Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-03-15 11:30

Geplaatst: 11-03-15 11:30

Het gaat er niet om dat een kind van 2 niet aan de borst mag. Het gaat erom dat als dat problemen oplevert voor moeders (en kind) dat je dan moet stoppen. Als jij (maar vooral jullie, je man moet hier ook content mee wezen) geen problemen hebt met het in bed slapen met je kind van 3,5 moet je dat vooral blijven doen. Maar wil je het eigenlijk niet en blijf je het maar doen uit angst dat je kind anders gaat jengelen en krijsen dan wordt het hoog tijd om daar wel wat aan te doen.

De situatie van gisteravond was imo horror ja.. Die moeder (het halve gezin) werd om het uur wakker gemaakt omdat kind eventjes wou sabbelen. Met z'n vieren in een bed liggen is niet bevoordelijk voor je nachtrust. Moeders was kapot.. Dat zag je aan alles. Dat is de situatie die doorbroken moest worden. En opeens ging het een stuk beter voor alle partijen.

Laatst bijgewerkt door Sammie op 11-03-15 11:32, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-03-15 11:31

Geplaatst: 11-03-15 11:31

Het leuke aan haar programma's is, in het begin zijn die kinderen vreselijk!! Maar aan het eind van het programma vinden ze Jo allemaal super lief en aardig en knuffelen haar altijd.

Zo mooi om te zien....

**Geplaatst**: 11-03-15 11:34

Geplaatst: 11-03-15 11:34

Shadow0 schreef:
vuurneon schreef:
Als ik zat de drammen met 'ik wil' zei mijn vader op z'n Fries (wil = wol in het Fries) : 'wol zit op een schaap en haar op de geit'. Nou dan ben je zo uitgekletst

Ja, klopt. Het is een prima manier om iemands wensen en gevoelens te negeren.

Maar of dat betere en evenwichtigere kinderen en later volwassenen maakt? Ik vraag het me af. Er zijn heel wat mensen die het contact met hun eigen gevoel verliezen omdat ze geleerd hebben dat ze niet teleurgesteld mogen zijn. Zo'n gezonde manier hoeft het niet te zijn.
Ligt er een beetje hoe het toegepast wordt... maar je kunt emoties van kinderen serieus nemen zonder dat je meegaat in het drammen of eraan toegeeft.

Is het dan bevorderlijk dat een kind altijd leert dat doordrammen resulteert in meer aandacht (want negatieve aandacht is ook aandacht), of dat een kind niet leert dat helaas wensen en gevoelens zo nu en dan genegeerd gaan worden?

**Geplaatst**: 11-03-15 11:38

Geplaatst: 11-03-15 11:38

Vjestagirl schreef:
Mag ik (heel serieus, geen aanval) vragen hoe jij het voor je ziet als de juf op school straks zegt dat er iets niet mag en jouw kinderen verwachten uitleg die ze misschien niet gaan krijgen?

Dat mag je.

Mijn kinderen gaan ook naar het kdv. Daar zijn andere regels, gaan ze op een andere manier om met dingen. En dat mag. Zolang men maar fysiek van mijn kinderen af blijft. Ik ga er ook bij een juf op school overigens vanuit dat er niet alleen wordt 'geschreeuwd' dat ze op de gang moeten staan, maar dat er wordt besproken wat er is gebeurt en waarom welke consequentie eraan vast hangt. Anders is het een zinloos leermoment. De wereld reageert tenslotte niet overal hetzelfde op. Ik verwacht overigens wel van het kdv/de school dat ze onze keuzes wel respecteren. En dat zij met ons in gesprek blijven gaan als ze ergens tegenaan lopen.

**Geplaatst**: 11-03-15 11:39

Geplaatst: 11-03-15 11:39

Shadow0 schreef:
vuurneon schreef:
Als ik zat de drammen met 'ik wil' zei mijn vader op z'n Fries (wil = wol in het Fries) : 'wol zit op een schaap en haar op de geit'. Nou dan ben je zo uitgekletst

Ja, klopt. Het is een prima manier om iemands wensen en gevoelens te negeren.

Maar of dat betere en evenwichtigere kinderen en later volwassenen maakt? Ik vraag het me af. Er zijn heel wat mensen die het contact met hun eigen gevoel verliezen omdat ze geleerd hebben dat ze niet teleurgesteld mogen zijn. Zo'n gezonde manier hoeft het niet te zijn.
Ligt er een beetje hoe het toegepast wordt... maar je kunt emoties van kinderen serieus nemen zonder dat je meegaat in het drammen of eraan toegeeft.

