatst**: 07-04-14 16:50

Re: GGD start onderzoek naar krijsende peuters zonder toezicht

Geplaatst: 07-04-14 16:50

Volgens mij zegt niemand hier dat ze hun kind altijd hun zin geven. Het gaat er om wat je tegen je kind zegt en hoe je je grenzen bewaakt. Dat hoeft namelijk helemaal niet 'hard' te zijn. Juist door ze uit te leggen wat hun gedrag met een ander doet leren ze rekening te houden met anderen. Door ze te leren wat voor 'concequentie' hun gedrag voor hunzelf heeft (als in straf krijgen) leren ze vooral rekening te houden met zichzelf.

Maar volgens mij dwalen we aardig van het onderwerp af...

**Geplaatst**: 07-04-14 16:54

Geplaatst: 07-04-14 16:54

Lijkt me ook prima.

Dit topic doet me een beetje denken aan dit plaatje:

Afbeelding

Kinderen hoef je niet altijd hun zin te geven en kinderen moeten ook gewoon jong leren rekening te houden met anderen. Dan was het 'vroeger' toch beter gesteld met de opvoeding van het gemiddelde kind.[/quote]

Precies. Mijn zoontje zit met 2 kinderen in de klas (5jaar oud)
Die kinderen vertonen ook redelijk buitensporig gedrag. De leraren behandele die op de "nieuwe" manier. Op het moment dat ze lief en goed gedrag vertonen krijgen ze een sticker. En daarmee kunnen ze extra buitenspeeltijd verdienen.
Negatief gedrag zoals vechten en gewoon de klas uitlopen worden besproken op de manier : pietje dat mag jij niet meer doen, dat is niet leuk voor de andere kinderen. Kom gezellig mee naar de klas dan gaan we wat leuks doen.
Beide kinderen trekken een lamge neus naar de leraren + andere kinderen gingen het zelfde gedrag vertonen.
Nu Was 1 moeder het zo beu, die grijpt dat kind bij de arm, brengt het met een kordaat "nu meekomen" naar de stoel, en het kind heeft de rest van de les netjes meegedaann

**Geplaatst**: 07-04-14 16:55

Geplaatst: 07-04-14 16:55

Ik heb goede tips gehad en naar mijn idee minder goed.Zal er zeker wat mee doen.Nu maar weer ontopic.

**Geplaatst**: 07-04-14 16:57

Geplaatst: 07-04-14 16:57

*oke mij telefoon maakt er even een potje van. Er zat nog een stuk aan mijn bericht.
Straks thuis even verder typen.

**Geplaatst**: 07-04-14 17:00

Geplaatst: 07-04-14 17:00

Ik zie hier nergens staan dat de kinderen verwend worden of maar alles mogen, ik zou ook nooit mijn kind als persoon "veroordelen" wel het gedrag.

Miss_Lizje in het geval van jouw broertje zou ik hetzelfde gedaan hebben waarschijnlijk, misschien nog naderhand uitleg geven (maar zover zijn we nog niet) maar sowieso kan hij doen wat hij wil, nee is en blijft nee.

Wat ik zelf uit veel berichten opmaak (maar dat is mijn interpretatie) is dat mensen respect en angst door elkaar halen.
Respect moet je als ouder ook verdienen. Dat betekend dat je je aan je woord houdt, er bent voor je kind en idd wel grenzen aangeven (wat grenzen zijn veiligheid) maar mijn kind zou nooit bang hoeven zijn dat als hij niet luistert hij een tik voor zijn billen krijgt.
Ik denk ook dat de opvoeding al direct na de geboorte begint. Je kind leren dat het op je kan vertrouwen, dat je er voor je kind bent, dat het niet bang hoeft te zijn voor jou.
Maar ook direct al dat nee nee is, zo wil ik niet dat mijn zoontje met mijn slippers speelt, vind ik niet hygiënisch, hij is nu 8 maanden en vind dat dus niet altijd leuk als iets niet mag/kan maar ik geef ook niet toe. Juist om straks geen "dramaqueen" te hebben.

**Geplaatst**: 07-04-14 17:02

Geplaatst: 07-04-14 17:02

czarina schreef:
Alles kan, alles mag. Maar mijn kinderen voelen zich daar juist onzeker bij. Er zijn geen duidelijke regels meer.

En dat is dus onzin. Je kunt prima zekerheid en duidelijkheid bieden zonder mattenklopper. En je hebt ook nog ouders die het allebei doen: eerst heel lang alles op z'n beloop laten en dan ineens heel boos worden. (Daar snappen de kinderen meestal niets van, en het enige dat ze ervan oppikken is heel boos terugdoen. Als je echt onhandelbare kinderen wilt hebben is dat het recept.)

Teveel mensen verwarren grofheid met duidelijkheid.

**Geplaatst**: 07-04-14 17:03

Geplaatst: 07-04-14 17:03

Respect hoor je te krijgen, en kun je verliezen. Ik vind dat een ouder best een keer een tik op de billen uit mag delen. Net als dat mijn moeder vroeger als ik niet wilde komen oid tot 3 telde. Kwam ik bij 3 nog niet, dan kwam ze me halen, en nee dat ging niet zachtjes. Ik heb ervan geleerd dat je niet moet klooien maar gewoon moet luisteren, ipv die eeuwige discussies die ouders nu met hun kinderen lijken te hebben. Mini meetings met je 4 jarige om de bedtijd te bespreken en meer van dat soort ongein...

**Geplaatst**: 07-04-14 17:10

Re: GGD start onderzoek naar krijsende peuters zonder toezicht

Geplaatst: 07-04-14 17:10

Ik heb respect voor mijn ouders. Geen angst en weet dat ik met alles bij ze terecht kan. En ja ik heb regelmatig een rode handafdruk gehad in de loop der jaren.
Die had ik dan echt verdient.
Mijn ouders zijn hele lieve mensen. Maar regels zijn regels en als die overtreden werden wist ik ook wat de gevolgen waren.

**Geplaatst**: 07-04-14 17:11

Geplaatst: 07-04-14 17:11

Respect werkt twee kanten op, je hoort als ouder je kind ook te respecteren. En dat begint, zoals Jes zegt, idd al vanaf de geboorte. Dwz dat de wensen van het kind net zo belangrijk zijn als die van de ouder. En nee, niet alles wat een kind wil kan/mag altijd. Sommige dingen kunnen gewoon niet. Maar hoe leerzaam is het voor een kind om al jong te leren discussieren? Een kind is niet jouw bezit, hij/zij heeft een eigen mening en die hoeft niet perse hetzelfde te zijn als dat van jou...

Dit doet mij denken aan het plaatje dat een paar pagina's terug gepost werd:

Afbeelding