Afshin Ellian heeft er (wederom) een helder stuk over geschreven:
Citaat:
Geert Wilders (PVV) wordt verweten dat hij een dubbele moraal hanteert. Hij meet met twee maten: streng zijn voor anderen en coulant zijn voor eigen mensen.
Nu heeft Wilders zeker de schijn van dubbele moraal gewekt. Voor welke afweging stond Wilders? Dat is de onderliggende vraag die we moeten beantwoorden.
We moeten vooropstellen dat, gemeten naar de maatstaven van Wilders, sommige personen van zijn lijst niet thuishoren in de Tweede Kamer. Porno, bedreiging met geweld en baldadigheid hebben niets in het parlement te zoeken.
Besmette volksvertegenwoordigers kunnen niet met gezag debatteren met hun tegenstanders.
Kon Wilders deze personen niet de Kamer uitzetten? Nee, Wilders kan ze alleen maar de fractie uitzetten. Wilders moest in het licht van zijn eigen normen en politieke doelen die hij nastreeft, twee botsende belangen met elkaar in balans brengen.
Imagoschade
Het eerste belang was het imago van Wilders zelf en dat van zijn partij. Worden deze personen niet uitgezet, dan loopt hij, maar ook zijn partij imagoschade op.
Zou hij deze mannen uit zijn fractie zetten, dan valt het kabinet Rutte. Dat zou dan het kortst zittende kabinet in de Nederlandse geschiedenis zijn geweest. Wilders zou dan als schuldige worden aangewezen.
LPF
Wat was erger, de val van het kabinet, of de imagoschade?
De val van het kabinet op grond van LPF-achtige toestanden in de PVV zou Wilders nauwelijks overleven. Hij zou in dit geval de vroedvrouw zijn van het volgende linkse kabinet.
De imagoschade kan, denkt Wilders, in de loop der tijd hersteld worden. In ieder geval zal de schade beperkter zijn dan bij de val van het kabinet. Nu is het de vraag of zijn kiezer dit begrijpt. Dat moet de toekomst leren. Maar Wilders zelf heeft er al rekening mee gehouden. Hoe?
Excuus
Wilders deed deze week iets heel bijzonders in de parlementaire geschiedenis. Hij bood zijn excuus aan, aan zijn kiezers, maar ook aan de hele Kamer. Hij aanvaardde ondubbelzinnig de schuld. Dat hebben we nog nooit meegemaakt. In de LPF was niemand bereid om de verantwoordelijkheid te nemen.
Het nemen van de politieke verantwoordelijkheid is Wilders’ strategie om de kiezer ervan te overtuigen dat hij deze fouten gaat herstellen. Wilders gelooft dat de kiezer hem begrijpt: ik (Wilders) wil niet dat het land in deze tijden van crisis instabiel wordt. Daarom wil hij de regering niet in problemen brengen.
De rest:
http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Afshin-Ellian.htm