Moderators: Mjetterd, xingridx, Ladybird, ynskek, Essie73, Polly, Firelight, Muiz, NadjaNadja
WesternWay schreef:Ik ga 'm vanavond kijken. vind het ook lastig. Want ik weet uit ervaring met anderen, dat je ook zeer depressief en suïcidaal kunt zijn en er tegen alle verwachtingen in weer bovenop komen. Maar er zullen ook weer mensen zijn die er niet doorheen komen. (die ken ik ook, van dichtbij) En de ene therapie werkt niet en de andere wel en hoe weet je welke werkt etc. Vind het een behoorlijk dilemma.
MarlindeRooz schreef:WesternWay schreef:Ik ga 'm vanavond kijken. vind het ook lastig. Want ik weet uit ervaring met anderen, dat je ook zeer depressief en suïcidaal kunt zijn en er tegen alle verwachtingen in weer bovenop komen. Maar er zullen ook weer mensen zijn die er niet doorheen komen. (die ken ik ook, van dichtbij) En de ene therapie werkt niet en de andere wel en hoe weet je welke werkt etc. Vind het een behoorlijk dilemma.
Stel iemand zou na 15 jaar depressie en narigheid beter worden. Ik zou het niet willen hoor. 15 jaar lijden, ook al is er een kans dat het overgaat.
MarlindeRooz schreef:Ik ben van de week nog naar de SEH geweest met een vriendin die ik aantrof na een overdosis pillen. Wil de docu dus ook nog kijken. Komt wel dichtbij natuurlijk. Maar ik ben enorm voor. je mag toch gewoon zelf weten of je dood wil of niet. Daarbij is er voor de overheid geen enkel voordeel om zulke mensen in leven te houden. Ze kosten alleen maar geld (veel zorg, uitkeringen, pensioen). Mensen in een soortgelijk stadium zijn vaak veel te ziek om nog actief bij te dragen aan de maatschappij. Snap ook niet zo goed waarom ze zo tegen zijn. Spijt kan je niet meer krijgen als je dood bent.
Ik zou er vrede mee hebben als na deze behandeling die vriendin er mee zou willen stoppen. Die vreselijke wanhoop en pijn die zo iemand in de blik heeft dat is echt vreselijk om te zien.
anjali schreef:Er is dus kennelijk heel veel leed,dat mensen liever dood willen dan doorleven.Ik zie hier ook wel een misser van onze maatschappij,dat zo velen zo weinig steun en liefde ervaren dat ze de zin en moed om door te leven niet meer hebben.
Schemerdier schreef:MarlindeRooz schreef:Ik ben van de week nog naar de SEH geweest met een vriendin die ik aantrof na een overdosis pillen. Wil de docu dus ook nog kijken. Komt wel dichtbij natuurlijk. Maar ik ben enorm voor. je mag toch gewoon zelf weten of je dood wil of niet. Daarbij is er voor de overheid geen enkel voordeel om zulke mensen in leven te houden. Ze kosten alleen maar geld (veel zorg, uitkeringen, pensioen). Mensen in een soortgelijk stadium zijn vaak veel te ziek om nog actief bij te dragen aan de maatschappij. Snap ook niet zo goed waarom ze zo tegen zijn. Spijt kan je niet meer krijgen als je dood bent.
Ik zou er vrede mee hebben als na deze behandeling die vriendin er mee zou willen stoppen. Die vreselijke wanhoop en pijn die zo iemand in de blik heeft dat is echt vreselijk om te zien.
Heel cru maar waarom ga je er dan nog mee naar de SEH? (stellende dat haar overdosis groot genoeg zou zijn geweest om aan te overlijden)?
(Dit is een retorische vraag, hoef je niet op te antwoorden hoor).
Er is een verschil tussen theoretisch zeggen: ze zijn beter af dood, dus doe maar; en praktisch: wie wil/kan effectief iemand in de 'fleur van zijn leven' (uitwendig dan) 'een spuitje geven'? Ik vind dat dat wel een grote druk legt op huisartsen hoor.. En niet echt iets waar ze voor opgeleid zijn, wat ze in gedachten hadden toen ze aan hun studie begonnen (ze willen juist mensen genezen.)
Schemerdier schreef:MarlindeRooz schreef:Ik ben van de week nog naar de SEH geweest met een vriendin die ik aantrof na een overdosis pillen. Wil de docu dus ook nog kijken. Komt wel dichtbij natuurlijk. Maar ik ben enorm voor. je mag toch gewoon zelf weten of je dood wil of niet. Daarbij is er voor de overheid geen enkel voordeel om zulke mensen in leven te houden. Ze kosten alleen maar geld (veel zorg, uitkeringen, pensioen). Mensen in een soortgelijk stadium zijn vaak veel te ziek om nog actief bij te dragen aan de maatschappij. Snap ook niet zo goed waarom ze zo tegen zijn. Spijt kan je niet meer krijgen als je dood bent.
