Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-01-15 20:44

Geplaatst: 03-01-15 20:44

Nou doorgaans ga je aan kanker niet dood, maar slechts aan de gevolgen zoals orgaanfalen en vocht vast houden op vitale organen (hersenen). Die man kletst echt uit zijn nek. Om nog maar te zwijgen van de vele gevallen waarbij wordt gekozen om ondanks dat er geen genezing meer mogelijk is wel door wordt gegaan met de chemo om het enigzins dragelijk te houden... Heel eerlijk? Als je teksten als deze schrijft heb ik neiging om te zeggen, misschien moet hij het maar mee maken, dan piept hij wel anders

**Geplaatst**: 03-01-15 20:44

Geplaatst: 03-01-15 20:44

quartel schreef:
Ik heb het artikel niet eens gelezen.......geen zin om energie in die onzin te duwen.
Daarnaast met alles wat achter de rug is krijg ik het ook niet meer gedaan dingen als dit te lezen.
Het is wel goed dat je er dit topic voor hebt gemaakt.......lef hebben maar ook goed.
Ik heb al te veel van deze ziekte mogen zien.....ik haat deze ziekte met alles wat ik in me heb.
Het moet gewoon bestreden worden totdat iedere vorm te genezen is...........

Ik zat me te bedenken wat ik moest typen.
Maar veel meer dan bovenstaande kan ik er niet van maken. $_/-\o_$

**Geplaatst**: 03-01-15 20:56

Geplaatst: 03-01-15 20:56

Het is zo'n slopende ziekte voor zowel de patient als de naaste omgeving dat je inderdaad wel heel bewust steeds meer afscheid gat nemen van het leven. Na een lang ziekbed ben je soms gewoon "opgelucht" dat iemand sterft, omdat het lijden dan voorbij is. Bedoelt hij dat? Dat het voor de nabestaanden daardoor beter te verwerken is dan dat je iemand plotseling verliest?

Ik heb beide meerdere keren van dichtbij meegemaakt en zou niet weten wat beter is. Voor degene die sterft denk ik een onverwachte/pijnloze dood. Althans, daar zou ik voor kiezen als ik de keus had... Voor de nabestaanden is dat inderdaad wel moeilijk, je hebt geen afscheid kunnen nemen.

Ik hoop in elk geval dat er ooit een dag komt waarop kanker wel te genezen is. En afscheid nemen zal altijd moeilijk zijn en blijven.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:04

Re: 'Genees kanker niet, het is de beste dood'

Geplaatst: 03-01-15 21:04

Ik heb ook beiden meegemaakt.
Mijn oom is na een mega lange lijdensweg (longkanker, zeldzame variant die alleen bij een leeftijd boven de 70 voorkwam, hij was begin 40) overleden. Door de kanker had hij broze botten en zijn benen gebroken, was hij kapot van de zware chemo en heeft hij de laatste weken alleen maar in het ziekenhuis gelegen, waar hij graatmager, kaal maar wel opgezwollen in zijn bed lag de hele dag, want als hij ging lopen kon hij meer botten breken. Hij was niet meer herkenbaar. Nee, daar kies ik niet voor hoor. Dan liever plots.

Mijn oma is aan een hartstilstand overleden. Ik was erbij, binnen 5 minuten was ze weg. Tot die dag heeft ze kerngezond geleefd, genoot ze van het leven. Tuurlijk was het zwaar, dat is het altijd. Maar zo plots, heb ik liever, dan een dierbare langzaam zien wegkwijnen en het leven uit de ogen verdwijnt.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:05

Geplaatst: 03-01-15 21:05

Fiffill schreef:
Citaat:
De dood die op dementie volgt, vindt hij een van de ergste ,,omdat je dan volledig gewist wordt." Ook orgaanfalen - zoals hart- of nierproblemen - is volgens hem geen goede dood. ,,Dan breng je veel te veel tijd door in het ziekenhuis en bij dokters.''

Ja... en met kanker niet dan??

