Bokt.nl

Tempus schreef:

stond gister in de krant dat die man ook nog veel zorgen had van thuis uit. schoonbroer recent gestorven en schoonvader ernstig ziek ( ook kanker) en hij trok het zich hard aan.
Probeer het niet goed te praten, maar hij heeft het ook niet expres gedaan.

vorame schreef:

texelse schreef:

ik durf het haast niet te zeggen, maar ik ben mijn kind ook een keer vergeten.......
Ze was 4 weken en ik was voor het eerst met haar op pad om verschillende dingen te doen, boodschappen, de bank etc. Naast de bank was een smal straatje, daar heb ik de kinderwagen gezet omdat je toen nog niet met een rolstoel, kinderwagen etc de bank in kon. Je moest een trappetje op van een treetje of 4 en dan een draaideur door (bijna 30 jaar geleden dus). Bij het weggaan niet met m'n gedachten er bij, en als je het trappetje afliep keek je niet het straatje in waar de kinderwagen stond. Kortom, ik ben verder gegaan met mijn boodschappen, tot ik een minuut of 5 later tot de ontdekking kwam dat ik toch wat miste. Op een draf terug en gelukkig stond alles er nog, en lag dochterlief heerlijk te slapen. Stom, ik weet het. Maar het gebeurde gewoon. Dus ik kan best begrijpen dat iemand z'n kind vergeet, zeker als het lekker rustig ligt te slapen in het stoeltje achterin en je bent op weg naar je werk, en het wegbrengen zit verder niet in de ochtendroutine, dan kan ik me wel voorstellen dat het gebeurt.
Maar het is en blijft een afschuwelijk drama!!

5 minuten vergeten kan ik me wel voorstellen.
Zeker als kerverse moeder en je dat nog niet in je routine hebt zitten.
Maar in 5 minuten is een kindje niet dood in de auto.
Die man kan ik dus niet snappen.
Dat hij op zijn werk niet ineens zoeits had van, verhip, mijn kindje.
Ik heb geen idee hoe lang het duurt met dit weer maar je bent denk ik toch zo een tijdje verder voordat een kindje dood is.
Verschrikkelijk.
Ook voor die man, dat wel, hij heeft het ook vast niet zo gewild.

Anjatjeuh schreef:

Ik ken het koppel en kindje in dit geval persoonlijk. Grootouders van de baby wonen naast me, moeder ken ik dus erg goed (woonde hier ook tot ze trouwde en is toen ik klein was heel vaak op me komen babysitten). Hele gezin weekend voor het ongeval nog gezien. Shock in ons gezin was dus heel groot toen we de doodsbrief kregen en de link legden met het nieuwsbericht... Dit zijn onbegrijpelijke ongevallen, maar zeker als het dan iemand betreft die je goed kent. Deze mensen waren echt model-ouders, vader was ook enorm toegewijd, zo heb ik nog niet veel vaders gezien. Word dus ook wel wat gefrustreerd door alle kortzichtige antwoorden hier, dit is gewoon een stom ongeval geweest dat helaas iedereen kan overkomen, maak jezelf maar niet wijs dat het jou niet zou kunnen overkomen. Deze mensen waren wel de laatste waarbij ik iets als dit zou zien gebeuren. Helaas is het niet anders...

Uiteraard leidt het hele gezin ontzettend onder dit gebeuren, maar ze krijgen naar eigen zeggen heel goede psychologische begeleiding.

Anjatjeuh schreef:

Ik ken het koppel en kindje in dit geval persoonlijk. Grootouders van de baby wonen naast me, moeder ken ik dus erg goed (woonde hier ook tot ze trouwde en is toen ik klein was heel vaak op me komen babysitten). Hele gezin weekend voor het ongeval nog gezien. Shock in ons gezin was dus heel groot toen we de doodsbrief kregen en de link legden met het nieuwsbericht... Dit zijn onbegrijpelijke ongevallen, maar zeker als het dan iemand betreft die je goed kent. Deze mensen waren echt model-ouders, vader was ook enorm toegewijd, zo heb ik nog niet veel vaders gezien. Word dus ook wel wat gefrustreerd door alle kortzichtige antwoorden hier, dit is gewoon een stom ongeval geweest dat helaas iedereen kan overkomen, maak jezelf maar niet wijs dat het jou niet zou kunnen overkomen. Deze mensen waren wel de laatste waarbij ik iets als dit zou zien gebeuren. Helaas is het niet anders...