Ging echt puur als ik aan het zeiken was en mijn zin niet kreeg. De 3e keer dat ik weer zeurde om bv de penny binnen 2 minuten ga je niet wéér alles uitleggen aan een kind. Echt dat drammen, de eerste keer kreeg ik vaak uitleg dat het niet kon, maar op een gegeven moment is het ook gewoon klaar met dat gemier

als ik echt teleurgesteld was, werd daar voldoende aandacht aan geschonken, maar als ik dramde om de aandacht was het uiterst effectief om het zoals mijn vader te reageren. Was de lol er snel vanaf en leerde ik er ook van. Mijn moeder was meer emotioneel dus die kon ik wel extra uitdagen :')

Ik hoop mijn toekomstige kinderen net zo groot te brengen als mijn ouders het toen ook hebben gedaan en ik zal zeker fouten maken, tikken op de vingers geven als ze met de tengels overal aan blijven zitten en heus wel eens uit mijn slof schieten (he ik ben ook maar een mens) maar het werkte en ik voel mij er ook goed bij. Ik merk ook sterk dat ik hun opvoedmanier ook nu al toepas (met een vleugje van mijzelf want ik ben rationeler dan mijn moeder maar emotioneler dan mijn vader) bij mijn neefjes, betrap mij erop dat ik denk 'ben net mam!' en het werkt

Time outs deden mijn ouders bij mij overigens niet bijna aan, omdat ik het heel fijn vond om alleen te zijn dus het had van geen meter effect :')

Ze stuurden mij naar de kamer omdat ze zelf moesten afkoelen met de woorden 'o wee als ik je over een half uur beneden zie!'. Daarna werd het rustig uitgepraat. O ik kon zo lekker stoken :')

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 11-03-15 11:40, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-03-15 11:40

Geplaatst: 11-03-15 11:40

Vjestagirl schreef:
Is het dan bevorderlijk dat een kind altijd leert dat doordrammen resulteert in meer aandacht (want negatieve aandacht is ook aandacht), of dat een kind niet leert dat helaas wensen en gevoelens zo nu en dan genegeerd gaan worden?

Waarom zijn dat de enige twee mogelijkheden volgens jou?

**Geplaatst**: 11-03-15 11:45

Geplaatst: 11-03-15 11:45

Sammie schreef:
Het gaat er niet om dat een kind van 2 niet aan de borst mag. Het gaat erom dat als dat problemen oplevert voor moeders (en kind) dat je dan moet stoppen. Als jij (maar vooral jullie, je man moet hier ook content mee wezen) geen problemen hebt met het in bed slapen met je kind van 3,5 moet je dat vooral blijven doen. Maar wil je het eigenlijk niet en blijf je het maar doen uit angst dat je kind anders gaat jengelen en krijsen dan wordt het hoog tijd om daar wel wat aan te doen.

De situatie van gisteravond was imo horror ja.. Die moeder (het halve gezin) werd om het uur wakker gemaakt omdat kind eventjes wou sabbelen. Met z'n vieren in een bed liggen is niet bevoordelijk voor je nachtrust. Moeders was kapot.. Dat zag je aan alles. Dat is de situatie die doorbroken moest worden. En opeens ging het een stuk beter voor alle partijen.

Oh, maar daar ben ik het ook mee eens, Sammie. Maar de reacties in dit topic zijn voor mij minder uitnodigend om te reageren, dat bedoelde ik er meer mee. Zodra 1 van de 'deelnemende' partijen van de borstvoeding (mijn inziens voornamelijk moeder en kind) eraan 'onderdoor' gaat, dan moet er iets gedaan worden. Dat kan zijn 'pats boem' stoppen, het kan ook zijn dat je uitlegt aan het kind dat het dan en dan niet meer kan drinken. Vindt kind beide niet leuk, maar ik zeg niet dat alles leuk moet zijn.

**Geplaatst**: 11-03-15 11:50

Geplaatst: 11-03-15 11:50

Natuurlijk moeten kinderen af en toe gewoon luisteren, punt. Maar ik wil mijn kinderen ook leren nadenken. Hoop wel dat als later een dominant persoon hen vraagt drugs mee te nemen dat ze dan niet klakkeloos gehoorzamen maar zelf even nadenken of het wenselijk is dat ze gewoon doen wat hun gezegd wordt.
Extreem voorbeeld misschien, maar wil mijn kinderen wel leren in te schatten in welke situatie ze domweg dienen te luisteren en wanneer ze zelf hun hersens moeten gebruiken.

