Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-04-12 15:52

Geplaatst: 09-04-12 15:52

saskiakefie schreef:
En toch kan het heel pijnlijk zijn hoor. Ik kon er vroeger echt niet tegen als er met kanker werd gescholden. Ik geloof wel dat als je het zelf mee maakt of de omgeving dat je er beter tegen kan... Maar dat is omdat het woord zovaak in de mond genomen wordt, dat went.. Heb een beetje respect voor een ander die er wel gevoelig voor is.

Ik scheld er zelf ook absoluut niet mee nee, vind het niet nodig, en begrijp maar al te goed dat het andere zeer kan doen.
Als ik scheld is het meer, poedersuiker oliebol klotezooi, godver of jezus (alhoewel die laatste twee er alleen uitkomen als ik mij écht pijn heb gedaan, soort van reflex ofzo)

Maar om nou iedereen aan te gaan spreken die dus wel "kanker leuk" zegt... nee ben geen moraalridder die de wereld wilt verbeteren.

@Marjolein:
Nee in mijn omgeving schelden we er ook niet mee, maar wat mij misschien nog wel meer irriteerd is het feit dat er zo'n taboe rust op het woord kanker. Mensen praten er omheen en doen moeilijk, alles om maar niet dat woord wat begint met een K en eindigt op anker te hoeven zeggen...

**Geplaatst**: 09-04-12 16:23

Geplaatst: 09-04-12 16:23

Bizar dat er zo gemakkelijk over wordt gedaan....

Gebrek aan inlevingsvermogen denk ik dan. Zoals zo vaak.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-12 17:37

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-12 17:37

gummie schreef:
Bizar dat er zo gemakkelijk over wordt gedaan....

Gebrek aan inlevingsvermogen denk ik dan. Zoals zo vaak.

Ja denk het toch ook

En tja is heus niet zo dat ik heel preuts ben en dat ik je aan de deur zeg ik wil geen gevloek
maar als er dan toch gevloekt moet worden dan iets in de trant van verdorrie !

En russel nee je hoeft niet te gaan janken
en ik heb dat woord nog nooit gehoord maar ik vind wel dat je in je recht staat om dan te zeggen van luister ik heb zware asma en afentoe lijkt het net alsof ik door een rietje moet ademen en als je het zelf zou hebben piepte je wel wat anders...

en tja als het je niks uit maakt ook goed
maar ik vind het gewoon niks dat gevloek met ziektes

**Geplaatst**: 09-04-12 17:41

Geplaatst: 09-04-12 17:41

gummie schreef:
Bizar dat er zo gemakkelijk over wordt gedaan....

Gebrek aan inlevingsvermogen denk ik dan. Zoals zo vaak.

Kun jij je inleven hoe het is om om te komen bij een terrorist? Of hoe het voelt om in de ruimte te zweven? Ben benieuwd of het precies hetzelfde is als wanneer het je echt overkomt, ik vind het woord inlevingsvermogen een belachelijk woord, maar dat ter zijde.

Als je de reacties goed had gelezen, had je sowieso al gemerkt dat het voor de meesten hier niks te maken heeft met inlevingsvermogen, maar met het feit dat ze het woord niet aan de ziekte koppelen. Dat betekent niet dat je er zelf mee moet gaan schelden, maar gewoon dat je je beter om dingen kunt druk maken die er werkelijk toe doen.

**Geplaatst**: 09-04-12 17:43

Geplaatst: 09-04-12 17:43

Ik besteed er mijn energie niet aan, ik relativeer het liever.
Als ik een groep hangjongeren hier hoor vloeken en schelden dan denk ik; ach, ik besteed mijn energie gelukkig anders en ben blij dat ik op die leeftijd een heel andere instelling had.
Ik haal mijn schouders gewoon op

het raakt mij ook totaal niet.

Uitzondering als ik met zo'n groep zou werken. Ik heb met pubers gewerkt en die hadden ook een interessant vocabulaire bij tijd en wijken. Maar daar greep ik wel in

Maar ik heb ook geen vrienden, familie en kennissen die al vloekend en tierend door het leven gaan, daar heb ik zelf ook totaal geen behoefte aan.

