Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-09-13 14:23

Geplaatst: 07-09-13 14:23

Het valt mij idd ook op

Ik ben 22 en zie elke week wel een oud klasgenoot/vriendin hoera ik ben zwanger of ik ben vader geworden van....

**Geplaatst**: 07-09-13 14:32

Geplaatst: 07-09-13 14:32

Ik wilde ook altijd redelijk jong kinderen. Was 6,5 jaar samen met mijn ex en was er ook klaar voor, veel ruzies over gehad en o.a. ook daarom uit elkaar gegaan. Nu ging het sowieso al niet lekker, dus is ook maar goed dat hij niet toegegeven heeft en ik het er op een gegeven moment maar niet meer over had. Anders had ik nu een single mama van 24 geweest

Ik vind op deze leeftijd kinderen krijgen helemaal niet raar. Maar rond je 30e is ook nog steeds heel normaal

. Gewoon doen waar jij je goed bij voelt.

**Geplaatst**: 07-09-13 14:45

Geplaatst: 07-09-13 14:45

Uhm ... ben nu 15 maar ik zou ook jong kinderen willen krijgen ipv oud, dat weet ik wel zeker.
Als je weet dat je genoeg hebt om rond te komen - waarom niet?

**Geplaatst**: 07-09-13 14:47

Geplaatst: 07-09-13 14:47

24 jong? ik vind het eigenlijk een hele mooie leeftijd!

**Geplaatst**: 07-09-13 14:58

Geplaatst: 07-09-13 14:58

Annemiekbram schreef:
Kortom ik denk dat de persoonlijke omstandigheden meer zeggen als leeftijd. Ik vind dat je niet eerder aan kinderen moet beginnen als je een goede persoonlijke situatie hebt: Een goed huis, vaste relatie en een vaste baan. Natuurlijk is dat ook geen garantie voor de toekomst

Voel me heel schuldig nu _O-

Beide 35+, de een werkeloos sinds 2 maanden, ik verlies uiterlijk eind van het jaar mijn baan (beide sowieso in 15 jaar arbeidsverleden nog nooit een vast contract gehad), heb plannen om een eigen bedrijf te beginnen en onze huurwoning is te klein en niet ideaal gelegen en opa's/oma's wonen op 700km bij ons vandaan

Ben inmiddels 4,5 maanden zwanger

Hoe onperfect hadden we het kunnen plannen :')

**Geplaatst**: 07-09-13 15:01

Geplaatst: 07-09-13 15:01

_Sanne schreef:
Ik ben 25 en 2 weken geleden tante geworden. Het kriebelt al een jaar, maar nu de kleine van schoonzus is geboren, nog meer
Maar mijn vriend wil nog niet, over paar jaar gaan we he huis van zijn ouders overkopen, dan kunnen we ook aan een kindje denken..

Ik heb precies hetzelfde. Vond kinderen wel oké, maar toen ik nichtjes kreeg.

Voor mij zit het er komende jaren ook nog niet in..

**Geplaatst**: 07-09-13 15:05

Geplaatst: 07-09-13 15:05

Ik vind onder de 25 ook jong, maar dat komt omdat ik alleen vriendinnen heb die zijn gaan studeren en daarmee pas later (25+) in het arbeidsleven rollen. Dus hier nog geen 1 vriendin met kinderen. Eerst carrière maken of zelfs nog een studie doen

Dus hier ook geen babyboom, wel op Facebook maar die zijn of dicht bij de 30 of net 20 en lager geschoold. (Niet dat daar iets mis mee is natuurlijk, maar beginnen jonger in het arbeidsleven en dat zorgt voor meer mogelijkheden financieel om kinderen te krijgen)

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 07-09-13 15:08, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-09-13 15:07

Geplaatst: 07-09-13 15:07

Ik vind tussen de 20-25 ook jong

Ben zelf 43 en heb nooit moederkloek gevoelens gehad

Zou ik ze nog wel krijgen dan begin ik er niet aan, risico is me te groot dat er iets mis is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-13 15:10