Iets uitleggen is overigens wat anders dan in discussie gaan. Ik leg mijn dochter wel uit waarom ze niet op haar stoeltje bij het gasfornuis mag staan te 'helpen' maar ga daarover niet in discussie en een compromis is er dan ook even niet. Koekje vlak voor het eten, nee mag biet en ik leg uit waarom. Discussie? Nee.

**Geplaatst**: 11-03-15 11:52

Geplaatst: 11-03-15 11:52

Shadow0 schreef:
Vjestagirl schreef:
Is het dan bevorderlijk dat een kind altijd leert dat doordrammen resulteert in meer aandacht (want negatieve aandacht is ook aandacht), of dat een kind niet leert dat helaas wensen en gevoelens zo nu en dan genegeerd gaan worden?

Waarom zijn dat de enige twee mogelijkheden volgens jou?

Omdat als je t kind geen aandacht geeft je dus gevoelens en wensen negeert.

**Geplaatst**: 11-03-15 11:57

Geplaatst: 11-03-15 11:57

Ik ben voor overleg en uitleg aan een kind, echter soms is nee gewoon nee.
Als ik zeg vanavond eten we stamppot, en mijn kind vraagt waarom? Dan meld ik hem echt wel waarom dat is: dat is makkelijk met zwemmen, of daar heb ik nu zo`n zin in, Of Dat is makkelijker, want dan hebben jullie morgen nog een keer als mama werken is.
Als kind dan zegt dat wil ik niet, dan heeft het pech.
Als ik aan ze vraag wat gaan we vanavond eten, dan mogen ze dat ook echt kiezen!
Soms vang ik dan de "verkeerde" keuzes al op, door te vragen, Wat voor gezonds gaan we vanavond eten?

Als ze iets doen wat niet mag, Zal ik altijd zeggen, mama wil niet dat je dat doet, omdat ..... Als ze dan in discussie gaan, kap ik dat af!
Als ze aan mij iets vragen, wat ik liever niet heb, dan kan er over gepraat worden, en soms als ze goede argumenten hebben, kan ik terugkomen op mijn antwoord.

Maar straf is straf, en of dat nu time out stoel is of een koude douche, of je gaat maar op de fiets naar school, op het moment dat je zegt als je nog 1x dat of dat doet, dan krijg je x straf, Dan MOET je die uitvoeren op het moment dat kind het dus nog een keer doet. Anders krijg je kinderen die steeds maar weer de grens blijven opzoeken, wanneer voert mama/papa de straf wel uit, en wanneer niet? hoe ver kan ik dit keer gaan?

En dat betekent echt niet dat ze iets niet doen, vanwege angst voor de straf, want ze weten immers waarom ze straf krijgen. En je hebt verteld dat je het niet wilt dat ze dat doen, en waarschuwt ze immers.

Als je nu plompverloren, zonder enig teken vooraf straft (mept, douche of afzondert) Ja dat is fout. Maar ik geloof niet dat dat gebeurt, en als dat wel zo is dan ben je in het beginsel al niet met opvoeden bezig.

En over het filmpje van gister? ik vond het goed hoe daar is opgetreden tegen vader, want het grootste probleem lag daar, en vandaar uit kwam het gedrag van de kinderen en moeder, die helemaal op is.
Zelf was ik geschrokken dat kind 2 jaar lang ongehinderd aan de borst mocht, en ineens plompverloren, na een slaapje niet meer.
IK had dat anders gedaan. ik had dat kind apart genomen, en gezegd Je bent nu al te groot voor mama`s melk, zo`n groot meisje als jij kan al goed mee eten. Nu gaan we stoppen met mamamelk, Nu dus nog 1 keer, en vanavond eet je mee met ons aan tafel.
Kinderen snappen meer dan je denkt, en ondanks dat het eerste verzet waarschijnlijk net zo groot was als nu, had je het wel duidelijk gemaakt, daar waar het nu zomaar ineens was.

Fijn dat Emma nu ook heeft kunnen duidelijk maken dat het voor zo ook niet langer kon.
En voor de middelste is het leventje nu veel duidelijker, waardoor er automatisch meer tijd vrij komt voor de rest.