**Geplaatst**: 09-04-12 17:45

Geplaatst: 09-04-12 17:45

Mijn keus is het niet om kanker te gebruiken voor iets anders dan de ziekte kanker.
Ik zal er zeker iets van zeggen als mensen ermee schelden of iets "kanker lekker" vinden.
Te zot voor woorden dat het normaal wordt gevonden.
Scheldwoorden gebruiken om aan te duiden hoe stom je iemand vindt of hoe leuk iets is, vind ik triest.

**Geplaatst**: 09-04-12 18:08

Geplaatst: 09-04-12 18:08

Anoli schreef:
saskiakefie schreef:
En toch kan het heel pijnlijk zijn hoor. Ik kon er vroeger echt niet tegen als er met kanker werd gescholden. Ik geloof wel dat als je het zelf mee maakt of de omgeving dat je er beter tegen kan... Maar dat is omdat het woord zovaak in de mond genomen wordt, dat went.. Heb een beetje respect voor een ander die er wel gevoelig voor is.

Ik scheld er zelf ook absoluut niet mee nee, vind het niet nodig, en begrijp maar al te goed dat het andere zeer kan doen.
Als ik scheld is het meer, poedersuiker oliebol klotezooi, godver of jezus (alhoewel die laatste twee er alleen uitkomen als ik mij écht pijn heb gedaan, soort van reflex ofzo)

Maar om nou iedereen aan te gaan spreken die dus wel "kanker leuk" zegt... nee ben geen moraalridder die de wereld wilt verbeteren.

@Marjolein:
Nee in mijn omgeving schelden we er ook niet mee, maar wat mij misschien nog wel meer irriteerd is het feit dat er zo'n taboe rust op het woord kanker. Mensen praten er omheen en doen moeilijk, alles om maar niet dat woord wat begint met een K en eindigt op anker te hoeven zeggen...

Ik kan me er niet echt aan storen. Vind het wel redelijk dom staan, maar goed, dat moeten mensen zelf weten, al snap ik wel dat het anderen pijn kan doen.
Het taboe erop vind ik inderdaad kwalijker, het is alsof niemand het erover durft te hebben of erover durft te beginnen..

**Geplaatst**: 09-04-12 18:47

Re: Schelden doet pijn (stukje over vrouw met kanker )

Geplaatst: 09-04-12 18:47

Ik vind het ook nogal onzin dat mensen hier zo'n drukte over maken. Mijn oom is er ook aan overleden; we hebben er nooit over gepraat (we waren niet zo close, zagen hem maar 1x in het jaar ofzo, en dan was hij nog vrij zwijgzaam) maar ik heb er echt nooit een probleem mee gehad. Kan me echt ergeren aan mensen die het hebben over 'K' idd, wat heeft kalium ermee te maken? :')

Overigens zegt de dikke van Dale over "kankeren" als werkwoord:
kan·ke·ren kankerde, h gekankerd voortdurend mopperen

**Geplaatst**: 09-04-12 19:12

Geplaatst: 09-04-12 19:12

Princeps schreef:
Ik vind het ook nogal onzin dat mensen hier zo'n drukte over maken. Mijn oom is er ook aan overleden; we hebben er nooit over gepraat (we waren niet zo close, zagen hem maar 1x in het jaar ofzo, en dan was hij nog vrij zwijgzaam) maar ik heb er echt nooit een probleem mee gehad. Kan me echt ergeren aan mensen die het hebben over 'K' idd, wat heeft kalium ermee te maken?

Overigens zegt de dikke van Dale over "kankeren" als werkwoord:
kan·ke·ren kankerde, h gekankerd voortdurend mopperen

Ik dacht moet ik toch even in m'n woordenboekje kijken:
Kankeraar: Ontevreden mopperaar

**Geplaatst**: 09-04-12 20:49

Geplaatst: 09-04-12 20:49

Ik snap het punt van TS en zal het woord zelf niet in mijn mond nemen (omdat ik het gewoon een naar woord vind, hoewel ik andere ziektes/aandoeningen nog wel eens er uit flap), maar link het niet direct aan de aandoening als ik het een ander hoor zeggen. Net als het woord "mongool". Dat woord wilde ik nog wel eens gebruiken, maar er zijn genoeg mensen die zich daar aan storen omdat ze een gehandicapt persoon kennen. Ik gebruik het dan ook nog zelden (ook al linkte ik het woord "mongool" ook niet met een aandoening) en heb tegenwoordig een nieuw standaard woord: Koe }:0

. Heel suf, maar het lijkt - bij mij - wel te werken. Dus iedere vrouw of merrie die in mijn ogen iets stoms doet, is tegenwoordig een (stomme) koe. Arm beest....

