Elisa2 schreef:Als dat er is, en al bij ponyruiters en knhs wedstrijden voor 'gewone' amateurs dan is het inderdaad tijd voor hervorming van de sport. De vraag is alleen..hoe? Want als ze het in een proef niet doen dan kan een jury er weinig mee.
Ik vind het wat verwarrend overkomen SP. De meeste mensen die ik ken incl. mezelf die wedstrijden hebben gereden. Die deden dat om doelen te stellen, te leren, uit comfortzones te komen, vooruit te komen etc.
Het vergt namelijk gewoon iets heel anders om goed te rijden in de achtertuin of ook goed te kunnen rijden in een proef.
Gezien worden..nou liever niet, dat vond ik persoonlijk altijd het ergste aan een wedstrijd. Het is heel confronterend want alles wat je wel of niet doet ligt letterlijk onder een vergrootglas.
Nu is iedereen anders dus verschillende mensen zullen allemaal hun eigen verschillende ervaringen ermee hebben. Maar voor mij was het dus verre van een ego show en ook niet voor de gezelligheid.
Nogmaals; Ik ben heel veel op wedstrijd geweest. Voor mezelf, als hulp, als lesgeefmens en voor de leuk om te kijken.
Dat jij om die redenen wedstrijden rijdt, zegt natuurlijk ook niks over anderen. Dat jij dan mensen spreekt die er hetzelfde in staan, is toch een beetje omdat mensen met gelijke wensen, ideeën, doelen en you name it, elkaar wat opzoeken.
Ik had die spanning niet en vind wedstrijden niet belangrijk. Ook toen ik naast de paarden nog een andere sport deed, boeide me het niet genoeg of we wonnen en waar we stonden. Met spelletjes net zo. Ik dol wat, maar het boeit me gewoon niet.
Ik vond het soms gezellig, maar dat lag ook aan soort wedstrijd en met wie je bent en hun mate van spanning.
Dat het iets anders vergt is leuk, maar boeit natuurlijk verder ook niet voor iedereen. Ik rij thuis vaak 10x serieuzer dan menig ruiter op wedstrijd of die op wedstrijd wil gaan. Ik ben heel leergierig en hou heel erg van vooruit gaan, groeien en ontwikkelen etc.
Maar als ik lekker heb gereden en het ging allemaal goed, ben ik gewoon intens trots en dat is niet te meten.
Als ik mensen help en begeleid op wedstrijd is het ook 1 van de dingen die ik altijd zeg; probeer er ook een beetje van te genieten, want het is zo voorbij.
higgins schreef:Ik heb ze ook gezien hoor
Met laklaarzen en bling bling op alles waar je het kan vinden
Dure pony, dure stal, en kreeg ook les van iemand die op hoog niveau reed
Dure pony mankeerde wel het 1 en ander, maar ja dat lag aan de pony
Dat ook. Zo vaak is de pony niet goed.......
Toen ik jong was had ik mn 3e pony en die was echt helemaal super. Geweldig, mooi en kon er van alles mee. Maar de pony had geen papieren en als ik dan een wedstrijd reed, begonnen mensen daar over tegen mijn ouders.
Leeftijdsgenootjes kregen het wel mee en daar zijn weleens pony's ingeruild voor andere/ "betere"...Maar bij mij ging het mn ene oor in en de andere uit. Ik was gek op mn pony.
Zelfs jaren later wilde ik een paard kopen om wat verder mee te komen. Mensen hoorde dat en wilde meteen de andere kopen, maar die wilde ik echt niet kwijt. Ja, dan maak je soms ook een keus om OF niet verder te gaan OF even te wachten tot het wel kan. Niet iedereen wil hogerop ten koste van alles.
Maar het is onzin dat je dan niet kan leren en ontwikkelen. Mijn vader die ook heeft gereden zei altijd; het mooie van paardrijden is dat je nooit bent uitgeleerd.
En ik heb mensen les gegeven die hoger startte dan ik heb gedaan of er ook mee samen gereden en tips uitgewisseld. Een nieuwe, andere kijk kan verfrissend zijn.
Teveel mensen doen wat ze ooit hebben geleerd en ontwikkelen juist zelf te weinig.