**Geplaatst**: 11-03-15 11:59

Geplaatst: 11-03-15 11:59

Vjestagirl schreef:
Omdat als je t kind geen aandacht geeft je dus gevoelens en wensen negeert.

Ja, dus waarom zou je dat per se op die manier willen oplossen? Je kunt toch ook aangeven dat je z'n gevoelens serieus neemt? En daarna overgaan tot de orde van de dag. Dat lijkt mij een veel gezondere omgang met zulke dingen - geen conflict en dan hoeft er dus ook niets te worden uitgevochten.

**Geplaatst**: 11-03-15 11:59

Geplaatst: 11-03-15 11:59

Tussen al die "stoute" kinderen heeft ook een aflevering gezeten over rouwverwerking waarin een moeder
niet meer wist hoe het leven op te pakken na overlijden van haar man.
Daarin waren het geen lastige kinderen maar een moeder die niet meer wist waar te beginnen en zichzelf helemaal wegcijferde en geen kans had voor eigen rouwverwerking.

**Geplaatst**: 11-03-15 12:05

Geplaatst: 11-03-15 12:05

Shadow0 schreef:
Vjestagirl schreef:
Omdat als je t kind geen aandacht geeft je dus gevoelens en wensen negeert.

Ja, dus waarom zou je dat per se op die manier willen oplossen? Je kunt toch ook aangeven dat je z'n gevoelens serieus neemt? En daarna overgaan tot de orde van de dag. Dat lijkt mij een veel gezondere omgang met zulke dingen - geen conflict en dan hoeft er dus ook niets te worden uitgevochten.

Omdat ik denk dat het heel gezond is voor kinderen om te leren dat je met drammen en zeuren nergens komt. Dus als jij al 2x uitleg hebt gehad en nee hebt gehoord (of alleen nee hebt gehoord, kan mij t wat schelen

) dat het dan geen enkel probleem is om het af te kappen en verder te negeren.

Het is geweldig om de gevoelens en wensen van je kinderen serieus te nemen, en dat is ook ontzettend belangrijk. Maar om nou bij ieder gedram om een snoepje aan te geven dat je z'n gevoelens en wensen serieus neemt, nee. Vind ik ook niet logisch trouwens, eerst aangeven dat je het serieus neemt, maar het dan toch niet doen.

**Geplaatst**: 11-03-15 12:06

Geplaatst: 11-03-15 12:06

Precies, niet iedere situatie is hetzelfde.
Ik vind het geval van rouwverwerking ook iets heel anders.

Maar ik kan mij zo ergeren aan de - ik noem ze maar even 'de-moeders-met-draagdoeken-clan ( die een kind van drie nog in een draagdoek met zich mee vervoeren)
Alles moet vanuit het kind komen, er moet naar het kind gekeken worden, het kind wordt niet begrepen en aan alles moet een uitleg hangen.

Respect voor iedereen, maar zo blij dat ik het anders zie.
In mijn ogen hebben kinderen grenzen nodig en structuur.
Natuurlijk achteraf wel alles bepraten,
Maar vaak is 'Nee' gewoon 'nee'.

Ik kan mij wel vinden in Jo Frost

**Geplaatst**: 11-03-15 12:12

Re: Stop Jo Frost?

Geplaatst: 11-03-15 12:12

Bij ons waren er eigenlijk geen regels en structuur. Straf werd mee gedreigd, maar nooit echt die straf gegeven. Gelukkig voor hun hebben ik en m'n zusje er niet echt misbruik van gemaakt. We waren heel lief. Wel is het zo dat we daardoor weliswaar een vredelievende sfeer hadden thuis, maar m'n zusje en ik waren wel verwende nesten en dat is nu nog steeds. Ik heb nooit 'nee' geleerd als kind dus ik heb er nu als volwassene last van. Ik heb gewoon m'n hele leven m'n zin gekregen dat ik nu niet overweg kan met een nee. Zoals iemand pas zei tegen mij, jij moet nu op je 20e leren wat een stampend kind op z'n 4e leert. Dat is heel gênant _O-

