proudmama schreef:Natuurlijk zijn er velen die geen mensen bij de geboorten willen, en natuurlijk ( gelukkig) zijn er ook nog genoeg mensen die wel het respect op kunnen brengen om bij een familielid te zijn als ze sterven, maar nogmaals mij viel gewoon het veranderde patroon op .
Er zijn altijd vele kanten. Een indrukwekkend verhaal ken ik van iemand waar een familielid op sterven lag, maar die zich op pure wilskracht toch nog 'groot' hield zolang er mensen waren, dagenlang, maar het was zowel voor de stervende als voor de familie echt heel zwaar. Daar gaf de arts als tip om even allemaal de kamer uit te gaan, en toen was het eigenlijk meteen over. Anderen geven het ook al aan.
Maar het illustreert ook wel dat ook sterven blijkbaar ingewikkelder is dan het lijkt en niet altijd gebeurt als er anderen bijzijn.
Een andere situatie ken ik van iemand die zelf weinig draagkracht heeft maar wel in meerdere opzichten veel zorg levert, ook aan anderen. Familielid was al jaren erg dementerend, een groot deel van het afscheid was al geweest, en die persoon deed wat hij/zij kon, en heeft wel degelijk een deel van de zorg op zich genomen. Maar dagen aan een stuk waken was gewoon geen mogelijkheid, en al helemaal niet niet omdat het niet zeker was dat die persoon ging overlijden. Dat is een lastige keuze maar ik denk dat het de juiste keuze is om te zorgen dat iemand overeind blijft.
Iedereen heeft een verhaal wat dat betreft. Met respect heeft het niet altijd te maken.
(En ik denk ook dat de open kisten niet altijd gaan om een afkeer van ziekte en dood. Neem bijvoorbeeld 'Liefde voor later' of 'Over mijn lijk' - daar wordt de ziekte vaak heel erg geaccepteerd, mag er zijn, en toch geloof ik dat men vaker voor gesloten kisten kiest, zowel omdat iedereen die belangrijk is al geconfronteerd is met de ziekte, en ook omdat ze wel een idee hebben over hoe zij herinnerd willen worden, willen blijven voortbestaan. Ik heb het idee dat de boodschap dan niet is, 'de dood is iets dat je moet verstoppen', maar wel 'de dood is maar zo'n klein deel van je leven, al die rest is zo belangrijk, de nadruk hoeft niet op de dood te liggen.'
En dat vind ik een mooie boodschap.)