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-13 15:10

Sizzle schreef:
Annemiekbram schreef:
Kortom ik denk dat de persoonlijke omstandigheden meer zeggen als leeftijd. Ik vind dat je niet eerder aan kinderen moet beginnen als je een goede persoonlijke situatie hebt: Een goed huis, vaste relatie en een vaste baan. Natuurlijk is dat ook geen garantie voor de toekomst

Voel me heel schuldig nu

Beide 35+, de een werkeloos sinds 2 maanden, ik verlies uiterlijk eind van het jaar mijn baan (beide sowieso in 15 jaar arbeidsverleden nog nooit een vast contract gehad), heb plannen om een eigen bedrijf te beginnen en onze huurwoning is te klein en niet ideaal gelegen en opa's/oma's wonen op 700km bij ons vandaan

Ben inmiddels 4,5 maanden zwanger

Hoe onperfect hadden we het kunnen plannen

Maar jullie zijn wel nog happy en gelukkig met elkaar en dat is de basis

**Geplaatst**: 07-09-13 15:10

Geplaatst: 07-09-13 15:10

ben zelf 26 dus val niet echt meer onder de net geen tieners meer

Maar ik hoef ook echt geen kinderen. Heb dan op het moment geen relatie maar roep al jaren kinderen harstikke leuk maar niet voor mij!
Veel van mijn vriendinnen zijn ook zwanger of net bevallen. Vindt het voor hun ook echt super leuk en vindt het zo leuk om hun daarin te zien stralen over hoe blij en gelukkig ze zijn.
Maar ikke, nee bedankt, ik ga wel oppassen ofzo mag ik ze na een avondje weer terug geven

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-13 15:13

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-13 15:13

Ik vind dat je er na je 25e rustig over na kunt gaan denken als je dan een eventuele partner hebt. Samen kijken wat jullie toekomst plannen zijn, hoe jullie ( financiële) situatie er bij staat etc.

Ik zeg ook niet dat je geen kinderen moet gaan nemen als je 22 bent, dat moet iedereen zelf weten. Mits de situatie tussen jou en je partner stabiel is.

Ik werk zelf op een kinderdagverblijf op de groep van 0 tot 2 jaar. Dus ik kan elke dag babyknuffelen

maar zie ook zeker de ''minderheden'' van zo'n kleintje. Bij mij kriebelt het gewoon nog niet...

**Geplaatst**: 07-09-13 15:15

Geplaatst: 07-09-13 15:15

Ik vind ze ook steeds jonger worden tegenwoordig. Ikzelf heb echt geen moedergevoelens, (heb echt niets met kinderen) dus ook geen kinderwens. Mijn vriend en ik zijn juist reislustig geworden. Eropuit en de wereld verkennen

Doe ik liever dan poepluiers verschonen

**Geplaatst**: 07-09-13 15:28

Re: Een Babyboom! Hellup!

Geplaatst: 07-09-13 15:28

Elspelz, daar heb je helemaal gelijk in

**Geplaatst**: 07-09-13 19:25

Geplaatst: 07-09-13 19:25

ik heb er mijn vriendenkring op uitgezocht lijtk het wel, allemaal mensen zonder kinderwensen

dat scheelt een hoop

**Geplaatst**: 07-09-13 22:59

Re: Een Babyboom! Hellup!

Geplaatst: 07-09-13 22:59

ik val dus nog onder de categorie jong

ik riep heel vroeg al dat ik jong mama wou zijn.
(onder de voorwaarden: getrouwd, happy en een huis)
op me 18e kwam uk hubs tegen toen ik 20 was getrouwd.
direct zwanger nu 3 jaar gelukkig getrouwd, 5 jaar samen en 2 kids

**Geplaatst**: 07-09-13 23:10

Re: Een Babyboom! Hellup!

Geplaatst: 07-09-13 23:10

Ik zie het ook om me heen, maar moet er zelf niet aan denken, ik ben 25 nu. Maar ik heb nog helemaal geen moedergevoelens. Wel ben ik tante en een keer oppassen geen probleem, maar zodra ik dan weer naar huis ga dan heb ik niet zoiets van: dit wil ik ook. Helaas begint de omgeving daar wel steeds vaker over en als je dan nee zegt dan zeggen ze, dat komt nog wel. Best vermoeiend dat er maar vanuit gegaan word. En daarbij ben ik heel goed bewust van het feit dat zwanger worden ook niet vanzelfsprekend is.