**Geplaatst**: 11-03-15 12:19

Geplaatst: 11-03-15 12:19

meggiemeg schreef:
Ik kan me helemaal dood ergeren aan die ouders die in de winkel beginnen met opvoeden ipv thuis!
Pas in de Xenos: moeder met kind van een jaar of 3, opa en oma waren er ook bij. Kind trok werkelijk alles uit de schappen/bakken en smeet het op de grond of tegen andere mensen aan. Moeders zei er niets van, oma probeerde een poging met uitleg dat dat niet kon bladiebladiebla. Kind trok zich nergens wat van aan en was het beu dat oma er wat van zei en sloeg deze recht in het gezicht. Opa begon zich er mee te bemoeien daarna en het resultaat was hetzelfde. Klap in het gezicht door het kind bij opa. Moeders zag alles maar deed nog altijd niets. Alle mensen ergerden zich rot hieraan want het ging nogal luidruchtig in de winkel er aan toe met dat stelletje. Ik heb me zo in moeten houden om er wat van te zeggen. Heb wel een paar keer een dodelijke blik geworpen maar dat mocht niet helpen.
Je schaamt je toch kapot als dit je overkomt?

En zelfs in de supermarkt zette ik mijn kind dan in een hoek, of op de mat hahaha.
Heb wel vreemde blikken en genoeg commentaar gehad.
Maar waarom alleen thuis opvoeden? Mag dan op straat, of in de winkel dan opeens alles? Nee hoor!
Heb nu wel twee kinderen van 12 en 8 die ik met fatsoen mee naar een winkel of een restaurant kan nemen.
Als ik met ze ga winkelen gaan ze niet zeuren ze ook om iets, als ze iets zien wat ze graag willen hebben dan vragen ze het netjes, en dan kan ik toegeven of niet. Dan wel met uitleg waarom wel, niet. Proberen ze het nog eens (zeurderig) dan is het duidelijk nee want ik ben de moeder!
Moet zeggen dat ik daardoor ook wel eens (te)makkelijk ben met iets geven

Laatst bijgewerkt door Bmamavan2 op 11-03-15 12:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-03-15 12:19

Geplaatst: 11-03-15 12:19

Slina schreef:
Bij ons waren er eigenlijk geen regels en structuur. Straf werd mee gedreigd, maar nooit echt die straf gegeven. Gelukkig voor hun hebben ik en m'n zusje er niet echt misbruik van gemaakt. We waren heel lief. Wel is het zo dat we daardoor weliswaar een vredelievende sfeer hadden thuis, maar m'n zusje en ik waren wel verwende nesten en dat is nu nog steeds. Ik heb nooit 'nee' geleerd als kind dus ik heb er nu als volwassene last van. Ik heb gewoon m'n hele leven m'n zin gekregen dat ik nu niet overweg kan met een nee. Zoals iemand pas zei tegen mij, jij moet nu op je 20e leren wat een stampend kind op z'n 4e leert. Dat is heel gênant

Wel super dat je dat wel inziet.

**Geplaatst**: 11-03-15 12:25

Geplaatst: 11-03-15 12:25

Vjestagirl schreef:
Het is geweldig om de gevoelens en wensen van je kinderen serieus te nemen, en dat is ook ontzettend belangrijk. Maar om nou bij ieder gedram om een snoepje aan te geven dat je z'n gevoelens en wensen serieus neemt, nee. Vind ik ook niet logisch trouwens, eerst aangeven dat je het serieus neemt, maar het dan toch niet doen.

Je kunt iemands gevoelens serieus nemen zonder in de wensen mee te gaan he? Belangrijk verschil. Een verschil dat misschien wel veel te onbekend is. (Je kunt je en mag je rot voelen, zelfs al weet je dat iets niet anders kan. Wij hebben vaak het idee dat de emoties moeten 'passen' bij de werkelijkheid. Maar dat is niet zo. Emoties zijn gewoon wat ze zijn.)

Maar bovendien is het meestal een reactie op je eigen onbewuste houding, vaak irritaties. Ik maak heel weinig drammerigheid mee als je zelf rustig bent - en ik zie ook in de supermarkten de zaken meteen escaleren als de ouders irritatie uitstralen. Wat dat betreft spiegelen kinderen enorm. De snelste manier om dat conflict op te lossen is dan ook je eigen spanning loslaten, rustig nee zeggen, en overgaan tot de orde van de dag. Daar hoeven geen flauwe opmerkingen bij om een kind de mond te snoeren. (En al helemaal geen 'als je nou niet ophoudt zal ik je iets geven om over te jammeren'!)

