Estera schreef:Want dan maak ik de verkrachter van mijn kind af, waarna zijn familie achter mijn familie aan komt en zijn familie daar weer op zal gaan reageren, etc. etc. Of ik rij iemand dood, uiteraard zonder enige opzet, maar de familie is van mening dat dat wel zo is, en nog voordat een rechter zich heeft kunnen buigen over deze zaak, doden ze mij, want zij zijn er immers van overtuigd dat er wel opzet was of dat ik beter op had moeten letten of daar helemaal niet had moeten rijden.
Als jij van je dochter te horen krijgt dat ze verkracht is geweest, je gaat een moordwapen halen, je gaat naar het huis van de verkrachter en je slaat hem dood..dan heb je zeeën van tijd gehad om na te denken wa je doet, wat de gevolgen zijn, wat de voor en nadelen zijn..
Maar als jij binnenkomt, je betrapt iemand op heterdaad die bezig is met je dochter te verkrachten, je wordt letterlijk blind van woede en je eerste reactie is een woedend een dodelijke klap uitdelen... is een heel verschil.
Idem voor de auto. Die familie heeft ook nog een tijdspanne tussen het nieuws vernemen en jou daadwerkelijk opzoeken en vermoorden.
Maar in deze situatie staat er een inbreker, nu, recht voor je neus, in je dierbaar veilig huis met god weet wat voor dierbare spullen/mensen. Je hebt geen tijd om na te denken. Je hebt geen tijd om zoals op een forum eventjes alle juridische correctheden te overlopen. Je moet handelen vanuit je allereerste instinct. Veel mensen kunnen er niets aan doen(!) dat hun eerste reflex in een zeer bedreigende situatie vechten is. En dat zijn zeker niet alleen asociale vechtersbaas types. Dat kan de braafste huisvrouw zijn.