**Geplaatst**: 09-04-12 21:06

Geplaatst: 09-04-12 21:06

RusselNuwell schreef:
gummie schreef:
Bizar dat er zo gemakkelijk over wordt gedaan....

Gebrek aan inlevingsvermogen denk ik dan. Zoals zo vaak.

Kun jij je inleven hoe het is om om te komen bij een terrorist? Of hoe het voelt om in de ruimte te zweven? Ben benieuwd of het precies hetzelfde is als wanneer het je echt overkomt, ik vind het woord inlevingsvermogen een belachelijk woord, maar dat ter zijde.

Als je de reacties goed had gelezen, had je sowieso al gemerkt dat het voor de meesten hier niks te maken heeft met inlevingsvermogen, maar met het feit dat ze het woord niet aan de ziekte koppelen. Dat betekent niet dat je er zelf mee moet gaan schelden, maar gewoon dat je je beter om dingen kunt druk maken die er werkelijk toe doen.

Ik heb alle reacties prima gelezen.
In mijn ergernis top 10 staat ergens halverwege precies datgene wat je zelf schrijft: er wordt door jou (en sommigen met jou) feitelijk gesteld dat "krijg de kanker" er niet werkelijk toe doet, en dat je je beter om andere dingen kan druk maken dan om mensen die "krijg de kanker" roepen.

En dat heeft in mijn ogen wel degelijk met inlevingsvermogen te maken. En met een soort van verloedering: alles maar acceptabel vinden, niet openlijk afkeuren, te bagatelliseren, etc. Dat de aangesproken persoon in het topic (de persoon die het riep, en die vervolgens zijn excuses aanbood) zijn keutel intrekt na erop gewezen te worden, betekent dat het nog niet voor iedereen te laat is om iets van fatsoen te leren. Die persoon heeft kennelijk wel nog enig inlevingsvermogen. Anders zou ie geen sorry zeggen.

Is het roepen van "Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas" bijvoorbeeld ook acceptabel? Het is toch gewoon maar een leus die tijdens voetbawedstrijdenl geroepen wordt? Is het anders als het tegen een Jood wordt geroepen?

Maar nee, laten we ons vooral niet zo druk maken om dit soort onbenulligheden. Tis immers "normaal" aan het worden, algemeen geaccepteerd.

**Geplaatst**: 09-04-12 22:03

Geplaatst: 09-04-12 22:03

Ik vind het ook overdreven om te vallen over een woord. Ik vind het wel raar om kanker als positief versterkingswoord te gebruiken. Hoe heeft het überhaupt ooit een positieve klank gekregen? Als ik kanker zou krijgen, vermoed ik dat ik behoorlijk zou lopen kankeren en juist het woord kanker als scheldwoord enorm zou gebruiken.

Chaos schreef:
Ik vind het maar een raar stukje, maar okee.

Hoewel kanker heel erg is hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar al dat gezeur altijd. Net of je als je een jongetje zo te kakken zet hij het nooit meer zegt. Hele vriendengroepen gebruiken dat woord in elke zin een keer. Dan heeft het echt geen zin je zielig op te stellen...

Op kleine schaal zal het idd geen effect hebben, maar op grote schaal wel. Als wij met z'n allen accepteren dat mensen op straat elkaar lopen uit te schelden, dingen slopen, iemand midden op de dag in elkaar slaan of lastig vallen, of wat dan ook, dan ontstaat er een verharding in de samenleving. Je moet je afvragen in wat voor een samenleving je wil leven en dit dan ook nastreven. Begrijp me niet verkeert, ik hekel grote sociale controle, maar je nergens iets van aantrekken is het andere uiterste. Met de instelling: "ik stond erbij en keek ernaar", krijgen we geen leukere en veiligere samenleving iig.

Maar dat terzijde.