**Geplaatst**: 11-03-15 12:29

Geplaatst: 11-03-15 12:29

Precies zoals mijn vader dus deed (en ja, die voor een ander flauwe opmerking, werkte voor mij wel)

Mijn vader is zo'n rustige man; ik was jaloers op het ijsje van mijn zus en uitte dat. Pa gaf uitleg, dat ik zelf had gekozen etc etc. Ik smijt ijsje op de grond, begin te brullen dat ik een nieuwe wil. Mijn vader heel kalm dat het zo niet werkt en ik maak er een prachtige toneelvoorstelling van. Mijn vader? Die ging rustig op het bankje zitten om zijn ijsje op te eten met mijn zus. Heel kalm, totaal niets voeden en ik? Stopte met dat achterlijke toneelspel.

Mijn opa was ook van 'als je niet ophoudt dan geef ik je een reden om te huilen' en weet je? Voor hem werkte die methode en voor zijn kinderen ook. De kinderen zijn allen fijne mensen, die zielsveel van hun vader hebben gehouden en ze mochten gewoon fijn kind zijn. En hoevaak die melding voorkwam van opa? Niet vaak. Was alleen als ze écht te ver gingen en mijn opa had een hoge grens

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 11-03-15 12:35, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-03-15 12:33

Geplaatst: 11-03-15 12:33

Waar ik gisteren tegenaan liep was het continue optillen van de kids.

En bij dat allerlaatste van het naar bed brengen, waar was papa? Aicha deed weer alles zelf en alleen AnneRoos bleef er steeds uitkomen.

Maar de interactie van Jo en papa Alex (volgens mij niet de biologische vader van Emma, ze zei mama en Alex en niet papa) was hilarisch. Die vette knipoog van Jo :')

**Geplaatst**: 11-03-15 13:02

Geplaatst: 11-03-15 13:02

Sammie schreef:
Niks mis mee om een kind te betrekken in de eetkeuze, maar het ligt er wel een beetje aan hoe je dit doet. Je kunt beter zelf twee keuzes geven als wil je macaroni of stampot of gewoon zullen we vanavond macaroni eten. Een compleet open keuze als in wat wil je eten heeft teveel keuze mogelijkheden en lijdt vaker tot flinke discussies als ik wil pannekoeken/patat/iets ongezonds/vets terwijl moeders liever iets gezonds op tafel wil zetten.

Kinderen die liever aardappelen en groente willen dan patat is leuk en mooi en moet je koesteren, maar wel redelijk uniek. Hoe vaak ik in de supermarkt geen stampvoetende en jengelende "ik wil patat" kinderen hoor

Nee lieverd dat doen we niet we eten Y.. Tja.. dan moet je ook niet aan dat kind vragen "wat wil je eten.."

Geen problemen mee in een open keus te stellen aan me zoontje, en als je zo iets vraagt moet je als moeder rekening houden met wat ongezonds anders had je het niet moeten vragen. Ik weet bijv precies wat mijn zoontje altijd zal kiezen en als ik dat niet wil eten vraag ik niet aan hem wat zullen we eten.

Overigens dramt hij nooit door, en dat zonder straf stoel of wat dan ook en nee mij kindje is zeker niet de makkelijkste in opvoeding,.

Hem afsluiten als er iets gebeurd dan veranderd hij in een helse bengel van bijten schoppen en slaan. Benader je hem positief is er niks aan de hand en ja nee kan ook positief zijn, het is maar hoe je het brengt.

Voorbeeld toen straks had hij wat wisselgeld en wilde graag een stuiterbal uit de automaat, bleek jet iets anders te zijn van die grote kauwgom ballen ik uitgelegd en ik zag hem beteuterd kijken, maar in de auto begon hij er zelf over dat hij de centjes dan maat bewaarde voor de volgende keer.
Hij zoekt dus door onze benadering zelf naar oplossingen, en haalt er het positieve uit en niet aleen het negatieve.

**Geplaatst**: 11-03-15 13:10

Geplaatst: 11-03-15 13:10

Ik ben geen ouder en ook geen opvoedkundige maar ik weet wel dat kinderen behoefte hebben aan rust, reinheid en regelmaat. Dat is een begrip dat mijn ouders (en met name mijn moeder) bij alle vijf van ons heeft aangehouden en dit is altijd goed gegaan. Nee was nee, de grenzen wisten we allemaal en als we die op gingen zoeken of gingen eroverheen, dan waren er de consequenties. We werden serieus genomen maar niet als half volwassene aangezien. Als ik naar de kinderen van mijn zus kijk, dan zie ik kinderen die weinig regelmaat hebben.
Iedere dag is er wel een ander verantwoordelijk over de dagelijkse zorg (oma, vader, moeder, dagopvang), ze worden naar hot naar her gesleept en moeten dan maar leuk blijven en als er grenzen worden opgezocht en die worden overschreden, zijn er géén consequenties. Mijn neefje en nichtje zijn schatten van kinderen, maar ook brutaal en soms ronduit vervelend.