**Geplaatst**: 07-09-13 23:12

Geplaatst: 07-09-13 23:12

Ikben 23 en gruwel van baby's. Ze janken altijd als ik ze vast houd. Nee bedankt. Al 2 jaar geen baby meer vast gehad.

Daarvoor wilde ik altijd op mijn 24e moeder worden. Ben toen heel blij dat mn relatie over was en ik in zag dat ik dat nu niet wil.
Voorlopig zeker niet. Ik wil reizen, mn hobby's uitvoeren. En kinderen pas als ik 30 ben. Nu dus echt niet.

En ik walg sowiso van mensen die zo gaan pushen over het krijgen ervan. Dus als je gaat trouwen ga je daarna ook kinderen krijgen. Mensen hebben geen respect afentoe. Meerdere malen in mijn omgeving mee gemaakt dat iemand vroeg wanneer iemand aan kinderen begon.. ( ze waren overigs al 3 jaar bezig met IVF en al ) Kan dat dus echt niet begrijpen.

Maar goed ik vind het iedereens persoonlijke keuze.

**Geplaatst**: 07-09-13 23:13

Geplaatst: 07-09-13 23:13

mijn nicht was 16 in verwachting van haar eerste en op haar 18 in verwachting van haar tweede vriendin van me 17 jaar eerste 20 jaar 2 de

ik ben nog maar 20 en hoop rnd mijn 25 toch wel een kleine te hebben
maar gaat moeilijk zonder vriend

**Geplaatst**: 07-09-13 23:20

Geplaatst: 07-09-13 23:20

Ik ben op mijn 22e zwanger geraakt en werd met 23 jaar een bijzonder trotse mama. Met 25 jaar was ik een trotse mama van 2 kids.

Wat je een kind te bieden hebt is niet aan leeftijd gerelateerd. Je kunt 35 zijn en geen rooie hebben of andersom. Ik vind het persoonlijk wel belangrijk om geruime tijd samen te zijn. Wij waren toen 4 jaar samen, waarvan we ruim 3 jaar samenwoonde. Je kunt er dan redelijk vanuit gaan dat je elkaar goed kent.

Wij zijn dus jonge ouders, maar wij zijn inmiddels 10 jaar 1 maand en twee dagen samen! Onze kinderen zijn nog nooit wat te kort gekomen.

**Geplaatst**: 07-09-13 23:31

Geplaatst: 07-09-13 23:31

Edit: Ik slik het in, laat ik het erop houden dat ik het vreselijk egoïstisch vind om aan kinderen te beginnen als je ze buiten 'liefde' niks te bieden hebt.

**Geplaatst**: 07-09-13 23:39

Geplaatst: 07-09-13 23:39

Hier ook veel mensen zwanger van mijn leeftijd (23) maar zelf moet ik er NIET aan denken.
Ben gek op kinderen, werk met kinderen en studeer pedagogiek maar ik wil echt nog zeker 5 jaar wachten. Ik wil mijn kinderen een stabiele thuissituatie bieden en dat kan ik nu nog niet. Bovendien wil ik zelf nog teveel reizen, ontdekken en ervaren.

**Geplaatst**: 07-09-13 23:49

Geplaatst: 07-09-13 23:49

Nou was het maar zo'n feest.
Ik was op mijn 21 moeder, heb er inmiddels 2 en ze zijn 3 en 5 jaar en ik ben zelf nu 26 en ik voel me zo oud.
Want mijn omgeving lijkt maar zóó langzaam op gang te komen, de meesten hebben al jaren een vaste relatie maar maken totaal geen aanstalten. Mijn zus en schoonzus zijn inmiddels een paar jaar getrouwd en zijn ook nog niet toe aan kinderen.
En dan voel ik me best een beetje oud en 'alleen' in het moeder-zijn.
Ik begrijp het wel, want kinderen begin je pas aan als je er klaar voor bent en als ze er eenmaal zijn kun je ook niet meer terug, dus beter wachten dan te snel eraan beginnen.

