Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-11-14 17:31

Re: Leren om soms ongelukkig te zijn? wat vind jij?

Geplaatst: 12-11-14 17:31

Ongelukkig zijn hoort bij het leven, zo kan je op gelukkige momenten extra genieten

**Geplaatst**: 12-11-14 17:57

Geplaatst: 12-11-14 17:57

soesita schreef:
VisibreTeam schreef:
Maar 'leren' ongelukkig te zijn? Ik denk dat je mag afkloppen als je nog nooit momenten hebt gehad waarin het niet meezat of waar je unhappy was...

Het gaat ook niet echt om het leren ongelukkig zijn, maar om het leren van het accepteren van de toestand van ongelukkig zijn. Dus eigenlijk leren dat je ongelukkig mág zijn.

Ik denk dat dit wel goed is om te leren en te weten, dat je niet altijd (even) gelukkig bent.

Laatst las ik ook over man die zei dat het ook heel goed is voor kinderen om zich af en toe te vervelen en daar mee om te gaan. Altijd maar bezig worden gehouden, altijd maar gelukkig en tevreden zijn, zo werkt het niet. Er zijn ups en downs in het leven en daar moet je mee leren omgaan.

Mijn ex was hoogbegaafd en ging als een flierefluiter door het leven, alles ging hem jarenlang makkelijk af, hij was slim en handig. Toen hij ongeveer 28 was moest hij een bepaalde periode erg hard werken om een aantal dingen gedaan te krijgen en waren er tegenslagen in ons privéleven. Hij kon daar niet mee overweg en had eigenlijk een soort van burn down die ons onze relatie kostte. Hij had gewoon niet geleerd dat niet altijd alles meezit en dat je soms (erg) hard voor dingen moet werken om ze te laten slagen..

Tegenslag, ongeluk, verveling, allemaal zaken die erbij horen, maar waar je wel mee om moet leren gaan.

**Geplaatst**: 12-11-14 19:38

Geplaatst: 12-11-14 19:38

Ik vind het heel erg mooi hoe iedereen zo de gedachten over dit onderwerp wil delen.
Ik ben het wel eens dat hij wat zwart/wit redeneert maar hij prikkelt wel tot na denken over dit onderwerp.

Zo tikt zijn bevinding aan dat gene ik ondervonden heb, hoe lastig het is om met tegenslag om te gaan als je dat niet leert van je ouders.
Ik heb niet geleerd mijn kwetsbaarheid te tonen.
Maar juist geleerd niet te zeuren of klagen (er mocht niet geklaagd worden over tegenslag en huilen dat doe je al helemaal niet)en dat heeft mij juist onstabiel gemaakt.
Praten over problemen doe je niet. Voor de buiten wereld moet het plaatje goed zijn!!!

Verder het moment dat mijn problemen naar buiten knalden, was het eerste wat een medisch keuringsarts mij adviseerde "antidepressiva".
Met het oog op snel weer in de running te kunnen zijn zodat ik weer snel terug op de arbeidsmarkt terecht kon.

**Geplaatst**: 12-11-14 19:41

Geplaatst: 12-11-14 19:41

Af en toe ongelukkig zijn is best goed. Je kunt gewoon niet altijd gelukkig zijn, er zullen ook momenten zijn dat je ongelukkig bent. Hierdoor zul je de gelukkige momenten alleen nog maar meer waarderen.

**Geplaatst**: 18-11-14 12:16

Geplaatst: 18-11-14 12:16

Ik heb het filmpje bekeken en ik vind ook dat hij een punt heeft.

Nou vind ik het streven naar geluk niet slecht. Het lijkt me juist een goed streven. Maar daarbij moet wel beseft worden dat je dat streven over het algemeen niet permanent haalt.

Ik ben er zelf ook veel mee bezig, met gelukkig zijn / worden. Maar dat heeft vooral te maken met het ontbreken van gelukkig zijn. En dat heeft voor een (groot) deel weer te maken met het ontbreken van hechting, in mijn geval. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 9 was. Steeds veel ruzie thuis, ik keerde totaal in mezelf en daar is nooit iets mee gedaan. Mijn ouders hadden het financieel wel voor elkaar, maar ik heb me nooit echt geliefd gevoeld. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik maar bijzaak was. Ik ben als kind hierdoor ook depressief geweest (zelfdiagnose).