Dit is precies wat ik dacht. Je kan wel afscheid nemen en je erop voorbereiden, maar als je in de bloei van je leven zit en nog heel veel plannen hebt is kanker verschrikkelijk. Stapje voor stapje krijg je te horen hoe erg het is, en de ziekte is bijna altijd progressief, het wordt dus alleen maar erger. Het is misschien een fijne manier van doodgaan voor de mensen eromheen omdat die afscheid kunnen nemen, maar als zieke en later overledene is het veel humaner en prettiger in ene te overlijden.

Waar ik wel wat in kan vinden is dat er wordt gezegd dat er, als kanker de wereld uit is, er veel naardere manieren komen om te sterven. Er is aanzienlijk sprake van overbevolking en moeder natuur/god/wat er ook is, zal ervoor zorgen dat die overbevolking tegen gegaan wordt. Ziektes en doodgaan is dus nooit uitgesloten. Is de ene ziekte de wereld uit, steekt de andere weer de kop op.

Maar dat kanker de beste manier is om te sterven ben ik absoluut niet met hem eens.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-01-15 21:06

Geplaatst door de TopicStarter : 03-01-15 21:06

Ik denk inderdaad dat het de omgeving nog veel meer pijn doet om iemand weg te zien kwijnen en te veranderen naar iemand die hij helemaal niet is, dan in één klap weg zijn en wetend dat diegene geen pijn heeft gehad. Ik kan me ook echt niet vinden in de mening dat kanker niet genezen moet worden, maar ik vind het wel verbazend dat er op een andere manier naar gekeken wordt dan altijd de afschuw voor de verschrikkelijkste ziekte die er is.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:11

Geplaatst: 03-01-15 21:11

Ketly schreef:
Ik denk inderdaad dat het de omgeving nog veel meer pijn doet om iemand weg te zien kwijnen en te veranderen naar iemand die hij helemaal niet is, dan in één klap weg zijn en wetend dat diegene geen pijn heeft gehad. Ik kan me ook echt niet vinden in de mening dat kanker niet genezen moet worden, maar ik vind het wel verbazend dat er op een andere manier naar gekeken wordt dan altijd de afschuw voor de verschrikkelijkste ziekte die er is.

Weten dat iemand niet heeft geleden en afscheid van iemand kunnen nemen/je kunnen voorbereiden op iemands overlijden zijn twee verschillende dingen.
Bij kanker lijdt die patiënt ontzettend, maar naarmate duidelijk wordt dat het ongeneeslijk is, kan er worden begonnen aan een proces van afscheid nemen door naasten.
Bij een plotselinge dood heeft diegene (misschien) geen pijn gehad, maar niemand heeft afscheid kunnen nemen of zich kunnen voorbereiden op het verlies. Ik krijg van dit artikel het idee dat de schrijver zich richt op de (verwerking van de) nabestaanden ipv op de lijdensweg van de patiënt.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:15

Geplaatst: 03-01-15 21:15

ik weet niet in hoeverre je je kunt voorbereiden op een sterfgeval.De man heeft natuurlijk gelijk als hij zegt dat je gewoon alles nog rustig kunt regelen.
Mijn zus is op haar 23 ste verongelukt,op slag dood....dat komt toch iets anders op je dak dan wanneer iemand de diagnose terminale kanker heeft.Maar de dood blijft onverwachts,je kunt namelijk nooit oefenen hoe het zonder hem/haar zou zijn.

Het klinkt vreemd,maar ik ben het wel met de man eens....als je gewoon je niet laat behandelen,goede pijnbestrijding hebt.Hangt ook erg af van je leeftijd en de prognose.En ook het soort kanker.
Bestralingen/chemo's zijn niet echt een pretje.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:16

Geplaatst: 03-01-15 21:16

Ik ben mijn beide oma's en onlangs mijn oom verloren aan deze rot ziekte, beide opa's door een hartstilstand. Ene opa nadat hij iets te enthousiast was toen hij hoorde dat zijn hartoperatie geslaagd was, dolgelukkig is hij gestorven. Andere opa had de dood waar hij 79 jaar voor gebeden had, in zijn favoriete stoel, kopje koffie met een koekje en gezelschap zodat de kleinkinderen hem niet zouden vinden tijdens een onverwacht bezoekje. Beide zijn heen gegaan met een glimlach op hun gezicht.