Ik zou er vrede mee hebben als na deze behandeling die vriendin er mee zou willen stoppen. Die vreselijke wanhoop en pijn die zo iemand in de blik heeft dat is echt vreselijk om te zien.
Heel cru maar waarom ga je er dan nog mee naar de SEH? (stellende dat haar overdosis groot genoeg zou zijn geweest om aan te overlijden)?
(Dit is een retorische vraag, hoef je niet op te antwoorden hoor).
Er is een verschil tussen theoretisch zeggen: ze zijn beter af dood, dus doe maar; en praktisch: wie wil/kan effectief iemand in de 'fleur van zijn leven' (uitwendig dan) 'een spuitje geven'? Ik vind dat dat wel een grote druk legt op huisartsen hoor.. En niet echt iets waar ze voor opgeleid zijn, wat ze in gedachten hadden toen ze aan hun studie begonnen (ze willen juist mensen genezen.)
WesternWay schreef:Nee maar dat weet je dus niet van te voren. Ik vind het heel dubbel. Ik begrijp de geestelijke pijn, de angsten. Dat is verschrikkelijk en ik snap de doodswens van die patiënten helemaal. Er zitten 2 kanten aan..
Schemerdier schreef:Anders gesteld; voor wie echt dood wil, zijn er genoeg methodes (toch voor de jonge, mobiele persoon met puur psychisch lijden) om daarin te slagen. Waarom zouden we de dokters zo'n verschrikkelijke taak opdragen, wanneer de persoon het ook zelf zou kunnen doen, als hij het maar echt genoeg wil?
Ayasha schreef:WesternWay schreef:Nee maar dat weet je dus niet van te voren. Ik vind het heel dubbel. Ik begrijp de geestelijke pijn, de angsten. Dat is verschrikkelijk en ik snap de doodswens van die patiënten helemaal. Er zitten 2 kanten aan..
Nee. Die begrijp je niet tenzij je die ervaart.
De meeste pillen waarmee je redelijk zeker bent dat het lukt zijn ironisch genoeg medicaties die veelal beschikbaar zijn voor mensen die in de hulpverlening voor depressie/ suïcidale neigingen zitten.
MarlindeRooz schreef:Nou genoeg zware pillen en je stopt vanzelf. Bijvoorbeeld lithium moet je niet mee spelen. En een overdosis paracetamol ga je ook aardig kapot van als je dat goed aanpakt. Helaas.
Lalidan schreef:Schemerdier schreef:Anders gesteld; voor wie echt dood wil, zijn er genoeg methodes (toch voor de jonge, mobiele persoon met puur psychisch lijden) om daarin te slagen. Waarom zouden we de dokters zo'n verschrikkelijke taak opdragen, wanneer de persoon het ook zelf zou kunnen doen, als hij het maar echt genoeg wil?
Omdat suïcide vrijwel altijd een akelige, onhumanitaire, eenzame dood is die traumatisch is voor omstanders en nabestaanden.
daffodil schreef:Maar juist dat helpen Prairy, is dus lastig. Tenminste als je wilt voorkomen dat je naderhand opgepakt wordt voor verhoor.....want het mag niet, helpen!
Ik ben echt een heel groot voorstander van een weloverwogen eigen beslissing en die is wat mij betreft onafhankelijk van wat voor ziekte, leeftijd dan ook. Waarom zou je niet het recht hebben om te beslissen dat het gewoon genoeg is?
Jessix schreef:Het zou eigenlijk fijn zijn als elk mens een pilletje had die hij/zij zelf in zou kunnen nemen op het moment dat je klaar bent met het leven, om welke reden dan ook. Maar ja, dan heb je natuurlijk het risico dat mensen zo'n pilletje bij iemand anders in de koffie gooien en dat moet je ook niet hebben. Het blijft daarom lastig... Ben in elk geval blij dat er wel mogelijkheden zijn in Nederland, al duurt de weg daarna toe nog lang en is het soms ingewikkeld.
Belsje schreef:Ik kende deze documentaire niet en het ze net gekeken ... pakkend.
Wie bepaalde dat leven het hoogste goed is? Een van de randvoorwaarden om therapie te kunnen geven is zonder oordeel kijken, dat wil zeggen dat je ook zonder oordeel kan luisteren naar het verhaal waarin iemand vraagt om dood te mogen gaan.
Euthanasie is een proces dat tijd vraagt, dat neemt van cliënt, arts, gezin, kader, peuten, ... soms geeft het tijdelijke of langdurige rust, soms een finaal einde.
Sunnda schreef:Zo'n moeilijk onderwerp dit.
Ik ben het helemaal eens met vele reageerders hier dat je niemand kan dwingen te leven.
Aan de andere kant ken ik twee jonge mensen (30ers) die nu een fijn leven leiden, maar vroeger een periode absoluut dood wilde en ook pogingen gedaan hebben door
verschillende redenen.
Nu kunnen ze zich het niet eens meer voorstellen.
Dan twijfel ik weer..het is zo moeilijk.