Natuurlijk kom je pas tot zulke inzichten als je volwassen bent. Ik ben nu 26, en ik heb elke dag last van mijn jeugd. Niet dat ik de hele dag somber ben, maar ik denk er toch wel iedere dag aan. Ik heb het nooit kunnen verwerken (en heb ook geen geld voor de psycholoog).

Eigenlijk dacht ik dat ik gelukkig(er) zou worden als ik mijn eigen leven kon gaan leiden. Toen ik op kamers ging, was dit inderdaad deels het geval, maar elk weekend, als ik weer naar huis ging, kwam het weer terug. Tijdens mijn studie kreeg ik een relatie met mijn vriend en na mijn studie heb ik mijn paard gekocht, wat mij nog steeds gelukkig maakt.

Inmiddels ben ik 3,5 jaar afgestudeerd, maar heb ik nog geen leuke baan kunnen vinden. Ik heb gewerkt, maar het werk was zwaar onder mijn niveau en ik ben door verschillende reorganisaties gegaan, met heel veel stress en waarbij mensen echt kapot werden gemaakt. Ook heb ik nog nooit genoeg verdiend om onbezorgd te kunnen leven. Nu ben ik weer werkloos en ik heb geen inkomen. Dit alles zorgt voor veel stress bij mij.

Na de laatste reorganisatie heb ik besloten dat ik zo niet verder wil. Ik wil niet leven om te werken maar werken om te leven en als ik wel werk, wil ik werk hebben wat ik leuk vind. Daarom heb ik besloten om me om te scholen. Mijn doel is dus niet om veel geld te gaan verdienen, maar om werk te gaan doen wat ik leuk vind. Natuurlijk moet ik wel rond kunnen komen, maar ik zou waarschijnlijk in loondienst misschien wel 2x zoveel kunnen gaan verdienen.

Bovenstaande heb ik niet geschreven om te zeggen ''kijk eens hoe zielig ik ben''. Maar wel om te laten zien dat ik er veel mee bezig ben en tot welke inzichten het mij heeft gebracht. Ik denk ook dat mensen met een goede hechting / gelukkige jeugd waarschijnlijk onderschatten hoe belangrijk dit is. En wat het dus voor een impact kan hebben als dit niet zo is.

Ik geloof dus wel in de gedeeltelijke maakbaarheid van geluk en ik weet dus ook goed hoe het voelt om ongelukkig te zijn. Dus ik denk dat je kinderen wel moet opvoeden met het idee dat je ongelukkig voelen ook bij het leven hoort, zolang het maar zo is dat de basis wel gelukkig is. En als je ongelukkig bent moet je kijken wat je eraan kunt doen.

**Geplaatst**: 20-11-14 21:28

Geplaatst: 20-11-14 21:28

OsMo schreef:
Ik vind het heel erg mooi hoe iedereen zo de gedachten over dit onderwerp wil delen.
Ik ben het wel eens dat hij wat zwart/wit redeneert maar hij prikkelt wel tot na denken over dit onderwerp.

Zo tikt zijn bevinding aan dat gene ik ondervonden heb, hoe lastig het is om met tegenslag om te gaan als je dat niet leert van je ouders.
Ik heb niet geleerd mijn kwetsbaarheid te tonen.
Maar juist geleerd niet te zeuren of klagen (er mocht niet geklaagd worden over tegenslag en huilen dat doe je al helemaal niet)en dat heeft mij juist onstabiel gemaakt.
Praten over problemen doe je niet. Voor de buiten wereld moet het plaatje goed zijn!!!

Verder het moment dat mijn problemen naar buiten knalden, was het eerste wat een medisch keuringsarts mij adviseerde "antidepressiva".
Met het oog op snel weer in de running te kunnen zijn zodat ik weer snel terug op de arbeidsmarkt terecht kon.