Ene oma heeft een korte maar zware lijdensweg gehad. Andere oma had een lange lijdensweg. Beide hebben enkel afscheid kunnen nemen van de kinderen, voor de kleinkinderen waren ze te snel en te ver afgetakeld. Beide wilde herinnert worden als de lieve en sterke oma's die ze ooit waren. Doodongelukkig konden ze op het laatste niet anders dan wachten tot ze eindelijk konden sterven.
Mijn oom had longkanker, anderhalf jaar ziek geweest, het laatste half jaar bidden mijn oom en tante voor de verlossing van God (zij zijn/waren zwaar protestants)

Dus nee, ik ben het absoluut niet eens met de uitspraken van deze dokter. Gelukkig sterven is niet egoïstisch, een lange lijdensweg, dat is egoïstisch. Je ziet er niet alleen zelf hard van af, maar ook al je dierbaren dragen al die maanden, zoniet jaren, de wetenschap op een naderend afscheid, maken zich zorgen en kunnen niet anders dan hopen dat je snel van de pijn en ellende verlost bent.
Een leegte blijft er altijd achter, waarom dan de mensen niet gelukkig laten sterven? Persoonlijk heb ik de overlijdens van mijn opa's veel beter een plaats kunnen geven dan die dood van beide oma's en oom.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:17

Geplaatst: 03-01-15 21:17

Het hangt er helemaal vanaf wat voor kanker je hebt om te zeggen dat het een mooie dood is??? nee zie er te veel die echt niet leuk sterven.

Citaat:
Ook orgaanfalen - zoals hart- of nierproblemen - is volgens hem geen goede dood

In vele vormen van kanker zijn orgaan falen de oorzaken van sterfte, neem long kanker, tumor geeft een blokkade in de long, obstuctie pneumonie, verstikking als gevolg. Of longkanker met pleuravocht, long komt in het nauw, minimale ademhaling mogelijk oppervlakkige ademhaling, gevolg pneumonie, verstikking.
Alvleesklier kanker, uitvallen van organen, lever kanker, vergiftiging en bloedingen tot gevolg. En ga zo nog maar even door.

Citaat:
De man heeft ook nog een boodschap voor de medische wereld: ,,Stop met miljoenen te spenderen om kanker te genezen, waardoor we een veel ergere dood zullen sterven.''

Door het spenderen van die miljoenen zijn verschillende vormen van kanker al geen dodelijk maar chronische ziekte geworden waar mensen gewoon 80-90 mee worden en lijkt het al meer op "antibiotica" dan chemo therapie. Waar ook meer dan zat tijd is om na te denken over je toekomstige einde en je voor te bereiden.

Wat ik wel vind en veelal mee maak in mijn werk is dat er in sommige gevallen te veel word door gegaan op chemo, terwijl TLC eigenlijk beter te pas is kwaliteit over kwantiteit, omdat chemo niet altijd genezend of levensverlengend is, maar soms ook eerder tot de dood leid.

Gelukkig zijn er steeds meer mensen die overwegingen maken in bepaalde stadia's van kanker, wat is wijsheid, waar doe ik beter aan, en een arts niet altijd meer blindelings volgen die uiteraard door hun medische aard en eed in alle goede wil mensen beter willen maken en alle kansen willen bieden die mogelijk zijn.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:18

Geplaatst: 03-01-15 21:18

Als ik terug denk aan hoe mijn schoonvader de laatste vier maanden van zijn leven geleden heeft, had ik er voor getekend als hij van het ene op het andere moment was gegaan. Dan maar geen afscheid nemen, wat die man heeft moeten doorstaan, gun ik niemand.
Is voor de nabestaanden misschien moeilijk, maar zij hoeven die rotziekte niet te doorstaan.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:20

