pien_2010 schreef:_Cowgirl tuurlijk maar ik geloof niet dat dit de discussie is. Je hebt helemaal gelijk. Maar zo denken wij en zij heeft dus anders gedacht of wellicht beter geformuleerd anders gedaan (in een opwelling?).....
Nu moet ik je zeggen dat ik het moedergevoel van "je blijft van mijn jong af", wel heel goed snap. Ooit maakte een man een misplaatst grapje (was heus een aardige man) tegen mijn tienerdochter, die daarop heel fel reageerde: "dat zou ik als ik jou was maar uit je hoofd halen want met mijn moeder valt niet te spotten. Die jaagt je de hele wereld bol achterna om je te grazen te nemen". "En dat vind jij niet fijn.....
". Vond ik geweldig, ik dacht, dat heb je dus wel heel goed begrepen dat iedereen van mijn kinderen af blijft en dat je dus altijd aan me moet vertellen als iets heel mis is gegaan!
Ik snap het moedergevoel, ondanks ik nog geen moeder ben, ook wel. Alleen vind ik dat je het nooit goed kunt praten dat zij iemand vermoord heeft, dat je zou willen dat die persoon van de aardbodem verdwijnt kan ik begrijpen, maar om iemand te vermoorden gaat te ver. Dat mag je in mijn ogen alleen denken omdat je anders net zo fout bezig bent.
Gelukkig heb ik nooit zulke dingen meegemaakt en ik hoop het later nooit mee te hoeven maken met mijn kinderen, maar ik denk dat ik nog wel in staat ben om over de gevolgen van mijn daden na te kunnen denken. Als mijn dochter misbruikt zou worden, dan heeft ze toch iemand nodig die haar kan steunen en met haar kan praten? Als ik die man dan zou vermoorden dan zit ik jarenlang vast, wat heeft ze dan aan mij..