Ik denk dat het vooral de druk van werkgevers en bedrijfsartsen is die maakt dat mensen dan maar aan antidepressiva gaan om door te kunnen kachelen. Even een tandje lager kan nauwelijks nog, tenminste die druk menen veel mensen te voelen, en vaak is dat terecht.

Los daarvan bestaan er ook "Curling ouders", ouders die hun kind voor elk obstakel proberen te behoeden om ze maar de beste kansen te geven om verder te komen.
Met als gevolg dat de kinderen niet leren omgaan met teleurstellingen of problemen op te lossen en niet opgewassen zijn tegen de teleurstellingen van de grote boze wereld.

**Geplaatst**: 21-11-14 12:30

Geplaatst: 21-11-14 12:30

En ouders die dus hun kinderen leren "flink" te zijn tot ze niet meer kunnen .. die heb je ook.

En die curling ouders dat zijn eigenlijk behoorlijk linke, want een kind is zo op geen enkele hobbel voorbereid en dat kan je later behoorlijk zwaar op je dak vallen als er wel tegenslagen op je pad komen.

**Geplaatst**: 21-11-14 18:50

Re: Leren om soms ongelukkig te zijn? wat vind jij?

Geplaatst: 21-11-14 18:50

Zonder het filmpje te hebben bekeken (iets te lang) heb ik er wel een beetje een mening over.

Ik ben altijd gelukkig. Ik heb een goed leven.
En ik probeer altijd in ongelukkige momenten het geluk op te zoeken. Het is nog nooit zo donker geweest, of het werd altijd wel weer licht

(ben niet depressief aangelegd)
Het is niet zo dat ik nooit verdrietig ben. Maar dat ik verdrietig ben betekent niet dat ik dan ook ongelukkig ben

**Geplaatst**: 21-11-14 19:55

Geplaatst: 21-11-14 19:55

Ik zou een curling ouder kunnen worden tenminste als ik aan kinderen zou beginnen.
Want zo is het namelijk ook weer als je het maar moet zien te redden als kind is de kans groot dat je zelf als ouder het helemaal over de andere boeg wilt gooien. Je wordt de overbezorgde ouder aangezien je dan juist de andere kant op schiet.

Janine dat is fijn voor je. Heb jij stabiele opvoeding gehad?

**Geplaatst**: 21-11-14 23:04

Re: Leren om soms ongelukkig te zijn? wat vind jij?

Geplaatst: 21-11-14 23:04

Dat kan je wel zeggen OsMo!
En zie in mijn omgeving dat je niet eens een traumatische ervaring hoeft te hebben gehad, om ongelukkig te worden door je opvoeding

Inconsequent opvoeden heeft niet echt leuke gevolgen.

Ben mijn ouders dan ook zéér dankbaar voor wat ze ons in die zin hebben gegeven! Want ondanks dat heb ik wel eens nare dingen meegemaakt. Zo ben ik bijvoorbeeld behoorlijk gepest vroeger, ach en zo wat verliezen die iedereen doormaakt natuurlijk. Maar niet iemand om medelijden mee te hebben.

Mening is dan ook voornamelijk van toepassing op normale mensen, ik kan me zeker voorstellen dat er mensen zijn die niet zo gemakkelijk met geluk en verdriet om kunnen gaan door wat ze hebben meegemaakt. Maar ik zie ook wel eens mensen om me heen die het echt zo slecht niet hebben, maar doen alsof de wereld onder hun voeten wegzakt om iets dat in mijn ogen alleen onoverkomelijk verdriet is.

**Geplaatst**: 02-12-14 15:51

Geplaatst: 02-12-14 15:51

Nou, ik heb het filmpje niet gezien maar wel een voorbeeld.

Ik leerde laatst iemand kennen waar ik een hele leuke klik mee had.
Hij vertelde dat hij sinds een maand of 2 bij zijn vriendin weg was en het er af en toe wel moeilijk mee had.
Ook vertelde hij, dat hij sinds hij mij had leren kennen, veel positiever in het leven stond.
Ikzelf kom ook net uit een lange relatie.
Echter voelde ik mij redelijk goed, op een paar dagen van verdriet na, vind ik het goed zo.
Die jongen en ik hebben veel gepraat en ik merkte aan hem dat hij constant als hij iets negatiefs besprak (dat hij iets miste, en dat hij opkeek tegen de feestdagen, dat hij zich soms alleen voelde..) hij daar altijd een TE overdreven positieve uitspraak tegenover zette om zichzelf weer op te beuren.
Hij klampte zich heel erg vast aan mij en zag mij als zijn digitale vriendinnetje. puur omdat ie dan niet alleen was.