Geplaatst: 03-01-15 21:20

De pijnbestrijding is nu juist een probleem bij veel soorten kanker. Die werkt niet goed.
Je kunt ook niet pijnloos en probleemloos doodgaan aan kanker. De neveneffecten zijn altijd mensonterend.
Fijn voor je nabestaanden, dat ze nog afscheid van je kunnen nemen, maar persoonlijk zou ik er meer vrede mee hebben om iemand plots te verliezen dan te moeten aanzien hoe iemand zo vreselijk aan zijn eind komt. Zoiets gun je je ergste vijand nog niet.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:21

Geplaatst: 03-01-15 21:21

ja maar ik vraag af of de lijdensweg van kanker niet voornamelijk een lijdensweg is vanwege de kans op genezing dus het traject van behandelingen ingaan?
Komt het uberhaupt vaak voor dat iemand zich niet laat behandelen en gewoon de kanker de kanker laat?

Om een voorbeeld te noemen mijn tante.In juni vorig jaar overleden,na een kort ziektebed van enkele dagen op 86 jarige leeftijd.Zij had een tumor in haar buik,wilde geen verder onderzoek,geen operatie.Alleen pijnstilling.Zij werd magerder en steeds diarree,maar is gewoon thuis gestorven met mijn moeder en nichtje erbij.Tot op een week ervoor deed ze gewoon nog alles.
Misschien dat dit is wat die man bedoelt?Daarom kan ik mij er in vinden denk ik.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:23

Geplaatst: 03-01-15 21:23

geerke schreef:
Het klinkt vreemd,maar ik ben het wel met de man eens....als je gewoon je niet laat behandelen,goede pijnbestrijding hebt.Hangt ook erg af van je leeftijd en de prognose.En ook het soort kanker.
Bestralingen/chemo's zijn niet echt een pretje.

Ja, als je het zo bekijkt. Met werkende pijnbestrijding en zonder lang, uitzichtloos behandelproject zou ik ook kanker kiezen boven een plotselinge dood. Afscheid nemen zou ik heel graag willen doen. Als beide opties gegarandeerd pijnloos zijn, zou ik wel voor kanker kiezen ja.
Jammer dat pijn bestrijden bij kanker heel moeilijk en vaak tevergeefs is.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:24

Geplaatst: 03-01-15 21:24

kevertje04 schreef:
geerke schreef:
Het klinkt vreemd,maar ik ben het wel met de man eens....als je gewoon je niet laat behandelen,goede pijnbestrijding hebt.Hangt ook erg af van je leeftijd en de prognose.En ook het soort kanker.
Bestralingen/chemo's zijn niet echt een pretje.

Ja, als je het zo bekijkt. Met werkende pijnbestrijding en zonder lang, uitzichtloos behandelproject zou ik ook kanker kiezen boven een plotselinge dood. Afscheid nemen zou ik heel graag willen doen. Als beide opties gegarandeerd pijnloos zijn, zou ik wel voor kanker kiezen ja.
Jammer dat pijn bestrijden bij kanker heel moeilijk en vaak tevergeefs is.

Dat, en de vreselijke benauwdheid die ik bij mijn vader heb meegemaakt door longkanker is ook echt om te janken..

**Geplaatst**: 03-01-15 21:26

Geplaatst: 03-01-15 21:26

geerke schreef:
ja maar ik vraag af of de lijdensweg van kanker niet voornamelijk een lijdensweg is vanwege de kans op genezing dus het traject van behandelingen ingaan?
Komt het uberhaupt vaak voor dat iemand zich niet laat behandelen en gewoon de kanker de kanker laat?

Vaak komt het niet voor, ik schat bij ons 2 tot 5 op de 100. Maar meermaals ook op advies.
Wel zie ik het steeds meer voorkomen (werk op long) dat mensen long kanker hebben maar eerder sterven aan hartfalen of iets anders dan aan de long kanker, omdat het door de behandeling eerder chronisch is en tumorgroei stilstaat

**Geplaatst**: 03-01-15 21:28

Geplaatst: 03-01-15 21:28

geerke schreef:
ja maar ik vraag af of de lijdensweg van kanker niet voornamelijk een lijdensweg is vanwege de kans op genezing dus het traject van behandelingen ingaan?
Komt het uberhaupt vaak voor dat iemand zich niet laat behandelen en gewoon de kanker de kanker laat?