**Geplaatst**: 10-04-12 08:06

Geplaatst: 10-04-12 08:06

Knoffer schreef:
Op kleine schaal zal het idd geen effect hebben, maar op grote schaal wel. Als wij met z'n allen accepteren dat mensen op straat elkaar lopen uit te schelden, dingen slopen, iemand midden op de dag in elkaar slaan of lastig vallen, of wat dan ook, dan ontstaat er een verharding in de samenleving. Je moet je afvragen in wat voor een samenleving je wil leven en dit dan ook nastreven. Begrijp me niet verkeert, ik hekel grote sociale controle, maar je nergens iets van aantrekken is het andere uiterste. Met de instelling: "ik stond erbij en keek ernaar", krijgen we geen leukere en veiligere samenleving iig.

Maar dat terzijde.

Nou, dat dus niet terzijde. Dat is volgens mij precies waarom mensen er over vallen. En ik hekel die sociale controle dus niet. Ik las ergens een artikel over de relatie tussen individualisme en het toenemend narcisme, en dit soort uitspattingen passen er wat mij betreft mooi bij. Vanuit jezelf denken, geen grenzen, geen sociale controle. Als je er iets van zegt ben je een zeikerd, of overgevoelig en zwak.

Bovendien: "krijg de kanker" is wat anders dan "lopen kankeren". Krijg de kanker is een beetje van de categorie:
"vergassen die handel"
"ik wens je toe dat je morgen onder een trein komt"
"dat je maar een langzame, pijnlijke dood mag sterven"
en als je het breder trekt, zou je dan dus ook mogen zeggen:
"ik hoop dat je kind verkracht wordt"
"misschien kunnen ze je man wat HIV inspuiten"
etc.

Iemand iets naars, of in dit geval een (potentieel dodelijke) ziekte toewensen is heel wat anders dan kankeren gebruiken als het werkwoord zoals die inmiddels is ingeburgerd.

Die gevoeligheid heeft overigens niets te maken met "of je zelf iemand kent die kanker heeft, heeft gehad of er aan is overleden, of dat je het zelf hebt".

**Geplaatst**: 10-04-12 12:10

Re: Schelden doet pijn (stukje over vrouw met kanker )

Geplaatst: 10-04-12 12:10

Waar het aan ligt weet ik niet, maar vind wel dat veel jongeren tegenwoordig een ontzettend grof taal gebruik hanteren. Helaas mijn jongste zoon ook. Er wordt hier in huis in bepaalde situaties best wel eens flink geknetterd, maar dat zijn meer uitzonderingen dan regel, maar bij de jongste denk ik wel eens: kun je ook nog 'normaal' praten? Ik wijs hem er vaak op, maar het heeft weinig effect. Tis net of ze het zich aangewend hebben om zo te praten. Veel van zijn leeftijdsgenoten net zo. Denk ook dat ze het niet letterlijk zo bedoelen, maar meer een manier van praten is (geworden). Zal er een vreemde dus ook niet op aanspreken, ondanks dat ik zelf kanker heb. Aan de andere kant is het wellicht ook niet verkeerd om iemand erop te wijzen.

**Geplaatst**: 10-04-12 12:20

Re: Schelden doet pijn (stukje over vrouw met kanker )

Geplaatst: 10-04-12 12:20

alles wat aangeleerd gedrag is kun je ook weer afleren ,maar hoe leren ze het af als iedereen er maar laconiek over doet..... mijn(toekomstige) kinderen zullen niet schelden met dergelijke woorden in mijn huis ik vind kanker geen normaal woord om mee te schelden al helemaal niet als je nog erg jong bent. (de schoolgaande kids bv)

**Geplaatst**: 10-04-12 12:35

Re: Schelden doet pijn (stukje over vrouw met kanker )

Geplaatst: 10-04-12 12:35

Afleren is veel moeilijker dan iets aanleren. Enne, niet generaliseren hoor ("als iedereen er").
Heb al zo vaak mensen horen zeggen: oh maar mocht ik ooit kinderen hebben etc dan zou ik dit en dat... De beste stuurlui staan aan wal he

**Geplaatst**: 10-04-12 13:23

Re: Schelden doet pijn (stukje over vrouw met kanker )

Geplaatst: 10-04-12 13:23

Hier werd vroeger al met kanker gescholden, voordat de ziekte uberhaupt kanker heette. Dat was gewoon de ziekte oid. Zelfde als hier de wat oudere generatie het woord verkankert gebruiken.

