Bokt.nl

antje_vip schreef:

Ik werd vroeger geslagen of geschopt als ik niet luisterde, en ik lijd nu aan de psychische afwijking "respect voor anderen"

Rumina schreef:

Het ligt er aan wat de oorzaak is. Een pittig gesprek waarin ik probeer te achterhalen waar het mis is gegaan. Zelf laten bedenken (met sturing) hoe we dit in de toekomst kunnen voorkomen. Afhankelijk van de situatie excuus aan bieden of samen met de ander om tafel gaan (eventueel met prof. hulp) erbij.

Het is vrij afhankelijk van een situatie. Iemand die gepest wordt en na herhaaldelijk getreiter een keer zwart voor zijn ogen wordt vereist een hele andere aanpak dan een partijtje knokken met 2 vriendengroepen buiten bij een discotheek, en ook weer een andere aanpak dan vanuit het niets een totaal vreemde op straat in elkaar trappen.

rapido schreef:

Waar ik me trouwens mateloos aan irriteer dezer tijd is dat ouders aan kinderen van 5 toestemming vragen iets te toen
Of vragen ,,wat zullen we eten vanavond schatje?,,

Vroeger vrat je wat de pot schafte en vrat je niet dan ging je op de gang met je bord op schoot!
Ik dus ook als kind en ook dat heeft mij geen slecht gedaan!

Rumina schreef:

Ik hoop zoiets juist voor te zijn. Dat als er ooit gevochten wordt hij de behoefte niet heeft om in de eerste instantie daarover te liegen. Op basisschoolleeftijd heb je er nog wel redelijk zicht op, maar als hij 16 is en komt 's avonds thuis na een vechtpartij op straat dan hoop ik dat hij ook eerlijk kan zeggen dat hij gevochten heeft en zelfs ook dat hij begonnen is. Niet dat hij een smoesje gaat verzinnen dat hij van de fiets is gevallen ofzo

clarence schreef:

Ik denk dat er tegenwoordig soms ook teveel beloond wordt. Ik heb het bij onze hond ook gezien. Die doet niets meer tenzij ie een koekje voor z'n neus heeft. Lol.
In het boekje dat ik eerder aanhaalde stond dat je voor klusjes of ander normaal gedrag niet moet belonen. Dus, was in de wasmand of bord leegeten wordt niet beloond want dat is normaal gedrag.

rapido schreef:

Waar ik me trouwens mateloos aan irriteer dezer tijd is dat ouders aan kinderen van 5 toestemming vragen iets te toen
Of vragen ,,wat zullen we eten vanavond schatje?,,

Vroeger vrat je wat de pot schafte en vrat je niet dan ging je op de gang met je bord op schoot!
Ik dus ook als kind en ook dat heeft mij geen slecht gedaan!

Goof schreef:

antje_vip schreef:

Ik werd vroeger geslagen of geschopt als ik niet luisterde, en ik lijd nu aan de psychische afwijking "respect voor anderen"

En je vindt geslagen en geschopt worden 'normaal' in een opvoeding?

Rumina schreef:

Clarence, dat is inderdaad mijn theorie, mijn kinderen verbaal zo vaardig maken dat ze dingen altijd met woorden kunnen oplossen. Dat als ze boos worden toch een paar keer diep in en uit kunnen ademen en hun verhaal te doen. Dat als ze aangevallen worden ze zich kunnen verdedigen (mijn oudste zit daarom ook bewust op judo). Mocht het ooit echt nodig zijn, dan kan ik altijd nog straf geven, maar ik ga het niet nu al doen zodat ze dat gewend zijn als ze 16 is ofzo. En ik denk dat het een illusie is om op die leeftijd te denken dat straf überhaupt nog zin heeft.

Als je kind inderdaad een kopschopper wordt helpt straf en huisarrest ook niets meer. Dan wordt het tijd voor de tbs.

Cemlys schreef:

beaversrun schreef:

Ik vind dat de padagogische schop onder de hol moet kunnen.
Kind bv. zonder eten naar bed sturen vind ik mishandeling.

Gaan ze ook niet dood van mishandeling is iets heel anders, als ik zie hoe sommige kinderen zich ih openbaar gedragen, dan mogen ze best eens op hun plek gezet worden

Jesser schreef:

Als ik mijn bijna volwassen kinderen vraag of die ene keer dat ze een tik kregen ze zich daardoor getraumatiseerd voelen, kijken ze me aan, beginnen te lachen en zeggen, wilde je dan dat we net zo vervelend waren als de kinderen van tegenwoordig...

sallandval schreef:

Jesser schreef:

Als ik mijn bijna volwassen kinderen vraag of die ene keer dat ze een tik kregen ze zich daardoor getraumatiseerd voelen, kijken ze me aan, beginnen te lachen en zeggen, wilde je dan dat we net zo vervelend waren als de kinderen van tegenwoordig...

Maar dit gaat uit van de stelling dat er tussen opvoeden met opvoedkundige tik en totale grenzeloosheid helemaal niets zit. Deze aanname klopt niet.

Ik ben de laatste die zegt dat een tik altijd maar traumatisch is. Maar mijn ervaring is dat uitdagend gedrag zoals je dat nu zo vaak ziet echt niet komt door een gebrek aan straf maar aan een gebrek aan grenzen. Als 'nee' gewoon 'nee' is en blijft dan is dat duidelijk voor een kind, al zal elk kind vroeg of laat gaan testen of dat dan ook echt 'nee' blijft. Stelselmatig grenzen blijven opzoeken komt niet door die 'nee' maar door de keren dat het uiteindelijk toch 'ja' wordt. Dáárvan gaan kinderen dreinen, zeuren tot zich agressief gedragen aan toe.