Om een voorbeeld te noemen mijn tante.In juni vorig jaar overleden,na een kort ziektebed van enkele dagen op 86 jarige leeftijd.Zij had een tumor in haar buik,wilde geen verder onderzoek,geen operatie.Alleen pijnstilling.Zij werd magerder en steeds diarree,maar is gewoon thuis gestorven met mijn moeder en nichtje erbij.Tot op een week ervoor deed ze gewoon nog alles.
Misschien dat dit is wat die man bedoelt?Daarom kan ik mij er in vinden denk ik.

Dat zou kunnen. Bij mijn schoonvader was er geen behandeling meer mogelijk. Die heeft gewoon echt de laatste vier maanden in een heel geleefd, verschrikkelijk vond ik dat. Dan had ik echt liever gehad dat hij plotseling weg was geweest.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:30

Geplaatst: 03-01-15 21:30

Ik kan me enkel in het argument vinden vanwege het afscheid nemen, verder is er niks eerlijks aan.

Lijkt me nogal erg klote namelijk. Mijn tante of zou nou ineens of zoals ze nu is gegaan (langere periode), het doet evenveel pijn! Kanker moet genezen worden, al kan je 'goed afscheid nemen en is het een mooiere dood'. Er zou niemand aan dood moeten gaan. Punt.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:31

Geplaatst: 03-01-15 21:31

Rare gast. Die heeft zeker nog nooit een jaar geleefd met iemand waarvan je weet dat ie dood gaat...
Zoals pandora2 ook aangeeft, zelfs 3 jaar blijkt te weinig om afscheid te nemen.....

**Geplaatst**: 03-01-15 21:35

Geplaatst: 03-01-15 21:35

Jessix schreef:
Het is zo'n slopende ziekte voor zowel de patient als de naaste omgeving dat je inderdaad wel heel bewust steeds meer afscheid gat nemen van het leven. Na een lang ziekbed ben je soms gewoon "opgelucht" dat iemand sterft, omdat het lijden dan voorbij is. Bedoelt hij dat? Dat het voor de nabestaanden daardoor beter te verwerken is dan dat je iemand plotseling verliest?

Ik heb beide meerdere keren van dichtbij meegemaakt en zou niet weten wat beter is. Voor degene die sterft denk ik een onverwachte/pijnloze dood. Althans, daar zou ik voor kiezen als ik de keus had... Voor de nabestaanden is dat inderdaad wel moeilijk, je hebt geen afscheid kunnen nemen.

Ik hoop in elk geval dat er ooit een dag komt waarop kanker wel te genezen is. En afscheid nemen zal altijd moeilijk zijn en blijven.

Het 'opgelucht' herken ik idd. Maar het zou toch cru zijn als hij dat bedoeld? Ik bedoel, die opluchting zou er niet zijn als er geen terminale periode zou zijn....

Hoe het ook gebeurd en hoe je het ook wend of keert, het is gewoon ***** als een dierbare komt te overlijden.

**Geplaatst**: 03-01-15 21:52

Geplaatst: 03-01-15 21:52

Ben het er ábsoluut niet mee eens.
Nu ben ik zelf iemand die absoluut niet kan stil zitten en ik houd er van om druk bezig te zijn. Het ergste van ziek zijn (gewoon griepje oid bedoel ik) vind ik dan ook het thuis zijn en niks anders kunnen doen dan in bed liggen. Niet de pijn of het misselijke gevoel, maar echt het vervelen vind ik het allerergste. Als ik me ook maar een beetje beter voel (dus niet contstant sta te kotsen bijvoorbeeld), ga ik gewoon weer proberen te werken.
Daarnaast hou ik er totaal niet van om in het ziekenhuis te zijn. Word misselijk van die geur en je ziet al die zieke mensen om je heen enzo

Dus nee hoor, kanker zou voor mij toch echt wel een van de ergste dood zijn die ik me kan bedenken.