Mij maakt het niet als met mensen met kanker schelden. Zolang ze het maar niet tegen mij gebruiken. Want dan vraag ik vriendelijk als ze mijn tumor willen voelen :')

**Geplaatst**: 10-04-12 17:36

Geplaatst: 10-04-12 17:36

gummie schreef:
RusselNuwell schreef:
...
Kun jij je inleven hoe het is om om te komen bij een terrorist? Of hoe het voelt om in de ruimte te zweven? Ben benieuwd of het precies hetzelfde is als wanneer het je echt overkomt, ik vind het woord inlevingsvermogen een belachelijk woord, maar dat ter zijde.

Als je de reacties goed had gelezen, had je sowieso al gemerkt dat het voor de meesten hier niks te maken heeft met inlevingsvermogen, maar met het feit dat ze het woord niet aan de ziekte koppelen. Dat betekent niet dat je er zelf mee moet gaan schelden, maar gewoon dat je je beter om dingen kunt druk maken die er werkelijk toe doen.

Ik heb alle reacties prima gelezen.
In mijn ergernis top 10 staat ergens halverwege precies datgene wat je zelf schrijft: er wordt door jou (en sommigen met jou) feitelijk gesteld dat "krijg de kanker" er niet werkelijk toe doet, en dat je je beter om andere dingen kan druk maken dan om mensen die "krijg de kanker" roepen.

En dat heeft in mijn ogen wel degelijk met inlevingsvermogen te maken. En met een soort van verloedering: alles maar acceptabel vinden, niet openlijk afkeuren, te bagatelliseren, etc. Dat de aangesproken persoon in het topic (de persoon die het riep, en die vervolgens zijn excuses aanbood) zijn keutel intrekt na erop gewezen te worden, betekent dat het nog niet voor iedereen te laat is om iets van fatsoen te leren. Die persoon heeft kennelijk wel nog enig inlevingsvermogen. Anders zou ie geen sorry zeggen.

Is het roepen van "Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas" bijvoorbeeld ook acceptabel? Het is toch gewoon maar een leus die tijdens voetbawedstrijdenl geroepen wordt? Is het anders als het tegen een Jood wordt geroepen?

Maar nee, laten we ons vooral niet zo druk maken om dit soort onbenulligheden. Tis immers "normaal" aan het worden, algemeen geaccepteerd.

Laat ik het anders zeggen, ik ga mij er niet aan ergeren als ik een wildvreemde op straat met kanker hoor schelden. Ga ik mij niet aan ergeren. Als iemand het nodig vind om mij uit te joelen, laat ik dat lekker gaan. Echter mocht ik later kinderen krijgen, en zij schelden met kanker, of zij joelen iemand uit, ja, dan krijgen ze zeker wel de spreekwoordelijke tik op de vingers. Ik werk mee aan een opgevoede maatschappij door mijzelf opgevoed te gedragen, niet door de rest van de maatschappij te heropvoeden, jij mag het van mij doen, maar ik heb daar niet genoeg levensjaren voor.

**Geplaatst**: 10-04-12 18:28

Re: Schelden doet pijn (stukje over vrouw met kanker )

Geplaatst: 10-04-12 18:28

Als ik de rest alleen moet heropvoeden, heb ik daar ook te weinig levensjaren voor

Ik ben namelijk inderdaad die sufferd die een op straat gegooid blikje oppakt en teruggeeft aan de rechtmatige eigenaar met de opmerking "je liet wat vallen".

Maar wel fijn dat je je eigen kinderen zou bijbrengen dat het niet echt beschaafd is om 'krijg de kanker' te roepen

Gebeurt kennelijk te weinig.

**Geplaatst**: 10-04-12 19:16

Geplaatst: 10-04-12 19:16

Mwah, t is ook een beetje de leeftijd; als puber hecht je je meer aan je peergroup dan aan je ouders.
Dus je kan als moeder wel A roepen en doen, maar kindlief volgt dan vaak toch liever vriendengroep die B doet. Gelukkig worden het vaak wel normale volwassenen die dan weer lopen te klagen over taalgebruik van eigen kinderen :')

Dan kun je nog als ouder het goede voorbeeld geven en ze blijven corrigeren(wat ook zeker moet blijven want bij het ouder worden blijft de boodschap echt wel hangen), pubers gooien graag de kont tegen het krib aan!