Toen ik klein was ben ik welgeteld één keer 'gestraft' en dat was een kneep in mijn arm op het exacte moment dat ik iets zei dat echt niet kon. Geen tikken, geen klappen, geen strafwerk; niks. Verder was het niet nodig maar nee bleef nee, ook als ik op mijn kop ging staan of jarenlang vol hield ("mag ik een paard?").

En dat mensen tegenwoordig te vaak uiteindelijk toegeven heeft volgens mij meer te maken met hun schuldgevoel (beide ouders werken fulltime bv) dan met de opvoedmethode.

StalNollie schreef:

M_D_H schreef:

Ja, de preken hoorde ik niet eens, daar sloot ik mezelf voor af. Hoe eerder ik ja en amen zei hoe eerder ik weer mocht spelen

Mijn opa is erg lang (2 meter) hij zegt altijd dat hij erg dankbaar is voor de schoppen die hij onder zijn kont kreeg, anders kon hij nu als oude man niet op iedereen neer kijken
Ik heb niet genoeg schoppen gehad volgens hem, want ik ben klein


Het nichtje van mijn vriend had laatst een boze bui... Ze kreeg die boze bui omdat ze met mijn vriend al een uur op de xbox zat te FIFA-en en ze van dat uur een stuk of 20 potjes had gewonnen maar het laatstelijk verloor ze...
Ze gooide de controller door de tv heen draaide zich om naar mijn vriend en begon hem keihard te slaan en te schoppen. Mijn vriend heeft er echt een blauw oog aan over gehouden.
Mijn vriend probeerde haar te kalmeren, met haar te praten maar ze was niet voor reden vatbaar. Uiteindelijk gaf hij haar een keer een tik terug. Ze schrok en door de schrik kwam ze uit haar woede aanval en begon ze keihard te huilen, niet omdat ze pijn had maar omdat ze zich schaamde voor haar gedrag en het feit dat ze zichzelf niet uit die boze bui kreeg.
Ik heb een hele tijd met haar gepraat, omdat we hetzelfde probleem hebben wordt ik vaak ingezet als praatpaal
De conclusie wad dat ze heel goed wist dat ze een woede aanval had die nergens op sloeg. Ze wist ook heel goed dat ze daar uit moest komen, maar het lukte haar niet. De tik van mijn vriend was precies, zo zei ze zelf, wat ze nodig had om uit haar boosheid te komen.

De reden dat ze zo boos werd was omdat ze verloor terwijl ze nog zo haar best deed om zich te concentreren. Het lukte haar niet meer en dat frustreerde haar.

Daarna hebben we afgesproken dat ze in het vervolg aangeeft wanneer het haar niet meer lukt omdat haar hoofd zo vol raakt...
Verder heb ik met mijn vriend afgesproken dat hij haar de laatste keer altijd moet laten winnen. De laatste keer wordt namelijk het beste onthouden

Ze is 8 jaar oud. Moet je nagaan hoe goed ze al weet wat ze fout deed...

Ik ben niet voor een tik of slaan, maar we waren het er allemaal over eens dat het in dit geval de enige oplossing was...

Wat ik hiermee wil zeggen is dat het soms gewoon niet verkeerd is...



Edit: mijn vriend en ik hebben nog nooit de kinderen verder geslagen...
Voor hij als losgeslagen oom wordt aangezien...

In het verhaal staat al twee keer waarom die woede aanval er was ik praat het niet goed het kan ook zeker anders maar op dat moment is het haar emotie die ze niet kwijt kan, en dus uitviel.

Wat ik zelf zou doen is uit de situatie lopen en later als ik zie dat kind rustig is terug komen, positievere aanpak en je bereikt het er hetzelfde mee

sallandval schreef:

Jesser schreef:

Als ik mijn bijna volwassen kinderen vraag of die ene keer dat ze een tik kregen ze zich daardoor getraumatiseerd voelen, kijken ze me aan, beginnen te lachen en zeggen, wilde je dan dat we net zo vervelend waren als de kinderen van tegenwoordig...

Maar dit gaat uit van de stelling dat er tussen opvoeden met opvoedkundige tik en totale grenzeloosheid helemaal niets zit. Deze aanname klopt niet.

Ik ben de laatste die zegt dat een tik altijd maar traumatisch is. Maar mijn ervaring is dat uitdagend gedrag zoals je dat nu zo vaak ziet echt niet komt door een gebrek aan straf maar aan een gebrek aan grenzen. Als 'nee' gewoon 'nee' is en blijft dan is dat duidelijk voor een kind, al zal elk kind vroeg of laat gaan testen of dat dan ook echt 'nee' blijft. Stelselmatig grenzen blijven opzoeken komt niet door die 'nee' maar door de keren dat het uiteindelijk toch 'ja' wordt. Dáárvan gaan kinderen dreinen, zeuren tot zich agressief gedragen aan toe.

Toen ik klein was ben ik welgeteld één keer 'gestraft' en dat was een kneep in mijn arm op het exacte moment dat ik iets zei dat echt niet kon. Geen tikken, geen klappen, geen strafwerk; niks. Verder was het niet nodig maar nee bleef nee, ook als ik op mijn kop ging staan of jarenlang vol hield ("mag ik een paard?").

En dat mensen tegenwoordig te vaak uiteindelijk toegeven heeft volgens mij meer te maken met hun schuldgevoel (beide ouders werken fulltime bv) dan met de opvoedmethode.