Dus nee, ik herken het totaal niet.
Maar je hoeft er toch niet aan mee te doen, je kunt gewoon blij zijn voor ze. En als je serieus je vraagtekens hebt is er toch niets mis mee om ernaar te vragen? Zolang je dat maar op een nette manier doet. Uiteindelijk is het hun keuze en je komt nu eenmaal op een leeftijd dat mensen zich wat meer gaan settelen en ook aan kinderen gaan denken.

Laatst bijgewerkt door anneliesdj op 07-09-13 23:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-09-13 23:51

Geplaatst: 07-09-13 23:51

xSlvna schreef:
Edit: Ik slik het in, laat ik het erop houden dat ik het vreselijk egoïstisch vind om aan kinderen te beginnen als je ze buiten 'liefde' niks te bieden hebt.

Ok maar dan: Volle rekening, dik huis, alles wat je kunt wensen maar papa en mama zijn altijd weg/werken. Vind je dat ok?

**Geplaatst**: 08-09-13 00:11

Geplaatst: 08-09-13 00:11

Lottie84 schreef:
xSlvna schreef:
Edit: Ik slik het in, laat ik het erop houden dat ik het vreselijk egoïstisch vind om aan kinderen te beginnen als je ze buiten 'liefde' niks te bieden hebt.

Ok maar dan: Volle rekening, dik huis, alles wat je kunt wensen maar papa en mama zijn altijd weg/werken. Vind je dat ok?

Absoluut niet

Dat vind ik even triest, dan is mijn vraag, waarom heb je het kind?

Aandacht, geld en liefde is wat een kind nodig heeft naar mijn mening. En dan heb ik het niet over bakken vol geld en ook niet over 24 uur de dag aandacht, maar toch wel genoeg om gelukkig te zijn. Als ik om me heen kijk hoeveel kinderen zichzelf als 'probleem' zien omdat mama geen geld meer heeft, vaak ook nog omdat mama en papa uit elkaar zijn (omdat de een geen kind wilde)... Kan mama nog zo veel liefde bieden, als zijzelf ongelukkig is merkt het kind dat ook.

Ik heb het zelf gekend, bijvoorbeeld met schoolreisjes, of het was flink besparen op de uitgaven (die al minimaal waren) of mij niet mee laten gaan, beide zorgde voor een verdrietige ouder, wat gelijk oversloeg op mij waardoor ik gewoon al geen zin meer had om mee te gaan, vond het vreselijk egoïstisch van me om mijn moeder om geld te vragen (voor kleine extra's) , omdat ik wist dat zij het rot zou vinden als ze mij niet kon geven wat ik graag wilde. Vreselijk, als je zo denkt als jong kind. Nu ben ik ongewild ter wereld gekomen, dus ik neem het mijn moeder niet kwalijk.

**Geplaatst**: 08-09-13 00:16

Geplaatst: 08-09-13 00:16

Heel duidelijk verhaal. Ik vind ook dat er een goede basis moet zijn. Dat is zowel wat de relatie betreft, de kinderwens en de financiën. Alsmede tijd, ik ben een fulltime mama, ik kan met recht zeggen dat ik niets van mijn kinderen heb gemist en dat ik bij iedere mijlpaal aanwezig ben geweest om ze te stimuleren en toe te juichen. Mij gaat het soms aan mijn hart als ik zie met hoeveel gemak kinderen 'gedumpt' worden. Zoals bijvoorbeeld laatst op school, een kindje dat werkelijk waar hartverscheurend stond te huilen omdat het graag naar huis wilde en niet naar de bso. En dat met zicht op alle ouders op het schoolplein die wel hun kind kwamen halen.

Natuurlijk, er moet ook gewerkt worden, maar soms lijkt de balans weg. Veel kinderen zitten meer bij de opvang (kan ook buurvrouw, opa en oma etc zijn) dan thuis. En nee ik ben niet zo'n tuthola die haar kinderen nooit en te nimmer mee zou geven, sterker nog, als fulltime mama is het heerlijk om je handen even vrij te hebben. Maar ik ben er trots op dat ik er altijd voor mijn kinderen was en ik hoop dat dat in de toekomst ook zo zou zijn.