Ik vertelde hem dat ik soms ook wel wat mindere dagen had, maar dat ik dan ook dat gevoel gewoon dat gevoel liet.
Ik voelde me dan gewoon wat minder maar ik ging dan expres niet dingen ondernemen, maar gewoon ook de tijd nemen voor dat gevoel.
Puur om er niet aan voorbij te gaan.

Hij wilde zich koste van kost niet ongelukkig en verdrietig voelen en plakte daar altijd een schijnbaar positief gevoel aan vast.
Ik denk dat het goed is om gewoon af en toe te beseffen dat je eigenlijk helemaal neit zo blij en gelukkig bent als je zou willen. maar het is ook goed om daartegenover af en toe te beseffen dat het altijd veel erger kan. (Alhoewel, soms kan het ook zijn dat het gewoon het ergste is.. en dan mag je ook gewoon doodongelukkig zijn).

Je kunt geen geluk kennen als je je nooit ongelukkig hebt gevoeld.

**Geplaatst**: 11-12-14 20:42

Geplaatst: 11-12-14 20:42

Het is volgens mij zelfs niet zo dat je eerst ongeluk moet kennen om geluk te kennen, maar eerder bedoelt als: Verdriet en pijn, en "negatieve" gevoelens horen OOK bij het leven, en je kan wel constant en altijd geluk najagen en de schijn ophouden en meedraaien in de mallemolen in de hoop een bepaald statuut te bereiken, maar uiteindelijk zijn er gewoon momenten waarop je verdriet voelt, of waarbij de dingen niet gaan zoals ze gaan... Dat is het leven, en dat accepteren brengt al geluk en tevredenheid met zich mee.

Ik denk dat shadow sprak over het mens waardig zijn gewoon door mens zijn, en niet door bepaald behaalde statuten en daar slaat ze in mijn ogen de spijker mee op de kop... Je hoeft niet een bepaalde staat te bereiken om "iets waard" te zijn... en ik denk dat we dat een beetje vergeten zijn in de mallemolen van onze maatschappij

**Geplaatst**: 14-12-14 14:17

Geplaatst: 14-12-14 14:17

OsMo schreef:
Ik vind het heel erg mooi hoe iedereen zo de gedachten over dit onderwerp wil delen.
Ik ben het wel eens dat hij wat zwart/wit redeneert maar hij prikkelt wel tot na denken over dit onderwerp.

Zo tikt zijn bevinding aan dat gene ik ondervonden heb, hoe lastig het is om met tegenslag om te gaan als je dat niet leert van je ouders.
Ik heb niet geleerd mijn kwetsbaarheid te tonen.
Maar juist geleerd niet te zeuren of klagen (er mocht niet geklaagd worden over tegenslag en huilen dat doe je al helemaal niet)en dat heeft mij juist onstabiel gemaakt.
Praten over problemen doe je niet. Voor de buiten wereld moet het plaatje goed zijn!!!

Verder het moment dat mijn problemen naar buiten knalden, was het eerste wat een medisch keuringsarts mij adviseerde "antidepressiva".
Met het oog op snel weer in de running te kunnen zijn zodat ik weer snel terug op de arbeidsmarkt terecht kon.

En dàt is dus vaak de reden waarom tegenwoordig zo veel mensen antidepressiva krijgen, omdat ze moeten produceren. Tijd om vervelende dingen te kunnen verwerken of na te denken hoe je het anders wil gaan doen is er vaak niet, je moet zo snel mogelijk volledig aan de slag. Daarbij kun je grote problemen krijgen als je, volgens instanties als het UWV en bedrijfsartsen, niet "alles" doet om weer snel aan het werk te kunnen gaan.