
Zelf ben ik meermaals lastig gevallen op straat, en dan tel ik naroepen, aanstaren en fluiten niet mee (wat ik al ontiegelijk irritant vind). Maar achtervolgd (tot aan mijn huis), aangesproken (op een zeer opdringerige manier), aangeraakt en bedreigd. Waarvan de laatste zelfs gewoon tijdens mijn werk als bioscoopmedewerker. Het enige wat ik daarvoor hoefde te doen is gewoon rondlopen in normale kleding en in het laatste geval mijn werk te doen. Naroepen en dergelijke begon al op m'n 13e toen ik een beetje vorm kreeg, dat vind ik dus echt te idioot voor woorden. Want ik was toen gewoon nog een kind.
Denk dat het ook heel erg uitmaakt waar je woont. Nu vrijwel nooit meer last van, in de stad heel veel.
En of je dan preuts bent of niet, dat heeft er helemaal niks mee te maken. Dit gaat om de ervaring geseksualiseerd te worden, je niet veilig voelen, en niet de keuze mogen hebben om meer of minder verhullende kleding te dragen ook al gaat dat verder niet ten koste van de sportprestatie.