Ben het met het nabestaandendeel ook niet eens. Ook voor nabestaanden is iemand met kanker erg... Zou het verschrikkelijk vinden om iemand die dichtbij me staat zo ziek en zwak te zien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-01-15 22:00

Geplaatst door de TopicStarter : 03-01-15 22:00

kevertje04 schreef:
Ketly schreef:
Ik denk inderdaad dat het de omgeving nog veel meer pijn doet om iemand weg te zien kwijnen en te veranderen naar iemand die hij helemaal niet is, dan in één klap weg zijn en wetend dat diegene geen pijn heeft gehad. Ik kan me ook echt niet vinden in de mening dat kanker niet genezen moet worden, maar ik vind het wel verbazend dat er op een andere manier naar gekeken wordt dan altijd de afschuw voor de verschrikkelijkste ziekte die er is.

Weten dat iemand niet heeft geleden en afscheid van iemand kunnen nemen/je kunnen voorbereiden op iemands overlijden zijn twee verschillende dingen.
Bij kanker lijdt die patiënt ontzettend, maar naarmate duidelijk wordt dat het ongeneeslijk is, kan er worden begonnen aan een proces van afscheid nemen door naasten.
Bij een plotselinge dood heeft diegene (misschien) geen pijn gehad, maar niemand heeft afscheid kunnen nemen of zich kunnen voorbereiden op het verlies. Ik krijg van dit artikel het idee dat de schrijver zich richt op de (verwerking van de) nabestaanden ipv op de lijdensweg van de patiënt.

Je kan je niet voorbereiden op het verlies, maar als nabestaande zou ik er toch meer vrede mee hebben als iemand plotseling en onverwachts sterft, wetend dat diegene geen pijn heeft gehad dan dat je wel afscheid zou kunnen nemen en in de lange slopende sleur van kanker zit, met veel pijn voor diegene. Dit is natuurlijk ook een eigen mening, maar ik zou het het beste kunnen verwerken als ik weet dat iemand geen pijn heeft gehad.

**Geplaatst**: 03-01-15 22:09

Geplaatst: 03-01-15 22:09

17 jaar lang had mijn vader kanker, kuurtje hier kuurtje daar een chemo'tje pilletje voor dit en voor dat en dan is het genezen en dan de spanning komt het weer terug... en hoe dan 4 verschillende soorten heeft hij overwonnen en bij de laatste had hij echt genoeg en is hij zonder kuur gestorven.
En weet je wat ik begrijp zijn keuze die man heeft zo zwaar geleden dat toen het zo ver was ik blij voor hem was!
(Eindelijk een einde aan zijn lijden.)

En inderdaad ook voor zijn nabestaanden mijn moeder in het bijzonder ze heeft hem echt verpleegt al die jaren en zelf daar zoveel voor opgegeven ja ook zij heeft geleden al is het op een andere manier.

en op de uitspraak: niet te lang door modderen, iemand heeft het recht om menswaardig te sterven en dan heb ik het over eutanasie maar niet onnodig lang te lijden.

**Geplaatst**: 03-01-15 22:29

Geplaatst: 03-01-15 22:29

Deze man is arts, zoals ik begrijp uit zijn blog terminaal en ik hoop voor hem dat hij gelijk krijgt....

Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er wel in kan vinden. Hij wil gewoon niet de hele mallemolen in, gewoon doen wat hij kan, zolang mogelijk "met behulp van liefde, morfine en whisky".

Geerke vroeg het zich al af en dat is precies wat deze man zegt..

**Geplaatst**: 03-01-15 22:40

Re: 'Genees kanker niet, het is de beste dood'

Geplaatst: 03-01-15 22:40

Bij mijn moeder werd het vastgesteld en was er niks meer aan te doen... Ik kan je vertellen dat die 4 maanden dat het duurde voordat ze stierf verschrikkelijk waren. In de eerste plaats voor haarzelf, want wat heeft ze een pijn gehad...
Maar wij als gezinsleden moesten toezien hoe ze als heel actieve vrouw wegkwijnde, niet meer kon eten en daardoor steeds meer afviel en heel zwak werd en daarbij ontzettend veel pijn leed...
Nee dan beter een plotse dood...