Overigens heeft de buurvrouw van mijn collega Gilles de la tourette, alleen echt de scheldvariant... Dus ook erg sneu voor die vrouw; die wordt aangezien voor onbeschoft, onbeleefd en asociaal terwijl ze er echt niets aan kan doen. Met als gevolg dat ook haar kinderen en de buurtkinderen interessante woorden oppikken die leuk zijn om te gebruiken want alles wat niet mag van de ouders...is extra spannend om toch te doen als je met vriendjes bent

**Geplaatst**: 10-04-12 19:38

Re: Schelden doet pijn (stukje over vrouw met kanker )

Geplaatst: 10-04-12 19:38

Knoffer je hebt helemaal gelijk als je het zo stelt. Ik negeer het maar gewoon.
Ik keur schelden met kanker dus niet goed, al moet ik bekennen dat als ik me echt heel zeer doe het er soms wel eens uitfloept, maar ik scheld niet bewust met kanker. Dat kanker gebruikt wordt in elke zin om aan te geven hoe leuk/mooi/stom iets is vind ik ook zinloos, maar ik doe daar weinig aan. Als ze ouder worden zal dit vast minder worden...

**Geplaatst**: 10-04-12 22:49

Geplaatst: 10-04-12 22:49

Ik heb zelf kanker gehad, maar over het algemeen kan ik me niet zo druk maken over het gebruik van het woord 'kanker'. Ik vind het nergens voor nodig om het te pas en te onpas overal voor te gebruiken en ik gebruik het zelf nooit, maar ik heb wel wat beters te doen dan me druk te maken over de verarmde vocabulaire van sommige mensen. Ik herinner me wel dat ik er een keer iets uitgeflapt heb tegen een jongen die zonder een voor aanwijsbare reden keihard achter elkaar alleen maar kankerkankerkankerkanker bleef schreeuwen. Ik had op dat moment net mijn laatste behandeling achter de rug, begon weer een klein beetje energie te krijgen en liep met m'n hond in het park van het eerste lentezonnetje te genieten. Voor het eerst zonder cavia, hoofddoek of muts naar buiten met m'n net weer aangroeiende stekeltjecoupe. Het was een fijn moment dat door die jongen ruw verstoord werd. Had die jongen een ander scheldwoord gebruikt, dan had het me waarschijnlijk ook wel geirriteerd, maar niet zo erg als nu. Ik heb 'm gevraagd of hij het een leuk woord vond en daarop heeft hij me alleen maar glazig aan staan kijken, waarop ik m'n schouders maar opgehaald heb en doorgewandeld ben.
Wel vind ik het iets anders als iemand je de kanker toewenst. Laatst had ik op m'n werk over de telefoon een discussie met een klant over een klacht die hij wilde indienen. Toen ik niet bereid was op zijn naar mijn mening overdreven eisen in te gaan wenste hij me letterlijk een dodelijke kanker toe. En daar word ik dan toch wel even boos om. Dan merk ik dat dat me meer raakt dan dat het zou hebben gedaan voordat ik ziek werd. Gelukkig kan ik het dan wel direct relativeren. Dat deze man als hij zijn zin niet krijgt zichzelf verlaagt tot zulke uitspraken zegt wel iets over het niveau van zo iemand en daar ga ik me dan maar niet al te druk om maken.

**Geplaatst**: 11-04-12 00:32

Geplaatst: 11-04-12 00:32

Chaos schreef:
Knoffer je hebt helemaal gelijk als je het zo stelt. Ik negeer het maar gewoon.
Ik keur schelden met kanker dus niet goed, al moet ik bekennen dat als ik me echt heel zeer doe het er soms wel eens uitfloept, maar ik scheld niet bewust met kanker. Dat kanker gebruikt wordt in elke zin om aan te geven hoe leuk/mooi/stom iets is vind ik ook zinloos, maar ik doe daar weinig aan. Als ze ouder worden zal dit vast minder worden...