Uiteraard leidt het hele gezin ontzettend onder dit gebeuren, maar ze krijgen naar eigen zeggen heel goede psychologische begeleiding.

sarabande schreef:

Jemig Welshcobfan, je bent wel erg bezig om een argument te vinden dat de vader goedpraat.
Je kan compassie met hem hebben, maar vooralsnog vind ik het een stomme hufter en ik begrijp niet dat hij de hele dag niet een keer aan zijn kindje gedacht heeft, wat daar ook de reden van moge zijn.
Zoals hier eerder aangedragen, je kind is het middelpunt van je leven, zeker zolang het totaal afhankelijk van je is.

Anjatjeuh schreef:

Ik ken het koppel en kindje in dit geval persoonlijk. Grootouders van de baby wonen naast me, moeder ken ik dus erg goed (woonde hier ook tot ze trouwde en is toen ik klein was heel vaak op me komen babysitten). Hele gezin weekend voor het ongeval nog gezien. Shock in ons gezin was dus heel groot toen we de doodsbrief kregen en de link legden met het nieuwsbericht... Dit zijn onbegrijpelijke ongevallen, maar zeker als het dan iemand betreft die je goed kent. Deze mensen waren echt model-ouders, vader was ook enorm toegewijd, zo heb ik nog niet veel vaders gezien. Word dus ook wel wat gefrustreerd door alle kortzichtige antwoorden hier, dit is gewoon een stom ongeval geweest dat helaas iedereen kan overkomen, maak jezelf maar niet wijs dat het jou niet zou kunnen overkomen. Deze mensen waren wel de laatste waarbij ik iets als dit zou zien gebeuren. Helaas is het niet anders...

Uiteraard leidt het hele gezin ontzettend onder dit gebeuren, maar ze krijgen naar eigen zeggen heel goede psychologische begeleiding.

sarabande schreef:

Natuurlijk hebben die mensen verdriet, zou er nog bij moeten komen zeg.
Maar een ding is zeker, het kindje was bij hem op dat moment niet nummer 1 en daar is geen enkel excuus voor.
Dat veel mensen dat anders voelen dat zal wel, maar dat is voor mij een ijzeren regel.
Doe het goed of laat het aan een ander over.

sarabande schreef:

Natuurlijk hebben die mensen verdriet, zou er nog bij moeten komen zeg.
Maar een ding is zeker, het kindje was bij hem op dat moment niet nummer 1 en daar is geen enkel excuus voor.
Dat veel mensen dat anders voelen dat zal wel, maar dat is voor mij een ijzeren regel.
Doe het goed of laat het aan een ander over.

Rock schreef:

Sterker nog...
Een meisje dat ik ken is erg ziek geweest... In de tijd dat haar ouders heel erg bezig waren haar beter te krijgen zijn hun zoons een keer aan hun aandacht ontsnapt... urenlang waren ze verdwenen. Uiteindelijk zijn ze gewoon ongedeerd teruggevonden omdat ze bij een vriendje aan het spelen waren, maar het had natuurlijk allemaal veel erger kunnen zijn...

Mijn middelste is vlak na haar geboorte heel erg ziek geweest. Ik ben blij dat we toen opvang hadden voor onze oudste, want als dat je helemaal absorbeert heb je nauwelijks meer ruimte voor andere dingen in je hoofd.

Vandaag was ik diezelfde middelste in het zwembad ineens kwijt. Ze is bijna 3 en kan nog niet zwemmen... We zaten te zwaaien naar mijn man die van een startblok af het wedstrijdbad in was gedoken om te laten zien hoe goed hij kon zwemmen en ineens kijk ik naast me en was ze verdwenen.

Ik speur met een noodgang het zwembad af en het blijkt dat zij echt in een fractie van enkele seconden naar het einde van het wedstrijdbad is gerend, op het startblok is geklommen en het water in is gedoken.

Godzijdank had een oplettende man haar meteen uit het water gevist maar het had allemaal veel erger kunnen aflopen.

Dan had er morgen in de krant gestaan "In Zaandijk is een peuter van drie verdronken. Het meisje ontsnapte in enige ogenblikken aan de aandacht van de moeder." etc.

En dan had het hier op bokt gestaan en had heel bokt veroordelend geroepen "hoe kan dat nou? als je kind niet kan zwemmen dan let je er toch op? hoe kan je nou niet doorhebben dat je kind 25 meter wegholt en het diepe in springt?"