Bokt.nl

Gini schreef:

Dan vergeet je even dat Lidewij wel gevochten heeft, jarenlang. Het is niet zo dat ze zei: 'oh, je hebt kanker, nou doei.'
Plus het feit dat het eigenlijk niet de kanker is die hen uit elkaar gedreven heeft.

'In voor- en tegenspoed', niet te hard hangen aan dat dogma. Het is datzelfde dogma dat er bijvoorbeeld voor zorgt dat mishandelde vrouwen bij hun man blijven.

StalNollie schreef:

dus omdat hij kanker had mocht hij maar alcoholist worden?

StalNollie schreef:

vind ik van wel, je bent erg met je verstand nog steeds gewoon bij. dus ook de keuze om drank te pakken is een bewuste keuze.
dus iedereen die in de oliebol zit kunnen we niks kwalijk nemen wat betreft een verslaving,

lieveli schreef:

StalNollie schreef:

dus omdat hij kanker had mocht hij maar alcoholist worden?

Ik vind het vervelend dat je mij verkeerd interpreteert op een toon die niet echt sfeerbevorderend is. Dus ik ga er niet op in

StalNollie schreef:

sommige vergeten wel dat deze vrouw niet hem heeft verlaten door zijn ziekte, maar door de verslaving.
dus als de titel zou zijn vrouw heeft man verlaten voor alcohol dan zou het meerendeel het anders bekijken.

Happinez schreef:

Ik vraag mij af of jij wel eens van zeer dicht bij een proces van ziekte hebt mee gemaakt ? Van iemand die terminaal was.

Weet jij wat medicatie en angst kunnen doen met een brain ?

Vraag het me af na het lezen van je reacties namelijk

lieveli schreef:

Gini schreef:

Dan vergeet je even dat Lidewij wel gevochten heeft, jarenlang. Het is niet zo dat ze zei: 'oh, je hebt kanker, nou doei.'
Plus het feit dat het eigenlijk niet de kanker is die hen uit elkaar gedreven heeft.

'In voor- en tegenspoed', niet te hard hangen aan dat dogma. Het is datzelfde dogma dat er bijvoorbeeld voor zorgt dat mishandelde vrouwen bij hun man blijven.

Ik vind dat het wel de kanker is die hen uit elkaar heeft gedreven. Als hij niet ziek geworden was, was het wellicht heel anders afgelopen. En dat je nu een man met kanker vergelijkt met een man die zijn vrouw mishandelt. Ik ga maar even net doen alsof ik dat niet gezien heb

lieveli schreef:

Ik heb moeite om haar verhaal serieus te nemen. Ik weet niet waarom. Maar wat ik al eerder zei, ik zou haar best kunnen snappen, maar er is iets aan de manier waarop ze het uitdraagt die er voor zorgt dat mijn stekels overeind gaan staan.

Happinez schreef:

Ik vraag mij af of jij wel eens van zeer dicht bij een proces van ziekte hebt mee gemaakt ? Van iemand die terminaal was.

Weet jij wat medicatie en angst kunnen doen met een brain ?

Vraag het me af na het lezen van je reacties namelijk

chillse schreef:

Nee, omdat hij kanker had en in wanhoop verkeerde, greep hij naar de drank.

edit: dat heeft dus niets met 'mogen' te maken, dat doen heel veel mensen in dezelfde situatie. En dat is heel erg, maar dat kan je iemand in die situatie niet kwalijk nemen (vind ik).

Lusitana schreef:

chillse schreef:

Nee, omdat hij kanker had en in wanhoop verkeerde, greep hij naar de drank.

edit: dat heeft dus niets met 'mogen' te maken, dat doen heel veel mensen in dezelfde situatie. En dat is heel erg, maar dat kan je iemand in die situatie niet kwalijk nemen (vind ik).

Het is best begrijpelijk, maar dat maakt de situatie niet minder erg voor de partner. Hij heeft zelf ook toegegeven dat er een drankprobleem was en vond dat erg voor haar, dus hij was zich bewust van wat het met de relatie deed.... En was ook bereid de consequentie te aanvaarden. Haar vertrek is besproken geweest. Ze zijn in therapie geweest om het te proberen te redden. Ze heeft niet plots geroepen "en nu ga ik omdat je een drankorgel bent geworden".

Het is vreselijk dat je weet dat je gaat sterven en natuurlijk wil je daar het liefst je liefje bij, maar het is ook vreslijk voor de partner om te weten dat je lief gaat sterven en om die te verzorgen etc. Dat kun je niet wegpoetsen.
Je kunt niet zeggen "maar dat van hem is erger, dus moet zij het maar volhouden".
Als je niet meer kunt, dan kun je niet meer. En aan een doorgedraaide partner heb je uiteindelijk ook niks, want dat draait alleen op veel ruzie uit, niet op de liefde en geduld die je nodig hebt.

Zoals ze het vertelt heeft hij buitengewoon beslag op haar gelegd. Had hij ook hulp van anderen aanvaard, en haar eerder rustpuntjes gegund, dan had ze het misschien wel langer volgehouden.
Toen hij uiteindelijk voor de weekeinden naar zijn ouders ging, was het eigenlijk al te laat voor haar.
En was hij ook al ver in zijn persoonlijkheidsverandering door de drank als ik het goed heb begrepen.
Dat feitje moet je ook niet wegpoetsen. Een veranderd iemand is niet meer diegene waar je voor ging, waarje beloftes aan afgelegd hebt. Dat is gewoon een heel ander mens geworden die jou aan jezelf laat twijfelen.
Ik vind het knap dat ze zo liefdevol over hem kan praten.

chillse schreef:

Daarbij is het wat mij betreft niet dat ze de relatie heeft verbroken, maar dat ze hem de deur uitzette en vervolgens haar koffer pakte om naar de andere kant van de wereld te vertrekken.
En jaren, dat betwijfel ik. Kort daarvoor hebben ze nog een mooie reis gemaakt (wat zij ook beschrijft in haar boek) en heeft hij haar ten huwelijk gevraagd.

lieveli schreef:

Lusitana, je schrijft alsof je erbij was.. Ieder verhaal heeft 2 kanten.