Denk ik ook idd. Denk dat het ook wel een leeftijd ding is, ook wat vuurneon zegt, je bent als puber ook wat (nog heter) heetgebakerd. En ik ben zelf zeker niet heilig

sterker nog, ik ben flink grofgebekt (je wil me niet horen als ik alleen in de auto zit :')

) ik vind schelden echt fijn en het kost mij veel moeite het niet te doen. Tot op zekere hoogte wil ik mij ook niet aanpassen, omdat ik het prettig vind mij op die manier uit te drukken. Ik denk dat je verschil hebt in type mensen die schelden fijn vinden en mensen die het juist heel naar vinden. In m'n puberteit kon ik wel flink met kanker schelden, maar hoe ouder ik word, hoe meer ik mij ervan bewust ben dat mijn gescheld daadwerkelijk invloed heeft op de gemoedstoestand van anderen, op een zeer negatieve manier. En dan eigenlijk niet zozeer mensen op straat, maar vooral mensen in m'n omgeving/dichtbij. Empathie hebben en navoelen is ook iets dat je moet leren en ontwikkelen.

Maar ik ben mij wel bewust van de verharding van de maatschappij en ik vind het jammer dat het gebeurt. Mensen zouden eens wat minder chagrijnig moeten zijn en zo op zichzelf gericht. Ik spreek ook geen mensen aan die schelden, omdat mijn grenzen wat dat betreft heel ver liggen (en zou heel hypocriet zijn, lol), maar ik ben blij dat er andere mensen zijn die zich er wel wat van aantrekken en zo blijft de boel een beetje in evenwicht. En probeer zelf een vriendelijke houding aan te nemen.

gummie schreef:
Knoffer schreef:
Op kleine schaal zal het idd geen effect hebben, maar op grote schaal wel. Als wij met z'n allen accepteren dat mensen op straat elkaar lopen uit te schelden, dingen slopen, iemand midden op de dag in elkaar slaan of lastig vallen, of wat dan ook, dan ontstaat er een verharding in de samenleving. Je moet je afvragen in wat voor een samenleving je wil leven en dit dan ook nastreven. Begrijp me niet verkeert, ik hekel grote sociale controle, maar je nergens iets van aantrekken is het andere uiterste. Met de instelling: "ik stond erbij en keek ernaar", krijgen we geen leukere en veiligere samenleving iig.

Maar dat terzijde.

Nou, dat dus niet terzijde. Dat is volgens mij precies waarom mensen er over vallen. En ik hekel die sociale controle dus niet. Ik las ergens een artikel over de relatie tussen individualisme en het toenemend narcisme, en dit soort uitspattingen passen er wat mij betreft mooi bij. Vanuit jezelf denken, geen grenzen, geen sociale controle. Als je er iets van zegt ben je een zeikerd, of overgevoelig en zwak.

Bovendien: "krijg de kanker" is wat anders dan "lopen kankeren". Krijg de kanker is een beetje van de categorie:
"vergassen die handel"
"ik wens je toe dat je morgen onder een trein komt"
"dat je maar een langzame, pijnlijke dood mag sterven"
en als je het breder trekt, zou je dan dus ook mogen zeggen:
"ik hoop dat je kind verkracht wordt"
"misschien kunnen ze je man wat HIV inspuiten"
etc.

Iemand iets naars, of in dit geval een (potentieel dodelijke) ziekte toewensen is heel wat anders dan kankeren gebruiken als het werkwoord zoals die inmiddels is ingeburgerd.

Die gevoeligheid heeft overigens niets te maken met "of je zelf iemand kent die kanker heeft, heeft gehad of er aan is overleden, of dat je het zelf hebt".

Eigenlijk heb ik er hierboven al deels op gereageerd, maar nog even wat toevoegingen. Ben het helemaal met je eens dat het niets met zielig doen of wat dan ook te maken heeft. Sommige van je vergelijkingen vind ik wat ver gaan. Vergassen heeft natuurlijk een veel diepere betekenis, en een kind zoiets toewensen vind ik nog een stuk grover, maar goed, ik snap je punt. (Ik verward het woord kankeren overigens niet met met kanker schelden. Het is natuurlijk wel iets dat prima hand in hand gaat.)