Je kunt met een klein kind niet spreken alsof het een volwassene is. Ik snap niet waarom dit voor veel ouders van nu moeilijk te begrijpen is. Het zal vast ergens in een boekje staan of op internet hebben gelezen, maar vroeger ging men gewoon af op gevoel en raad van naasten en dit is al honderden jaren goed gegaan.

Het valt me ook op dat dit meer een fenomeen lijkt te zijn onder de groep mensen die rond de 30 en ouder zijn. Als ik leeftijdsgenoten spreek over hoe wij onze kinderen zouden opvoeden, dan bespeur ik vooral een afkeer tegen de hedendaagse manier van opvoeden.
En dan heb ik het nog niet eens over het overmatig gebruik van Ipads e.d.

**Geplaatst**: 11-03-15 13:14

Geplaatst: 11-03-15 13:14

Er is onder de opgroeiende 'generatie' (en 21 en 30 scheelt echt niet zoveel hoor) altijd een afkeer tegen de 'huidige' manier van opvoeden

Daarom zie je ook elke 25 a 30 jaar een andere manier :))

**Geplaatst**: 11-03-15 13:33

Geplaatst: 11-03-15 13:33

Bmamavan2 schreef:
meggiemeg schreef:
Ik kan me helemaal dood ergeren aan die ouders die in de winkel beginnen met opvoeden ipv thuis!
Pas in de Xenos: moeder met kind van een jaar of 3, opa en oma waren er ook bij. Kind trok werkelijk alles uit de schappen/bakken en smeet het op de grond of tegen andere mensen aan. Moeders zei er niets van, oma probeerde een poging met uitleg dat dat niet kon bladiebladiebla. Kind trok zich nergens wat van aan en was het beu dat oma er wat van zei en sloeg deze recht in het gezicht. Opa begon zich er mee te bemoeien daarna en het resultaat was hetzelfde. Klap in het gezicht door het kind bij opa. Moeders zag alles maar deed nog altijd niets. Alle mensen ergerden zich rot hieraan want het ging nogal luidruchtig in de winkel er aan toe met dat stelletje. Ik heb me zo in moeten houden om er wat van te zeggen. Heb wel een paar keer een dodelijke blik geworpen maar dat mocht niet helpen.
Je schaamt je toch kapot als dit je overkomt?

En zelfs in de supermarkt zette ik mijn kind dan in een hoek, of op de mat hahaha.
Heb wel vreemde blikken en genoeg commentaar gehad.
Maar waarom alleen thuis opvoeden? Mag dan op straat, of in de winkel dan opeens alles? Nee hoor!
Heb nu wel twee kinderen van 12 en 8 die ik met fatsoen mee naar een winkel of een restaurant kan nemen.
Als ik met ze ga winkelen gaan ze niet zeuren ze ook om iets, als ze iets zien wat ze graag willen hebben dan vragen ze het netjes, en dan kan ik toegeven of niet. Dan wel met uitleg waarom wel, niet. Proberen ze het nog eens (zeurderig) dan is het duidelijk nee want ik ben de moeder!
Moet zeggen dat ik daardoor ook wel eens (te)makkelijk ben met iets geven

Van mij had je een dikke duim omhoog gekregen als ik het had gezien!

**Geplaatst**: 11-03-15 13:58

Geplaatst: 11-03-15 13:58

Meraki schreef:
Is dit de groep mensen die met hun 2/3 jarige in de supermarkt staan te overleggen wat hij/zij graag wil eten?

Ik kan me ook wel heel goed vinden in haar manier van doen wat ik me afvraag ook, is of er ook in het buitenland zoveel weerstand is geweest?

verklaar je nader over die groep mensen? Ik overleg namelijk ook met mijn kinderen over het eten. Niet altijd, maar wel zeer regelmatig. Ik perk de keuze wel in; bloemkool, broccoli of boontjes? Vis of kip?