Ik denk dat individualisme er zeker mee te maken heeft. Overal kleven wel nadelen aan. Mensen zijn meer op zichzelf gericht en minder tolerant.

Wat betreft sociale controle, ik ben heel erg van het leven en laten leven. Maar dat betekent imo ook dat je elkaar niet moet lastig vallen. Dat is echter natuurlijk behoorlijk relatief, want voor iedereen ligt die grens anders. Maar ik hekel het als mensen direct met een oordeel klaar staan met een soort algemene mening, zich teveel van anderen aantrekken en er een hoge controle sfeer hangt. Iemand zomaar uitschelden vind ik niet kunnen, maar grove taal gebruiken in publiek die niet naar iemand persoonlijk toe is gericht, vind ik wel kunnen. Zelf mijd ik wel het woord kanker, omdat ik mensen niet voor het hoofd wil stoten.

**Geplaatst**: 11-04-12 08:10

Geplaatst: 11-04-12 08:10

gummie schreef:
Als ik de rest alleen moet heropvoeden, heb ik daar ook te weinig levensjaren voor

Ik ben namelijk inderdaad die sufferd die een op straat gegooid blikje oppakt en teruggeeft aan de rechtmatige eigenaar met de opmerking "je liet wat vallen".

Maar wel fijn dat je je eigen kinderen zou bijbrengen dat het niet echt beschaafd is om 'krijg de kanker' te roepen Gebeurt kennelijk te weinig.

HA HA HA, dat doe ik ook altijd. Word je een partij vreemd aangekeken, hi hi! Zo laten toeristen op mijn werk ook wel eens vuilnis achter in de koets, maar dan zeg ik ook dat ze bijna wat zouden vergeten. Dan krijg je wat gehakkel, maar ze nemen het wel mee!
Zo hou ik op een parkeerplaats ook wel eens iemand aan om te kunnen zeggen "dat zijn knipperlicht het niet doet", terwijl ik weet dat zo'n figuur gewoon te laks is om zijn richtingaanwijzer te gebruiken.

**Geplaatst**: 11-04-12 08:41

Geplaatst: 11-04-12 08:41

Haha, ja ze zijn soms erg verrast, en nemen hun vuilnis dan wel mee!

Ik erger me soms aan het feit dat het gros van de mensen niet reageert, ingrijpt, wat dan ook... Bijvoorbeeld toen in een bus een oudere vrouw met propjes papier werd bekogeld door een groep tieners, en haar muts van haar hoofd werd getrokken. Niemand zei er wat van, de vrouw zelf ook niet. Ik heb er wat van gezegd, vervolgens was ik de banketstaaf. Maar toch blij dat ik mijn mond open trok. En vervolgens zie je dat de anderen ook wat meer lef gaan hebben, want toen ging een enkeling het wel voor mij opnemen. Kennelijk als er 1 iemand voor gaat, volgen er meerdere. Maar als niemand het voortouw neemt, en alles maar getolereerd wordt, is het einde zoek. En ik denk dat dat begint bij de kleinere dingen, bij de dingen die door velen gezien worden als niet zo erg, niet de moeite waard om op te reageren, etc.
Wat mij betreft mag de samenleving in z'n geheel haar grenzen wel wat beter aangeven.

Met kleine dingen bedoel ik overigens ook het opstaan in een volle bus voor mensen die slecht ter been zijn. Een oud echtpaar stapte in, de bus zal vol jongelui, alle plaatsen waren bezet, en de vrouw had zichtbaar moeite met lopen. NIEMAND bood zijn of haar plaats aan, iedereen zat gewoon stom voor zich uit te kijken. Ik stond op, liet de vrouw zitten en zei tegen de eerste de beste andere persoon in de bus: "mankeer jij iets aan jouw benen?" Waarop madame een hele discussie begon: "als die vrouw wil zitten kan ze dat best zelf vragen, dat hoef jij niet voor haar te doen." Mijn antwoord: "dat ze dat volgens jou moet vragen, vind ik al onbeschoft".

Het draait een beetje om "als IK maar kan zitten, en de rest boeit me niet". Ikke ikke ikke, en de rest kan stikken. Als IK er geen last van heb, zeg ik er niks van. En dat een ander ergens last van heeft, is zijn of haar probleem. Die lakse, egocentrische houding stoort mij.